/ii/ → [çi] ή [ʝi] ή [ji]
Η ακολουθία ξεκινά με ένα ουρανικό τριβόμενο και καταλήγει στο φωνήεν /i/. Το ουρανικό τριβόμενο είναι είτε άηχο ([ç]) όταν προηγείται άηχο σύμφωνο (π.χ. «ποιοι» [pçi]) είτε ηχηρό ([ʝ]) (και για μερικούς ομιλητές [j]) όταν προηγείται ηχηρό σύμφωνο (π.χ. «άδειοι» ['aðʝi]).
Το πρόσθιο τμήμα της γλώσσας πλησιάζει στον ουρανίσκο αφήνοντας ένα στενό άνοιγμα από όπου περνά ο αέρας δημιουργώντας τριβή. Η μαλακή υπερώα είναι ανεβασμένη. Οι φωνητικές χορδές δεν πάλλονται για το [ç] ενώ πάλλονται για το [ʝ]. Αν το στενό άνοιγμα πλατύνει λίγο ακόμα, τότε το ηχηρό ουρανικό τριβόμενο παράγεται ως ηχηρό ουρανικό προσεγγιστικό ([j]). Έπειτα, με μια συνεχή κίνηση, η γλώσσα απομακρύνεται από τον ουρανίσκο ώστε το άνοιγμα από όπου περνά ο αέρας να μεγαλώσει και τα χείλη να τεντώσουν για την παραγωγή του [i]. Η μαλακή υπερώα συνεχίζει να είναι ανεβασμένη. Οι φωνητικές χορδές πάλλονται.
