/ia/ → [ça] ή [ʝa] ή [ja]
Η ακολουθία ξεκινά με ένα ουρανικό τριβόμενο και καταλήγει στο φωνήεν /a/. Το ουρανικό τριβόμενο είναι είτε άηχο ([ç]) όταν προηγείται άηχο σύμφωνο (π.χ. «ποια» [pça]) είτε ηχηρό ([ʝ]) (και για μερικούς ομιλητές [j]) όταν προηγείται ηχηρό σύμφωνο (π.χ. «παιδιά» [pe'ðʝa]).
Το πρόσθιο τμήμα της γλώσσας πλησιάζει στον ουρανίσκο αφήνοντας ένα στενό άνοιγμα από όπου περνά ο αέρας δημιουργώντας τριβή. Η μαλακή υπερώα είναι ανεβασμένη. Οι φωνητικές χορδές δεν πάλλονται για το [ç] ενώ πάλλονται για το [ʝ]. Αν το στενό άνοιγμα πλατύνει λίγο ακόμα, τότε το ηχηρό ουρανικό τριβόμενο παράγεται ως ηχηρό ουρανικό προσεγγιστικό [j]. Έπειτα, με μια συνεχή κίνηση, η γλώσσα απομακρύνεται από τον ουρανίσκο για να καταλήξει σε χαμηλή και κεντρική θέση στη στοματική κοιλότητα για την παραγωγή του [a]. Η μαλακή υπερώα συνεχίζει να είναι ανεβασμένη. Οι φωνητικές χορδές πάλλονται.
