[t]: άηχο οδοντικό (ή οδοντοφατνιακό) έκκροτο
To άκρο της γλώσσας ακουμπά τα μπροστινά άνω δόντια και σε μικρή έκταση το εμπρόσθιο μέρος των φατνίων. Επιπλέον οι πλευρές της γλώσσας ακουμπούν τα πλευρικά άνω δόντια δημιουργώντας έτσι πλήρη φραγή. Η μαλακή υπερώα είναι ανεβασμένη. Οι φωνητικές χορδές δεν πάλλονται. Η φραγή διατηρείται για λίγο και μετά απελευθερώνεται καθώς το άκρο της γλώσσας απομακρύνεται από τα δόντια και τα φατνία. Ο αέρας βγαίνει απότομα με μικρό κρότο.
