Τα τελευταία χρόνια, έχει πραγματοποιηθεί σημαντικός όγκος έρευνας σχετικά με καινοτόμες μεθόδους ενίσχυσης της εκμάθησης γλωσσών. Επιπλέον, η άνοδος των ψηφιακών μέσων έχει δημιουργήσει την ανάγκη για πιο ελκυστικά εκπαιδευτικά εργαλεία που να προσελκύουν το ενδιαφέρον των νέων μαθητών. Αυτή η μεταπτυχιακή εργασία εξετάζει την ενσωμάτωση της μεθόδου Ολιστικής Εκμάθησης Περιεχομένου και Γλώσσας (ΟΕΠΓ) (CLIL method) με τα Ψηφιακά Εκπαιδευτικά Δωμάτια Απόδρασης (ΨΕΔΑ) για την ενίσχυση της εκμάθησης της αγγλικής ως ξένης γλώσσας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Κινούμενη από την ανάγκη για τέτοια καινοτόμα εργαλεία, η εργασία αυτή σκοπεύει να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα των ΨΕΔΑ με ενσωματωμένη την μέθοδο ΟΕΠΓ στην ενίσχυση τόσο των γλωσσικών δεξιοτήτων και της γνώσης περιεχομένου, όσο και των επιπέδων συμμετοχής των μαθητών. Μέσω επτά παρεμβάσεων, σχεδιάστηκαν έξι ΨΕΔΑ στην πλατφόρμα Genially για δύο μικρές μαθήτριες με επίπεδα γλωσσικής επάρκειας από A1 έως A2 σύμφωνα με το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες (ΚΕΠΑ), βασισμένα στις περιπέτειες του Οδυσσέα από την ελληνική μυθολογία, συνδυάζοντας στοιχεία της μεθόδου Σχεδιασμού Καθοδηγούμενης Απόκτησης Γλώσσας (GLAD) και ποικιλία εργαλείων Web 2.0, ιστότοπων, παιχνιδιών και βίντεο για την προώθηση της συνολικής γλωσσικής επάρκειας. Η κύρια υπόθεση ήταν ότι τα ΨΕΔΑ με ενσωματωμένη την μέθοδο ΟΕΠΓ θα βελτίωναν τις δεξιότητες της αγγλικής γλώσσας και ότι αυτή η προσέγγιση θα οδηγούσε σε υψηλότερη κίνητρο των μαθητών. Η έρευνα ακολουθεί μια μεθοδολογία πιλοτικής μελέτης, ενσωματώνοντας τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά δεδομένα για αξιολόγηση, από προ- και μετά-δοκιμές, ημερολόγιο εκπαιδευτικού και ερωτηματολόγιο ικανοποίησης των μαθητών. Τα κύρια ευρήματα υποδεικνύουν ότι το πρόγραμμα βελτίωσε την γλωσσική ικανότητα των μαθητών, τη κριτική σκέψη, την διαπολιτισμική ευαισθησία και τη συνεργατική μάθηση. Οι στόχοι της παρέμβασης επιτεύχθηκαν σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής των μαθητών σε μια ολοκληρωμένη κατανόηση του χαρακτήρα του Οδυσσέα και των ηρωικών αξιών. Η χρήση εξειδικευμένου λεξιλογίου, επικοινωνίας και εργαλείων ΤΠΕ ενίσχυσε τον ψηφιακό γραμματισμό και τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων των μαθητών. Η εκπαιδευτική παιχνίδοποίηση των δωματίων απόδρασης προώθησε την περιέργεια και βελτίωσε τα επίπεδα συμμετοχής. Αυτή η μελέτη συμβάλλει στη διευρυνόμενη βιβλιογραφία σχετικά με την μέθοδο ΟΕΠΓ και την παιχνιδοποίηση στην εκπαίδευση, προσφέροντας πρακτικές πληροφορίες για εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να εφαρμόσουν παρόμοιες στρατηγικές στις τάξεις τους.

Οι συμφράσεις θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος του λεξιλογίου. Η κατάκτηση συμφράσεων είναι μια εύκολη διαδικασία για τους φυσικούς ομιλητές αγγλικών, αλλά μπορεί να είναι αρκετά δύσκολη για τους μαθητές που μαθαίνουν αγγλικά ως ξένη γλώσσα (Bui, 2020). Παρά τη σπουδαιότητα των συμφράσεων στην απόκτηση δεύτερης ΞΓ, οι συμφράσεις εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο της διδακτικής διαδικασίας και στο ελληνικό εκπαιδευτικό πλαίσιο. Η Κατευθυνόμενη απο Δεδομένα Μάθηση (ΚΔΜ), μια επαγωγική προσέγγιση διδασκαλίας που χρησιμοποιεί δεδομένα από σώματα κειμένων (ΣΚ), προσελκύσει το ερευνητικό ενδιαφέρον τις τελευταίες δύο δεκαετίες καθώς διευκολύνει την απόκτηση λεξιλογίου και ενισχύει το κίνητρο των μαθητών βοηθώντας τους να γίνουν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Ωστόσο, πολύ λίγη προσοχή έχει δοθεί στις επιπτώσεις της μεθόδου ΚΔΜ σε σχέση με την απόκτηση συμφράσεων και τη μάθηση στο πλαίσιο της ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για τον σκοπό αυτό, η διατριβή αυτή σκοπεύει να διερευνήσει την πιθανή αποτελεσματικότητα της ενσωμάτωσης της μεθόδου ΚΔΜ στο μαθησιακό πλαίσιο ενός ελληνικού ιδιωτικού φροντιστηρίου Αγγλικής γλώσσας σε σχέση με την απόκτηση και εκμάθηση συμφράσεων, καθώς και να διερευνήσει τις αντιλήψεις των μαθητών του της αγγλικής ως ΞΓ για τη διδασκαλία των συμφράσεων και τη μέθοδο ΚΔΜ. Στην παρούσα μελέτη πήραν μέρος δεκατέσσερις μαθητές ηλικίας 13 και 14 ετών. Οι δραστηριότητες σχεδιάστηκαν μέσα από ένα εξειδικευμένο ΣΚ που έχει δημιουργηθεί από υπότιτλους ταινίων/σειρών φαντασίας-περιπέτειας. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η ΚΔΜ έχει βοηθήσει σημαντικά τους μαθητές της αγγλικής ως ΞΓ να μάθουν και να αποκτήσουν συμφράσεις πιο αποτελεσματικά, ειδικά τις λεξιλογικές. Επίσης, αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τη θετική στάση των μαθητών της αγγλικής ως ΞΓ απέναντι στη διδασκαλία συμφράσεων και στη μέθοδο ΚΔΜ. Η τρέχουσα μελέτη προσφέρει ενδελεχείς διδακτικές προτάσεις όσον αφορά τη χρήση της μεθόδου ΚΔΜ στη διδασκαλία της Αγγλικής ως ΞΓ στους έφηβους.

Σκοπός της διατριβής ήταν να ερευνήσει τα γραμματικά και υφολογικά λάθη στο σώμα κειμένων μαθητών/τριών DELear, το οποίο απαρτίζεται κυρίως από επιχειρηματολογικά δοκίμια πρωτοετών φοιτητών/τριών του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, η μελέτη αυτή χρησιμοποιεί μια ολιστική προσέγγιση, ερευνώντας τη διαδικασία επισημείωσης από τρεις επισημειώτριες διαφορετικής γλωσσικής προέλευσης (Ελληνικά, Ιταλικά). Χρησιμοποιώντας το λογισμικό CatMa, 285 δοκίμια επισημειώθηκαν χειροκίνητα, βάσει ενός προκαθορισμένου σχήματος επισημείωσης. Οι αναλύσεις των πιο συχνών ετικετών αποκάλυψαν λάθη στη χρήση των προσδιοριστών, των αριθμών των ουσιαστικών, των προθέσεων και των μερών του λόγου, με την υπερβολική χρήση και παράλειψη του οριστικού άρθρου να είναι τα πιο εμφανή σφάλματα. Στον τομέα του ύφους/στυλ, λάθη εντοπίστηκαν στις πολύπλοκες και μακροσκελείς προτάσεις που αλλοίωναν το επιδιωκόμενο νόημα, στις ιδιόμορφες φράσεις στη Γ2, στην αποφυγή χρήσης ιδιωματισμών και στην ήπια αρνητική γλωσσική μεταφορά εκφράσεων της Γ1 στη Γ2. Τέλος, οι στατιστικοί έλεγχοι αποκάλυψαν αμελητέα επίδραση της Γ1 των επισημειωτριών στη διαδικασία επισημείωσης, υπονοώντας ότι η μητρική γλώσσα δεν αποτέλεσε σημαντική παράμετρο στην ποσότητα των παρεχόμενων επισημειώσεων. Τα αποτελέσματα φανέρωσαν ότι παρόλο που οι πρωτοετείς φοιτητές/ήτριες διαθέτουν επαρκή γραμματική και υφολογική/στιλιστική ικανότητα για την επιχειρηματολογική γραφή, τα γραμματικά λάθη όπως η ορθή χρήση των προσδιοριστών, η ακρίβεια και η ευελιξία στη διαμόρφωση του στυλ και του ύφους ακολουθούν έναν μη-γραμμικό ρυθμό απόκτησης. Όσον αφορά στη Γ1 των επισημειωτριών, αυτή φάνηκε να επηρεάζει μόνο την εξήγηση των λαθών που προκαλούνται από την παρέμβαση της μητρικής, μέσω της μορφής σχολίων εντός κειμένου, παρά την ανίχνευση των λαθών.

Τα τελευταία χρόνια, η Συνδυασμένη Εκμάθηση Αντικειμένου Γλώσσας (Content and Language Integrated Learning), γνωστή και ως CLIL, έχει αναδειχθεί ως μια αποτελεσματική παιδαγωγική προσέγγιση στην εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Μια καινοτόμος στρατηγική για την ενίσχυση των ικανοτήτων των μαθητών και των μαθησιακών αποτελεσμάτων του CLIL είναι η συνδυαστική εφαρμογή του CLIL με την μάθηση βασισμένη σε παιχνίδι (Game Based Learning). Ωστόσο, το ακαδημαϊκό ενδιαφέρον στην χρήση συγκεκριμένα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών σε περιβάλλοντα CLIL παραμένει περιορισμένο, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Η παρούσα έρευνα επιδιώκει να γεφυρώσει αυτό το ερευνητικό χάσμα, εξερευνώντας την διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας μέσω του διάσημου παιχνιδιού Minecraft, σε περιβάλλον CLIL σε ένα κρατικό δημοτικό σχολείο. Εστιάζοντας στην διδασκαλία της μελέτης περιβάλλοντος σε σαράντα έξι (46) μαθητές τρίτης δημοτικού, η έρευνα στοχεύει στην αξιολόγηση των άμεσων αλλά και μακροπρόθεσμών αποτελεσμάτων του Minecraft στην εκμάθηση γλώσσας και περιεχομένου. Επιπρόσθετα, η έρευνα αναγνωρίζει προκλήσεις που συναντώνται από την εφαρμογή του CLIL και της Εκμάθησης μέσω Παιχνιδιών. Η μεθοδολογία περιλαμβάνει μια οιονεί πειραματική προσέγγιση, με ένα τεστ πριν την διδασκαλία, ένα αμέσως μετά και ένα μετά από δεκαπέντε (15) μέρες. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η πειραματική ομάδα παρουσιάζει καλύτερη επίδοση σε σχέση με την ομάδα ελέγχου και στα δύο τεστ μετά την διδασκαλία, αναδεικνύοντας την αποτελεσματικότητα του Minecraft ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Επιπλέον, οι δυσκολίες που προκύπτουν από την εφαρμογή του CLIL και της Εκμάθησης μέσω Παιχνιδιών αποκλίνουν από αυτές που αναφέρονται σε προηγούμενες έρευνες, δίνοντας έμφαση στην σημασία μιας συνεργιστικής προσέγγισης. Η παρούσα έρευνα έχει ως στόχο να αποτελέσει το έναυσμα για μελλοντικές έρευνες επάνω στην εκμάθηση CLIL μέσα από το παιχνίδι, θέτοντας μια θεωρητική βάση για εκπαιδευτικούς και πολιτικούς φορείς στο πώς μπορούν να ενισχύσουν την εκμάθηση ξένης γλώσσας.

Η παρούσα μελέτη εντάσσεται στο εξελισσόμενο τοπίο των στρατηγικών εκμάθησης γλωσσών, με ιδιαίτερη έμφαση στην κατανόηση των προκλήσεων που σχετίζονται με την απόκτηση λεξιλογίου από αυτιστικούς μαθητές Αγγλικής Γλώσσας. Επιπλέον, η μελέτη προσπαθεί να γεφυρώσει ένα κενό στη βιβλιογραφία, διερευνώντας τη σχέση μεταξύ της Διαταραχής του Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) και της απόκτησης ξένου λεξιλογίου. Βασιζόμενη σε διάφορες γνωστικές θεωρίες, αναπτυξιακές θεωρίες και μηχανισμούς εκμάθησης λέξεων, η παρούσα έρευνα διαμορφώνει ένα θεωρητικό πλαίσιο που θα καθοδηγήσει τη δημιουργία δραστηριοτήτων εκμάθησης ξένου λεξιλογίου. Με βάση το θεωρητικό πλαίσιο, σχεδιάζεται μια σειρά δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών ιστοριών, αισθητηριακών δραστηριοτήτων, παιχνιδιών μνήμης και μίμησης, για την αντιμετώπιση των ειδικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ΔΑΦ στην κατάκτηση του λεξιλογίου της ξένης γλώσσας. Η μελέτη χρησιμοποιεί μια μεικτή μεθοδολογική προσέγγιση, ενσωματώνοντας θεωρητική σύνθεση, ανάπτυξη διδακτικού υλικού και πρακτικές προσεγγίσεις. Μια ολοκληρωμένη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας ενημερώνει το θεωρητικό πλαίσιο, το οποίο περιλαμβάνει τις αρχές της πολυαισθητηριακής μάθησης, της σκαλωσιάς (scaffolding) και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Οι δραστηριότητες σχεδιάζονται για πιθανή εφαρμογή σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Τα ευρήματα της μελέτης αναδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της πολυτροπικής προσέγγισης στην ενίσχυση της κατάκτησης του λεξιλογίου της ξένης γλώσσας σε άτομα με ΔΑΦ. Οι δραστηριότητες που σχεδιάστηκαν αντιμετωπίζουν τις μοναδικές γνωστικές και κοινωνικογνωστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ΔΑΦ. Πιο συγκεκριμένα, οι δραστηριότητες αξιοποιούν τα δυνατά σημεία, όπως οι οπτικές μαθησιακές προτιμήσεις, οι ικανότητες αισθητηριακής επεξεργασίας και οι δεξιότητες μίμησης, με αποτέλεσμα τη δυνητική ενίσχυση των κινήτρων, της διατήρησης και της κατανόησης του λεξιλογίου. Επιπλέον, η μελέτη εντοπίζει πρακτικές εκτιμήσεις και πιθανούς περιορισμούς, ανοίγοντας το δρόμο για μελλοντική έρευνα για την περαιτέρω βελτίωση και επέκταση των υλικών που αναπτύχθηκαν.

Σκοπός της διατριβής ήταν η αξιολόγηση των αφηγηματικών ικανοτήτων παιδιών ηλικίας 5 έως 9 που μιλούν την ελληνική ως Γ2 και έχουν την ρωσική ή τουρκική ως Γ1. Η αξιολόγησή τους έγινε στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιώντας το Διαγλωσσικό Εργαλείο Αξιολόγησης Αφηγήσεων (Multilingual Assessment Tool of Narratives). Βασικός στόχος της έρευνας ήταν να εξετάσει την επίδραση της διγλωσσίας στις αφηγηματικές ικανότητες των ομιλητών αυτής της ηλικίας. Στη συνέχεια, οι γονείς απάντησαν ένα ερωτηματολόγιο το οποίο περιείχε ερωτήσεις σχετικά με κοινωνικό, γλωσσικό και μαθησιακό υπόβαθρο των ιδίων και των παιδιών τους. Ειδικότερα, λήφθηκε υπόψη το μαθησιακό επίπεδο των γονέων με βάση τα χρόνια εκπαίδευσης τους και αναλύθηκε περαιτέρω σε σχέση με την αφηγηματική απόδοση των παιδιών. Στόχος αυτή της ανάλυσης ήταν να αναδείξει εάν το κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το παιδί επηρεάζει τις αφηγηματικές του ικανότητες. Τέλος, άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία πρώτης επαφής με την γλώσσα, οι ώρες ενισχυτικής διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και άλλα, έδωσαν σημαντικές διαπιστώσεις για τις αφηγηματικές ικανότητες των δίγλωσσων παιδιών.

Η παρούσα εργασία εξετάζει συγχρονικά και διαχρονικά τις διαφορετικές σημασίες του ουσιαστικού νο?ς σε δύο περιόδους της αρχαίας Ελληνικής, την Ομηρική και την Κλασική. Έχοντας ως σημείο εκκίνησης τη διεπόμενη από αρχές πολυσημία (Principled Polysemy? Tyler & Evans 2001, 2003? Evans 2004, 2005), ο βασικός στόχος της μελέτης αυτής είναι ο προσδιορισμός τόσο της πρωτοτυπικής σημασίας της λέξης νο?ς όσο και των διακριτών της σημασιών σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια. Τα κριτήρια όπως τα ορίζει ο Evans (2004, 2005) είναι τα εξής: το σημασιολογικό, το συνταγματικό και το γραμματικό κριτήριο. Η συγκεκριμένη μέθοδος έχει εφαρμοστεί σε ένα σύνολο ερευνών, οι οποίες μελετούν την πολυσημία είτε προθέσεων (βλ. Tyler & Evans 2001? Shakhova & Tyler 2010) είτε άλλων κατηγοριών λεξημάτων, π.χ. ουσιαστικά (βλ. Μαρμαρίδου 2010). Για τους σκοπούς της παρούσας εργασίας, επιλέχθηκαν τυχαία 150 λεκτικές μονάδες, 50 εκ των οποίων προήλθαν από την Ομηρική περίοδο και άλλες 100 από την Κλασική. Τα παραδείγματα αυτά αντλήθηκαν από μια ποικιλία συγγραφέων και κειμενικών ειδών (π.χ. επική ποίηση, τραγωδία, φιλοσοφία, κωμωδία, ρητορική) μέσα από τη βάση δεδομένων Perseus Digital Library και επισημειώθηκαν για ένα σύνολο μορφο-συντακτικών και σημασιολογικών χαρακτηριστικών (π.χ. πτώση, συντακτικός ρόλος, και αριθμός του λεξήματος νο?ς, αλλά και σημασίες των ρημάτων με τα οποία συνάπτεται). Παράλληλα με τη βάση δεδομένων, χρησιμοποιήθηκαν λεξικά σαν συμπληρωματικές πηγές (Cunliffe 1924? Liddell-Scott 1996? Montanari 2015). Η ανάλυση των δεδομένων οδήγησε στη δημιουργία δύο σημασιολογικών δικτύων, ένα για την Ομηρική περίοδο (συγχρονικό) και ένα για την Κλασική περίοδο (συγχρονικό με ένταξη της διαχρονίας). Αυτά έδειξαν ότι ανάμεσα στις δύο διαχρονικές περιόδους εντοπίζονται ορισμένες κοινές σημασίες, ενώ υπάρχουν και σημαντικές διαφοροποιήσεις. Και στις δύο περιόδους, «το επίκεντρο των σκέψεων και των συναισθημάτων» (‘seat of thoughts and feelings’) ορίζεται ως η πρωτοτυπική σημασία της λέξης νο?ς. Στην Ομηρική περίοδο φαίνεται να προκύπτουν από την πρωτοτυπική οι εξής διακριτές σημασίες: «λογική σκέψη» (‘logical thinking’), «χαρακτήρας» (‘character’), «οντολογική» (‘agentive’), και «αντικείμενο σκέψης» (‘object of thought’). Στα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από την Κλασική περίοδο εντοπίζονται κάποιες νέες προσθήκες (π.χ. οι σημασίες «προσοχή» ‘attention’ και «η κινητήρια δύναμη του σύμπαντος» ‘moving force of the universe’), ενώ κάποιες άλλες σημασίες όπως ο «χαρακτήρας» και η «οντολογική» δεν εντοπίζονται κάπου στο corpus. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, για να ερμηνευθεί η εμπειρική βάση των σημασιών, χρησιμοποιήθηκαν οι γνωσιακοί μηχανισμοί της μεταφοράς και της μετωνυμίας, οι οποίοι συνέβαλαν στην κατανόηση των σχέσεων μεταξύ των σημασιών (βλ. Μαρμαρίδου 2008, 2010). Τέλος, φαίνεται πως οι σημασίες που προκύπτουν από την ανάλυση δεν είναι πάντα σε συμφωνία με την κατηγοριοποίηση που εντοπίζεται στα λεξικά.

Η έκφραση αφηρημένων εννοιών χρησιμοποιώντας μη κυριολεκτική γλώσσα, όπως η μεταφορά ή η μετωνυμία (είτε λεκτικά είτε μη λεκτικά), είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή ασχολήθηκε με τις αφηρημένες έννοιες του χρόνου και της κατάθλιψης. Πιο συγκεκριμένα, εξετάστηκαν ο τρόπος που οι καταθλιπτικοί ασθενείς βιώνουν τον χρόνο καθώς επίσης και πώς αυτή η εμπειρία είναι διαφορετική για τους μη-καταθλιπτικούς ανθρώπους. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτό, δύο είδη μη-κυριολεκτικής χρήσης της γλώσσας, δηλαδή η μεταφορά και η υπερβολή, ανιχνεύθηκαν και αναλύθηκαν, ενώ η Θεωρία της Εννοιακής Μεταφοράς των Lakoff και Johnson (1980) και η θεωρία της υπερβολής των Pena και Ruiz de Mendoza (2017), χρησιμοποιήθηκαν αντιστοίχως για την ανάλυση.

Η παρούσα διατριβή θα εξετάσει το θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Το χειμωνιάτικο παραμύθι» (1611) και τη μυθιστορηματική του διασκευή, «Το χάσμα του χρόνου» (2015) της Ζανέτ Ουίντερσον. Συγκεκριμένα, θα εντοπίσει στα προαναφερθέντα κείμενα τις εκφάνσεις των εννοιών της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας καθώς εξελίσσονται στο χρόνο, την αλληλεπίδρασή τους με το φύλο και τη σεξουαλικότητα και τον αντίκτυπό τους στις πολιτικές ταυτότητας καθώς και στη δυναμική των φύλων. Οι δύο αυτές ευρείες έννοιες θα προσδιοριστούν μέσω της εξέτασης των σεξιστικών προκαταλήψεων που διακρίνουν το πρωτότυπο κείμενο εντός μιας σαφούς πατριαρχικής κοινωνίας που αξιώνει κυριαρχία επί των γυναικών, η οποία συχνά στηρίζεται στη βία. Στη συνέχεια, η διασκευή της Ουίντερσον θα αξιολογηθεί με βάση τη δυνατότητά της να ανατρέψει τις προκαταλήψεις όσον αφορά στο φύλο, που προκύπτουν από το πρωτότυπο κείμενο, σε ένα σύγχρονο πλαίσιο. Προς τούτο, θα πραγματευτώ, πρώτον, την τριγωνοποίηση της επιθυμίας και τις επιπτώσεις της στη διαμόρφωση της ταυτότητας και την ιεράρχηση των φύλων, και δεύτερον, το αφήγημα της υιοθεσίας, τι υποδηλώνει για τους ρόλους των φύλων στην δομή της οικογένειας και τον τρόπο με τον οποίο η Ουίντερσον μετατρέπει την εμπειρία της υιοθεσίας σε εφαλτήριο για προσωπικό επαναπροσδιορισμό. Τέλος, θα σχολιάσω συνολικά τις εκφάνσεις αρρενωπότητας και θηλυκότητας και στα δύο έργα και θα αποπειραθώ να ερμηνεύσω τις υποκείμενες διαθέσεις εκάστου κειμένου ως προς αυτό. Ως αναλυτικό εργαλείο θα αξιοποιήσω το βιβλίο της Linda Hutcheon, A Theory of Adaptation και η οπτική μου γωνία θα διαμορφωθεί από φεμινιστικές θεωρίες με έμφαση στα θέματα φύλου και σεξουαλικότητας.

Αυτή η διατριβή θα εξετάσει πως το ανθρώπινο σώμα που βιώνει σωματικό πόνο και ψυχικό τραύμα συγκρατείται και περιορίζεται στο χώρο. Σε χώρους εγκλεισμού, το σώμα σε πόνο προσφεύγει στην αφήγηση ως τρόπο αντίστασης ενάντια σε πρακτικές εποπτείας και ελέγχου. Μέσω της αφήγησης, το εύθραυστο σώμα και νους δραπετεύουν από τον εγκλωβισμό σάρκας και χώρου, καθώς αποκτούν την ικανότητα να κατοικήσουν πλήθος άλλων φανταστικών χώρων παρά τη φυλάκισή τους από εξαναγκασμό ή ασθένεια. Τα θεατρικά έργα που επιλέχθηκαν είναι το Bedbound (2000) σε γραφή και σκηνοθεσία του Enda Walsh και το The Pillowman (2003) γραμμένο από τον Martin McDonagh. Το Bedbound, με έμφαση σε ένα οικογενειακό δίδυμο, αναδεικνύει τους τρόπους με τους οποίους το άρρωστο σώμα της Daughter ωθείται βίαια από τον Dad σε καραντίνα, μια κατάσταση που απορροφά και τον ίδιο σε ένα μονίμως εντονότερο εγκλωβισμό. Παρομοίως, η προσέγγιση του McDonagh στον πόνο, το τραύμα και τον έλεγχο ξετυλίγεται στον κόσμο ενός απολυταρχικού καθεστώτος, όπου ένας συγγραφέας ανακρίνεται εξαιτίας του περιεχομένου των ιστοριών του, που με δυσοίωνο τρόπο αφηγούνται τις δολοφονίες παιδιών που ταράζουν αυτό το ανώνυμο χωρικό πλαίσιο. Στο The Pillowman, ο σωματικός πόνος και το συναισθηματικό τραύμα ενσωματώνονται στους χαρακτήρες του Katurian και του Michal που βρίσκονται απομονωμένοι σε ξεχωριστά δωμάτια ανάκρισης και βασανισμού, όπου δοκιμάζεται η συμπαγής αίσθηση της ταυτότητας, καθώς οι τοίχοι που τους περικλείουν επικαλούνται σπαρακτικές μνήμες. Ωστόσο, και στα δύο έργα, ο πόνος και το τραύμα εμποτίζονται από την πρακτική της αφήγησης ως μέσο μιας πιθανής κάθαρσης, ή περαιτέρω τραυματισμού, μια διαδικασία που αναπτύσσεται με την τελετουργική επανάληψη επίπονων ιστοριών. Τα φυλακισμένα σε πόνο σώματα και μυαλά των χαρακτήρων θα μελετηθούν μέσω του σημαντικού έργου της Elaine Scarry με τίτλο The Body in Pain: The Making and Unmaking of the World (1985). Η έρευνά της σχετικά με το βασανισμό και η σύνδεση που εδραιώνει μεταξύ πόνου και φαντασίας θα είναι βοηθητικά για την κατανόηση των σχέσεων δύναμης μεταξύ βασανιστή και βασανιζόμενου, και του καθοριστικού ρόλου της αφήγησης ως μηχανισμός αντιμετώπισης του πόνου. Μαζί με τη Scarry, το Unclaimed Experience: Trauma, Narrative, and History (1996) της Cathy Caruth θα συμβάλλει στην ανάδειξη του προσδιοριστικού ρόλου του ψυχικού τραύματος και της καταστροφικής του σύνδεσης με το σωματικό πόνο. Άλλα έργα, τα οποία θα αποδειχθούν πολύτιμα για την ανάλυση του ρόλου του χώρου και την ενσωμάτωση της αφήγησης στα θεατρικά έργα, είναι αντίστοιχα το The Production of Space (1974) του Henri Lefebvre και το and The Wounded Storyteller: Body, Illness, and Ethics (1995) από τον Arthur Frank. Ακολουθώντας αυτές τις οπτικές, η παρούσα διατριβή φιλοδοξεί να προσφέρει επίγνωση σχετικά με τη χωρική διαχείριση του δεινοπαθούντος σώματος και μυαλού και να υπογραμμίσει τη σημασία, καθώς και τις προβληματικές παραμέτρους, της αφήγησης ιστοριών γι’ αυτά τα σώματα όπως υπάρχουν στα θεατρικά έργα του Walsh και του McDonagh.

Παρότι τα οφέλη από τη χρήση της λογοτεχνίας στην διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας έχουν αναγνωριστεί εδώ και καιρό, καταβάλλεται περιορισμένη προσπάθεια για την ενσωμάτωσή της στις τάξεις των αγγλικών της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, η συζήτηση γύρω από θέματα φύλου, όπως οι ρόλοι των φύλων, ελάχιστα θίγεται στο ελληνικό εκπαιδευτικό πλαίσιο. Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι, λοιπόν, να συνδέσει αυτά τα δύο κενά που εντοπίζονται στην εκπαιδευτική πράξη, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές σχετικά με τους ρόλους των φύλων, ενισχύοντας έμμεσα τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους στην αγγλική γλώσσα. Το παρόν πορτφόλιο αποτελεί μια πρόταση για τον τρόπο χρήσης της λογοτεχνίας στην διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας ως εργαλείο για τη διερεύνηση του θέματος των ρόλων των φύλων και την προώθηση της εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας, με τρόπο που μπορεί να εφαρμοστεί στο πλαίσιο ενός ελληνικού δημόσιου σχολείου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μια σειρά έξι μαθημάτων δημιουργήθηκε για αυτόν τον σκοπό, χρησιμοποιώντας την Περηφάνια και Προκατάληψη της Jane Austen ως βάση σύγκρισης μεταξύ των ρόλων των φύλων στις αρχές του 19ου αιώνα στην Αγγλία και των ρόλων των φύλων στη σύγχρονη κοινωνία, μέσα από διαφορετικά ενδιαφέροντα υποθέματα. Σε μια προσπάθεια να φέρει την κλασική λογοτεχνία πιο κοντά στους σημερινούς μαθητές, το λογοτεχνικό υλικό εμπλουτίστηκε περαιτέρω με ποικίλους τρόπους, όπως ταινίες και διάφορα ψηφιακά μέσα, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί μια ποικιλία ελκυστικών δραστηριοτήτων που στοχεύουν στην προώθηση επικοινωνίας, συζήτησης, αλληλεπίδρασης, δημιουργικότητας, κριτικής σκέψης και ενδοσκόπησης· όλα μέσω της επαφής με την αγγλική λογοτεχνία και αυθεντικών πλαισίων για τη χρήση της αγγλικής γλώσσας.

Η διγλωσσία είναι ένα σύνθετο ψυχολογικό και κοινωνικό-πολιτισμικό γλωσσικό φαινόμενο που συναντάται σε όλον τον κόσμο. Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή διερεύνησε δίγλωσσους εφήβους 12-14 ετών που έχουν αναπτύξει ταυτόχρονη ή διαδοχική διγλωσσία, καθώς και μονόγλωσσους, στις ικανότητες εκφραστικού λεξιλογίου, στη Θεωρία του Νου, συγκεκριμένα στην αναγνώριση πεποιθήσεων πρώτης και δεύτερης τάξης και στην κατανόηση της ειρωνείας στην Ελληνική γλώσσα. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν 21 μονόγλωσσοι και 21 δίγλωσσοι έφηβοι που φοιτούν στο 2ο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ιωαννίνων. Από τον δίγλωσσο πληθυσμό, οι 14 έφηβοι μιλούσαν Ελληνικά και Αλβανικά ενώ οι 7 Ελληνικά και Αραβικά. Όσον αφορά το εκφραστικό λεξιλόγιο στα Ελληνικά, χρησιμοποιήθηκε το τεστ εκφραστικού λεξιλογίου του Βογινδρούκα, Πρωτόπαπα και Σιδερίδη (2009), στο οποίο τα παιδιά έπρεπε να ονομάσουν τις λέξεις που απεικονίζονταν σε ορισμένες εικόνες. Για την εξέταση των πεποιθήσεων πρώτης τάξης της Θεωρίας του Νου χρησιμοποιήθηκε το τεστ «Sally-Anne» από Baron-Cohen, Leslie και Frith (1985) μαζί με ένα τεστ μη αναμενόμενου περιεχομένου, και για την εξέταση των πεποιθήσεων δεύτερης τάξης της θεωρίας του Νου εφαρμόστηκε το τεστ των Astington, Pelletier και Homer’s (2002), το οποίο εξέτασε την ικανότητα των εφήβων να αποδώσουν πεποιθήσεις δεύτερης τάξης, μέσω δύο μικρών ιστοριών. Το τελευταίο τεστ αφορούσε την κατανόηση ειρωνικών και κυριολεκτικών προτάσεων και δημιουργήθηκε με βάση το τεστ της κατανόησης της ειρωνείας από την έρευνα των Saban-Bezalel, Dolfin, Laor, και Mashal’s (2019). Πιο συγκεκριμένα, αποτελούνταν από κόμικς με σύντομους κυριολεκτικούς και ειρωνικούς διαλόγους, τους οποίους οι έφηβοι έπρεπε να αναγνωρίσουν. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο μονόγλωσσος πληθυσμός είχε καλύτερη απόδοση από τον δίγλωσσο στο λεξιλόγιο και στις πεποιθήσεις δεύτερης τάξης της Θεωρίας του Νου, ενώ στην αναγνώριση πεποιθήσεων πρώτης τάξης της Θεωρίας του Νου και στην αναγνώριση της ειρωνείας, οι επιδόσεις των δύο ομάδων ήταν παρόμοιες. Επιπροσθέτως, συγκρίνοντας τα δίγλωσσα παιδιά που μιλούσαν Ελληνικά και Αλβανικά και εκείνα που μιλούσαν Ελληνικά και Αραβικά, τα πρώτα σημείωσαν υψηλότερη βαθμολογία σε σχέση με τα τελευταία, μόνο στο λεξιλόγιο. Τέλος, οι λεξιλογικές δεξιότητες, η αναγνώριση πεποιθήσεων δεύτερης τάξης της Θεωρίας του Νου, το είδος της διγλωσσίας, δηλαδή η ταυτόχρονη ή διαδοχική διγλωσσία, και η χρήση της ελληνικής γλώσσας στο σπίτι προέβλεψαν την κατανόηση της ειρωνείας.

Η παρούσα διατριβή συνδυάζει τη γνωστική γλωσσολογία και τη γλωσσολογία των σωμάτων κειμένων και στοχεύει στη διερεύνηση των ρημάτων που δηλώνουν «εκπομπή φωτός» στα Αγγλικά (flash, gleam, sparkle, glitter, flicker) και στα Νέα Ελληνικά (αστράφτω, αναβοσβήνω, λάμπω, σπινθηροβολώ, τρεμοσβήνω) όσον αφορά τα σημασιολογικά τους πλαίσια καθώς και το κίνητρο που κρύβεται πίσω από τις σημασιολογικές τους επεκτάσεις και τα μοτίβα χρήσης όπως συνάψεις, γραμματικές συνάψεις, σημασιολογική προτίμηση, σημασιολογική προσωδία και πολυλεκτικές εκφράσεις που εμφανίζονται σε καθένα από αυτά . Εκτός από τις κυριολεκτικές χρήσεις, η μελέτη θα επικεντρωθεί στις μεταφορικές εκφράσεις και στις εννοιολογικές μεταφορές ή/και μετωνυμίες που αποτελούν τη βάση των εκτεταμένων χρήσεων των επιλεγμένων ρημάτων στα Αγγλικά και στα Νέα Ελληνικά. Για αυτό το σκοπό , εφαρμόζεται μια διττή μεθοδολογία που βασίζεται σε σώματα κειμένων. Αρχικά, εξετάζουμε τα Αγγλικά ρήματα που δηλώνουν «εκπομπή φωτός» με τη χρήση του Αγγλικού σώματος κειμένων (English Web Corpus, 2020 /Sketch Engine) και η ίδια διαδικασία ακολουθείται για τα αντίστοιχα Ελληνικά ρήματα (Greek Web Corpus, 2019/ Sketch Engine). Δεύτερον, με τη χρήση παράλληλων σωμάτων κειμένων (Open Parallel CorpUs), παρατηρούμε διαφορετικές μεταφράσεις προκειμένου να ανιχνεύσουμε εάν υπάρχουν αντιστοιχίες μεταξύ ελληνικών και αγγλικών λεξικών συνόλων. Η μελέτη αποκαλύπτει ομοιότητες και διαφορές σε εννοιολογικό και φρασεολογικό επίπεδο. Παρότι, υπάρχουν αρκετές μελέτες που έχουν αναλύσει διαφορετικά μέρη του λόγου με τη χρήση ηλεκτρονικών σωμάτων κειμένων, η τρέχουσα μελέτη συμβάλλει σημαντικά, καθώς τα ρήματα που δηλώνουν «εκπομπή φωτός» δεν έχουν διερευνηθεί στο παρελθόν. Επιπλέον, η καινοτομία της παρούσας έρευνας έγκειται στη συμπληρωματική χρήση μονόγλωσσων και παράλληλων σωμάτων κειμένων για μια ολοκληρωμένη αντιθετική ανάλυση. Τα δεδομένα δείχνουν ότι μέσα στo κάθε λεξικό σύνολο υπάρχουν τακτικά μοτίβα σε σχέση με τα σημασιολογικά πλαίσια, τις συνάψεις και τις πολυλεκτικές εκφράσεις. Αντίθετα, μεταξύ των δύο λεξικών συνόλων, υπάρχει περιορισμένος αριθμός αντιστοιχιών, κυρίως στις συνάψεις και στις πολυλεκτικές εκφράσεις που ανιχνεύονται. Ωστόσο, τα Αγγλικά και τα Ελληνικά λεξικά στοιχεία μοιράζονται το ίδιο κίνητρο σε ορισμένα σημασιολογικά πλαίσια, καθώς και ο τρόπος εκπομπής φωτός είναι αρκετά παρόμοιος και στα δύο. Ένα ενδιαφέρον εύρημα είναι η απουσία του σημασιολογικού πλαισίου Κίνησης Φωτός σε όλα τα Ελληνικά λεξικά στοιχεία.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την έννοια του τραύματος και της μετάδοσής του από γενιά σε γενιά στο μυθιστόρημα The Brief Wondrous Life of Oscar Wao (2007) του Junot Diaz και στο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα On Earth We’re Briefly Gorgeous (2019) του Ocean Vuong. Δίνεται έμφαση στον ρόλο της οικογένειας ως πηγής πόνου αλλά και λύτρωσης. Και στα δύο μυθιστορήματα η οικογένεια προσφέρει τις συνθήκες μέσα στις οποίες ξετυλίγεται η μακρο-πολιτική του αισθήματος του «ανήκειν» και της διαφορετικότητας. Τα αφηγήματα καταγράφουν την διαγενεαλογική μετάδοση του τραύματος καθώς και της μετατροπής του τραύματος σε δημιουργική δύναμη. Τα επιλεγμέμα μυθιστορήματα ρίχνουν φως στους τρόπους με τους οποίους η δημιουργική γραφή αντανακλά τις τραυματικές επιπτώσεις μιας ιστορικής κληρονομιάς που χαρακτηρίζεται από ιμπεριαλιστική βία. Συγχρόνως μελετώνται οι αφηγηματικές μέθοδοι μέσα από τις οποίες η εμπειρία της προσωπικής βίας και της απώλειας μεταμορφώνονται σε αφηγήσεις που αντιπροσωπεύουν τον πόνο των μειονοτήτων. Αυτή η ερευνητική εργασία προσφέρει μία συγκριτική ανάλυση των δύο επιλεγμένων μυθιστορημάτων και εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους ο Diaz και ο Vuong δομούν αφηγήματα τραύματος ως χώρους για την διεκδίκηση ορατότητας των μειονοτικών ομάδων. Στα λογοτεχνικά έργα που εξετάζονται, οι ρίζες του πόνου των χαρακτήρων εντοπίζονται στο αποικιακό παρελθόν της Δομινικανής Δημοκρατίας και του Βιετνάμ αντίστοιχα. Η εργασία προσφέρει μία κριτική και συγκριτική εξέταση της διαγενεαλογικής μετάδοσης του τραύματος, στοιχειοθετώντας το επιχείρημα ότι και στα δύο μυθιστορήματα η απόσταση – χρονική και χωρική – από την γενέτειρα δεν διαγράφει τις μνήμες μιας ιστορίας βίας. Αντιθέτως η βία εξακολουθεί να στοιχειώνει τους χαρακτήρες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις αφού μεταναστεύουν στις ΗΠΑ. Ωστόσο, τα δύο μυθιστορήματα συγκλίνουν στην έμφαση που δίνεται στην προσπάθεια της νεότερης γενιάς να απελευθερωθεί από αυτόν τον κύκλο της βίας. Εξετάζονται συγκριτικά οι αφηγηματικές τεχνικές και ο πειραματικός τρόπος γραφής των δύο συγγραφέων όσον αφορά την αναπαράσταση της συλλογικότητας, των στενών προσωπικών και οικογενειακών δεσμών. Η μικρο-πολιτική των διαπροσωπικών σχέσεων και της οικειότητας αντιπαραβάλλονται με την διαγενεαλογική μετάδοση του τραύματος. Μέσα από την αλληλεπίδραση της προσωπικής και της συλλογικής μνήμης επαναπροσδιορίζεται η αξία και οι πολιτικές που διέπουν την έννοια του «ανήκειν».

Η Αραβική μειονότητα στην Αμερική βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, γεγονός που προκάλεσε την εξάπλωση προκαταλήψεων, φόβου και φυλετικών διακρίσεων σε βάρος της. Παράλληλα, στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων, η εν λόγω μειονότητα βρέθηκε στο στόχαστρο εμβριθούς πολιτικής ρητορικής και διχαστικού λόγου καθιστώντας την ανεπιθύμητη. Η παρούσα Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία ερευνά δύο θεατρικά έργα που είναι υπογραμμισμένα με πολιτική χροιά και που προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για τη θέση της συγκεκριμένης μειονότητας στην Αμερικανική κοινωνία την αυγή του νέου αιώνα. Τα θεατρικά έργα υπό έρευνα είναι το Disgraced (2015) του Ayad Akhtar και το Omnium Gatherum (2003) των Theresa Rebeck και Alexandra Gersten-Vassilaros. Μέσα από τους χαρακτήρες των θεατρικών έργων, η παρούσα διατριβή μελετά το θέμα της ταυτότητας της Αραβικής μειονότητας της Αμερικής, των Αμερικανών πολιτών με καταγωγή από τη Μέση Ανατολή και των Μουσουλμάνων. Η ανάλυση της διατριβής είναι βασισμένη κυρίως σε τρεις θεωρίες? η συμπεριφορά των χαρακτήρων ερμηνεύεται μέσα από την πραγματεία του Matteo Stocchetti στα “politics of fear”, ενώ η διαφορετικότητά τους αναλύεται μέσω της φιγούρας του “stranger”, όπως αυτή περιγράφεται από τη Sara Ahmed στο βιβλίο της Strange Encounters: Embodied Others in Post-Coloniality (2000). Ακόμη, o διαμετρικά αντίθετος κόσμος που φαίνεται να πρεσβεύουν σε σχέση με τη Δύση, σκιαγραφείται μέσω της θεωρίας του Οριενταλισμού του Edward Said (1978). Βασική παράμετρος της διατριβής είναι η ιδέα ότι οι χαρακτήρες είναι παγιδευμένοι σε έναν ατέρμονο «κύκλο βίας» όπως αυτός περιγράφεται από τον Stocchetti, καθώς και η επιτακτική τους ανάγκη για «λύτρωση». Σε αυτή την ανάλυση, μελετάται τόσο η αποτυχία του εθνικά και πολιτισμικά διαφορετικού Άλλου να ξεφύγει από τον ατελείωτο κύκλο βίας, πολέμου και διαμάχης, όσο και η επιτυχία του να ελευθερωθεί και να ελευθερώσει, υποδεικνύοντας την αγάπη και τη συμπόνια ως το ιδανικό αντίδοτο στον φόβο. Τέλος, ερευνάται το πώς ο εθνικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά Άλλος ανακύπτει ως ευμενής ήρωας που αποβλέπει στην ειρήνη και ευημερία όχι μόνον του Αμερικανικού έθνους, αλλά ολόκληρου του κόσμου. Λέξεις-κλειδιά: Αραβική μειονότητα Αμερικής, 11η Σεπτεμβρίου, Τρομοκρατία, Οριενταλισμός, Πολιτική, Φόβος, Θέατρο, Η.Π.Α.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η μελέτη των αφηγήσεων μέσω της χρήσης κινητού τηλεφώνου και η συμβολή τους στη κατανόηση κειμένου των μαθητών της Αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας, καθώς και η μελέτη του προφίλ των μαθητών που τις χρησιμοποιούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι κεντρικός άξονας του περιεχόμενου των κειμένων αποτέλεσε η ιστορία της Εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, η οποία παρουσιάζεται τόσο μέσα απο τη χρήση λογοτεχνικών και ιστορικών κειμένων όσο και ψηφιακών εφαρμογών. Προκειμένου να απαντηθούν τα προαναφερθέντα ερευνητικά ερωτήματα, τρία μαθήματα έλαβαν χώρα στο 1ο Πειραματικό λύκειο Θεσσαλονίκης, ενώ συλλέχθηκαν τα απαραίτητα δεδομένα για την ανάλυση αυτών των ερωτημάτων μέσα από ερωτηματολόγια συμπληρωμένα από τους μαθητές. Η στατιστική ανάλυση τους έδειξε τόσο ότι οι αφηγήσεις μέσω της χρήσης των κινητών τηλεφώνων καθιστούν ένα απαραίτητο εργαλείο για τη κατανόηση του κειμένου στην Αγγλική γλώσσα, ενώ σκιαγραφεί και το προφίλ των χρηστών τους.

Η παρούσα διατριβή προσεγγίζει κριτικά δύο μυθιστορήματα συγγραφέων της Βόρειας Αμερικής με καταγωγή από την Καραϊβική: το In Another Place, Not Here της Dionne Brand και το Valmiki’s Daughter της Shani Mootoo. Πιο συγκεκριμένα, προσφέρει μία διαθεματική ανάγνωση των τρόπων με τους οποίους η διαφορετική σεξουαλικότητα επαναπροσανατολίζει προσεγγίσεις στην ταυτότητα και το αίσθημα του «ανήκειν». Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία στροφή προς τη μελέτη του χώρου στις λογοτεχνικές σπουδές. Μέσα στο πλαίσιο αυτής της στροφής, η παρούσα ερευνητική εργασία δίνει έμφαση στο ότι και τα δύο μυθιστορήματα λαμβάνουν χώρα εν μέρει ή εξολοκλήρου στη μεταποικιακή Καραϊβική. Συγκεκριμένα, η μελέτη πραγματεύεται την ομοφυλοφιλία των χαρακτήρων ως περιπλεκόμενη με ερωτήματα σχετικά με την εθνική ταυτότητα και το πολιτισμικό αίσθημα του «ανήκειν». Αντλώντας από τη θεωρία της διαθεματικότητας των συστημικών καταπιέσεων και διακρίσεων, η ερευνητική αυτή εργασία δίνει έμφαση στη σεξουαλικότητα και τους πολλαπλούς παράγοντες που τέμνονται και διαμορφώνουν το αίσθημα της ταυτότητας (συμπεριλαμβανομένων της φυλής, του κοινωνικού φύλου και της τάξης). Συγχρόνως, έμφαση δίνεται στην εμπειρία του χώρου και τους τροπους με τους οποίους η πολιτική του χώρου διαμορφώνει την εμπειρία της σεξουαλικής διαφορετικότητας. Μέσα από μια κριτική προσέγγιση του θεωρητικού έργου του Roderick A. Ferguson και του Rinaldo Walcott, η παρούσα έρευνα επισημαίνει την περίπλοκη δόμηση των διαφορετικών σεξουαλικών ταυτοτήτων στις ιδιαίτερες συνθήκες του Καναδά και της Καραϊβικής μέσα από μια κριτική και συγκριτική ανάγνωση των μυθιστορημάτων της Brand και της Mootoo. Οι διαφορετικές σεξουαλικές εμπειρίες των πρωταγωνιστών της Brand και της Mootoo εναντιώνονται σε πρακτικές ετεροκανονικότητας και συστημικών διακρίσεων και προσβλέπουν σε μία αναθεώρηση της ομοφυλοφιλίας ως συνδεδεμένη με ποικίλες πρακτικές αποκλεισμού και δυναμικά επηρεασμένη από την εντοπιότητα των χαρακτήρων.

Η παρούσα διατριβή εστιάζει στη σύγχρονη Καναδική λογοτεχνία, την οποία προσεγγίζει στο πλαίσιο των Βορειοαμερικανικών σπουδών. Πιο συγκεκριμένα μελετώνται θέματα ταυτότητας αυτόχθονων πληθυσμών του Καναδά σε συνάρτηση με τα περιβαλλοντικά τους δικαιώματα όπως αυτά παρουσιάζονται στα λογοτεχνικά έργα, Green Grass, Running Water (1993) και The Back of the Turtle (2014). Η διατριβή αποτελεί μία συγκριτική ανάλυση των μυθιστορημάτων Green Grass, Running Water (1993) και The Back of the Turtle (2014), του αυτόχθονα Καναδού συγγραφέα Thomas King και εστιάζει στον αντίκτυπο που έχει η περιβαλλοντική καταστροφή στη διαδικασία διαπραγμάτευσης της ταυτότητας των αυτόχθονων Καναδικών πληθυσμών. Επικεντρώνεται στην εξερεύνηση της έννοιας της «αργής βίας» όπως έχει οριστεί από τον Rob Nixon και στις σύνθετες σχέσεις που εντοπίζονται στη σύγχρονη λογοτεχνία των αυτόχθονων Καναδών μεταξύ της ταυτότητας, της επιστημικής βίας, της περιβαλλοντικής καταστροφής καθώς και του ενεργού αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική οικειοποίηση της γης των αυτόχθονων πληθυσμών του Καναδά. Η ερευνητική αυτή εργασία χρησιμοποιεί την προσέγγιση του Nixon με σκοπό να εξετάσει την κριτική του King κατά της καπιταλιστικής οικειοποίησης της γης των αυτόχθονων, η οποία οικειοποίηση αποτελεί μία μορφή αργής βίας. Η διατριβή διερευνά επίσης μορφές συλλογικής αναγνώρισης που τροφοδοτούνται από μία στάση ενεργούς διεκδίκησης των πολιτισμικών δικαιωμάτων των πληθυσμών αυτών. Οι μορφές αυτές φαίνονται θετικές όσον αφορά την τροποποίηση των κανόνων ένταξης στις αυτόχθονες Καναδικές κοινότητες. Διερευνώνται οι τρόποι με τους οποίους τα δύο μυθιστορήματα του Thomas King υπογραμμίζουν τη δυνατότητα της λογοτεχνίας να προειδοποιήσει τον αναγνώστη/ την αναγνώστρια όσον αφορά την πιθανή περαιτέρω καταστροφή της γης των αυτόχθονων αυτών πληθυσμών. Τέλος, η διατριβή υποστηρίζει ότι στα δυο μυθιστορήματα ο King δίνει έμφαση σε διαφορετικές μεθόδους αντίστασης ενάντια στις εκφάνσεις αργής και επιστημικής βίας. Ειδικότερα στο μυθιστόρημα Green Grass, Running Water, ο King τονίζει τη σημασία των προφορικών αφηγηματικών πρακτικών οι οποίες είναι εμπνευσμένες από τις μυθικές φιγούρες του Trickster και της «Γυναίκας που έπεσε από τον Ουρανό», στοχεύοντας σε μία δραστική κοινωνικοπολιτική αλλαγή. Αντίθετα, στο μυθιστόρημα The Back of the Turtle η διατριβή υποδεικνύει ότι ο King δίνει μεγαλύτερη προτεραιότητα στη σημασία της ανθρώπινης συλλογικής δράσης και υπευθυνότητας ως μέσων εναντίωσης στα νέο-ιμπεριαλιστικά σχέδια τα οποία αποσκοπούν στην οικειοποίηση της γης των αυτόχθονων πληθυσμών.

Το αμφιλεγόμενο προφίλ του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει υπάρξει πηγή ενδιαφέροντος για πολλούς ερευνητές. Αυτό το ενδιαφέρον ωστόσο γιγαντώθηκε μετά το ξέσπασμα του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μία σειρά από κοινωνικο-πολιτικές αλλαγές στη διεθνή αρένα. Η συγκεκριμένη διπλωματική, αναλύει τρεις πολιτικούς λόγους που εκφώνησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν μετά το ξέσπασμα του πολέμου και εντοπίζει τις εννοιακές μεταφορές και μετωνυμίες που χρησιμοποιήθηκαν από τον ίδιο για τη διάπλαση σεναρίων που φέρουν μία συγκεκριμένη επιχειρηματολογική σημασία. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για τον εντοπισμό των εννοιακών μεταφορών και μετωνυμιών είναι η MIPVU. Επιπλέον, η διπλωματική περιλαμβάνει και ανάλυση πολιτικών γελοιογραφιών στις οποίες οι εννοιακές μεταφορές και μετωνυμίες χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία αντι-σεναρίων που αντιτίθενται στα επιχειρήματα που προτείνονται από τον Πούτιν στους λόγους του. Η ανάλυση αυτής της διπλωματικής προσπαθεί να αποδείξει την κυρίαρχη παρουσία των εννοιακών εργαλείων τα οποία χρησιμοποιούνται από τον Πούτιν για την επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικών στόχων. Από την άλλη, η διπλωματική εργασία υποδυκνύει τη σημασία των αντι-σεναρίων που λειτουργούν σαν αμυντικοί μηχανισμοί απέναντι στις στρατηγικές που χρησιμοποιούνται από πολιτικές φιγούρες.

Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι να συζητήσει την αναπαράσταση του ανθρωποειδούς ρομπότ σε δύο πολύ πρόσφατα μυθιστορήματα, το Machines Like Me (2019) του Ian McEwan και το Klara and the Sun (2021) του Kazuo Ishiguro, και να εξετάσει τη σχέση που οι δύο συγγραφείς απεικονίζουν μεταξύ των ανθρώπων και των μηχανών. Στοχεύει, επίσης, να εξερευνήσει τις πιθανές επιπτώσεις που η συνύπαρξη των ανθρώπων με εξελιγμένες ανθρωπόμορφες μηχανές μπορεί να επιφέρει στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις ζωές των πρώτων. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, χρειάστηκε να λάβω υπόψη την μυθιστορηματική απεικόνιση των ρομπότ, καθώς και τους ρόλους που κάθε συγγραφέας τούς αναθέτει. Επίσης, χρειάστηκε να εξετάσω την τεχνολογική και επιστημονική πραγματικότητα, εφόσον τα ανθρωποειδή ρομπότ υπάρχουν και εξελίσσονται, και συνεπώς οι πιθανότητες τις οποίες οι συγγραφείς προβάλουν ίσως να απασχολήσουν το κοντινό μέλλον της ανθρωπότητας. Τα δύο μυθιστορήματα παρουσιάζουν διαφορετικές σχέσεις ανθρώπων-μηχανών: ο χαρακτήρας Adam του McEwan, ο οποίος χαρακτηρίζεται από αυτονομία, εξελιγμένες κοινωνικές δεξιότητες, ευφυία και ηθική, καταλήγει να αναστατώνει τις προσωπικές ζωές των ιδιοκτητών του, ενώ ο χαρακτήρας της Klara στο έργο του Ishiguro, η οποία παρουσιάζεται ως ένα υπάκουο και καλοκάγαθο ρομπότ εξυπηρέτησης, αποδεικνύεται ως πραγματικά χρήσιμη και ακίνδυνη για τους ιδιοκτήτες της, και συνεπώς η σχέση της μαζί τους χαρακτηρίζεται από πραγματική στοργή. Τέλος, αυτή η διπλωματική εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα πως παρά την διαφορετική προσέγγιση των δύο συγγραφέων στο θέμα της συνύπαρξης των ανθρώπων με μηχανές, ο κοινός τους στόχος είναι να εξερευνήσουν το εύρος των πιθανών συνεπειών που η δημιουργία παρόμοιων ανθρωποειδών ρομπότ συνεπάγεται, καθώς επίσης και να προκαλέσουν τους αναγνώστες να αναλογιστούν την ευθύνη που οι άνθρωποι φέρουν ως καταναλωτές ευφυών και απρόβλεπτων τεχνολογικών προϊόντων.

Στόχος της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας είναι η συστηματική εξέταση της ετεροεγειρόμενης διόρθωσης στη διεπίδραση στην ελληνική, από τη σκοπιά της ανάλυσης συνομιλίας. Η ετεροεγειρόμενη διόρθωση είναι μία έκφανση του φαινομένου της διόρθωσης, που αναφέρεται σε «πρακτικές για την αντιμετώπιση προβλημάτων στην ομιλία, ακρόαση ή κατανόηση της ομιλίας στη συνομιλία». (Schegloff, 2000, σελ. 207). Έχει μελετηθεί εκτενώς στη βιβλιογραφία, κυρίως για την αγγλική γλώσσα, τα τελευταία πενήντα χρόνια· ωστόσο, ελάχιστες μελέτες έχουν διερευνήσει την ετεροεγειρόμενη διόρθωση στα ελληνικά. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι έναρξης της ετεροεγειρόμενης διόρθωσης ανάλογα με το διαφορετικό βαθμό κατανόησης της/του ομιλήτριας/τή που ξεκινά τη διόρθωση. Συγκεκριμένα, οι κύριες μορφές έναρξης ετεροεγειρόμενης διόρθωσης είναι οι εξής: μορφές ανοικτού τύπου, οι οποίες αποτελούνται από επιφωνήματα/πραγματολογικά μόρια, την ερωτηματική λέξη «τι» και φορμουλαϊκές/απολογητικές εκφράσεις· μορφές κλειστού τύπου, οι οποίες περιλαμβάνουν ερωτηματικές λέξεις, επανάληψη της ομιλίας της προηγούμενης συνεισφοράς (μερική ή πλήρης) ή συνδυασμό των παραπάνω· και μορφές υποψήφιας κατανόησης, που παρέχουν μια πιθανή λύση στο πρόβλημα προς επιβεβαίωση ή απόρριψη από την/τον συνομιλήτρια/τή. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η αλληλουχία της ετεροεγειρόμενης διόρθωσης διακόπτει την προοδευτικότητα της συνομιλίας και ανατρέχει στην προηγούμενη ομιλία για να επιλύσει το πρόβλημα. Το είδος του προβλήματος μπορεί να ποικίλει, για παράδειγμα μπορεί να είναι γλωσσικό (δηλαδή να αφορά τις λέξεις που χρησιμοποιούνται) ή γνωστικό (δηλαδή να αφορά τη σκέψη που μεταφέρεται)· στη δεύτερη περίπτωση, η ετεροεγειρόμενη διόρθωση μπορεί να είναι όχημα για την έκφραση διαφωνίας. Τα μεθοδολογικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε αυτή τη μελέτη προέρχονται από την ανάλυση συνομιλίας και το σχήμα κωδικοποίησης της διόρθωσης των Dingemanse et al. (2016), που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της πραγματολογικής τυπολογίας. Η ανάλυση δεδομένων από φυσικές συνομιλίες δείχνει ότι η ελληνική έχει πολλές ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο σχηματίζεται η ετεροεγειρόμενη διόρθωση, με ορισμένες διαφοροποιήσεις ως προς τα λεξικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται. Η ανάλυση καταλήγει σε μια προκαταρκτική περιγραφή των μορφών και λειτουργιών της ετεροεγειρόμενης διόρθωσης στη διεπίδραση στην ελληνική και παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τη συγκριτική μελέτη των δομών της διεπίδρασης στην ελληνική και σε άλλες γλώσσες.

Η παρούσα εργασία εξετάζει τις σημασίες των αντώνυμων επιθέτων μικρός και μέγας στην Κλασική Περίοδο της αρχαίας Ελληνικής. Πρόκειται για μία συγχρονική μελέτη, η οποία ερευνά την αντωνυμική σχέση των δύο επιθέτων σε συνάρτηση με τις διάφορες σημασίες που αυτά εμφανίζουν. Η παρούσα εργασία υιοθετεί την μέθοδο Behavioural Profiling (BP), η οποία έχει εφαρμοστεί σε μελέτες διαφόρων σημασιολογικών σχέσεων, όπως η πολυσημία, η συνωνυμία και η αντωνυμία (βλ. Divjak & Gries, 2006; Gries,2006; 2010; Berez & Gries, 2009; Gries & Divjak, 2009; Divjak, 2010; Jansegers et al., 2015; μεταξύ άλλων). Μέχρι πρόσφατα, στις περισσότερες έρευνες αντωνυμικών σχέσεων, η αντωνυμία μελετάται σε επίπεδο λέξεων ή λεξημάτων. Αυτή η τάση έγκειται στην ευρέως αποδεκτή άποψη πως η αντωνυμία είναι μία αντιθετική σχέση ανάμεσα σε λέξεις (βλ. Charles & Miller, 1989; Justeson & Katz, 1991). Ωστόσο, έχει αποδειχθεί πως η έρευνα της αντωνυμίας σε επίπεδο σημασιών δύναται να φανερώσει λεπτομέρειες, οι οποίες δε θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτές, εάν η αντωνυμία εξεταζόταν σε επίπεδο λέξεων (βλ. Sullivan, 2012). Αυτή η άποψη υιοθετείται στην παρούσα μελέτη, η οποία ερευνά την αντωνυμία σε επίπεδο σημασιών. Για τη παρούσα έρευνα, επιλέχθηκαν τυχαία 1.000 λεκτικές μονάδες, από 4.487 μονάδες συνολικά, 500 για κάθε επίθετο. Οι λεκτικές μονάδες αναζητήθηκαν σε κείμενα πέντε κλασικών συγγραφέων (Αριστοτέλης, Δημοσθένης, Ευριπίδης, Ηρόδοτος, Πλάτωνας), που αντιπροσωπεύουν τέσσερα διαφορετικά κειμενικά είδη (ιστορία, ρητορικούς λόγους, τραγωδία, φιλοσοφικά κείμενα). Η άντληση των δεδομένων έγινε από το Perseus digital library (http://www.perseus.tufts.edu/hopper/), και κάθε λεκτική μονάδα επισημειώθηκε ιδιοχείρως, για ένα σύνολο μορφολογικών (π.χ., πτώση του προσδιοριζόμενου ουσιαστικού), συντακτικών (π.χ., εμφάνιση μονάδας σε κύρια ή δευτερεύουσα πρόταση), και σημασιολογικών χαρακτηριστικών (π.χ., σημασία επιθέτου). Τα χαρακτηριστικά αυτά αναφέρονται στην βιβλιογραφία ως ID-tags (Atkins, 1987). Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων έγινε με τη χρήση του σεναρίου (script) της R, BehavioralProfiles 1.01 (Gries, προσωπική επικοινωνία; βλ. επίσης Levshina, 2015). Όλες οι στατιστικές αναλύσεις και τα γραφήματα εκτελέστηκαν και δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας το πακέτο λογισμικού της R (R Core Team, 2015). Η στατιστική μέθοδος Hierarchical agglomerative clustering (HAC) που χρησιμοποιήθηκε για το τρέχον σύνολο δεδομένων, αποκαλύπτει στενά συνδεδεμένες συστάδες (clusters) μεταξύ συγκεκριμένων αντώνυμων σημασιών, όπως για παράδειγμα τα αντωνυμικά ζεύγη για τις σημασίες «ένταση ήχου» (‘volume’), «έκταση» (‘area size’), «μάζα» (‘mass size’), και «έλεγχος» (‘control’). Συγκεκριμένα, η σημασία «υψηλή ένταση ήχου» του επιθέτου μέγας και η σημασία «χαμηλή ένταση ήχου» του επιθέτου μικρός δημιουργούν μία συστάδα, γεγονός που καταδεικνύει αυξημένη ομοιότητα μεταξύ των δύο αντίθετων/αντωνυμικών σημασιών, συγκριτικά με άλλες σημασίες. Ωστόσο, συστάδες σχηματίζονται και μεταξύ συνώνυμων σημασιών, όπως τα ζεύγη σημασιών «μήκος» (‘length’) και «ύψος» (‘height’), και «σημαντικότητα» (‘importance’) και «ένταση» (‘intensity’). Για παράδειγμα, οι σημασίες «μήκος» και «ύψος» του επιθέτου μέγας ομαδοποιούνται, δημιουργώντας μία συστάδα, γεγονός που φανερώνει πως οι δύο συνώνυμες σημασίες παρουσιάζουν περισσότερα κοινά μεταξύ τους, παρά με τις αντίστοιχες αντώνυμες/αντίθετες σημασίες τους. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της περίπλοκης σχέσης μεταξύ των σημασιών και των παραγόντων που επηρεάζουν την ομαδοποίησή τους. Τα ευρήματα της παρούσας εργασίας συνάδουν με αυτά των Gries και Otani (2009), στην έρευνά τους για αντώνυμα επίθετα, η οποία δείχνει πως τόσο η συνωνυμία όσο και η αντωνυμία είναι παράμετροι που αλληλεπιδρούν με την ομαδοποίηση των λέξεων. Ομοίως, η παρούσα εργασία αποκαλύπτει ότι η ομαδοποίηση συγκεκριμένων σημασιών δεν έγκειται σε ένα μόνο παράγοντα, ο οποίος είναι πιο καθοριστικός από άλλους, αλλά σε ένα σύνολο σημαντικών παραγόντων. Συνολικά, δείχνει ότι η σύγκριση σημασιολογικών σχέσεων όπως η αντωνυμία και η συνωνυμία δεν είναι μία καθόλου εύκολη και αυτονόητη διαδικασία.

Η διαδικασία δημιουργίας συμφυρμών είναι μια διαδικασία σχηματισμού λέξεων κατά την οποία δύο λέξεις συνδυάζονται, με αποτέλεσμα την απώλεια υλικού ή την επικάλυψη ενός ή δύο συστατικών. Η παρούσα μελέτη διερευνά με πειραματικό τρόπο τον σχηματισμό συμφυρμών στην ελληνική γλώσσα. Συγκεκριμένα, εξετάζω πώς δύο συστατικά δάνειων λέξεων επηρεάζουν τη διαδικασία της δημιουργίας συμφυρμού στην ελληνική γλώσσα. Οι παράμετροι που εξετάζονται είναι το μέγεθος, ο τονισμός, και η συλλαβική έξοδος. Οι περισσότερες πρόσφατες έρευνες που έχουν ήδη διεξαχθεί γύρω από τους ελληνικούς συμφυρμούς εστιάζουν στις καθαρά μορφολογικές ή σημασιολογικές ιδιότητες των συμφυρμών (Ralli & Xydopoulos 2012, Katsouda & Nakas 2013) παραβλέποντας την πτυχή της θέσης του σημείου μετάβασης στα μείγματα, καθώς και τυχόν φωνοτακτικές ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο. Ειδικά για τους Ralli & Xydopoulos (2012), οι συμφυρμοί που περιλαμβάνουν συστατικά που παραμένουν ανέπαφα στο σχηματισμό δεν θεωρούνται συμφυρμοί, παρόλο που οι ερευνητές περιλαμβάνουν το sidirazo από το CD και το agorazo= αγοράζω ως νόμιμο μείγμα. Στην παρούσα μελέτη θα προσπαθήσω να διερευνήσω αν οι Έλληνες ομιλητές κάνουν συμφυρμούς με συστηματικό τρόπο, αν προτιμούν να κόβουν υλικό μόνο από ένα ή δύο συστατικά, και πώς η φύση των δάνειων λέξεων θα μπορούσε να αλληλεπιδράσει με τον μηχανισμό των συμφυρμών. Για να διερευνήσω αυτά τα ζητήματα διεξήγαγα ένα διαδικτυακό πείραμα με ερωτήσεις ανοικτού τύπου, όπου 73 φυσικοί ομιλητές της ελληνικής ηλικίας 18-35 ετών κλήθηκαν να σχηματίσουν νέους συμφυρμούς με βάση προσεκτικά επιλεγμένα ζεύγη που στόχευαν στο συλλαβικό μήκος, στα μοτίβα τονισμού και στην συλλαβική έξοδο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ομιλητές επιλέγουν να δημιουργούν συμφυρμούς συστηματικά κυρίως με τη συγχώνευση του αρχικού μέρους της πρώτης λέξης του ζεύγους και του τελικού μέρους της δεύτερης λέξης. Οι ομιλητές επέλεξαν να διατηρήσουν τη συλλαβικά μακρύτερη λέξη στο δεξιό άκρο, το μοτίβο τονισμού αντιστοιχούσε σε αυτό του δεύτερου συστατικού στο ζεύγος, και επέλεξαν να δημιουργήσουν συμφυρμούς που περιείχαν συλλαβική έξοδο. Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι η διαδικασία δημιουργίας συμφυρμών στα ελληνικά είναι σύμφωνη με τους αντίστοιχους κανόνες σε άλλες γλώσσες, όπως η αγγλική. Ειδικά για την ελληνική γλώσσα ωστόσο, ο τρόπος που επέλεξαν οι Έλληνες ομιλητές να δημιουργήσουν συμφυρμούς θα μπορούσε να οδηγήσει τη συζήτηση προς άλλες κατευθύνσεις, δηλαδή στην ανερχόμενη ιδέα (Topintzi & Kainada 2012, Revithiadou et al. 2015, Kikiopoulou & Topintzi 2022) ότι η ελληνική γλώσσα πράγματι περιέχει χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την σημαντικότητα του δεξιού άκρου. Αυτά έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι ομιλητές προτιμούσαν το μακρύτερο συστατικό στο δεξιό άκρο του συμφυρμού, το μοτίβο τονισμού που προτιμούνταν περισσότερο ήταν ο ίαμβος, και οι συλλαβικές έξοδοι προτιμούνταν από τις καταλήξεις χωρίς συλλαβικές εξόδους στα μείγματα που δημιουργούνταν. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, η μελέτη αυτή δείχνει επίσης ότι πολλοί Έλληνες ομιλητές - ακόμη και σε ένα πείραμα δημιουργίας συμφυρμών - επέλεξαν να δημιουργήσουν σύνθετες λέξεις αντί για συμφυρμούς, κάτι που θα μπορούσε να υποδηλώνει γιατί ο εν λόγω μηχανισμός δεν είναι ένας τόσο "δημοφιλής" μηχανισμός σχηματισμού λέξεων.

Η παρούσα έρευνα εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους το ουδέτερο γραμματικό γένος χρησιμοποιείται στον προφορικό λόγο στην ελληνική για αναφορά σε πρόσωπο. Συγκεκριμένα, μελετά τις γλωσσικές επιλογές των μελών μίας φεμινιστικής ακτιβιστικής ομάδας (στη Θεσσαλονίκη, Ελλάδα) και τα μεταγλωσσικά τους σχόλια για τη χρήση της γλώσσας. Η χρήση του ουδέτερου γραμματικού γένους εξετάζεται από τη σκοπιά των προσεγγίσεων για τη φεμινιστική γλωσσική μεταρρύθμιση (Liddicoat 2011, Pauwels 2003) και τις κοινότητες πρακτικής (Eckert & McConnell-Ginet 1992). Η συλλογή δεδομένων βασίζεται στα μεθοδολογικά εργαλεία της Γλωσσικής Εθνογραφίας, ειδικότερα στην έρευνα πεδίου και σε ημιδομημένες συνεντεύξεις (Copland & Creese 2015). Η ανάλυση των δεδομένων αξιοποιεί ποιοτικές ερευνητικές μεθόδους και συγκεκριμένα την ανάλυση περιεχομένου και τη θεματική ανάλυση που στοχεύουν στην παρατήρηση επαναλαμβανόμενων μοτίβων χρήσης του ουδέτερου γραμματικού γένους και στην ανάδειξη των μεταγλωσσικών σχολίων των συμμετεχουσών στην έρευνα (Liebscher & Dailey-O’Cain 2009, 2017, Braun & Clarke 2006). Η ανάλυση δείχνει ότι το ουδέτερο γραμματικό γένος έχει καταστεί το γένος που συνήθως χρησιμοποιείται στην αναφορά σε πρόσωπο σε αυτή τη κοινότητα· χρησιμοποιείται κυρίως σε προσφωνήσεις, σε επίσημες περιστάσεις, για την έκφραση συναισθημάτων και αξιολογήσεων καθώς και σε νεολογισμούς. Στην συλλογικότητα αυτή τα διαφορετικά γραμματικά γένη εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς και τα μέλη της έχουν επίγνωση αυτής της διαφοράς. Στα μεταγλωσσικά τους σχόλια τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα αντιλαμβάνονται το ουδέτερο γραμματικό γένος ως ένα πρακτικό και οικονομικό εργαλείο με το οποίο επιτυγχάνεται η συμπερίληψη και το οποίο δημιουργεί ένα περιβάλλον σεβασμού και ασφάλειας και συσχετίζουν το φύλο, την ηλικία, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη χρήση του ουδέτερου γένους καθώς και με το βαθμό αποδοχής του από τα μέλη της γλωσσικής κοινότητας.

Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται κυρίως στη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο τόσο το Animal (2003) της Kay Adshead όσο και το The Effect (2012) της Lucy Prebble, παρόλο που γράφτηκαν με διαφορά σχεδόν μιας δεκαετίας, διερευνούν ένα από τα πιο ηθικά διφορούμενα ζητήματα του εικοστού πρώτου αιώνα, δηλαδή τις επιπτώσεις των πειραμάτων σε ανθρώπους για την ανάπτυξη νέων ψυχοτρόπων φαρμάκων. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα διατριβή επιδιώκει να σκιαγραφήσει τους τρόπους με τους οποίους και τα δύο έργα δραματοποιούν το πως η ταυτότητα, η αυτενέργεια και η αυτονομία των υποκειμένων/συμμετεχόντων σε ιατρικά πειράματα μπορούν να διακυβευθούν μέσω των περιοριστικών μορφών μεταουμανοποίησης (posthumanization) που επιβάλλει η σύγχρονη ιατρική. Η παρούσα διατριβή υποστηρίζει ότι τα δύο θεατρικά έργα τονίζουν τις παραβάσεις που σχετίζονται με τη βιοηθική και τις αθέμιτες σχέσεις εξουσίας που μπορούν να αναδυθούν στις κλινικές δοκιμές. Εξετάζει επίσης πώς και τα δύο έργα διερευνούν τη σύγκλιση της βιοπολιτικής με την ανάπτυξη νέων ψυχοτρόπων φαρμάκων από παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρίες στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού και του προηγμένου καπιταλισμού. Επιπλέον, θα εξεταστούν και θα αναλυθούν οι συχνά αποκλίνουσες προσεγγίσεις των δύο θεατρικών συγγραφέων σχετικά με τους προαναφερθέντες προβληματισμούς. Από τη μία πλευρά, θα υποστηριχθεί ότι το Animal της Kay Adshead, γραμμένο το 2003, ενσωματώνει στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, τα οποία φιλοτεχνούν μια ανησυχητική δυστοπία, με αφετηρία την πιθανότητα τα νέα φαρμακευτικά προϊόντα να μετατραπούν σε χημικά όπλα. Η εισαγωγή φανταστικών στοιχείων στο έργο θα αναλυθεί επίσης ως ένα μέσο με το οποίο η δραματουργός ασκεί κριτική στον τρόπο που η σύγχρονη ιατρική αντιμετωπίζει τα όντα που αποκλίνουν από μια αυστηρά ανθρώπινη κατηγοριοποίηση ως κτηνώδεις παρεκκλίσεις που χρήζουν θεραπείας. Από την άλλη πλευρά, η παρούσα διατριβή θα επισημάνει επίσης ότι το έργο The Effect της Lucy Prebble, το οποίο έκανε πρεμιέρα το 2012, όταν η διεπαφή ανθρώπου-τεχνολογίας είχε ήδη γίνει ένα πολύ πιο απτό κομμάτι της καθημερινής πραγματικότητας, δραματοποιεί τα ζητήματα αυτά ως γειωμένα στη σύγχρονη εποχή και χρησιμοποιεί πιο ρεαλιστικούς χαρακτήρες και σκηνικά. Θα υποστηριχθεί επίσης ότι το The Effect ενσωματώνει ελπιδοφόρες ενδείξεις μέσω του θυμικού (affect), της διασύνδεσης και αλληλεπίδρασης των υποκειμένων, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ως αντίδοτο στην ολοκληρωτική θεώρηση της σύγχρονης ψυχιατρικής ότι τα υποκείμενα μπορούν να ελεγχθούν πλήρως μέσω του εγκεφάλου. Για την τεκμηρίωση αυτής της ανάλυσης θα αξιοποιηθεί η εννοιολόγηση της μεταουμανιστικής υποκειμενικότητας (posthuman subjectivity) από τη Rosi Braidotti, όπως παρουσιάζεται κυρίως στο έργο της The Posthuman (2013), με ιδιαίτερη έμφαση στην εξέταση του μεταουμανιστικού υποκειμένου (posthuman subject) τόσο ως ευάλωτου στη βιοεξουσία, τη βία και τον έλεγχο όσο και ως θέσης αντίστασης και συνεχούς μετασχηματισμού. Επιπλέον, για να διαφωτιστεί η παρούσα ανάλυση, θα εφαρμοστούν οι ιδέες του Michel Foucault, όπως παρουσιάζονται στο έργο του The Birth of Biopolitics (2008), σχετικά με τον ρόλο της βιοπολιτικής και της βιοεξουσίας στον έλεγχο της ανθρώπινης ζωής και την καθιέρωση κοινωνικών κανόνων και κατηγοριών που καθιστούν τα ευάλωτα υποκείμενα ευπαθή στην κακοποίηση και τη χειραγώγηση. Τέλος, το θεωρητικό υπόβαθρο σχετικά με τις ασάφειες και τις πιθανές παραβάσεις βιοηθικής που σχετίζονται με τις κλινικές δοκιμές θα τεκμηριωθεί μέσω του πρόσφατα δημοσιευμένου διεπιστημονικού τόμου Bioethics and the Posthumanities (2022). Εν τέλει, η παρούσα διατριβή καταδεικνύει πώς τα προαναφερθέντα έργα, τα οποία παραμένουν σχετικά ανεξερεύνητα, αποκαλύπτουν μια τάση στο σύγχρονο βρετανικό θέατρο μέσω της προσπάθειάς τους να δώσουν απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα σχετικά με την παρούσα και μελλοντική αναδιαμόρφωση της υποκειμενικότητας μέσω των αναδυόμενων μεταουμανιστικών τεχνολογιών (posthumanizing technologies).

Το φαινόμενο του ηχητικού συμβολισμού αναφέρεται στη μη αυθαίρετη σχέση μεταξύ ήχων και των νοημάτων που εκείνοι εκφράζουν. Έρχεται σε σύγκρουση με την αρχή της αυθαιρεσίας του γλωσσικού σημείου (Saussure, 1919), και για το λόγο αυτό αποτελούσε ως πρόσφατα αμφιλεγόμενο θέμα στη μελέτη της γλώσσας. Η παρούσα διατριβή εστιάζει στον συναισθητικό ηχητικό συμβολισμό για να εντοπίσει μοτίβα συμβολικού μεγέθους που εκφράζονται μέσω των έκκροτων σύμφωνων τεσσάρων τόπων άρθρωσης (διχειλικά, φατνιακά, ουρανικά, και υπερωικά) και διαφορετικής ηχηρότητας (άηχα, ηχηρά). Επιπλέον, εξετάζει αν η θέση ενός συμφώνου μέσα στη λέξη έχει αντίκτυπο στην εντύπωση του μεγέθους. Δύο ερωτηματολόγια με ψευδολέξεις χορηγήθηκαν σε δύο ομάδες συμμετεχόντων (61 συμμετέχοντες συνολικά). Οι ψευδολέξεις ήταν δισύλλαβες (με τη μορφή ΣΦΣΦ) με όμοιο ή εναλλασσόμενο τόπο άρθρωσης και ηχηρότητα στα δύο έκκροτα σύμφωνα. Στο πρώτο ερωτηματολόγιο ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να βαθμολογήσουν τις λέξεις με βάση το αντιληπτό τους μέγεθος. Στο δεύτερο ερωτηματολόγιο οι ψευδολέξεις τέθηκαν στο πλαίσιο σύγκρισης και οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να επιλέξουν εκείνες που δημιουργούσαν την εντύπωση της μεγαλύτερης εικόνας. Τα διαφορετικά πλαίσια κάθε ερωτηματολογίου οδήγησαν σε διαφορετικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η ηχηρότητα στα έκκροτα οδήγησε σε αντίληψη μεγαλύτερου μεγέθους. Επιπλέον, όλα τα άηχα έκκροτα σύμφωνα έγιναν αντιληπτά ως μικρότερου μεγέθους. Εντός αυτής της κατηγορίας συμφώνων, τα [p] και [c] κρίθηκαν ως τα μεγαλύτερα και τα [t] και [k] ως τα μικρότερα. Στην δοκιμασία σύγκρισης, το ουρανικό [c] επιλέχθηκε ως το μεγαλύτερο από όλα τα έκκροτα. Αξιοσημείωτο ακόμα είναι ότι η παρουσία ηχηρού έκκροτου σε αρχική συλλαβή οδήγησε σε αντίληψη μεγαλύτερου μεγέθους σε σύγκριση με την παρουσία έκκροτου στη δεύτερη συλλαβή. Τέλος, ζεύγη λέξεων με έκκροτα σύμφωνα δύο τόπων άρθρωσης στις δύο συλλαβές διαφοροποιήθηκαν ως προς το μέγεθος όταν υπήρξε εναλλαγή της θέσης εκείνων μέσα στη λέξη. Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε πως μοτίβα ηχητικού συμβολισμού απαντώνται και στα Ελληνικά με τις μεταβλητές του τόπου άρθρωσης, της ηχηρότητας, και θέσης να επηρεάζουν την αντίληψη του μεγέθους, όπως επηρεάζει και το πλαίσιο στο οποίο παρουσιάζονται οι λέξεις.

Η μεταφορά και η μετωνυμία είναι δύο εννοιακοί μηχανισμοί διάχυτοι στην καθημερινή ζωή χωρίς να έχουν καθαρά κοσμητική χρήση, όπως είχαν στο παρελθόν. Ως ανθρώπινα όντα, τείνουμε υποσυνείδητα να ερμηνεύουμε έννοιες σε σχέση με τις σωματικές μας εμπειρίες. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ενδιαφέρον στην μελέτη της χρήσης της μεταφοράς και της μετωνυμίας πέρα από το λεκτικό μέσο, περιλαμβάνοντας άλλα μη λεκτικά συνθήματα όπως οι χειρονομίες, οι εικόνες, οι κινήσεις, καθώς και η μουσική, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για πολυτροπικές χρήσεις των δύο προαναφερθέντων εννοιακών μηχανισμών. Ένα κοινό σημείο στη μελέτη του γνωστικού πλαισίου είναι η χρήση της πολυτροπικής μεταφοράς και μετωνυμίας στην διαφήμιση, και πως αυτά τα σχήματα λόγου αξιοποιούνται, για λόγους μάρκετινγκ, στην διαφήμιση προϊόντων και υπηρεσιών. Ο σκοπός αυτής της έρευνας είναι να εξερευνήσει την πολυτροπική χρήση της μεταφοράς και της μετωνυμίας, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους οι δύο αυτοί μηχανισμοί αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους σε πολυτροπικά περιβάλλοντα, στον τομέα της διαφήμισης. Συγκεκριμένα, η ανάλυση εστιάζεται στην πληθώρα διαφημίσεων, τηλεοπτικών και μη, από την Coca Cola σε διάφορους πολιτισμούς. Επιπρόσθετα, στόχος αυτής της έρευνας είναι να επικεντρωθεί στο πως διαφορετικοί πολιτισμοί προσεγγίζουν την πολυτροπική μεταφορά και μετωνυμία βασισμένοι σε συγκεκριμένα εννοιακά πλαίσια. Η επιλογή των εννοιακών πλαισίων σε αυτή την έρευνα περιλαμβάνει γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα, το Ραμαζάνι και η Κινεζική Πρωτοχρονιά, οι οποίες ενεργοποιούν μια σειρά από μεταφορικές και μετωνυμικές αντιστοιχήσεις. Ακόμη ένας πυλώνας αυτής της έρευνας είναι να εξετάσει τον ρόλο του φύλου και πως αυτό απεικονίζεται πολυτροπικά μέσα από την αλληλεπίδραση της μεταφοράς και της μετωνυμίας, καθώς και να ρίξει φως στο αν συγκεκριμένα προϊόντα απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο καταναλωτικό κοινό με βάση το φύλο.

Η διαμόρφωση μιας αίσθησης ατομικής ταυτότητας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει το άτομο. Το περιβάλλον αυτό καθαυτό μορφοποιείται από παράγοντες όπως η ιστορία, η κουλτούρα και η πολιτική, μεταξύ άλλων. Αυτοί οι παράγοντες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην (ανα)διαμόρφωση της ανθρώπινης ταυτότητας. Στο βιβλίο Τα Αγόρια του Νίκελ: Μυθιστόρημα (2019) του Κόλσον Γουάιτχεντ, είναι εμφανές πως η ταυτότητα του βασικού Αφρικανο-Αμερικανού χαρακτήρα πλάθεται από τη βία και την καταπίεση που βιώνει κατά τη διάρκεια της λεγόμενης Τζίμ Κρόου εποχής στον Αμερικανικό Νότο τη δεκαετία του 1960. Ο Έλγουντ Κέρτις κατηγορείται άδικα για ένα έγκλημα που δε διέπραξε και φυλακίζεται σε ενα αναμορφωτήριο όπου μαθαίνει από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι μαύρος έφηβος σε πολιτεία του Αμερικανικού νότου. Παρόμοια, στο αυτοβιογραφικό και εν μέρη ιστορικό βιβλίο Ανάμεσα στον Κόσμο και σε Εμένα (2015) του Τα-Νεχίσι Κόουτς, ο συγγραφέας εξιστορεί στο γιό του τις δυσκολίες που ένα Μαύρο άτομο αντιμετωπίζει σε έναν κόσμο όπου επικρατούν οι λευκοί και κάνει ορατά τα σημάδια και τον φόβο που προκύπτουν από τέτοιες δυσκολίες, καθώς και το αποτύπωμα που αφήνουν στην αντίληψη του εαυτού του. Ο σκοπός αυτής της μεταπτυχιακής εργασίας είναι να εξετάσει τη διαμόρφωση της ταυτότητας του Μαύρου άνδρα όπως αυτή απεικονίζεται στα ανωτέρω έργα και να διερευνήσει τον αντίκτυπο της (φυλετικής) βίας και καταπίεσης στην Αφρικανο-Αμερικανική ψυχή. Βασιζόμενη σε συναφείς θεωρίες λογοτεχνίας, αυτή η ερευνητική εργασία προσπαθεί να αποσαφηνίσει τις διάφορες μορφές βίας και καταπίεσης, τον αντίκτυπό τους στους Μαύρους άνδρες πρωταγωνιστές καθώς και τη συμβολή τους στο σχηματισμό κατακερματισμένων ταυτοτήτων όπως αναπαριστώνται από τους δυο Αφρικανο-Αμερικανούς συγγραφείς.

Αυτή η διατριβή θα εξετάσει τη φιγούρα του βαμπίρ ως νομαδικού πλάσματος και τη συνεχή μεταμόρφωσή του με βάση τη συμπεριφορική και ψυχολογική επίδραση του τόπου, όπως και τον ρόλο του χρονικού πλαισίου. Πιο συγκεκριμένα, θα επιχειρήσω να εντοπίσω τις διάφορες απεικονίσεις των βρικολάκων που εμφανίζονται στα λογοτεχνικά μυθιστορήματα, χτίζοντας τη μελέτη μου στην αμφίθυμη ταυτότητα του βρικόλακα, καθώς απεικονίζεται και ως λαογραφικό ‘προϊόν’, που γεννιέται από ένα σύμπλεγμα συγκεκριμένων αξιών και ηθών, φαινομενικά ‘εξαρτώμενο’ από μια συγκεκριμένη πατρίδα αλλά και – δεδομένων των νομαδικών του τάσεων – ως πλάσμα που αναγκάζεται να προσαρμοστεί στον πολιτισμικό χαρακτήρα κάθε τόπου που επιλέγει, προσωρινά, να κατοικήσει. Για το σκοπό αυτό, θα χρησιμοποιήσω δημοφιλή γοτθικά μυθιστορήματα, προκειμένου να διερευνήσω πολλαπλές προσεγγίσεις, σχετικά με διαφορετικούς τύπους βαμπιρικής νομαδικότητας, την αυξανόμενη δύναμη της πατρίδας πάνω στο πλάσμα και, τέλος, την επίδραση του χρόνου και του χώρου στην απεικόνισή του.

Στα χρόνια μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το τοπίο της Βρετανικής παιδικής λογοτεχνίας της φαντασίας άλλαξε σημαντικά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950 να γίνονται μια μεταβατική περίοδος όσον αφορά την αναπαράσταση του πολέμου, της (εθνικής) ταυτότητας και της αυτοκρατορίας. Τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης της ζωής στη Βρετανία, που έγιναν αισθητά κυρίως μέσω της Αυτοκρατορίας, και η επίγνωση ότι το «να είσαι» παιδί στη Βρετανία έμοιαζε περισσότερο με το «να είσαι» παιδί σε παγκόσμιο πλαίσιο παρά παιδί «στην πατρίδα» έγινε στοιχείο της μεταπολεμικής λογοτεχνίας της φαντασίας. Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τα παιδικά βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας, «Το Χρονικό της Νάρνια» του Κ.Σ. Λιούις, υπό το πρίσμα της μετα-αποικιοκρατικής και οικοκριτικής θεωρίας. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από μία λεπτομερή εξέταση και ανάλυση σύγχρονων (οίκο-) μετα-αποικιοκρατικών θεωριών – των Paul Gilroy, Ian Baucom, Elleke Boehmer, Sara Ahmed, Alison Blunt και Robyn Dowling, Daphne M. Kutzer, Elizabeth DeLoughrey, George B. Handley και άλλων – γίνεται εμφανές ότι εντός της περιόδου της αποαποικιοποίησης η κατασκευή της έννοιας του «οίκου» και της πατρίδας καθώς και η θέση της (Βρετανικής) εθνικής ταυτότητας γίνονται αντιφατικές και βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση. Η διπλωματική εργασία υποστηρίζει ότι οι διαφορετικές φανταστικές τοποθεσίες του Λιούις συνδέονται με την ιδέα του Βρετανικού χώρου, ταλαντευόμενες μεταξύ μιας αυτοκρατορικής και ιμπεριαλιστικής Βρετανίας, και μιας εγχώριας. Η έννοια της Αγγλικότητας αυτή την περίοδο επαναπροσδιορίζεται τόσο σε σχέση όσο και σε αντίθεση με την έννοια της Βρετανίας και αυτήν της Αυτοκρατορίας, η κεντρικότητα και σημασία της οποίας είναι ξεκάθαρη στην παιδική φανταστική λογοτεχνία των προηγούμενων χρόνων. Η διπλωματική υποστηρίζει ότι υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ του ιμπεριαλιστικού και περιβαλλοντικού οράματος του Λιούις. Εξετάζει πώς τα έργα του Λιούις προωθούν έμμεσα την εξερεύνηση και τον έλεγχο μακρινών περιοχών, πώς οι ειδυλλιακές και εξιδανικευμένες απεικονίσεις του φανταστικού φυσικού κόσμου της Νάρνια παραπέμπουν νοσταλγικά στην ιδέα μιας εδενικής και παρθένας Αγγλίας και την τοποθετούν σε αντίθεση με τις τοποθεσίες που ανήκουν εξ’ ορισμού σε μη λευκούς και μη Αγγλικούς λαούς. Βάσει αυτού και εξαιτίας της αυξανόμενης βαρύτητας των περιβαλλοντικών θεμάτων στο σύγχρονο λαϊκό και πολιτικό διάλογο, η μελέτη αυτή εστιάζει ιδιαίτερα στην οικολογία και περιβαλλοντική διαχείριση που τα βιβλία προωθούν έτσι ώστε να υπογραμμίσει τα περιβαλλοντικά θέματα και ζητήματα σχετικά με την αυτοκρατορία που επαναλαμβάνονται στις ιστορίες του Λιούις. Λαμβάνοντας υπόψιν αυτές τις προϋποθέσεις, οι αναγνώσεις μου επιδιώκουν να φέρουν στο προσκήνιο τη σχέση μεταξύ της περιβαλλοντικότητας των βιβλίων και ορισμένων κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών αξιών μέσω μιας μετα-αποικιοκρατικής και οικοκριτικής προσέγγισης. Τονίζουν τον τρόπο με τον οποίο η αναπαράσταση του τοπίου στα βιβλία του Λιούις αναφέρεται έμμεσα σε ιμπεριαλιστικές ιδεολογίες, πώς και σε ποιο βαθμό συγκεκριμένες τοποθεσίες απεικονίζονται ως πολύτιμες και ξεχωριστές φαντασιώσεις της πατρίδας και του «οίκου», ποιές ομάδες ανθρώπων απειλούν τους παραπάνω χώρους (η έννοια του «ξένου» θα συζητηθεί πιο εκτενώς) και ποιός τελικά θεωρείται νόμιμος περιβαλλοντικός (και εθνικός) μονάρχης.

Η παρούσα διατριβή προσφέρει μια ανάλυση δύο πρόσφατα δημοσιευμένων και κριτικά αναγνωρισμένων μυθιστορημάτων της δομινικανής-αμερικανικής λογοτεχνίας. Τα μυθιστορήματα που μελετώνται είναι το Afterlife της Julia Alvarez (2020) και το How Νot to Drown in a Glass of Water (2022) της Angie Cruz. Η ερευνητική αυτή εργασία εντάσσεται στο πλαίσιο του διεθνούς κριτικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζεται για έργα Αμερικανών συγγραφέων με καταγωγή από την Καραϊβική. Η διατριβή ανταποκρίνεται επίσης σε ερωτήματα που εγείρονται από τη μελέτη των λογοτεχνικών γεωγραφιών και την αναπαράσταση του χώρου στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Εξετάζονται ζητήματα ταυτότητας και της αίσθησης του «ανήκειν», τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Η διασπορά και η οικογένεια μελετώνται ως αλληλένδετοι, αλλά συχνά συγκρουόμενοι χώροι, μέσα στους οποίους οι εκάστοτε λογοτεχνικοί χαρακτήρες πραγματεύονται ζητήματα ταυτότητας, αυτονομίας και ευθύνης. Η ερευνητική προσέγγιση είναι διαθεματική, και συνεπώς δίνεται έμφαση στους πολλαπλούς παράγοντες που συνδιαμορφώνουν το αίσθημα της ταυτότητας (συμπεριλαμβανομένων της φυλής, του κοινωνικού φύλου και της τάξης). Συγχρόνως μελετώνται οι τρόποι με τους οποίους επαναπροσδιορίζεται η εμπειρία του χώρου καθώς και οι τρόποι με τους οποίους η πολιτική του χώρου διαμορφώνει την αίσθηση του «ανήκειν». Και τα δύο μυθιστορήματα παρουσιάζουν έναν κόσμο σε κρίση, όπου οι πρακτικές αποκλεισμού εξαπλώνονται. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο η αναζήτηση μια κοινής ανθρώπινης εμπειρίας επιδιώκεται. Η λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής αποτελεί το αυξανόμενο επίκεντρο των κριτικών και θεωρητικών προσεγγίσεων ως αποτέλεσμα της περίπλοκης τοποθέτησης των συγγραφέων στις ιστορίες του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας και του διαρκούς κοινωνικοπολιτισμικού αποκλεισμού στο πλαίσιο των ΗΠΑ. Η κριτική προσέγγιση που ακολουθείται στην εργασία αυτή εστιάζει σε ζητήματα της γυναικείας μεταναστευτικής εμπειρίας που αντανακλούν ιστορίες του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας και του διαρκούς κοινωνικοπολιτισμικού αποκλεισμού στις ΗΠΑ. Προτείνεται μια μελέτη της δομινικανής-αμερικανικής ταυτότητας με έμφαση στη διαθεματικότητα, και τους πολλαπλούς παράγοντες που τέμνονται και διαμορφώνουν το αίσθημα της ταυτότητας (συμπεριλαμβανομένων της φυλής, του κοινωνικού φύλου και της τάξης). Η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στη διεύρυνση της μελέτης της λογοτεχνικής παραγωγής Λατίνων συγγραφέων στις ΗΠΑ και στην κατανόηση των πολιτικών του χώρου που συνδέονται όχι μόνο με πολύπλοκες πρακτικές αποκλεισμού αλλά και με διαδικασίες ανασυγκρότησης και επαναπροσδιορισμού της αίσθησης του «ανήκειν» στο πλαίσιο ενός σύγχρονου κόσμου στον 21ου αιώνα, που εμπλέκεται σε πολύπλευρες κρίσεις.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τα ακόλουθα εφηβικά μυθιστορήματα, Juliet Takes a Breath (2016) της Gabby Rivera και το The Lesbiana’s Guide to Catholic School (2022) τoυ Sonora Reyes και επικεντρώνεται στην φυλετική και σεξουαλική ταυτότητα των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Οι δύο πρωταγωνίστριες, η Τζουλιέτ και η Γιάμι, δέχονται ρατσισμό και ομοφοβία εξαιτίας της φυλής και της σεξουαλικότητάς τους, και επομένως δεν μπορούν να ενσωματωθούν σε μια κυρίως λευκή και ετεροκανονική κοινωνία. Το κείμενο είναι πλούσιο σε παραδείγματα φυλετικής και σεξουαλικής μικρο-επιθετικότητας (microaggression), όπως αυτή ορίζεται από την Κριτική Θεωρία για τη Φυλή. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν την διαθεματική καταπίεση των δύο χαρακτήρων, ενώ την ίδια στιγμή και οι δύο χαρακτήρες καταπιέζονται και φιμώνονται καθώς δεν τους δίνεται η ευκαιρία να αντιπροσωπεύουν τους εαυτούς τους και να μιλήσουν γι’ αυτούς. Παρόλα αυτά, το καταπιεσμένο υποκείμενο δύναται να μιλήσει σε ένα διαθεματικό και ασφαλές μέρος, το οποίο οι δύο πρωταγωνίστριες δημιουργούν οι ίδιες για τους εαυτούς τους, και όπου η ύπαρξη πολλαπλών ταυτοτήτων αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ισότητα. Τέλος, υποστηρίζω ότι τα εφηβικά μυθιστορήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν εκπαιδευτικό υλικό στην εκπαίδευση με σκοπό την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ομοφοβίας, καθώς οι εκπαιδευτικοί και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι από τα πρωταρχικά μέρη όπου μπορεί να αντιμετωπιστεί η συστημική καταπίεση.

Η παρούσα έρευνα εστιάζει στο κατά πόσο μονόγλωσσα παιδιά με μητρική την Ελληνική γλώσσα ηλικίας 4-5 ετών (39 συμμετέχοντες) μπορούν να ερμηνεύσουν αμφίσημες αντωνυμίες σε θέση υποκειμένου, υιοθετώντας στρατηγικές παρόμοιες με αυτές των ενηλίκων και παιδιών μεγαλύτερης ηλικίας. Όπως πρότερη βιβλιογραφία καταδεικνύει, η ερμηνεία των αντωνυμιών είναι ένας περίπλοκος μηχανισμός που εντοπίζεται στο διεπίπεδο σύνταξης και συνομιλίας (discourse) καθώς οι ακροατές πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν γραμματικά, συντακτικά και πραγματολογικά στοιχεία έτσι ώστε να διαλέξουν το καταλληλότερο σημείο αναφοράς. Γλώσσες όπως τα Ελληνικά που επιτρέπουν τα κενά υποκείμενα, ως σημείο αναφοράς τους συνήθως επιλέγεται μια επιφανής οντότητα όπως το συντακτικό υποκείμενο της κύριας πρότασης, έτσι ώστε να διατηρηθεί η συνέχεια θέματος (topic continuity). Αντιθέτως, τα εκπεφρασμένα αντωνυμικά είναι μαρκαρισμένοι αναφορικοί τύποι που συχνά συνδέονται με τον λιγότερο επιφανή όρο του συντακτικού αντικειμένου, καθώς σηματοδοτούν την [μετατόπιση θέματος]. Σε μια προσπάθεια να διερευνήσουμε τις ερμηνευτικές στρατηγικές μονόγλωσσων παιδιών προσχολικής ηλικίας τυπικής ανάπτυξης με μητρική την Ελληνική, χρησιμοποιήθηκε ένα on-line έργο αυτό-καθοδηγούμενης ακρόασης με ταυτόχρονη επαλήθευση εικόνας (Papadopoulou et al., 2015; Marinis., 2007) έτσι ώστε να εξετάσουμε εάν τα παιδιά αυτής της ηλικίας μπορούν να εντοπίσουν την παρουσία ή την απουσία σηματοδότησης μετατόπισης του θέματος και να την λάβουν υπόψιν τους κατά την ερμηνεία των αντωνυμιών. Συγκεκριμένα, το έργο περιλαμβάνει τρία πιθανά σημεία αναφοράς, ένα σε θέση υποκειμένου, ένα σε θέση αντικειμένου και ένα τρίτο, εξωτερικό σημείο αναφοράς που δεν ειπώθηκε συντακτικά. Επιπλέον το λεξιλογικό επίπεδο λήφθηκε υπόψιν ως πιθανή μεταβλητή που μπορεί να επηρεάζει τις στρατηγικές ερμηνείας και αξιολογήθηκε μέσω του έργου «Δοκιμασία Εκφραστικού Λεξιλογίου» (Vogindroukas et al., 2009). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και οι δύο ηλικιακές ομάδες παρουσιάζουν μια προτίμηση σύνδεσης του εκπεφρασμένου αντωνυμικού με το τρίτο, εξωτερικό σημείο αναφοράς, υποδηλώνοντας ότι ενσωμάτωσαν πληροφορίες σχετικές με την μετατόπιση θέματος. Αντιθέτως η έλλειψη ενός ξεκάθαρου μοτίβου ερμηνείας για το κενό αντωνυμικό και από τις δυο ηλικιακές ομάδες υποδεικνύει ότι παιδιά αυτής της ηλικίας δεν μπορούν να συμπεριλάβουν αποτελεσματικά πραγματολογικά στοιχεία, όπως η συνέχιση θέματος. Παρ’ όλα αυτά, δεδομένα από τους χρόνους ακρόασης καταδεικνύουν ότι τα παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων παρουσιάζουν μια έμμεση ευαισθησία ως προς την διατήρηση θέματος. Όμως, δεν παρατηρήθηκε κάποια επιρροή του εκφραστικού λεξιλογίου.

Την τελευταία δεκαετία, ως απόρροια μιας ευρύτερης τάσης στην Ευρώπη και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, παρατηρήθηκε και στην Μεγάλη Βρετανία μια ανησυχητική άνοδος του ακροδεξιού νεοεθνικισμού. Το ρεύμα αυτό που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα για το Brexit, γέννησε ένα κράμα ρατσιστικού, σεξιστικού και ομοφοβικού Λόγου που περιθωριοποιεί όσους αποκλίνουν από τη λευκή, ετεροφυλόφιλη και προνομιούχα νόρμα. Απέναντι σε ένα τόσο ασφυκτικό περιβάλλον, η φεμινιστική θεωρία και ο φεμινιστικός ακτιβισμός αντέταξαν μια έννοια που αναβίωσε για να ενώσει τις θηλυκότητες απέναντι στην καταπίεση: την αλληλεγγύη. Αυτή η διπλωματική εργασία εξερευνά τον τρόπο με τον οποίο γίνονται αντιληπτές οι έννοιες της αλληλεγγύης και της αντίστασης στα γραπτά μαύρων Βρετανίδων γυναικών και συγκεκριμένα στο “Girl Woman Other” της Bernardine Evaristo (2019) και στο “Queenie” (2019) της Candice Carty-Williams. Σκιαγραφώντας την αλληλεγγύη ως «διάσχιση» των διαφορών και ως σφυρηλάτηση κοινοτήτων που συνεχώς επαναδιαπραγματεύονται την ταυτότητά τους μέσα από την διαλογική εμπλοκή των μελών τους, τα μυθιστορήματα αυτά καλλιεργούν μια διαθεματική φεμινιστική κατανόηση της αλληλεγγύης, βασισμένη στο όραμα της «κοινής καλής ζωής». Επιπρόσθετα, τα γραπτά της Evaristo και της Carty-Williams αναδεικνύουν την πολιτική και επιτελεστική πτυχή της αλληλεγγύης που κρυπτογραφείται στα γυναικεία σώματα, όταν αυτά διεκδικούν φυσικό και ψηφιακό χώρο και επιδίδονται σε πράξεις καθημερινής αντίστασης. Τέλος, επισημαίνοντας την ανάγκη για συμμαχίες και διασύνδεση, τα δύο αυτά μυθιστορήματα συνιστούν τα ίδια αφηγήματα αντίστασης ενάντια σε μια μετα-Brexit, νεο-εθνικιστική εποχή, που προωθεί την πολιτισμική απομόνωση και την πολιτιστική ομοιογένεια.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά προς τα ελληνικά αποσπασμάτων του επιστημονικού άρθρου «Understanding the violent personality: antisocial personality disorder, psychopathy, & sociopathy» με συγγραφέα, τον ειδικό του πεδίου, Scott A. Johnson. Στο άρθρο αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει, διαχωρίζει και αναλύει εκτενώς τρεις βασικές διαταραχές, ήτοι την αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, την ψυχοπαθητικότητα και την κοινωνιοπάθεια, που σχετίζονται με τη βίαιη συμπεριφορά. Το κείμενο εμπίπτει στα πεδία της ψυχολογίας, της ψυχιατρικής αλλά διαθέτει ορολογία και από το πεδίο της νομικής επιστήμης. Στην εργασία παρουσιάζεται λεπτομερώς το κείμενο πηγή και η ανάλυση του κειμένου στόχου με βάση τη μεταφραστική εντολή. Έπειτα διερευνάται η ορολογία και η ειδική φρασεολογία που χρησιμοποιείται στο πεδίο αυτό και παρουσιάζεται το αλφαβητικό γλωσσάρι με τους ειδικούς όρους του κειμένου. Οι όροι αυτοί τεκμηριώνονται με βάση πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από έντυπα και ψηφιακά κέντρα πληροφόρησης καθώς και από ειδικούς του πεδίου. Στη συνέχεια, ακολουθεί η μετάφραση του αγγλικού κειμένου προς την ελληνική και ο σχολιασμός των μεταφραστικών δυσκολιών και προκλήσεων που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη επιχώρια προσαρμογή από τα αγγλικά προς τα ελληνικά της ιστοσελίδας «Setting up a distributed hybrid cloud at the edge», η οποία αντλήθηκε από τον δικτυακό τόπο της τεχνολογικής εταιρείας ΙΒΜ. Το κείμενο περιλαμβάνει οδηγίες για την υλοποίηση υποδομής υβριδικού υπολογιστικού νέφους και την εκτέλεση εφαρμογών σε περιβάλλοντα που βρίσκονται στις παρυφές των εταιρικών δικτύων με τη χρήση της υπηρεσίας IBM Cloud Satellite. Το βασικό κειμενικό περιεχόμενο συνοδεύεται επίσης από εικόνες, υπερσυνδέσμους και αναπτυσσόμενες λίστες, ως είθισται στα υπερκείμενα. Η εργασία διαρθρώνεται σε τέσσερις βασικές ενότητες. Στην πρώτη ενότητα μελετάται η έννοια της επιχώριας προσαρμογής και παρουσιάζεται το ειδικό αντικείμενο που πραγματεύεται το κείμενο. Στη δεύτερη ενότητα μελετώνται και αναλύονται τα χαρακτηριστικά του πρωτότυπου κειμένου και του μεταφράσματος, παρουσιάζεται η μεταφραστική εντολή και τα δύο υπερκείμενα παρατίθενται σε παράλληλη αντιστοίχιση. Η τρίτη ενότητα περιλαμβάνει το γλωσσάρι και την ορολογική τεκμηρίωση επιλεγμένων όρων καθώς και την παρουσίαση της μεθοδολογίας και των ψηφιακών εργαλείων που αξιοποιήθηκαν. Τέλος, στην τέταρτη ενότητα αναλύονται οι σημαντικότερες γλωσσικές και τεχνικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη διαδικασία και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν σχετικά με την επιχώρια προσαρμογή κειμένων τεχνολογικού περιεχομένου.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά αποσπασμάτων του άρθρου «A Review of Current Trends with Type 2 Diabetes Epidemiology, Aetiology, Pathogenesis, Treatments and Future Perspectives» των Josh Reed, Stephen Bain και Venkateswarlu Kanamarlapudi. Πρόκειται για επιστημονικό άρθρο που εξετάζει διάφορες πτυχές και θέματα σχετικά με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, όπως για παράδειγμα η επιδημιολογία, η παθολογία, οι αιτίες και οι μέθοδοι θεραπείας. Σύμφωνα με τη μεταφραστική εντολή, η μετάφραση του κειμένου θα δημοσιευτεί στο περιοδικό «Ελληνικά Διαβητολογικά Χρονικά» με στόχο την ενημέρωση ειδικών του πεδίου της υγείας σχετικά με τη νόσο, παραθέτοντας παράλληλα αποτελέσματα πρόσφατων σχετικών ερευνών. Στην πρώτη ενότητα της εργασίας αναφέρονται οι εξωκειμενικοί παράγοντες του μεταφραστικού έργου και η μεταφραστική εντολή. Ακολουθεί η παράθεση του κειμένου-πηγή σε αντιστοιχία με το κείμενο-στόχο στη δεύτερη ενότητα, ενώ στην τρίτη ενότητα παρατίθεται το γλωσσάρι όρων. Στην τέταρτη ενότητα παρουσιάζεται η αναλυτική τεκμηρίωση των όρων με παραπομπή στις πηγές και στην πέμπτη παρουσιάζεται η ορολογική έρευνα. Στην έκτη γίνεται αναφορά στις προκλήσεις που προέκυψαν κατά τη διάρκεια του μεταφραστικού έργου και στην επίλυσή τους. Στη συνέχεια ακολουθεί ο επίλογος, και τέλος παρουσιάζεται η βιβλιογραφία και παράρτημα.

Η παρούσα εργασία επιδιώκει να ερευνήσει την αλληλεπίδραση της πραγματολογίας και της οπτικοακουστικής μετάφρασης στη σύγχρονη εποχή της streaming οικιακής ψυχαγωγίας, καθώς και τις πιθανές επιπτώσεις του υποτιτλισμού στην κατασκευή ταυτότητας. Στην εργασία, αναλύεται ο χαρακτήρας της Jessica Jones, μιας υπερηρωίδας ιδιωτικής ερευνήτριας, και οι ιδιαίτερες πραγματολογικές επιλογές της όσον αφορά τη γλωσσική ευγένεια/αγένεια, και εξετάζονται οι επίσημοι ελληνικοί υπότιτλοι της σειράς. Ο κύριος στόχος της ανάλυσης είναι να διαπιστωθεί κατά πόσον συγκεκριμένα στοιχεία του υποτιτλισμού, όπως οι χωροχρονικοί περιορισμοί και η ταχύτητα ανάγνωσης, καθώς και η μείωση της έντασης της συναισθηματικά φορτισμένης γλώσσας, μπορούν να επηρεάσουν στοιχεία που συμβάλλουν στην κατασκευή ταυτότητας και τα οποία εκφράζονται μέσω της γλώσσας. Τα ευρήματα έδειξαν ότι η ευγένεια/αγένεια της Jessica μεταφέρθηκαν στη γλώσσα-στόχο χωρίς σημαντικές αλλαγές και, κατά συνέπεια, χωρίς σημαντική επίδραση στην κατασκευή ταυτότητας. Ωστόσο, αυτό μπορεί να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι υπότιτλοι ξεπερνούσαν συχνά το όριο της ταχύτητας ανάγνωσης και η συμπύκνωση του νοήματος δεν αποτελούσε πάντα προτεραιότητα, όπως συμβαίνει συνήθως στον υποτιτλισμό. Αυτό, όμως, εγείρει ορισμένα ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να παρεμποδιστεί η εμπειρία θέασης. Η παρούσα εργασία αποτελεί μια προσπάθεια συμβολής στο διαρκώς αναπτυσσόμενο ερευνητικό πεδίο της αλληλεπίδρασης της οπτικοακουστικής μετάφρασης και της πραγματολογίας, η έρευνα στο οποίο παραμένει περιορισμένη. (Desilla, 2019).

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά προς τα ελληνικά αποσπασμάτων του επιστημονικού άρθρου «Understanding chronic feelings of emptiness in borderline personality disorder: a qualitative study» των Caitlin E. Miller, Michelle L. Townsend και Brin F. S. Grenyer. Στο άρθρο παρουσιάζονται τα ευρήματα μιας έρευνας σχετικά με τον τρόπο που τα άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας βιώνουν τα χρόνια αισθήματα ματαιότητας, ενώ παράλληλα γίνεται διάκριση από συναφείς έννοιες, όπως η κατάθλιψη και η απελπισία. Η εργασία περιλαμβάνει τη μετάφραση των αποσπασμάτων του άρθρου από τα αγγλικά προς τα ελληνικά, το γλωσσάρι των ειδικών όρων και την τεκμηρίωσή τους, την παρουσίαση της ορολογικής έρευνας και τεκμηρίωσης και την ανάλυση των δυσκολιών που προέκυψαν κατά τη διαδικασία της μετάφρασης.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα αποσπάσματος του επιστημονικού άρθρου με τίτλο «Risk factors for Alzheimer’s disease» με συγγραφέα τον επιστήμονα Richard A. Armstrong. Ως επιστημονικό άρθρο, το κείμενο κάνει χρήση σύνθετης ορολογίας η οποία αναφέρεται τόσο στη νόσο του Alzheimer αλλά δανείζεται όρους και από πεδία όπως αυτά της Διαιτολογίας, της Ψυχολογίας, της Παθολογίας και της Βιολογίας. Σκοπός του άρθρου είναι η μετάδοση πληροφοριών και η συνόψιση ενός θέματος ώστε ο αναγνώστης να αποκτήσει μια συνολική εικόνα για αυτό. Το κείμενο αναφέρεται στους παράγοντες κινδύνου (γονίδια, δίαιτα, Τραυματική Εγκεφαλική Βλάβη κ.ά.) που ενδέχεται να συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου του Alzheimer και αναλύει τους εν λόγω παράγοντες εξετάζοντας την πιθανότητα να συνδέονται όντως με τη νόσο. Η εργασία αποτελείται από ένα θεωρητικό μέρος κατά το οποίο αναλύεται η μεταφραστική θεωρία στην οποία βασίστηκε η μετάφραση, η μεταφραστική εντολή και οι στρατηγικές που ακολουθήθηκαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Κατά το πρακτικό μέρος της εργασίας, παρουσιάζεται η αντιστοιχισμένη μετάφραση αποσπασμάτων του άρθρου και ακολουθεί το γλωσσάρι των όρων που εξήχθησαν από το άρθρο σε αλφαβητική σειρά με βάση τη γλώσσα πηγής τους καθώς και η τεκμηρίωσή τους με παραπομπή στις πηγές. Κατόπιν γίνεται αναλυτική περιγραφή των σταδίων που ακολουθήθηκαν κατά την έρευνα, οι δυσκολίες που παρουσιάστηκαν κατά την πορεία της μετάφρασης και την ανεύρεση της ορολογίας καθώς και τα βήματα που ακολουθήθηκαν για την επίλυσή τους. Τέλος, σκοπός της εργασίας είναι η δημιουργία μιας λειτουργικής μετάφρασης του πρωτότυπου κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη την επικοινωνιακή περίσταση, το είδος και τον σκοπό του κειμένου

Στόχος της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να παρουσιαστεί η σχολιασμένη μετάφραση αποσπάσματος από το «PARASSITI MINORI DELL’OLIVO REGIONE LIGURIA – Servizi alle Imprese Agricole e Florovivaismo. PRODUZIONE INTEGRATA, AMBITO OLIVICOLTURA, Marzo 2021» καθώς και οι μεταφραστικές δυσκολίες που θα ανακύψουν κατά τη διάρκεια της μεταφραστικής διαδικασίας. Ο λόγος της μετάφρασης του συγκεκριμένου αποσπάσματος είναι το ενδιαφέρον που προκάλεσε δυσκολία των τεχνικών όρων που χρησιμοποιούνται σε αντίστοιχα κείμενα τεχνικού περιεχομένου. Η μετάφραση είτε λογοτεχνικών κειμένων είτε άλλου είδους αποτελεί μια πρόκληση για τον μεταφραστή. Σε αντίθεση με τη μετάφραση ενός λογοτεχνικού κειμένου όπου ο μεταφραστής καλείται να λάβει υπόψη του πολλούς παράγοντες που θα του επιτρέψουν να ολοκληρώσει το έργο του, στη μετάφραση ενός μη λογοτεχνικού κειμένου οι περισσότεροι όροι είναι σχεδόν ξεκάθαροι. Όμως αυτές οι προκλήσεις θα βοηθήσουν στην καλύτερη προετοιμασία όσων ασχολούνται με τη μετάφραση τεχνικών κειμένων αλλά και στην προετοιμασία των μελλοντικών μεταφραστών που θα έχουν ως αντικείμενο την τεχνική μετάφραση.

Το παρόν portfolio σχεδιάστηκε για τις ανάγκες των μαθητών της Στ τάξης ενός δημόσιου Δημοτικού Σχολείου, όπου η Αγγλική διδάσκεται ως ξένη γλώσσα. Η αξιοποίηση της Λογοτεχνίας στη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας με τη χρήση λογοτεχνικού κειμένου ανταποκρινόμενη στα ενδιαφέροντα των μαθητών, αποδείχτηκε αποτελεσματικό διδακτικό εργαλείο τόσο για τη βελτίωση της γλωσσικής τους ικανότητας όσο και για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Παραγωγικοί διάλογοι και θεατρικές δραστηριότητες ώθησαν τους μαθητές στην ενεργή συμμετοχή τους στη διδακτική πράξη καθώς επίσης και στη συνειδητοποίηση της σημασίας της φιλίας, της ανεκτικότητας, του σεβασμού και της ενσυναίσθησης στη δημιουργία και διατήρηση υγιών κοινωνικών σχέσεων. Η γνωριμία τους με το παιδικό βιβλίο του Roald Dahl The Twits κατά τη διάρκεια έξι 45-λεπτων διδακτικών ωρών τους παρακίνησε να αναπτύξουν τις επικοινωνιακές δεξιότητες τους εκφράζοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους αλλά και δίνοντας προσοχή ή διαφωνώντας με τις απόψεις των συμμαθητών τους. Επιπλέον, είχαν την ευκαιρία να ασκήσουν την κριτική τους σκέψη σχολιάζοντας αποσπάσματα από το προαναφερθέν βιβλίο όπως επίσης και εποπτικό υλικό σχετικό με τις έννοιες της διαφορετικότητας και της αποδοχής. Εν κατακλείδι, οι μαθητές της έκτης τάξης διαπίστωσαν, με τη βοήθεια της Λογοτεχνίας και των συνοδευτικών δραστηριοτήτων, πως η γνώση μπορεί να είναι και διασκέδαση.

Σε αυτήν τη διπλωματική εργασία, πρόκειται να εξετάσω τα δυο ακόλουθα μεταποιημένα μυθιστορήματα, το A Humument: A treated Victorian novel (2016) του Tom Phillips και το Tree of Codes (2010) του Jonathan Safran Foer, τα οποία έχουν τροποποιήσει τα πρωτότυπα τους και τα έχουν μετατρέψει σε κάτι εντελώς καινούριο υποδηλώνοντας έτσι ένα νέο τρόπο γραφής και ανάγνωσης που ξεπερνάει το λεκτικό μέσο. Αρχικά, θα επισημάνω ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στα δυο μυθιστορήματα και θα σχολιάσω τους τρόπους με τους οποίους το μέσο ή τα διαφορετικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στα μυθιστορήματα αυτά πράγματι επηρεάζουν την αναγνωστική εμπειρία και προτείνουν ένα νέο τρόπο να προσέγγισης της λογοτεχνίας. Επιπλέον, θα επικεντρωθώ στις διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιεί ο κάθε συγγραφέας - όπως ο κατακερματισμός σε πολλά επίπεδα που υπάρχει τόσο στο επίπεδο της αφηγηματικής δομής όσο και της γλώσσας, η τεχνική της κοπτικής (die-cutting) του Foer και η μέθοδος της αποκοπής και επικόλλησης του Phillips και η διακειμενικότητα– οι οποίες καθιστούν το κάθε μυθιστόρημα να εμμένει στη δική του.

Σκοπός της διατριβής είναι η εξερεύνηση της χρήσης δραματικών τεχνικών στην εφαρμογή της θεωρίας της Επικοινωνιακής Διδασκαλίας της Γλώσσας, της θεωρίας της Πολλαπλής Νοημοσύνης και της μεθοδολογίας της Διδασκαλίας βασισμένης σε Δραστηριότητες. Παράλληλα, η διατριβή επιχειρεί να εξερευνήσει το πώς οι δραματικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αυξήσουν την ενσυναίσθηση των μαθητών καθώς και το πώς μπορούν να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για την συζήτηση ευαίσθητων κοινωνικών θεμάτων και πιο συγκεκριμένα στερεοτύπων διαφόρων μορφών. Αρχικά, παρουσιάζεται η θεωρία πάνω στην οποία βασίστηκε ο σχεδιασμός των πέντε ενενηντάλεπτων μαθημάτων που εφαρμόστηκαν. Στη συνέχεια, περιγράφεται το περιβάλλον μέσα στο οποίο εφαρμόστηκαν τα μαθήματα (ο χώρος, ο χρόνος, οι μαθητές κτλ.) και παρουσιάζεται το διδακτικό πρόγραμμα των μαθημάτων. Ακολουθεί μια λεπτομερής ανάλυση της πρακτικής εφαρμογής κάθε μαθήματος και της ανταπόκρισης των μαθητών σε αυτά.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση επιλεγμένων αποσπασμάτων του άρθρου «Shifting forensic science focus from means to purpose: A path forward for the discipline?» από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα. Η θεματική της περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα της πολυπλοκότητας του αντικειμένου της εγκληματολογικής επιστήμης και του πλουραλισμού των μέσων και μεθόδων που εφαρμόζονται παγκοσμίως. Τα τελευταία αφενός εμπλουτίζουν και ενισχύουν τον κλάδο, αφετέρου απειλούν ως έναν βαθμό τη συνέχεια του με διάσπαση. Προκειμένου να αποφευχθεί ο περαιτέρω κατακερματισμός του προτείνεται η μετατόπιση της εστίασης από το μέσο προς τον σκοπό, προωθώντας ταυτόχρονα τη διεπιστημονική συνεργασία για την αποκόμιση των βέλτιστων αποτελεσμάτων που μπορεί να προσφέρει η εγκληματολογική έρευνα.

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η μετάφραση από τη γαλλική στην ελληνική γλώσσα ενός ειδικού κειμένου και η ανάλυση των μεταφραστικών επιλογών. Το κείμενο είναι νομικό άρθρο του Olivier Joop, το οποίο δημοσιεύτηκε στη νομική επιθεώρηση Revue trimestrielle de droit europeen των εκδόσεων Dalloz, στο πρώτο τεύχος του 2021. Το εν λόγω άρθρο έχει τίτλο «Guerre des cours ou dialogue de sourds ? : l'arret de la Cour constitutionnelle federale allemande relative au programme PSPP de la Banque centrale europeenne» και βρίσκεται –όχι τυχαία– στην ενότητα Jurisprudences nationales interessant le droit de l'Union europeenne, καθότι σχολιάζει την πολυσυζητημένη απόφαση 2 BvR 859/15 του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου (Bundesverfassungsgericht, BVerfG) της 5ης Μαΐου 2020. Αρχικά, το ίδιο δικαστήριο είχε αποστείλει αίτηση για την έκδοση προδικαστικής απόφασης στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), θέτοντας το ερώτημα αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) υπερέβη την αποστολή της και παραβίασε το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) με την απόφασή της 2015/774, της 4ης Μαρτίου 2015, σχετικά με το πρόγραμμα αγοράς στοιχείων του ενεργητικού του δημόσιου τομέα στις δευτερογενείς αγορές (PSPP, γνωστό και ως «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης»). Ακολούθως, το ΔΕΕ, με την απόφαση Weiss της 11ης Δεκεμβρίου 2018, απάντησε αρνητικά. Παρά ταύτα, το BVerfG, μη αποδεχόμενο την απάντηση του ΔΕΕ, αφενός, θεώρησε ότι η απόφαση Weiss εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση εξουσίας και άρα δεν υποχρεούται να την λάβει υπόψη, αφετέρου, έκρινε άκυρη κάθε σχετική με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης απόφαση της ΕΚΤ, τουλάχιστον όσον αφορά την ισχύ τους για τη Γερμανία. Συνεπώς, το BVerfG αμφισβητεί σαφώς την εδώ και δεκαετίες κατοχυρωμένη αρχή της υπεροχής του δικαίου της ΕΕ, καθώς και τον ρόλο του ΔΕΕ ως ανώτατο ερμηνευτικό όργανο του εν λόγω τομέα δικαίου. Πέραν της μετάφρασης, η παρούσα εργασία περιλαμβάνει την τεκμηρίωση της απόδοσης όρων του νομικού λόγου, την κειμενογλωσσολογική ανάλυση του προς μετάφραση κειμένου, τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε κατά τη μεταφραστική διαδικασία και, τέλος, την ανάλυση των πραγματολογικών, λεξιλογικών, σημασιολογικών και μορφοσυντακτικών ζητημάτων που προέκυψαν.

Η παρούσα εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη μετάφραση από τη γερμανική στην ελληνική γλώσσα αποσπασμάτων του επιστημονικού άρθρου «Kindersoldat*innen und Verantwortlichkeit fur Volkerrechtsverbrechen: Narrative, Ambivalenzen und Grenzen des Volkerstrafrechts» της Leonie Steinl. Το συγκεκριμένο απόσπασμα αναφέρεται στα παιδιά μαχητές και μαχήτριες, τα οποία μετά την εμπλοκή τους σε ένοπλες συρράξεις καταφεύγουν ή επιστρέφουν στη Γερμανία, καθώς και στο νομικό πλαίσιο που τα περιβάλλει. Η εργασία διαρθρώνεται σε τέσσερα κύρια μέρη. Το πρώτο τμήμα αφορά το θεωρητικό πλαίσιο και περιλαμβάνει την κειμενική ανάλυση του κειμένου-πηγής, τη συσχέτισή του με το κείμενο-στόχο και την τεκμηρίωση της μεταφραστικής στρατηγικής. Στο δεύτερο μέρος, παρατίθεται η μετάφραση σε αντιστοίχιση με το πρωτότυπο και ακολουθεί η ορολογική τεκμηρίωση και η ανάλυση των μεταφραστικών προβλημάτων. Στόχος είναι «η παραγωγή μίας λειτουργικής και σημασιολογικά ορθής μετάφρασης», η οποία βασίζεται στην κατάλληλη τεκμηρίωση της ορολογίας και της φρασεολογίας τόσο στη γλώσσα-πηγή όσο και στη γλώσσα-στόχο.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας είναι η σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά αποσπασμάτων του βιβλίου «Bad Bug Book» που εκδόθηκε από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (FDA). Το κείμενο αποτελεί εγχειρίδιο παθογόνων μικροοργανισμών και φυσικών τοξινών που προκαλούν τροφιμογενείς ασθένειες. Περιέχει λεπτομερείς επιστημονικές πληροφορίες σχετικά με τους σημαντικότερους παθογόνους παράγοντες που προκαλούν αυτού του είδους τις ασθένειες, ενώ ένα ξεχωριστό πλαίσιο για τους καταναλωτές σε κάθε κεφάλαιο παρέχει συνοπτικές πληροφορίες για κάθε οργανισμό, με πιο απλό ύφος και χαρακτηριστικά εκλαϊκευμένης επιστήμης. Η εργασία περιλαμβάνει τη μετάφραση των αποσπασμάτων, ενώ παρουσιάζει, επίσης, μια λεπτομερή ορολογική τεκμηρίωση των σημαντικότερων όρων. Τέλος, παραθέτει την κειμενογλωσσολογική ανάλυση του κειμένου-πηγή και εξετάζει τις δυσκολίες και τα μεταφραστικά διλήμματα που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά αποσπασμάτων από το έκτο κεφάλαιο του βιβλίου «Language Disorders from Infancy through Adolescence» (4η έκδοση) των Rhea Paul και Courtenay F. Norbury. Στα αποσπάσματα εξετάζονται οι γλωσσικές διαταραχές και, πιο συγκεκριμένα, η αξιολόγηση και η παρέμβαση που λαμβάνει χώρα κατά την προγλωσσική περίοδο. Στόχος της εργασίας, εκτός από τη μετάφραση, είναι η παράθεση των όρων του κειμένου και η τεκμηρίωσή τους, καθώς και η παρουσίαση της έρευνας που διεξήχθη και η ανάλυση των προκλήσεων που ανέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία.

Σκοπός της διατριβής ήταν να αποτυπώσει την κοινωνιολογική διάσταση της διερμηνείας συνεδρίων στην ελεύθερη αγορά της Ελλάδας. Στο πρώτο μέρος, επιχειρήσαμε να παραθέσουμε τις διαφορές μεταξύ της μετάφρασης και της διερμηνείας ενώ στη συνέχεια αναφερθήκαμε σε διαφορετικές θεωρίες και μελέτες με έμφαση σε αυτή του Pierre Bourdieu. Μας απασχόλησε ιδιαίτερα ο ρόλος των δρώντων υποκειμένων που αλληλοεπιδρούν στο πεδίο της διερμηνείας συνεδρίων. Τέλος, σημαντικό στοιχείο στην εργασία αποτελεί ο διαπροσωπικός ρόλος του διερμηνέα ως δρών υποκείμενο, ως ένας ενδιάμεσος σταθμός με σκοπό την επίτευξη της επικοινωνίας καθώς και ο τρόπος με τον οποίο οι ίδιοι οι διερμηνείς αντιλαμβάνονται το ρόλο τους και πώς οι συμπεριφορές και επιλογές τους είναι τμήμα μιας σύνθετης διεργασίας. Οι παραπάνω σκέψεις μελετήθηκαν εκτενέστερα χάρη στις συνεντεύξεις που οργανώσαμε με δυο καταξιωμένες διερμηνείς συνεδρίων στην ελεύθερη ελληνική αγορά.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα αποσπασμάτων του άρθρου με τίτλο “Sex- or Gender-specific Differences in the Clinical Presentation, Outcome, and Treatment of SARS-CoV-2” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Clinical Therapeutics”. Στο άρθρο περιγράφονται οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών ως προς την κλινική εικόνα, τη θεραπεία και την έκβαση της λοίμωξης από SARS-CoV-2, οι οποίες εξετάζονται υπό το πρίσμα τόσο του βιολογικού (biological sex), όσο και του κοινωνικού φύλου (gender). Στο πρώτο μέρος της εργασίας πραγματοποιείται η γλωσσική και κειμενική ανάλυση του κειμένου-πηγή. Επίσης, αναλύονται οι λόγοι για τους οποίους επιλέχθηκε το συγκεκριμένο άρθρο, οι οποίοι αφορούν κυρίως τον διεπιστημονικό χαρακτήρα του, καθώς στο κείμενο συνυπάρχουν ιατρικοί όροι και όροι του πεδίου των σπουδών φύλου. Στη συνέχεια, παρατίθεται η μετάφραση των αποσπασμάτων, και ακολουθεί το γλωσσάρι με τους όρους και την τεκμηρίωσή τους. Τέλος, παρουσιάζονται τα κυριότερα προβλήματα που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία.

Η ανάδειξη της σημασίας της λογοτεχνίας στο πλαίσιο εκμάθησης της Αγγλικής γλώσσας είναι αυτό στο οποίο εστιάζει πρωτίστως αυτό το χαρτοφυλάκιο, λαμβάνοντας υπόψη τα πολυάριθμα οφέλη της. Αναλυτικά, έχει σχεδιαστεί για να συμβάλλει στην προσωπική ανάπτυξη των μαθητών, να τονώσει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία, να προωθήσει την κριτική σκέψη και την ενεργό συμμετοχή, να προσφέρει μια εναλλακτική μαθησιακή εμπειρία και τελικά να ενθαρρύνει την κατάκτηση της γλώσσας. Για αυτόν τον λόγο, επιλέχτηκε το βιβλίο «Οι Μάγισσες» του Roald Dahl και σχεδιάστηκαν πέντε διδακτικές συνεδρίες για να επιστήσουν την προσοχή στο ζήτημα του χάσματος των γενεών και στο πώς οι ενήλικες και οι έφηβοι μπορούν να βρουν τρόπους να ξεπεράσουν τις διαφορές τους. Αυτά τα μαθήματα αποδείχθηκαν πολύ εποικοδομητικά καθώς οι μαθητές κατάλαβαν τη χρήση της λέξης μάγισσα ως μεταφορά για τη δύναμη και την εξουσία, δημιούργησαν τις δικές τους φανταστικές μάγισσες, έκαναν προσωπικές συνδέσεις, προβληματίστηκαν για τις διαφορές μεταξύ ενηλίκων και εφήβων και χρησιμοποίησαν λογικά επιχειρήματα για να αντιμετωπίσουν συγκρούσεις . Το πιο σημαντικό, συνειδητοποίησαν ότι η μάθηση μπορεί να είναι και διασκεδαστική και σχετική με τα δικά τους προσωπικά ενδιαφέροντα.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία επιδιώκει τη σύζευξη ενός κλασικού μυθιστορήματος της Αμερικανικής λογοτεχνίας με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα εκπαίδευσης, ερευνώντας κατα πόσο η συμβολή της ψηφιακής τεχνολογίας μπορεί να αναδείξει την διδασκαλία της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας μέσα από λογοτεχνικά κείμενα. Αξιοποιώντας το κλασικό λογοτεχνικό έργο “Μικρές Κυρίες” της Λουίζα Μέη Άλκοτ (1868) και μια ποικιλία δραστηριοτήτων βασισμένων στη χρήση τεχνολογικών μέσων και ψηφιακών εφαρμογών, το ενδιαφέρον των νέων μαθητών της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας για την κλασική λογοτεχνία αναζοπυρώνεται και η διαπολιτισμική τους κριτική σκέψη διευρύνεται. Συγκεκριμένα, μεσα σε ένα περιβάλλον συνεργασίας και ελεύθερης συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία, οι μαθητές καλούνται να εξερευνήσουν μία διαφορετική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, αυτή της Αμερικανικής κοινωνίας του Βορά στα μέσα του 19ου αιώνα, και να ανακαλύψουν την διαχρονικότητα του προτεινόμενου λογοτεχνικού κειμένου. Με σχετικά αποσπάσματα τόσο από το πρωτότυπο κείμενο, όσο και από την απλοποιημένη έκδοση της Express Publishing (Dooley and Evans, 2009) που στοχεύει συγκεκριμένα σε ξενόγλωσσους μαθητές ενός κατώτερου επιπέδου στην Αγγλική ως ξένη γλώσσα, οι μαθητές εστιάζουν στην μελέτη των νέων και στον κοινωνικό ρόλο των δύο φύλων όπως αυτά παρουσιάζονται στο μυθιστόρημα, καθώς επίσης και στον συγκριτικό παραλληλισμό τους με την κοινωνική πραγματικότητα του 21ου αιώνα. Για τον λόγο αυτό, έχουν σχεδιαστεί δύο εκπαιδευτικά μαθήματα τα οποία απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 14-15 χρονών που έχουν τουλάχιστον ένα επίπεδο Καλής Γνώσης (Β2) της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας, με βάση το Ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να εξετάσει την κατανόηση δύο προσωδικών λειτουργιών από ομιλητές της ελληνικής: της συντακτικής και της συναισθηματικής. Όσον αφορά τη συντακτική προσωδία, διερευνήθηκε εάν α) τα προσωδικά χαρακτηριστικά συμβάλλουν στην αποσαφήνιση συντακτικά αμφίσημων προτάσεων β) εάν υπάρχει προτίμηση προς μια συγκεκριμένη δομή σε προτάσεις με αμφισημία υποκειμένου-αντικειμένου και γ) εάν ο βαθμός έκθεσης στη γλώσσα επηρεάζει την ικανότητα του ομιλητή να αποσαφηνίσει συντακτικές αμφισημίες. Το ζήτημα διερευνήθηκε μέσω πειραματικής διαδικασίας που εξέτασε την κατανόηση συντακτικά αμφίσημων προτάσεων με βάση τις διαφοροποιήσεις στον επιτονισμό και την κατανομή των παύσεων. Στο πείραμα συμμετείχαν τρεις ομάδες ομιλητών: i) φυσικοί ομιλητές ii) δίγλωσσοι και iii) ομιλητές με την ελληνική ως δεύτερη γλώσσα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προσωδία ήταν σημαντικός παράγοντας για την επίλυση αμφισημιών. Οι φυσικοί ομιλητές και οι δίγλωσσοι συμμετέχοντες είχαν όμοιες επιδόσεις σε ακρίβεια και χρόνους αντίδρασης, ενώ οι ομιλητές με την ελληνική ως δεύτερη γλώσσα αντιμετώπισαν στατιστικά σημαντικά περισσότερες δυσκολίες, ιδιαίτερα στις δομές υποκειμένου. Συνολικά οι συμμετέχοντες έδειξαν μια προτίμηση προς τις δομές αντικειμένου. Όσον αφορά τη συναισθηματική προσωδία, στόχος της διατριβής ήταν να ερευνήσει εάν η αναγνώριση των συναισθημάτων σχετίζεται με τον βαθμό έκθεσης στην ελληνική γλώσσα και αν ορισμένα συναισθήματα αναγνωρίζονται ευκολότερα από άλλα. Διενεργήθηκε μια πειραματική άσκηση για την κατανόηση της συναισθηματικής προσωδίας με σκοπό να εξετάσει το βαθμό κατανόησης των έξι βασικών συναισθημάτων. Τα συνολικά αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ομιλητές με την ελληνική ως δεύτερη γλώσσα έδωσαν στατιστικά σημαντικά λιγότερο ακριβείς απαντήσεις σε σύγκριση με τις δύο άλλες ομάδες, καθώς και ότι το συναίσθημα της αηδίας ήταν το λιγότερο αναγνωρισμένο.

Η παρούσα εργασία αφορά σε μια σειρά μαθημάτων που βασίζονται στο Ανοιχτό Θέατρο και αντλούν από την έννοια της Κριτικής Παιδαγωγικής του Paulo Freire και τις εκπαιδευτικές προοπτικές που έχει το Θέατρο του Καταπιεσμένου του Augusto Boal. Το Ανοιχτό Θέατρο, ως μορφή τέχνης μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση για να καλλιεργήσει την κοινωνική συνείδηση των μαθητών σε θέματα που σχετίζονται με την καταπίεση και να τους ενθαρρύνει να συντελέσουν στην κοινωνική αλλαγή. Οι παρεμβάσεις του Ανοιχτού Θεάτρου πραγματοποιήθηκαν σε ένα ελληνικό Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο στα πλαίσια της διδασκαλίας των Αγγλικών ως δεύτερης ξένης γλώσσας σε μαθητές. Τα μαθήματα πραγματεύονται το ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού ως μια μορφή καταπίεσης που οι μαθητές γνωρίζουν. Ο σχεδιασμός των μαθημάτων στοχεύει τόσο στην γλωσσική ανάπτυξη των μαθητών όσο και στην κοινωνική τους ενδυνάμωση. Αναμένεται πως η εφαρμογή των θεατρικών τεχνικών, που είναι εμπνευσμένες από τον Boal, θα βελτιώσει την αλληλεπίδραση των μαθητών στην δεύτερη γλώσσα, θα ενισχύσει την ενσυναίσθηση τους, θα προωθήσει την συνεργασία με τους συμμαθητές τους, και θα συνεισφέρει στην ικανότητα τους να επιλύουν προβλήματα

Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία έχει ως στόχο την πρόταση δύο σεναρίων για την εισαγωγή της εφηβικής λογοτεχνίας στην τάξη της διδασκαλίας της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας μέσω της χρήσης ψηφιακών εργαλείων και την δημιουργία ψηφιακών παιχνιδιών. Τα δύο εφηβικά βιβλία που εξετάζονται στα πλαίσια της συγκεκριμένης διπλωματικής είναι το Lightning Thief (2006) του Rick Riordan, μέρος της σειράς βιβλίων Percy Jackson and The Olympians και το Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children (2011) του Ransom Riggs, μέρος της σειράς βιβλίων Miss Peregrine's Peculiar Children. Με βάση το Lightning Thief του Rick Riordan δημιουργήθηκε ένα WebQuest το οποίο μπορεί να δώσει στους εφήβους μαθητές την ευκαιρία να αναπτύξουν τις συμμετοχικές τους δεξιότητες και να ασχοληθούν με το κείμενο με έναν παραγωγικό και δημιουργικό τρόπο. Με βάση το βιβλίο Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children του Riggs, δημιουργήθηκε ένα ψηφιακό escape room το οποίο επιτρέπει στους μαθητές να εξερευνήσουν το κείμενο με ένα διασκεδαστικό και διαδραστικό τρόπο. Στη διπλωματική παρέχεται επίσης ένα πλάνο μαθήματος με βάση κάθε ένα από τα λογοτεχνικά κείμενα που εξετάστηκαν. Τα πλάνα μαθήματος και τα ψηφιακά παιχνίδια που δημιουργήθηκαν εφαρμόστηκαν στο 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης. Οι δύο τάξεις που συμμετείχαν (το Β2 στο webquest και το Γ2 στο escape room), καθώς και η καθηγήτρια Αγγλικών τους, μοιράστηκαν τις εντυπώσεις και την ανατροφοδότησή τους μέσω μιας φόρμας Google που σχεδιάστηκε συγκεκριμένα για τα δύο προσφερόμενα μαθήματα. Οι παρατηρήσεις που προσφέρθηκαν, αναλύθηκαν και αξιολογήθηκαν στην συγκεκριμένη διπλωματική. Ο κύριος σκοπός πίσω από το προτεινόμενο έργο είναι να επισημανθεί ο τρόπος με τον οποίο οι μαθητές μπορούν να εξερευνήσουν την εφηβική λογοτεχνία μέσω ενός νέου μέσου με τρόπο που να προωθεί την εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας ενώ συμβαδίζει με τη δική τους πραγματικότητα, τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους

Η ενσωμάτωση της λογοτεχνίας στην τάξη των Αγγλικών, αν και ιδιαίτερα ωφέλιμη, υφίσταται σοβαρή υποτίμηση από το Ελληνικό εκπαιδευτικό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, η μελέτη ή η συζήτηση διαφόρων θεμάτων φύλου, όπως τα έμφυλα στερεότυπα, δεν περιλαμβάνονται στα σχολικά βιβλία του δημοτικού. Για τη δημιουργία της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας διεξήχθη μια σειρά από τρία δίωρα μαθήματα στην έκτη τάξη του 3ου πειραματικού δημοτικού σχολείου στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης. Το μυθιστόρημα Μικρές Κυρίες, της Λουίζα Μέι Άλκοτ, χρησιμοποιήθηκε ως πηγή διερεύνησης των έμφυλων στερεοτύπων στην Αμερική του 19ου αιώνα, ενώ ενθάρρυνε τους μαθητές να κάνουν παραλληλισμούς με τον σύγχρονο κόσμο. Τα μαθήματα περιλάμβαναν διάφορες δραστηριότητες δημιουργικής γραφής και θεάτρου, συζητήσεις, λεπτομερή ανάλυση ορισμένων τμημάτων του κειμένου και τη δημιουργία αφισών. Η εφαρμογή των μαθημάτων στην τάξη αποδείχτηκε ιδιαίτερα επωφελής για την προσωπική εξέλιξη των μαθητών, οι οποίοι απέκτησαν μια πιο πλήρη και ολοκληρωμένη κατανόηση των έμφυλων στερεοτύπων, ενώ παράλληλα ανέπτυξαν τις γλωσσικές τους δεξιότητες, τις ικανότητες εξαγωγής συμπερασμάτων, κριτική τους σκέψη και τη δημιουργικότητά τους

Σκοπός της διατριβής είναι να εξετάσει και να επισημάνει τα παιδαγωγικά οφέλη της ενσωμάτωσης των ψηφιακών μέσων στο μάθημα των αγγλικών, καθώς επίσης και να διερευνήσει τα πλεονεκτήματα της χρήσης της λογοτεχνίας. Ως αποτέλεσμα, προτείνεται η δημιουργία ενός διδακτικού εγχειριδίου της αγγλικής, το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία και την λογοτεχνία για την καλλιέργεια αλλά και την προώθηση των βασικών δεξιοτήτων του 21ου αιώνα, εφαρμόζοντας τις επικοινωνιακές διδακτικές μεθοδολογίες των TBLT και CLIL. Το εγχειρίδιο αποτελείται από δύο διδακτικές ενότητες και μια επιπλέον υποενότητα που βασίζεται αποκλειστικά σε ένα λογοτεχνικό κομμάτι. Σκοπός της διατριβής, λοιπόν, είναι να υιοθετήσει μια πιο ολιστική προσέγγιση στη διαδικασία δημιουργίας ενός εγχειριδίου αγγλικών, διαφορετική από τις υπάρχουσες πρακτικές στον χώρο. Η εργασία ξεκινάει παρουσιάζοντας τη φιλοσοφία πίσω από το βιβλίο, αναλύοντας και επεξηγώντας τις αποφάσεις που πάρθηκαν για την υλοποίησή του. Στη συνέχεια, αιτιολογεί την ενσωμάτωση των ψηφιακών μέσων σε συνδυασμό με την λογοτεχνία, αποσαφηνίζοντας τα παιδαγωγικά τους οφέλη. Έπειτα, παρουσιάζεται λεπτομερώς η διδακτική ύλη και προσδιορίζονται οι εκπαιδευτικοί στόχοι και τα μαθησιακά αποτελέσματα κάθε μαθήματος. Τέλος, σχολιάζονται τυχόν προβλήματα και περιορισμοί

Στα πλαίσια του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, στην κατεύθυνση της μετάφρασης, έγινε σχολιασμένη μετάφραση από τα γερμανικά στα ελληνικά. Επιλέχθηκε το βιβλίο Europa braucht den Euro nicht του γερμανού οικονομολόγου Thilo Sarrazin. Η επιλογή έγινε καθώς εκείνη την εποχή το βιβλίο ήταν επίκαιρο, γιατί πρόβαλε επιχειρήματα κατά της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης. Στόχος της σχολιασμένης μετάφρασης ήταν να γίνει μια όσο το δυνατόν ακριβής μετάφραση του πρωτοτύπου κειμένου και να αποδοθούν κάποιοι γερμανικοί όροι στα ελληνικά. Κατόπιν έγινε ορολογική τεκμηρίωση αυτών των όρων και παρουσίαση των μεταφραστικών δυσκολιών.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν η εξέταση μιας περίπτωσης διδακτικής της κοινοτικής διερμηνείας. Θελήσαμε εξαιτίας της μεγάλης έλευσης μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, να μάθουμε τι επιλέγουν να μεταδώσουν οι εκπαιδευτές στους κοινοτικούς διερμηνείς, ποιες είναι οι προκλήσεις, και κατά πόσο διαφέρει τελικά το έργο τους, οι δεξιότητες που πρέπει να έχουν, οι συνθήκες εργασίας τους κ.ά. συγκριτικά με τους διερμηνείς συνεδρίων. Περιγράψαμε το θεωρητικό πλαίσιο της κοινωνιολογίας της διερμηνείας και ύστερα το προφίλ των διερμηνέων ως δρώντα υποκείμενα στο χώρο εργασίας τους. Διεξήγαμε δύο συνεντεύξεις και τις αναλύσαμε με βάση τα διατυπωμένα ερευνητικά ερωτήματα. Τέλος αναφέραμε όλα όσα διαπιστώσαμε παραθέτοντας και κομμάτια από τη διεθνή και εγχώρια βιβλιογραφία για τα ζητήματα που θίγονται.

Ο σκοπός της παρούσας διπλωματικής είναι η προσέγγιση του επαγγέλματος του διερμηνέα από μια κοινωνιολογική σκοπιά, βασισμένη στη θεωρία του πεδίου του Pierre Bourdieu, μέσα από ημιδομημένες συνεντεύξεις επαγγελματιών διερμηνέων. Οι συνεντεύξεις χωρίζονται σε τρεις άξονες: την προσωπική σχέση του διερμηνέα με το επάγγελμα, το επάγγελμα καθαυτό και τέλος την αλληλεπίδραση με άλλα δρώντα υποκείμενα στο πεδίο της διερμηνείας. Αμφότεροι οι συνεντευξιαζόμενοι εργάζονται ως εξωτερικοί διερμηνείς για τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διδάσκουν στο ΔΠΜΣ Διερμηνείας. Μέσα από τη μακροχρόνια πορεία τους στον κλάδο μιλούν για το πώς η διερμηνεία έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια, πώς προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες της πανδημίας και πώς κρίνουν οι ίδιοι ότι θα εξελιχθεί στο μέλλον. Από τις διηγήσεις τους βλέπουμε πόσο απαιτητικό είναι το επάγγελμα αυτό που από το ευρύ κοινό θεωρείται μια αυτοματοποιημένη διαδικασία.

Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στην ανάδειξη του επαγγέλματος του διερμηνέα μέσα από την καταγραφή των προσωπικών βιωμάτων που αφηγήθηκαν οι επαγγελματίες του χώρου στο πλαίσιο συνεντεύξεων και προσανατολίζεται στη διδακτική της διερμηνείας. Με γνώμονα την κοινωνιολογική προσέγγιση της διερμηνείας, βασικός στόχος των συνεντεύξεων ήταν να γίνει αντιληπτή η διαδικασία που κρύβεται πίσω από το αποτέλεσμα της διερμηνείας, να διερευνηθεί η σημασία της διδακτικής της και να αναγνωριστεί ο ρόλος των διερμηνέων, οι οποίοι, ακόμη και σήμερα, χαρακτηρίζονται από αφάνεια. Ως εκ τούτου, κρίθηκε απαραίτητο να τεθεί στο επίκεντρο της μελέτης η πορεία των συμμετεχουσών διερμηνέων προς την επιλογή άσκησης του επαγγέλματος, αλλά και η μετέπειτα εξέλιξή τους στο χώρο.

Η εργασία αποσκοπεί στη διερεύνηση του πεδίου της διερμηνείας στον ελληνόφωνο χώρο μέσα από την οπτική των διερμηνέων και εστιάζει στις αντιλήψεις των νέων επαγγελματιών σχετικά με τα πρώτα στάδια της επαγγελματικής πορείας τους, τις αλληλεπιδράσεις στο πεδίο και την επαγγελματοποίηση. Στο επίκεντρο βρίσκονται επαγγελματίες διερμηνείς οι οποίοι παραχώρησαν συνεντεύξεις. Πραγματεύεται την κοινωνιολογική προσέγγιση της διερμηνείας, παρουσιάζοντας συνοπτικά την κοινωνιολογική θεωρία του Bourdieu και εστιάζοντας στο κοινωνιολογικό μοντέλο επαγγελματοποίησης της Διερμηνείας του Tseng. Ακολουθεί η μεθοδολογία της έρευνας, το υλικό της έρευνας, η μέθοδος συλλογής και ανάλυσης του υλικού και η ανάλυση των συνεντεύξεων. Τέλος, συνοψίζονται τα κεντρικά ευρήματα της έρευνας και διατυπώνονται τα συμπεράσματα.

Ως εκπαιδευτικοί των ανθρωπιστικών σπουδών, βρισκόμαστε σε κομβική θέση ώστε να παιδεύσουμε τις μαθήτριές και τους μαθητές μας περί κοινωνικών θεμάτων και να τους βοηθήσουμε να γίνουν ευαίσθητοι, υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες. Ένα τέτοιο θέμα που είναι παραδόξως υποβαθμισμένο στην εκπαίδευση είναι η έμφυλη βία, η οποία πηγάζει από στερεότυπα που έχουν στιγματίσει την κουλτούρα μας και είναι βαθιά ριζωμένα σε αυτήν. Βασισμένη στη θεωρία της Φεμινιστικής Παιδαγωγικής, προτείνω σε αυτήν την εργασία μια σειρά 8 μαθημάτων στα πλαίσια των μαθημάτων της Λογοτεχνίας και των Αγγλικών, σχεδιασμένα για μαθητές Β ή Γ Λυκείου, με επίπεδο αγγλικών Β2 κατά το Κοινό Ευρωπαικό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες (CEFR). Κατά τα προτεινόμενα μαθήματα, οι μαθητές και μαθήτριες μελετούν το παραμύθι του Σαρλ Περρώ «Κυανοπώγων» μαζί με εικονογραφήσεις από το εικονογραφημένο διήγημα της Emily Carroll “A Lady’s Hands Are Cold”. Οι μαθητές και μαθήτριες εξερευνούν την ιστορία μέσα από θεατρικές και βιωματικές δραστηριότητες, ώστε η δυναμική της λογοτεχνίας να αξιοποιηθεί πλήρως. Ο σκοπός της σειράς των μαθημάτων είναι να ευαισθητοποιήσει τις μαθήτριες και τους μαθητές ως προς τα έμφυλα στερεότυπα, να τους καλέσει να αναστοχαστούν πάνω στις δυναμικές εξουσίας ανάμεσα στους αρσενικούς και θηλυκούς χαρακτήρες και να παράξουν τις δικές τους εκδοχές του αφηγήματος, αμφισβητώντας τις στερεοτυπικές στάσεις πάνω στην αρρενωπότητα και τη θηλυκότητα.

Η μεταπτυχιακή εργασία επικεντρώνεται στις μαθητικές δεξιότητες στα νέα μέσα της συμμετοχικής κουλτούρας του Henry Jenkins, όπως αυτά αναλύονται στη μελέτη του Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education for the 21st Century (2009), με έμφαση στην τάξη της διδασκαλίας της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της συμμετοχικής κουλτούρας, οι μαθητές αναμένεται να αξιοποιήσουν τις παραδοσιακές τους δεξιότητες αλφαβητισμού, ενώ παράλληλα θα αποκτήσουν μεγαλύτερη έκθεση σε νέες δεξιότητες έρευνας στα νέα μέσα και σε δεξιότητες κριτικής ανάλυσης. Με προσοχή τόσο στις έντυπες όσο και στις ηλεκτρονικές λογοτεχνικές πρακτικές, σκοπεύω να καταφύγω σε ένα συγκεκριμένο κείμενο ως περιπτωσιολογική μελέτη, αυτό του The Wizard of Oz του L. Frank Baum (1900), με σκοπό να δείξω πώς η γνώση από ένα συγκεκριμένο κείμενο μπορεί να διανεμηθεί σε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα και με ψηφιακά εργαλεία σε μια προσπάθεια να προωθηθεί η εκμάθηση αγγλικής γλώσσας, επιτρέποντας παράλληλα στους μαθητές να γίνουν ικανοί χρήστες των νέων μέσων. Στην ανάλυσή μου, θα συζητήσω τις ευκαιρίες που προσφέρουν τα ψηφιακά εργαλεία για τη δημιουργικότητα και τη δέσμευση μαθητών με το λογοτεχνικό υλικό. Επιπλέον, θα συζητήσω πώς οι νέες δεξιότητες στα μέσα ενημέρωσης και τις ικανότητες που προτείνονται από τον Henry Jenkins μπορούν να βοηθήσουν τον εκπαιδευτικό να ενισχύσει τη συνεργατική μάθηση ανάμεσα στους μαθητές. Με την ελπίδα ότι οι προτάσεις που θα γίνουν να ρίξουν φως στις δυσκολίες ή τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας εκπαιδευτικός κατά το σχεδιασμό ενός λογοτεχνικού μαθήματος υποστηριζόμενο από νέα μέσα τεχνολογίας και με στόχο την οικοδόμηση της γνώσης της αγγλικής γλώσσας των μαθητών. Η συγκεκριμένη διατριβή βασίζεται στην εμπειρία που προέρχεται από τις τάξεις του ίδιου του ερευνητή 12χρονων μαθητών δημοτικού σχολείου.

Βασιζόμενος στην εσωτερίκευση μισαναπηρικών προτύπων ομορφιάς από τη γκέι και λεσβιακή σκηνή που περαιτέρω περιθωριοποιούν τα κουήρ-κριπ μέλη της ΛΟΑΤΚΙ σκηνής ως άφυλα και ασεξουαλικά, αναδιατυπώνω την υποχρεωτική ικανή-σωματική ετεροφυλοφιλία που δημιούργησε ο McRuer ως μέρος της κριπ θεωρίας του στην υποχρεωτική ικανή-σωματική γκέι σεξουαλικότητα και υποχρεωτική ικανή-σωματική λεσβιακή σεξουαλικότητα αντίστοιχα. Ως μέρος της διατριβής μου, θα εξετάσω τέσσερα σύγχρονα Αμερικανικά αυτοβιογραφικά κείμενα, τα βιβλία Body, Remember (1997) και I’m Special (2015) των γκέι κριπ συγγραφέων Kenny Fries και Ryan O’Connell και τις μικρές ιστορίες “Inside/Outside” (1998) και “Stones in My Pockets, Stones in My Heart” (1996) των λεσβιών κριπ συγγραφέων Julia “Dolphin” Trahan και Eli Clare αντίστοιχα. Μέσω της ανάλυσής μου των βιβλίων των Fries και O’Connell θα μελετήσω το cripping της υπεραρρενωπότητας, της σεξουαλικής ακολασίας, της bareback κουλτούρας και της ομοκανονικότητας, ενώ στις μικρές ιστορίες της Trahan και Clare θα εξετάσω το cripping των παραδοσιακών λεσβιακών ταυτοτήτων soft butch και butch. Kαι στα τέσσερα λογοτεχνικά κείμενα θα δοθεί έμφαση στη σύνδεση του cripping των κουήρ-κριπς με την επιτελεστικότητα του φύλου και της σεξουαλικότητας με σκοπό την παρουσίαση του κουήρ-κριπ σώματος ως εξίσου σεξουαλικού, ερωτικού και ποθητού όπως αυτού του ικανού-σωματικού κουήρ σώματος.

Οι στόχοι της παρούσας μελέτης αφορούν την ουρανοποίηση στην Νέα Ελληνική, όπως παρουσιάζεται στην αθηναϊκή διάλεκτο, και σε άλλες διαλέκτους, όπως αυτές που παρατηρούνται στην Κρήτη και την Πελοπόννησο. Ο πρώτος στόχος είναι να εξεταστούν οι ρινικές και πλευρικές πραγματοποιήσεις και οι ουρανοποιημένες αλλοφωνικές παραλλαγές τους όταν αυτές ακολουθούνται από όλους τους ήχους των ελληνικών φωνηέντων. Οι μετρήσεις των F1, F2, F3 και η σχετική διάρκεια των ρινικών και πλευρικών φωνημάτων θα εξεταστούν ως προς το εάν επηρεάζονται από τη διάλεκτο, το φωνητικό περιβάλλον, τον τονισμό της συλλαβής και τη θέση στην οποία μπορεί να πραγματοποιηθούν σε μια λέξη. Ο δεύτερος στόχος είναι να ελεγχθεί εάν οι μη ουρανοποιημένοι ήχοι επηρεάζονται με τον ίδιο τρόπο όταν προηγούνται και ακολουθούνται από το ίδιο φώνημα. Αυτή η μελέτη εμπεριέχει την ανάλυση δεδομένων τα οποία καταγράφηκαν με τη μορφή διαλόγων 9 γυναικών ομιλητριών (3 από κάθε διάλεκτο) κατά την διάρκεια αυθόρμητης συζήτησης. Τα δεδομένα που αναλύθηκαν αποτελούνταν από πραγματοποιήσεις των φωνημάτων /n/ και /l/ καθώς και των ουρανοποιημένων αλλόφωνων τους, τα οποία παράγονται κατά την διάρκεια καθημερινών συζητήσεων. Η κρητική και η πελοποννησιακή διάλεκτος παρουσίασαν περισσότερες περιπτώσεις ουρανοποιημένων αλλόφωνων από ότι η αθηναϊκή διάλεκτος. Τα φωνήματα /n/ και /l/ της Νέας Ελληνικής δεν παρουσιάζουν τις ίδιες τιμές και δεν επηρεάζονται από τις ίδιες μεταβλητές με αυτά που αναλύθηκαν σε διαλεκτικό περιβάλλον.

Οι διαρκείς αλλαγές στις ανάγκες της διδασκαλίας ξένων γλωσσών, σε συνδυασμό με την εμφάνιση νέων διδακτικών προσεγγίσεων και πρακτικών, τονίζουν την ανάγκη να αναθεωρήσουμε την διδασκαλία της αγγλικής ως ξένη γλώσσα στα ελληνικά δημοτικά σχολεία. Έως τώρα, η διδασκαλία και η εκμάθηση ξένης γλώσσας στα σχολεία βασιζόταν στην ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων, ενώ άλλες όπως οι κοινωνικές και η δημιουργικότητα των μαθητών παραμελούνται, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του υλικού βασίζεται στο βιβλίο. Η παρούσα εργασία στοχεύει στο να παρουσιάσει μια αλλαγή από την έμφαση στις γλωσσικές δεξιότητες και να εξηγήσει το λόγο που άλλοι παράγοντες είναι σημαντικοί στη διδασκαλία. Πιο συγκεκριμένα, αναπτύσσεται νέο συμπληρωματικό υλικό, βασισμένο στο ήδη υπάρχον πρόγραμμα του σχολικού βιβλίου της Δ’ τάξης δημοτικού. Το νέο υλικό αποτελείται από πολλές ψηφιακές και μη δραστηριότητες που στηρίζονται στην θεματική και τους γλωσσικούς στόχους κάθε ενότητας. Η ιδέα για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων στηρίζεται στην ενσωμάτωση στοιχείων παιχνιδοποίησης και ψηφιακών εργαλείων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Παράλληλα, δίνεται έμφαση στην καλλιέργεια των κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών ακολουθώντας το πλαίσιο της θεωρίας της συμμετοχικής νοοτροπίας. Η παρότρυνση και η συμμετοχή των μαθητών είναι που καθορίζουν τη διαδικασία διδασκαλίας και μάθησης. Επιπλέον, είναι σκόπιμο να συζητηθεί η σημασία της ενδυνάμωσης της δημιουργικότητας των μαθητών στην τάξη.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αντιπαραβάλλει επιλεγμένα έργα των Βρετανών ποιητών Τόμας Τσάτερτον και Τζον Κητς με σκοπό να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο οι δύο συγγραφείς αναπαριστούν το παρελθόν. Αμφότεροι συνέθεσαν ποίηση η οποία φέρει μεσαιωνικά χαρακτηριστικά και δείχνει να συμβαδίζει με την ιδέα πως η ιστορία είναι δυνατό να ανακατασκευαστεί στα χέρια του ποιητή. Ο Τσάτερτον είναι κυρίως γνωστός ως ο ποιητής που εμπνεύστηκε μια μεσαιωνική φιγούρα, έναν μοναχό του δέκατου πέμπτου αιώνα από το Μπρίστολ, τον Τόμας Ράουλι, του οποίου τα γραπτά, αν και φερόμενα ως αυθεντικά, προκάλεσαν μεγάλη διαμάχη μεταξύ λογοτεχνικών κριτικών της εποχής. Αρκετά γραπτά του Ράουλι, όπως τα Bristowe Tragedie: Or the Dethe of Syr Charles Bawdin (1772), “Elinoure and Juga” (1769), “Songe toe Ella” (1777), αλλά και έργα που αποδίδονται στον ίδιο τον Τσάτερτον, όπως για παράδειγμα το “Romaunte of the Cnyghte” καθώς και η έκδοση του ίδιου ποιήματος στη σύγχρονη αγγλική γλώσσα (1777), φέρουν χαρακτηριστικά που συνήθως απαντώνται σε μεσαιωνικές μυθιστορίες. Αυτά ο Τσάτερτον τα αξιοποιεί με σκοπό να ανασχεδιάσει και ενίοτε να αμφισβητήσει τις ιδέες του ηρωισμού και της τιμής χρησιμοποιώντας ειρωνεία. Ο Κητς έγραψε τις αφηγηματικές μυθιστορίες του, Isabella; Or, the Pot of Basil (1820) και The Eve of St Agnes (1820), όπως και την μπαλάντα “La Belle Dame sans Merci” (1820) όταν το ρεύμα του Μεσαιωνισμού ήταν στα ύψη του. Μέσω των συγκεκριμένων κειμένων ο Κητς οραματίζεται έναν σκοτεινό και αδίστακτο μεσαιωνικό κόσμο. Ωστόσο, συγχρόνως, τα κείμενα αυτά αναπλάθουν την ιστορία με συμβολικούς όρους, εφιστώντας την προσοχή στην φύση του λογοτεχνικού είδους στο οποίο ανήκουν ως μυθιστορίες/μπαλάντες. Στην συγκεκριμένη μεταπτυχιακή εργασία υποστηρίζεται ότι τα γραπτά του Τσάτερτον και του Κητς, τα οποία φέρουν χαρακτηριστικά μεσαιωνικής ποίησης, μπορούν να συσχετισθούν, αφού και οι δύο ποιητές εξερευνούν την συναρπαστική σχέση μεταξύ ιστορίας και λογοτεχνίας μέσω ποιημάτων που χαρακτηρίζονται από ιστοριογραφικά στοιχεία, προσφέροντας, έτσι, τις δικές τους ανατρεπτικές εκδοχές της ιστορίας.

Η πανδημία COVID-19 έχει οδηγήσει σε μια ραγδαία αύξηση της χρήσης μάσκας προσώπου ως προστατευτικού μέτρου κατά του ιού σε όλο τον κόσμο. Η απόκρυψη του προσώπου έχει κατηγορηθεί ότι παρεμποδίζει την παραγωγή λόγου και, ως εκ τούτου, την αντίληψη των ακροατών, καθιστώντας, με αυτόν τον τρόπο, την επικοινωνία δυσκολότερη. Σε αυτή τη μελέτη, διερευνούμε την επίδραση των δύο κύριων μασκών που χρησιμοποιούνται κατά της εξάπλωσης της πανδημίας (της χειρουργικής μάσκας και της υφασμάτινης μάσκας) στις ακουστικές ιδιότητες των ρινικών και άηχων εμποδιστικών συμφώνων στα Ελληνικά. Εξετάζουμε επίσης κατά πόσον υπάρχει διαφορά στον τρόπο με τον οποίο οι δύο μάσκες προσώπου επηρεάζουν την παραγωγή λόγου. Οι ήχοι παράγονται από οχτώ ομιλητές και των δύο φύλων και εξετάζονται σε τρισύλλαβες λέξεις σε αρχική και μεσαία θέση, τονισμένη και άτονη και σε διαφορετικά περιβάλλοντα φωνήεντος. Μεταξύ των δύο μασκών προσώπου, αποδείχθηκε ότι η υφασμάτινη μάσκα επηρέασε την παραγωγή λόγου σε μεγαλύτερο βαθμό. Επιπλέον, εκτός από την απορρόφηση του ήχου, η αυξημένη φωνητική προσπάθεια και η συμπεριφορά των ομιλητών προς τις μάσκες προσώπου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα αποτελέσματα.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία εξερευνεί το θέμα της εκδίκησης και τη σύνδεσή της με τα θρησκευτικά ήθη και τους νόμους της Πρώιμης Νεότερης περιόδου στην Βρετανία, μέσω του πρίσματος δύο επιδραστικών θεατρικών έργων: της Ισπανικής Τραγωδίας (1587) του Τόμας Κυντ και της Τρικυμίας (1611) του Ουίλλιαμ Σέξπηρ. Εκκλησιαστικά κηρύγματα και πραγματείες του δεκάτου έκτου και δεκάτου εβδόμου αιώνα που αφορούν στην εκδίκηση αποκαλύπτουν ότι η ατομική εκδίκηση αποδοκιμαζόταν και μετατιθόταν στην εξουσία του Θεού, ενώ ταυτόχρονα, ο εκδικητικός χαρακτήρας του αναπτυσσόμενου νομικού συστήματος της Ελισσαβετιανής Αγγλίας προωθούσε θεαματικές εκτελέσεις ως αντίποινα. Αναφορικά με την θρησκεία, και στα δύο θεατρικά έργα, το χριστιανικό υπόβαθρο είναι εμπλουτισμένο με παγανιστικά χαρακτηριστικά, όπως ο Κάτω Κόσμος στην Ισπανική Τραγωδία και η μαγεία στην Τρικυμία, με σκοπό τη δημιουργία ενός κόσμου όπου νομιμοποιείται η ατομική εκδίκηση. Η εκδίκηση παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στο νομικό σύστημα, αλλά μόνο υπό τον έλεγχο των δικαστών ως αντιπροσώπων του Θεού. Στα δύο θεατρικά κείμενα, η ατομική εκδίκηση ακολουθείται μόνο όταν η νόμιμη οδός αποδεικνύεται ανεπαρκής ή αδύνατη, και αυτό δικαιολογεί τις επιλογές των ηρώων στα μάτια του αναγνώστη/θεατή. Οι εκδικητές, Χιερόνιμο και Πρόσπερο αντίστοιχα, με σκοπό την καταπολέμηση της μελαγχολίας και της αδυναμίας τους, αποφασίζουν να προχωρήσουν σε ατομική εκδίκηση, καταλαμβάνοντας τον ρόλο του Θεού και του νομικού συστήματος και παρουσιάζοντας την εικόνα ενός ενεργού και θαρραλέου ατόμου. Η μεταπτυχιακή εργασία αυτή θα παρουσιάσει και θα αντιπαραβάλλει τα κίνητρα και τις πράξεις εκδίκησης των χαρακτήρων, καθώς και το πως αυτά οδηγούν σε μία κατάσταση τάξης ή αταξίας στο τέλος των έργων.

Είναι γνωστό ότι το κάπνισμα επηρεάζει την υγεία της φωνής. Πολλές μελέτες έχουν εξετάσει την ποιότητα της φωνής ανδρών και γυναικών ενηλίκων καπνιστών και μη καπνιστών. Μερικές μελέτες έχουν μελετήσει τις ακουστικές παραμέτρους της φωνής όπως τη μέση θεμελιώδη συχνότητα (F0), τη μεταβλητότητα του ύψους της φωνής από περίοδο σε περίοδο (jitter), τη μεταβλητότητα του πλάτους της φωνής από περίοδο σε περίοδο (shimmer), τους παράμετρους HNR και NHR, το μέγιστο χρόνο φώνησης (MPT), και το εύρος F0. Επιπλέον, ορισμένες μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει τις μεθοδολογίες του Δείκτη Φωνητικής Δυσχέρειας (VHI) και του Δείκτη Σοβαρότητας Δυσφωνίας (DSI). Μέχρι τώρα, οι μελέτες που διερευνούν τις προαναφερθείσες ακουστικές παραμέτρους και μεθοδολογίες σε φυσικούς ομιλητές της Ελληνικής είναι περιορισμένες. Στόχος της παρούσας διατριβής ήταν να ερευνήσει στις διαφορές που σχετίζονται με το κάπνισμα στους Έλληνες ενήλικες. Είκοσι επτά άτομα, δεκατέσσερις άντρες και δεκατρείς γυναίκες, με ηλικίες από 25 έως 38 ετών, επιλέχθηκαν για αυτή τη μελέτη. Αρχικά, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να συμπληρώσουν την προσαρμοσμένη και τυποποιημένη έκδοση του Δείκτη Φωνητικής Δυσχέρειας στα ελληνικά. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες πήραν μέρος σε έξι διαφορετικές φωνητικές εργασίες: (1) η παρατεταμένη φώνηση /a/ σε άνετο τόνο και ένταση, (2) ανάγνωση, (3) παρατεταμένη φώνηση /a/ όσο το δυνατόν πιο ήσυχα, ( 4) αυθόρμητη ομιλία, (5) η παρατεταμένη φώνηση /a/ όσο πιο δυνατά γίνεται και (6) ανέβασμα της κλίμακας χρησιμοποιώντας το φωνήεν /a/ από το χαμηλότερο επίπεδο τόνου μέχρι να φτάσουν στο υψηλότερο επίπεδο τόνου. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας αποκάλυψαν μια τάση για χαμηλότερες βαθμολογίες στο συνολικό Δείκτη Φωνητικής Δυσχέρειας για τους καπνιστές σε σχέση με τον πληθυσμό των μη καπνιστών, αλλά στατιστικά μη σημαντική. Σημαντικές διαφορές βρέθηκαν στην παράμετρο F0 στον γυναικείο πληθυσμό όσον αφορά την ανάγνωση και τον αυθόρμητο λόγο. Επιπλέον, το F0high ήταν αξιόλογα υψηλότερο στις γυναίκες μη καπνίστριες παρά στις καπνίστριες. Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές αλλαγές για τις παραμέτρους MPT, jitter and shimmer, HNR και NHR και της έντασης σε καπνιστές και μη καπνιστές τόσο για τους άνδρες όσο και για τους γυναίκες. Ωστόσο, βρέθηκαν τάσεις για μικρότερες βαθμολογίες MPT σε γυναίκες καπνίστριες, υψηλότερα επίπεδα jitter στις καπνίστριες όσον αφορά την ανάγνωση, χαμηλότερες τιμές HNR στις γυναίκες καπνίστριες και υψηλότερα επίπεδα έντασης στους άνδρες καπνιστές από τους άνδρες μη καπνιστές. Τέλος, τα τελικά αποτελέσματα από το DSI δεν ήταν στατιστικά σημαντικά στους καπνιστές και στους μη καπνιστές τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η χρήση καπνού μπορεί να έχει αντίκτυπο στη φωνή των νεαρών ενηλίκων. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την ανασκόπηση των επιπτώσεων του καπνίσματος και της εφαρμογής των VHI και DSI στην αξιολόγηση ορισμένων ακουστικών παραμέτρων στη φώνηση των καπνιστών.

«Η μόνη πραγματική μου γνώση γράφοντας το σόου ήταν ότι όλα τα προβλήματα, τα παράδοξα, και οι μάχες κατά το παρόν της ίδρυσης [της Αμερικής] είναι ακόμα εδώ ? Έτσι μπόρεσα να γράψω για αυτά», λέει ο Λιν-Μανουέλ Μιράντα σε συνέντευξή του στο κανάλι Entertainment! Tonight για το έργο του Χάμιλτον: Ένα Αμερικανικό Μιούζικαλ (2015) για το οποίο έγινε σάλος στο Μπρόντγουεϊ. Αυτό το θεατρικό αναπαριστά τη ζωή του πρώτου υπουργού οικονομικών και εθνοπατέρα των Ηνωμένων Πολιτειών, Αλεξάντερ Χάμιλτον, μέσω του απροσδόκητου μέσου της χιπ-χοπ/ραπ μουσικής, και διερευνά τα ζητήματα που προέκυψαν όταν οι εθνοπατέρες ξεκίνησαν για αχαρτογράφητα νερά ιδρύοντας ένα νέο έθνος. Το Χάμιλτον έχει αποδειχθεί πιο επίκαιρο από ποτέ στην Αμερική του 21ου αιώνα, καθώς τα ίδια ζητήματα εξακολουθούν να διχοτομούν τον αμερικανικό πληθυσμό. Μάλιστα, ένας από τους λόγους που δικαιολογούν την επιτυχία του Χάμιλτον φαίνεται να είναι η διαχρονικότητα και η επικαιρότητά του. Ο Μιράντα προσθέτει ότι «επειδή [το Χάμιλτον] ασχολείται με ζητήματα στις ρίζες [του έθνους], θα είναι πάντα επίκαιρο με κάποιο τρόπο». Στόχος αυτής της διατριβής είναι να υποστηρίξει ότι το Χάμιλτον ρίχνει φως στο γεγονός πως τα ίδια επείγοντα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της δεκαετίας του 1770-1800, δηλαδή το θέμα της φυλής, της μετανάστευσης, του ίδιου του ορισμού του Αμερικανικού Ονείρου, της πολιτικής δημαγωγίας, και το φαινόμενο της ένοπλης βίας, έχουν απήχηση στη σύγχρονη Αμερική. Η διατριβή θα επικεντρωθεί στο ιστορικό πλαίσιο των δύο περιόδων και στους τρόπους με τους οποίους το Χάμιλτον σχολιάζει τα προαναφερθέντα ζητήματα.

Παρόλο που η Κυπριακή Ελληνική (ΚΕ) θεωρείται μια στενή διαλεκτική ποικιλία της Κοινής Νέας Ελληνικής (ΚΝΕ), φαίνεται ότι το φαινόμενο των when-clauses στην ΚΕ διαφέρει αρκετά από την ΚΝΕ. Στην ΚΝΕ, έχει μελετηθεί κατά κύριο λόγο ο χρονικός σύνδεσμος όταν (‘when’) στην βιβλιογραφία (Lambropoulou, 2003; Mitsaina, 2006). Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, το όταν φέρει χρονικές και μη-χρονικές σημασίες, όπως αιτιολογική και υποθετική σημασία. Στην περίπτωση της ΚΕ, ο χρονικός σύνδεσμος όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους ομιλητές περιστασιακά, με την πλειοψηφία των ομιλητών όμως να χρησιμοποιούν το σύνδεσμο άμαν, αποδίδοντας έτσι τις λεγόμενες aman-clauses, ως αντίστοιχες των when-clauses. Δεδομένα από νεαρούς ομιλητές της ΚΕ, δείχνουν ότι και ο σύνδεσμος άμαν μπορεί να έχει χρονικές και μη-χρονικές ερμηνείες, όπως το όταν της ΚΝΕ. Ακόμη, τα δεδομένα προτείνουν ότι ο σύνδεσμος άμαν φαίνεται να έχει πολλές ομοιότητες με το σύνδεσμο άμα της ΚΝΕ. Αυτή η διατριβή εξετάζει τις χρονικές προτάσεις στην Κυπριακή Ελληνική, εστιάζοντας στις aman-clauses. Για τη συλλογή δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε η πλατφόρμα Messenger, η οποία είναι μια διαδικτυακή πλατφόρμα ανταλλαγής μηνυμάτων, που δημιουργήθηκε από την Facebook Inc. Σκοπός της μελέτης ήταν η εξέταση των συντακτικών και σημασιολογικών ιδιοτήτων αυτών των προτάσεων, όπως και διάφορες πραγματολογικές ιδιότητες. Τα κύρια αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι σύμφωνα με την χρήση του συνδέσμου άμαν στην ΚΕ, έχει χρονικές, μη-χρονικές και ‘άχρονες’ σημασίες. Συγκριτικά με τις when-clauses της Αγγλικής αλλά και τις προτάσεις που εισάγονται με τους συνδέσμους όταν και άμα της ΚΝΕ, οι προτάσεις που εισάγονται με τον σύνδεσμο άμαν στην ΚΕ φέρουν πολλές ομοιότητες με τα δύο πρώτα είδη προτάσεων, αλλά είναι σχεδόν ‘όμοιες’ με το σύνδεσμο άμα της ΚΝΕ.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αποτελεί μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα του κεφαλαίου «Our Bodies, Ourselves: Reproductive Rights», καθώς και αποσπάσματος του κεφαλαίου «Visionary Feminism» από το βιβλίο Feminism is for Everybody: Passionate Politics της bell hooks. Στα προς μετάφραση αποσπάσματα αναλύεται η διεκδίκηση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών και παρουσιάζεται ο ρόλος του φεμινισμού προς την επίτευξη της ισότητας των φύλων. Αρχικά, παρουσιάζονται η συγγραφέας και το έργο της, το πρωτότυπο κείμενο και το θεωρητικό του πλαίσιο. Σειρά έχει η κειμενική και γλωσσική ανάλυση του πρωτότυπου. Στη συνέχεια, παρατίθεται το πρωτότυπο κείμενο σε αντιστοιχία με το μετάφρασμα, ενώ ακολουθεί το γλωσσάρι όρων και η ορολογική τεκμηρίωση. Έπεται η παρουσίαση της μεθοδολογίας της έρευνας. Αναλύονται οι μεταφραστικές δυσκολίες σε μορφοσυντακτικό, πραγματολογικό, λεξικολογικό και υφολογικό επίπεδο και αιτιολογούνται οι αποδόσεις που επιλέχθηκαν στην ελληνική γλώσσα. Τέλος, στο παράρτημα παρατίθεται ένα δείγμα των ad hoc σωμάτων κειμένων που συνέβαλαν στην τεκμηρίωση των μεταφραστικών επιλογών σε επίπεδο ορολογίας και φρασεολογίας.

Στα πλαίσια της γνωσιακής προσέγγισης της γλώσσας, η ίδια θεωρείται εργαλείο που δομεί τον κόσμο και εδραιώνει ιδέες. Οι μεταφορές είναι ριζωμένες στην καθημερινή μας γλώσσα και εμπειρία. Πολλές έρευνες, ανάμεσα στις οποίες και αυτή του Lakoff και Johnson (1980) σχετικά με την εννοιακή μεταφορά, επιδεικνύουν την αξία της μεταφοράς ως σημασιολογικό και γνωσιακό εργαλείο, παρά ως ένα σχήμα λόγου με σκοπό την διακοσμητική προσθήκη στην κυριολεκτική γλώσσα. Οι εννοιακές μεταφορές συμβάλλουν στη διαδικασία της δημιουργίας νοήματος. Το σημασιολογικό μας σύστημα, μαζί με τη γλώσσα μας, είναι μεταφορικά δομημένο (Lakoff, 1980). Ο κύριος σκοπός των εννοιακών μεταφορώνν είναι η κατανόηση των αφηρημένων εννοιών, ενώ η χρήση τους στοχεύει στην εξήγηγηση των εννοιών-στόχων και στην μετάδωση επικοινωνιακών μηνυμάτων με έναν τρόπο που διαφέρει από την κυριολεκτική χρήση της γλώσσας.Οι Lakoff & Johnson (1980) εισήγαγαγαν την ιδέα ότι οι μεταφορές πλαισιώνουν τον τροπο που αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε τον κόσμο. Οι μεταφορές και τα σημασιολογικά πλαίσια είναι κεντρικές έννοιες στην γνωσιακή γλωσσολογική έρευνα, ενώ η λειτουργία πλαισίωσης από την οποία διακρίνονται οι μεταφορές είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στο λόγο που χρησιμοποιείται για να ονοματοδοτήσει διάφορες ασθένειες. Οι διαφορετικοί τρόποι που μπορεί μία ασθένεια να πλαισιωθεί μεταφορικά, θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά και αρνητικά την αντίληψή της από εμάς.Από τότε που ο COVID-19 έκανε την εμφάνισή του στις αρχές του 2020, η μεταφορική χρήση της γλώσσας που πλαισιώνει την ασθένεια που προκαλεί ο συγκεκριμένος ιός, έχει προκαλέσει ακαδημαϊκό ενδιαφέρον. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκαλύπτουν καθημερινά την βίαιη εισβολή του κορονοϊού στη ζωή μας, η οποία έχει αλλάξει ριζικά. Επομένως, ως φυσικό επόμενο, ο COVID-19 έχει ασκήσει επιρροή και στον τρόπο που χρησιμοποιούμε τη γλώσσα. Οι αναφορές στον άγνωστο αυτό ιό, καθώς και οι περιγραφές του από τα μέσα ενημέρωσης, χαρακτηρίζονται από ευρηματική και μεταφορική κυρίως χρήση της γλώσσας. Σε αυτή την παγκόσμια υγειονομική κρίση, οι μεταφορές και τα σημασιολογικά πλαίσια που χρησιμοποιόυνται από τα μέσα είναι άξια της προσοχής μας. Η παρούσα εργασία εστιάζει στην πληθώρα ποικίλων εννοιακών μεταφορών που συναντώνται σε διαδικτυακά άρθρα ελληνικών διαδικτυακών ιστοσελίδων και πλαισιώνουν μεταφορικά τον κορονοϊό αποκαλύπτωντας τον τρόπο που οι άνθρωποι τον αντιλαμβάνονται. Ο στόχος της εργασίας είναι η ανάλυση των μεταφορών και των πλαισίων που περιέχουν ρόλους και στοιχεία. Τα γλωσσικά παραδείγματα τα οποία πραγματώνουν τις μεταφορές είναι στην ελληνική γλώσσα και τα άρθρα στα οποία εντοπίζονται είναι δημοσιευμένα στο διάστημα του Ιανουαρίου 2020 ως τον Φεβρουάριο 2021

Η γήρανση επιφέρει αλλαγές σε αρκετές ακουστικές παραμέτρους, όπως στη μέση θεμελιώδη συχνότητα (F0), τη μεταβλητότητα του ύψους της φωνής απο περίοδο σε περίοδο (jitter), τη μεταβλητότητα του πλάτους της φωνής απο περίοδο σε περίοδο (shimmer), το θόρυβο προς αρμονικό λόγο (ΝΗR), το μέγιστο χρόνο φώνησης (MPT), τις συχνότητες F1, F2, την ένταση καθώς και το ρυθμό άρθρωσης και ομιλίας. Μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν άλλες μελέτες που διερεύνησαν διαφορές ακουστικών χαρακτηριστικών της παραγωγής του λόγου που σχετίζονται με την ηλικία. Αυτή η μελέτη είχε ως στόχο να διερευνήσει αν η ηλικία επηρεάζει αυτές τις ακουστικές παραμέτρους. Δεκαπέντε γυναίκες, φυσικές ομιλήτριες της ελληνικής γλώσσας από τρεις διαφορετικές ηλικιακές ομάδες συμμετείχαν στην έρευνα. Στην πρώτη ομάδα περιλαμβάνονται 5 γυναίκες ηλικίας 20 έως 30 ετών, η δεύτερη αποτελείται από 5 γυναίκες ηλικίας 50-60 ετών και η τρίτη περιλαμβάνει 5 γυναίκες ηλικίας 70-80 ετών. Μόνο η μεσήλικη ομάδα περιελάμβανε μια καπνίστρια. Για τον υπολογισμό του ρυθμού άρθρωσης και ομιλίας ηχογραφήθηκε ένα απόσπασμα και ένας μονόλογος. Για όλες τις άλλες ακουστικές μετρήσεις ηχογραφήθηκε η παρατεταμένη φώνηση του / a /. Οι συχνότητες φωνηέντων (F1, F2), η διάρκεια και η ένταση τους μετρήθηκαν με την ηχογράφηση δισύλλαβων λέξεων που περιείχαν τα πέντε ελληνικά φωνήεντα. Πραγματοποιήθηκαν συγκρίσεις των ακουστικών παράμετρων μεταξύ των τριών ηλικιακών ομάδων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ ομάδων για F0, ρυθμό άρθρωσης και ομιλίας, καθώς και συχνότητες F1, F2, διάρκεια και ένταση. Ωστόσο, δεν υπήρχε στατιστική διαφορά μεταξύ των ομάδων όπως υπολογίστηκε για τα shimmer, jitter, NHR και τον μέγιστο χρόνο φώνησης. Αυτή η μελέτη εξετάζει τα αποτελέσματα σε σύγκριση με τη προηγούμενη βιβλιογραφία σχετικά με διαφορές στη παραγωγή λόγου οι οποίες σχετίζονται με την ηλικία. Η μελέτη παρέχει νέα δεδομένα για την ελληνική γλώσσα

Μετά το θεμελιώδες βιβλίο των Lakoff και Johnson Metaphors We Live By, η ακαδημαϊκή προσοχή μεταφέρθηκε στις μεταφορές με σκοπό να αποδείξουν και να καθορίσουν οι επιστήμονες την ύπαρξη των εννοιακών μεταφορών. Τα τελευταία χρόνια, οι ερευνητές έχουν επικεντρωθεί στη μη-λεκτική έκφραση των εννοιακών μεταφορών και μετωνυμιών αναλύοντας για παράδειγμα: (1) οπτικά σε συνδυασμό με γλωσσικά μέσα (Forceville, 1996), (2) τη γλώσσα σε συνδυασμό με χειρονομίες (Muller & Cienki, 2009), (3) τη γλώσσα σε συνδυασμό με τη μουσική ή τον ήχο (Cook, 1994; Zbikowski, 2008). Με βάση αυτή τη στροφή στην έρευνα στον τομέα της μεταφοράς και την προσπάθεια να προσδιορίσω τις εννοιακές μεταφορές που παρατηρούνται στην Ελληνική διαφήμιση, η συγκεκριμένη έρευνα επιχειρεί να ρίξει φως στην εννοιακή και πολυτροπική επικοινωνία μέσω γνωσιακών μηχανισμών σε μία Ελληνική διαφήμιση. Η χρήση των γνωσιακών μηχανισμών έχει επεκταθεί στον κλάδο της διαφήμισης. Βασιζόμενη σε προηγούμενες έρευνες πάνω στην πολυτροπικότητα, το φύλο, τη διαφήμιση, τις εννοιακές μεταφορές και μετωνυμίες και την Ελληνική κουλτούρα (Dyer, 1982; Alvanoudi, 2008; Forceville & Urios-Aparisi, 2009), πρόκειται να αναλύσω 4 αποσπάσματα της ίδιας διαφήμισης (OMO Greece) (διαθέσιμα στο YouTube 1) https://www.youtube.com/watch?v=O99cknUZMlc; 2) https://www.youtube.com/watch?v=d-hKVnoQRo0; 3) https://www.youtube.com/watch?v=tzAAFweJChw; 4) https://www.youtube.com/watch?v=ZZfj7HOmJZI) και την πρόσφατη έκδοσή της (διαθέσιμη στο: https://www.youtube.com/watch?v=PZfuXdfCZHo); όλα ανακτήθηκαν 27/09/2020) επικεντρώνοντας την έρευνα στις επιλογές του διαφημιστή. Με βάση τους γνωσιακούς μηχανισμούς και έχοντας υπόψιν την παρουσίαση των δύο φύλων στα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, η συγκεκριμένη έρευνα επιχειρεί να απαντήσει τα ακόλουθα ερωτήματα: α) γιατί ο διαφημιστής διαλέγει έναν άντρα και όχι μια γυναίκα να εκπροσωπήσει την διαφημιστική καμπάνια ενός καθαριστικού προϊόντος και γιατί η εταιρία επιλέγει ξανά έναν άντρα για το καινούργιο σποτ του ίδιου προϊόντος; β) Ποια μέσα (μουσική, χρώματα, κίνηση) συνεισφέρουν πιο αποτελεσματικά στην τελική εντύπωση που αφήνει η διαφήμιση; γ) Ποια είναι η αντίδραση και τα συναισθήματα του κοινού (ανδρών και γυναικών) που προκαλεί η διαφήμιση; δ) Σε τι κοινό θα απευθυνόταν η διαφήμιση εάν ο διαφημιστής είχε επιλέξει μια γυναίκα για το νέο πρόσωπο της καμπάνιας; Η κουλτούρα επηρεάζει την συγκεκριμένη επιλογή;. Εκτός από τις απαντήσεις των ερευνητικών ερωτήσεων που περιμένει κανείς να δει στην εργασία, η παρούσα έρευνα σκοπεύει επίσης να δείξει το πως η χρήση διαφορετικών μέσων μεταφέρει στο κοινό το κεντρικό μεταφορικό σενάριο της διαφήμισης και συνεισφέρει σε αυτό.

Η συγκεκριμένη μεταπτυχιακή διπλωματική εστιάζει στην εξέταση των ποιητικών συλλογών του Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς Πάτερσον (1946-58) και του Τσαρλς Όλσον Τα ποιήματα του Μάξιμου (1960-75) δίνοντας έμφαση σε επιλεγμένα αποσπάσματα. Οι δύο ποιητικές συλλογές αντιπροσωπεύουν ιδανικά το συνδυασμό τεχνικών γραφής και λογοτεχνικών στοιχείων στα οποία ο Γουίλιαμς καταλήγει σχετικά με τη μεταμοντέρνα ποιητική του, καθώς και τους (πρωτο)μεταμοντερνιστικούς ποιητικούς πειραματισμούς του Όλσον. Συγκεκριμένα, η διπλωματική εργασία εξετάζει στο πρώτο κεφάλαιο ποιήματα από το πρώτο βιβλίο του Πάτερσον με τίτλο «Οι Σκιαγραφίσεις των Γιγάντων» που αποκαλύπτει τους προβληματισμούς του Γουίλιαμς σχετικά με την ποίηση και τη γλώσσα μέσα στο πλαίσιο των κοινωνικο-πολιτιστικών κρίσεων που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονή του αστική πραγματικότητα. Επιπλέον, στο δεύτερο κεφάλαιο, θα συζητηθεί μια επιλογή ποιημάτων ―η πλειοψηφία των οποίων― από τον τρίτο τόμο της συλλογής του Όλσον, καθώς αυτά αποτελούν την επιτομή των στοχασμών του σχετικά με την τέχνη, τη ζωή, τη μυθολογία, την ιστορία και τη φιλοσοφία σε σκηνικό εμπνευσμένο από τη Νέα Αγγλία. Επιπρόσθετα, το κείμενο προσπαθεί να επιβεβαιώσει με ποιο τρόπο η ενεργής ενασχόληση των δύο ποιητών με τη (μετα)μοντέρνα ποιητική σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη σύλληψη του Αμερικανικού χώρου και τόπου που επιλέγουν να απεικονίσουν μέσα στις δύο συλλογές υπό εξέταση, καταλήγει στη συζήτηση υπέρ μιας ξεκάθαρα αμερικανικής συνείδησης, όπως διαμορφώνεται γύρω στο μέσο του εικοστού αιώνα. Συμπερασματικά, η επιχειρηματολογία φωτίζει ιδιαίτερα την αναδυόμενη μεταμοντέρνα υποκειμενικότητα, όπως αυτή προκύπτει τόσο από το αμερικανικό κοινωνικό πεδίο όσο και από τις καινούργιες μεθόδους καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έντονη αλλαγή στης έκφρασης της κουλτούρας των φαν (fan culture) λόγω της ευρείας πρόσβασής τους στο Διαδίκτυο. Οι μελέτες στον κλάδο που ασχολείται με την έκφραση των φαν (Fan culture studies) έχουν επεκταθεί για να καλύψουν αυτήν την άνευ προηγουμένου αύξηση διαδικτυακoύ περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένων τόσο των σχεδίων (fanart) όσο και των αφηγήσεων (fanfiction) που προέρχονται από φαν. Οι ερευνητές που επικεντρώνονται στο νεοσύστατο τομέα της διαδικτυακής γραφής fanfiction τείνουν να ασχολούνται με το πώς μπορούν να επωφεληθούν από τη γραφή και την ανάγνωση fanfic τόσο οι ίδιοι οι αναγνώστες όσο και η λογοτεχνική παραγωγή, διερευνώντας την πολιτιστική συνεισφορά αυτού του είδους ως κατεξοχήν αποτέλεσμα της κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των φαν καθώς ο καθένας και η κάθεμια φαν εξασκεί τις δεξιότητες γραφής και την κριτική ανάλυση των αρχικών λογοτεχνικών έργων κατά τη διάρκεια της δημιουργίας των δικών του και δικών της αφηγήσεων, συζητήσεων και σχολιασμού των κειμένων fanfiction. Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική θα διερευνήσει μερικούς από τους λόγους για τους οποίους τα τρία βιβλία της τριλογίας της Σουζάν Κόλινς (Susan Collins), συγκεκριμένα «Αγώνες Πείνας» (2008), «Φωτιά» (2009) και «Κοτσυφόκισσα» (2010), ενέπνευσαν σε τόσο μεγάλο βαθμό τη δημιουργική ανταπόκριση της κοινότητας των φαν και έδωσαν κίνητρα σε αυτούς να γράψουν τις δικές τους εκδοχές της λογοτεχνικής τριλογίας. Ακολουθώντας μια θεματική προσέγγιση, η διπλωματική χωρίζεται σε δύο κύρια κεφάλαια, με το Κεφάλαιο Πρώτο να επικεντρώνεται στις διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές αλλά και θεματικούς άξονες που χρησιμοποιεί η Κόλινς και το πώς ακριβώς αυτά ωθούν τους φαν να δημιουργήσουν τις δικές τους ιστορίες σύμφωνα με το χωρο-πλαίσιο ή τους χαρακτήρες που αυτή έχει δημιουργήσει. Το Κεφάλαιο Δύο εξετάζει την εξέλιξη του χαρακτήρα της Κάτνις (Katniss) από το πρώτο βιβλίο μέχρι και την ολοκλήρωση της τριλογίας σε σχέση με τη σεξουαλική της αφύπνιση και τη γυναικεία αυτενέργεια, ενώ εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο το ρομάντζο αντικατοπτρίζεται, εξελίσσεται ή μεταβάλλεται στα κείμενα των φαν. Η κριτική ανάλυση περιλαμβάνει σύντομα αποσπάσματα και από τα τρία πρωτότυπα μυθιστορήματα της Κόλινς τα οποία συνδυάζονται με δείγματα συγκεκριμένων απαντήσεων από την κοινότητα των φαν που μπορούν να ρίξουν φως σε αυτό το λογοτεχνικό φαινόμενο που συνεχίζει να δημιουργεί αφηγήσεις εναλλακτικού περιεχόμενου για πάνω από μια δεκαετία μετά την αρχική κυκλοφορία της τριλογίας.

Ο κύριος σκοπός αυτής της έρευνας είναι να διερευνηθεί με συγκριτικό τρόπο η χρήση ψηφιακού υλικού για τη διδασκαλία του λεξιλογίου στην ξένη γλώσσα με αυτήν της χρήσης έντυπου υλικού με γνώμονα την απόκτηση του λεξιλογίου. Η σημασία εξήντα (60) λέξεων επιπέδου Β1+ από το κεφάλαιο κορύφωσης (25) του δυστοπικού μυθιστορήματος «Αγώνες Πείνας» της Susanne Collins (2008) διδάχθηκε αναλυτικά. Πενήντα (50) συμμετέχοντες/-ουσες από τέσσερα (4) κέντρα ξένων γλωσσών χωρίστηκαν σε δύο (2) ομάδες : την πειραματική είκοσι έξι (26) μαθητών/-τριών οι οποίοι έλαβαν διδασκαλία με ψηφιακά μέσα για την παρουσίαση, εξάσκηση και χρήση των λεξικών στοιχείων και την ομάδα ελέγχου είκοσι τεσσάρων (24) μαθητών/-τριών οι οποίοι διδάχθηκαν τα ίδια στοιχεία μέσω έντυπου υλικού. Η απόκτηση του λεξιλογίου εξετάστηκε με τεστ πολλαπλής επιλογής στην ξένη γλώσσα τα οποία πραγματοποιήθηκαν πριν, αμέσως μετά τις διδακτικές παρεμβάσεις καθώς και σε ύστερο χρόνο. Οι μέσοι όροι στην πέραν της παρέμβασης μέτρηση υπέδειξε στατιστικά σημαντικά υψηλότερη απομνημόνευση των λέξεων στην πειραματική ομάδα. Αυτή η έρευνα μικτής μεθόδου παρήγαγε ποσοτικά και ποιοτικά ευρήματα τα οποία υποστηρίζουν τη διδασκαλία και εκμάθηση λεξιλογίου με τη χρήση ψηφιακών μέσων. Επίσης, συλλέχθηκαν δεδομένα υπέρ της υιοθέτησης αυθεντικών λογοτεχνικών κειμένων καθώς και της εξέτασης των ηλεκτρονικών συσκευών για την εκμάθηση λεξιλογίου. Τέλος, η παρούσα έρευνα ξεκάθαρε κατέληξε στο συμπέρασμα πως η διδασκαλία και εκμάθηση λεξιλογίου στις τάξεις της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας και η βασιζόμενη στην τεχνολογία μεθοδολογία δεν μειώνουν η μία την άλλη.

Παρά την πληθώρα των προσπαθειών να ερμηνευτούν οι θεατρικές σκηνές και η λειτουργία τους παραμένουν ένας ενδιαφέρων ερευνητικός τομέας. Ο Λόρδος Βύρωνας ήταν ιδιαιτέρως εξοικειωμένος όχι μόνο με σπουδαία δραματουργικά έργα αλλά και με το θέατρο γενικότερα, καθώς ο ίδιος έγραφε θεατρικά έργα και συμμετείχε σε θεατρικές παραγωγές, ρητορικές εμφανίσεις και μεταμφιέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του. Πράγματι, ερευνητές έχουν επισημάνει πως από νωρίς ο Βύρωνας έμαθε τη σημασία του «φαίνεσθαι» και της «αναπαράστασης» στη δημιουργία των επιθυμητών περσόνων, τόσο στην καθημερινή του ζωή, όσο και στο συγγραφικό του έργο. Ξεκινώντας από την υπόθεση πως υπάρχει στενή σχέση μεταξύ των έργων –μυθοπλαστικών και αυτοβιογραφικών– του ποιητή και διαφόρων θεατρικών πρακτικών, σε αυτή τη μεταπτυχιακή εργασία θα επιχειρηθεί μια συγκριτική ανάγνωση του ποιήματος Childe Harold’s Pilgrimage (1812-18) και της επιστολογραφίας του Βύρωνος. Στο επίκεντρο της διατριβής βρίσκονται οι ομοιότητες μεταξύ διαφορετικών «μέσων» σχετικά με την «κατασκευή» περσόνων που τελικά καθιστούν τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας ασταθή. Συνεπώς, παρατίθενται επιχειρήματα υπέρ της αδυναμίας εντοπισμού και/ή «ανα-κατασκευής» μίας μοναδικής και ολοκληρωμένης προσωπικότητας μέσω «κειμένων». Αντ’ αυτού, το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ερευνητικής προσπάθειας είναι μια ποικιλία θραυσμάτων του «εαυτού», τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ως περσόνες εξαιτίας της εκούσιας αναπαράστασής τους. Συνολικά, αυτή η μεταπτυχιακή εργασία διατηρεί μια διττή προοπτική? αφενός εξετάζεται ο τρόπος που ο Λόρδος Βύρωνας διαπραγματεύεται την ταυτότητά του μέσω μιας διαδικασίας συνεχούς εφεύρεσης «εαυτών», καθορισμένης από τις πράξεις του και, αφετέρου, ερευνάται το πώς τα γραπτά κείμενα μοιάζουν με τη θεατρική σκηνή εξαιτίας της παραστατικής διάστασης της γλώσσας.

Αυτή η έρευνα εξετάζει την επεξεργασία αμφισημιών υποκειμένου-αντικειμένου από ηλικιωμένους, φυσικούς ομιλητές της Ελληνικής, χρησιμοποιώντας τη συμφωνία υποκειμένου-ρήματος ως μέσο επίλυσης της αμφισημίας. Ο κύριος στόχος της είναι να διερευνήσουμε εάν οι ηλικιωμένοι χρησιμοποιούν τις ίδιες στρατηγικές επεξεργασίας με τους νεότερους ενήλικες όταν επεξεργάζονται αμφίσημες προτάσεις υποκειμένου-αντικειμένου στα ελληνικά. Πιο συγκεκριμένα, επιθυμούμε να κατανοήσουμε εάν υπόκεινται στην καθολική αρχή επεξεργασίας του καθυστερημένου κλεισίματος (Frazier, 1978). Επιπλέον, ένας από τους στόχους αυτής της μελέτης είναι ο προσδιορισμός του ρόλου της σημασιολογικής αποδεκτότητας στην επεξεργασία αυτών των αμφισημιών στα ελληνικά και η διερεύνηση της ύπαρξης «επαρκών» ερμηνειών (good-enough interpretations) στην επίλυση της τοπικής αμφισημίας. Στοχεύουμε επίσης να κατανοήσουμε εάν οι ηλικιωμένοι επεξεργάζονται τη συμφωνία υποκειμένου-ρήματος με την ίδια ακρίβεια όσο οι νεότεροι ενήλικες. Ο ρόλος της εργαζόμενης μνήμης και του ανασταλτικού ελέγχου εξετάζονται επίσης σε σχέση με την απόδοση των συμμετεχόντων. Για το σκοπό της έρευνας, είκοσι νέοι ενήλικες (20-30 ετών) και είκοσι-ένας ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας (70-85 ετών), φυσικοί ομιλητές της ελληνικής, συμμετείχαν σε ένα χρονομετρικό πείραμα αυτορυθμιζόμενης ανάγνωσης προτάσεων και ένα μη χρονομετρικό πείραμα αντιστοίχισης πρότασης με εικόνα. Επιπλέον ερωτήσεις της μορφής «ΝΑΙ-ΟΧΙ» συμπεριλήφθηκαν στο πείραμα με σκοπό να λάβουμε πληροφορίες σχετικά με τις προτιμήσεις ανάγνωσης των συμμετεχόντων και τις κρίσεις σημασιολογικής αποδεκτότητάς τους. To πρώτο πείραμα αφορούσε δύο μεταβλητές: αυτή της σημασιολογικής αποδεκτότητας και αυτή του μορφολογικού χαρακτηρισμού του ρήματος. Το δεύτερο πείραμα αφορούσε μόνο το μορφολογικό χαρακτηρισμό του ρήματος. Αναμέναμε διαφορές μεταξύ των δύο ηλικιακών ομάδων, με εμφανέστερες επιπτώσεις δομικής παραπλάνησης στους ηλικιωμένους και συχνότερες εμφανίσεις «επαρκών» ερμηνειών. Περιμέναμε επίσης να βρούμε μεγαλύτερους χρόνους αντίδρασης καθώς και χαμηλότερες επιδόσεις στους ηλικιωμένους. Προβλέπαμε επίσης ότι η επίδραση της σημασιολογικής αποδεκτότητας θα αντικατοπτριζόταν στους χρόνους αντίδρασης των συμμετεχόντων στην αμφίσημη ονοματική φράση (ΟΦ) και στην κύρια ρηματική φράση (ΡΦ) των προτάσεων που εξετάσαμε. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, δομική παραπλάνηση εμφανίστηκε στην ομάδα των ηλικιωμένων στη κύρια ΡΦ της δεύτερης συνθήκης του χρονομετρικού πειράματος (συνθήκη σημασιολογικής αποδεκτότητας: πληθυντικός αριθμός). Ωστόσο, δομική παραπλάνηση δεν ανιχνεύθηκε στους χρόνους αντίδρασης των νεότερων ενηλίκων στο ίδιο σημείο. Επιδράσεις σημασιολογικής αποδεκτότητας βρέθηκαν και στις δύο ομάδες στην αμφίσημη ΟΦ αλλά όχι στην κύρια ΡΦ που επιλυόταν η αμφισημία. Επιπρόσθετα, οι ηλικιωμένοι ενήλικες βασίστηκαν περισσότερο στο μοντέλο των «επαρκών» ερμηνειών, αναλύοντας πιο συχνά την αμφίσημη ΟΦ και ως αντικείμενο και ως υποκείμενο της δευτερεύουσας και κύριας ΡΦ αντίστοιχα, ένα εύρημα που συσχετίστηκε με τη χαμηλή επίδοσή τους στη δοκιμασία ανασταλτικού ελέγχου. Αντίθετα, οι νεότεροι ενήλικες ανέλυαν πιο συχνά την αμφίσημη ΟΦ μόνο ως υποκείμενο της κύριας ΡΦ στη δοκιμασία αντιστοίχισης πρότασης-εικόνας. Τέλος, οι ηλικιωμένοι ενήλικες είχαν χαμηλότερες επιδόσεις στην επεξεργασία της ρηματικής μορφολογίας καθώς και μεγαλύτερους χρόνους ανάγνωσης των προτάσεων συγκριτικά με τους νεότερους συμμετέχοντες.

Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της γυναικείας δομινικο-αμερικανικής μεταναστευτικής εμπειρίας όπως απεικονίζεται σε δύο δομινικανικά-αμερικανικά μυθιστορήματα: How the Garcia Girls Lost Their Accents (1991) της Julia Alvarez και Dominicana (2019) της Angie Cruz. Πιο συγκεκριμένα, στην παρούσα διατριβή εξετάστηκε η σχέση μεταξύ χώρου, ταυτότητας και πρόσβασης ή αποκλεισμού από το Αμερικανικό Όνειρο ως κεντρική ιδέα στα δύο προαναφερθέντα μυθιστορήματα. Η Λατινοαμερικανική γυναικεία υποκειμενικότητα των δύο μυθιστορημάτων διερευνήθηκε σε ένα διατομεακό πλαίσιο, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη μεταποικιακές και αποαποικιακές έννοιες, καθώς και την αντίληψη του χώρου ως προϊόν σχέσεων εξουσίας, σύμφωνα με την Doreen Massey. Η έννοια «in-betweenness» του Homi K. Bhabha χρησιμοποιήθηκε στην ανάλυση του μυθιστορήματος της Alvarez, και η έννοια «outsider-within» της Patricia Hill Collins χρησιμοποιήθηκε στην ανάλυση του μυθιστορήματος της Cruz. Αυτή η διατριβή διερεύνησε πώς οι επιταγές ταυτοτήτων φύλου, τάξης και φυλής στη χώρα προέλευσης συνδέονται άρρηκτα με την μεταναστευτική εμπειρία, καθώς καθορίζουν τους λόγους που οδηγούν στη μετανάστευση των χαρακτήρων και στα δύο μυθιστορήματα και τις συνθήκες υπό τις οποίες μεταναστεύουν. Αυτή η διατριβή εξέτασε πώς το φύλο, η τάξη και η φυλή διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο οι χαρακτήρες κινούνται μέσα στο χώρο, τόσο στη χώρα προέλευσης όσο και στη χώρα άφιξης, και πώς η ταυτότητα καθορίζει την πρόσβαση ή τον αποκλεισμό των πρωταγωνιστριών σε διαφορους χώρους. Εξετάζοντας τον χώρο σε συνάρτηση με την μεταναστευτική εμπειρία και τους τρόπους με τους οποίους αυτή η εμπειρία διαμορφώνεται από τις ανισότητες φύλου, τάξης και φυλής, στη δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα, αποκαλύπτονται οι περιορισμοί της ιδέας του Αμερικανικού Ονείρου. Αυτή η έρευνα υποστήριξε ότι στις λογοτεχνικές αναπαραστάσεις της Λατινοαμερικανικής Καραϊβικής μεταναστευτικής εμπειρίας στις ΗΠΑ της Alvarez και της Cruz, η χωρική ένταξη στο πρώτο μυθιστόρημα και ο χωρικός αποκλεισμός στο δεύτερο μυθιστόρημα, αντίστοιχα υποδηλώνουν πρόσβαση ή αποκλεισμό από το Αμερικανικό Όνειρο. Συνεπώς, η μεταναστευτική εμπειρία δεν είναι ομοιογενής, ακόμη και μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου που προέρχονται από την ίδια χώρα.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική διερευνά δυο μυθιστορήματα της Μεγάλης Ύφεσης, συγκεκριμένα τα μυθιστορήματα Τα Πολλά Λεφτά του Τζων Ντος Πάσος (1936) και Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ! (1936) του Γουίλιαμ Φώκνερ. Υποστηρίζεται ότι τα δύο αυτά λογοτεχνικά κείμενα αναγνωρίζουν ως πολιτιστική αιτία της εθνικής κρίσης την κυριαρχία μιας στάσης ζωής που χαρακτηριζόταν από απληστία και ιδιοτέλεια στην ελεύθερη Αμερικανική οικονομία μέχρι και το 1929. Εστιάζοντας στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες κάθε μυθιστορήματος, δηλαδή στον Τσάρλι Άντερσον του Ντος Πάσος και τον Τόμας Σάτπεν του Φώκνερ, η παρούσα διπλωματική εξετάζει αυτούς τους χαρακτήρες σε σχέση με τις επιδιώξεις τους για κοινωνική άνοδο, σύμφωνα με την υπόσχεση του Αμερικανικού Ονείρου. Αναδεικνύοντας τη σύνδεση μεταξύ των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών θεωριών της εποχής και της ηθικής παρακμής που περιγράφεται στα μυθιστορήματα, η παρούσα διπλωματική εργασία υποστηρίζει πως η άνοδος των χαρακτήρων στα ανώτερα στρώματα της Αμερικανικής κοινωνίας τους διαφθείρει, εφόσον η υλική τους επιτυχία οφείλεται στο ότι υιοθετούν τις καπιταλιστικές αξίες της ιδιοτέλειας και της απληστίας. Η διαφθορά των Τσάρλι και Σάτπεν τελικά τους οδηγεί στην πτώση, η οποία παραλληλίζεται με την κατάρρευση της Αμερικανικής οικονομίας μετά το χρηματιστηριακό κραχ του 1929. Με αυτόν τον τρόπο, οι δυο συγγραφείς επιδεικνύουν τις καταστροφικές συνέπειες της άνευ αρχών ιδιοτέλειας τόσο για το άτομο όσο και για ολόκληρη την κοινωνία.

Σκοπός της εργασίας είναι η ανάλυση των φεμινιστικών αναδιηγήσεων από κλασσικά παραμύθια με πατριαρχικά στοιχεία και η μεταμόρφωση των παθητικών ηρωίδων σε αυτόνομες και σεξουαλικά ελεύθερες πρωταγωνίστριες. Οι συλλογές The Bloody Chamber της Angela Carter και Kissing the Witch: Old Tales in New Skins της Emma Donoghue παρέχουν μια συγκριτική ματιά ανάμεσα στα κλασσικά παραμύθια που καταδικάζουν την γυναικεία ανεξαρτησία και σεξουαλικότητα, και στις σύχρονες εκδοχές τους που δίνουν έμφαση στη γυναικεία δύναμη και σεξουαλική ελευθερία. Το πρώτο κεφάλαιο εστιάζει στην μεταμόρφωση των γυναικών αρχικά μέσα από την γυναικεία φιλία και αλληλεγγύη και επίσης μέσα από την αποδοχή μιας διαφορετικής σεξουαλικής ταυτότητας. Το δεύτερο κεφάλαιο εξερευνά την γυναικεία μεταμόρφωση των χαρακτήρων μέσα από την σεξουαλική απελευθέρωση. Το κύριο στοιχείο – η ιδέα της μεταμόρφωσης αποκαλύπτει νέους χαρακτήρες και νέες ιδέες βασισμένες σε φεμινιστικές πεποιθήσεις οι οποίες θα αναλυθούν στα κεφάλαια αυτά.

Στην έρευνά μας, εξετάζουμε τα ακουστικά χαρακτηριστικά του ελληνικού ήχου «ρ», όπως προφέρεται από παιδιά Δημοτικού και ενήλικες. Οι συμμετέχοντές μας είναι 14 φυσικοί ομιλητές της Ελληνικής (5 ενήλικες και 9 παιδιά). Οι ηλικίες των παιδιών είναι 6;0-7;0 και 9;0-10;0 έτη. Το υλικό μας το συλλέξαμε μέσα από ηχογραφήσεις εκφράσεων που περιείχαν λέξεις με «ρ» στην αρχή της φράσης, σε /Cr/ και /rC/ συμπλέγματα. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι οι ενήλικες και τα παιδιά 9;0-10;0 χρονών παράγουν το «ρ» ως tap ενώ τα παιδιά 6;0-7;0 χρονών παράγουν τον ίδιο ήχο ως approximant, σε όλες τις προαναφερθείσες θέσεις. Παρατηρήσαμε επίσης ότι η παραγωγή του «ρ» συνοδεύεται από ένα είδος φωνήεν (vocoid), η ποιότητα του οποίου επηρεάζεται από αυτή του φωνήεντος της τονισμένης συλλαβής. Σε μερικές περιπτώσεις, παρατηρήσαμε να γίνονται λάθη από τα παιδιά 6;0-7;0 χρονών και αυτό δείχνει ότι η κατάκτηση του «ρ» πιθανώς πραγματοποιείται μετά το 7ο έτος ηλικίας.

Το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς των γλωσσών (ΚΕΠΑ- διαθέσιμο στο: https://rm.coe.int/1680459f97) , το οποίο συντάχθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2001, προτείνει έξι επίπεδα που περιγράφουν τη γλωσσική ικανότητα και έχουν χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων για να βοηθήσουν στην εκμάθηση, τη διδασκαλία και την αξιολόγηση μιας γλώσσας. Όσον αφορά την εφαρμογή του σε συγκεκριμένες γλώσσες, έχουν γινεί αρκετές προσπάθειες καταγραφής ορισμένων γραμματικών φαινομένων που να αντιστοιχούν στις απαιτήσεις του ΚΕΠΑ. Η παρούσα διατριβή εξετάζει το φαινόμενο των υποθετικών λόγων ανά επίπεδο στην εκμάθηση των Αγγλικών ως δεύτερη/ξένη γλώσσα. Σκοπός της έρευνας είναι ο προσδιορισμός της διαβάθμισης των υποθετικών λόγων στα διαφορετικά επίπεδα ΚΕΠΑ, αλλά και της θεωρίας που εντοπίζεται στα εγχειρίδια των εξετάσεων ανά επίπεδο και ο συσχετισμός της με τις απαιτήσεις του ΚΕΠΑ. Για τον λόγο αυτό, πραγματοποιείται μια βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με το ΚΕΠΑ και τις εφαρμογές του όπως το English Grammar Profile (https://www.englishprofile.org/). Συγκεκριμένα, μελετώνται ορισμένα εγχειρίδια διδασκαλίας των Αγγλικών ως δεύτερη/ξένη γλώσσα καθώς επίσης και παλιότερα θέματα εξετάσεων ώστε να εντοπιστούν οι απαιτούμενες γνώσεις των μαθητών στο εκάστοτε επίπεδο και οι πιο συχνές μορφές των υποθετικών λόγων. Συγχρόνως, εξετάζεται η κλιμάκωση της περιπλοκότητας του φαινομένου. Παράλληλα με τις πιο συνήθεις μορφές των διαφορετικών ειδών του φαινομένου επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι οι πληροφορίες γίνονται όλο και πιο περίπλοκες στα επίπεδα. Ακόμη, από την έρευνα προκύπτει πως τα βιβλία είναι προσανατολισμένα αποκλειστικά προς τις εξετάσεις πιστοποίησης λαμβάνοντας υπόψιν και τα παλαιότερα θέματα ΚΠγ. Σύμφωνα με τα θέματα αυτά αναδεικνύεται και το πρώτο είδος ως αυτό που εξετάζεται συχνότερα. Επίσης, διαφαίνεται ότι η σύνδεση ανάμεσα στα εγχειρίδια και τους περιγραφητές ΚΕΠΑ είναι σχετικά αδύναμη. Επομένως, προτείνεται να συμπεριληφθούν επιπλέον πραγματολογικές πληροφορίες του φαινομένου στα βιβλία για μια πιο λεπτομερή προσέγγιση.

Το βιβλίο της Deborah Feldman «Unorthodox-To τίμημα της προσωπικής μου ελευθερίας» δημοσιεύθηκε το 2012 και απεικονίζει την ζωή της συγγραφέως στην Χασιδική κοινότητα του Williamsburg στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, η οποία ακόμη διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις της θρησκείας του ορθόδοξου Ιουδαϊσμού των Εβραίων της ανατολικής Ευρώπης. Η Deborah, ο κύριος χαρακτήρας, ομολογεί πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να υπομείνει τα δεινά της θέσης της σε αυτήν την απολυταρχική, πατριαρχική κοινότητα, όπου οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να μορφώνονται ή να ψυχαγωγούνται ή ακόμη και να λαμβάνουν αποφάσεις για το δικό τους σώμα, τον ρουχισμό, την εμφάνιση τους κτλ. Αυτές οι ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που επιβάλλονται σε κάθε Εβραία που ζει σε αυτήν την Χασιδική κοινότητα, είναι ένα μέσο ελέγχου της ζωής τους και της σεξουαλικότητάς τους. Ο κύριος ρόλος των γυναικών είναι η αναπαραγωγή? ως συνέπεια, αυτές δεν επιτρέπεται να ενδίδουν σε οτιδήποτε θεωρείται απρεπές σύμφωνα με την κοινότητα επειδή το κύριο μέλημά τους θα πρέπει να είναι η γέννα παιδιών έτσι ώστε να αναπληρωθούν τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Για την Deborah Feldman και την Esty επίσης (η Esty είναι ο χαρακτήρας που λειτουργεί ως περσόνα της Deborah στην μίνι-σειρά που βασίζεται στο βιβλίο), η μόνη λύτρωση από αυτήν την έγκλειστη ζωή είναι το πέρασμά τους σε έναν δυτικό τρόπο ζωής. Η πτήση στο Βερολίνο είναι και για τους δύο χαρακτήρες μια απόδραση από τον δυσλειτουργικό τους γάμο και μια υπόσχεση νέων δυνατοτήτων για αυτές και τα παιδιά τους. Η διπλωματική αυτή θα εξερευνήσει πως η Δύση, η οποία στην περίπτωση αυτή παρουσιάζεται στον θεατή μέσω της απεικόνισης του Βερολίνου στην μίνι σειρά, λειτουργεί ως Ουτοπία για την Esty επειδή της προσφέρει ό,τι η Χασιδική κοινότητα του Σάτμαρ της αρνήθηκε? μια ουσιώδη ζωή, γεμάτη ευκαιρίες και δυνατότητες. Χρησιμοποιώντας φεμινιστικές και κινηματογραφικές θεωρίες, η διπλωματική αυτή επιχειρηματολογεί πως το Βερολίνο παρουσιάζεται σαν μια Δυτική Ουτοπία όπου κάθε όνειρο μπορεί να πραγματοποιηθεί. Το δεύτερο κεφάλαιο θα υποδείξει μια διαφορετική όψη της Δύσης. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από το φάσμα της θεωρίας του femonationalism (φεμονασιοναλισμού) της Sarra Farris και του αποικιοκρατικού φεμινισμού της Chandra Talpade Mohanty, αυτή η έρευνα θα υποστηρίξει επίσης πως η Δυτική Ουτοπία που παρουσιάζεται στην μίνι σειρά «Unorthodox», είναι στην ουσία μια Δυστοπία λόγω του γεγονότος ότι η Δύση εκμεταλλεύεται τις γυναίκες με ένα διαφορετικό τρόπο. Η παρουσίαση των γυναικών που ανήκουν σε θρησκευτικά και πολιτισμικά, μη-δυτικά πλαίσια, σύμφωνα με τη Δύση, είναι ανακριβής επειδή Αυτή επιθυμεί να απεικονίσει την μη-δυτική γυναίκα ως το υποτακτικό θύμα του σατανικού, καταπιεστικού και μισογύνη Άλλου Άνδρα που την ελέγχει. Έπειτα, η διπλωματική θα υποδείξει ότι η Δύση ενθαρρύνει ένθερμα αυτές τις μη-δυτικές γυναίκες σαν την Esty να αφομοιωθούν στις δυτικές ιδεολογίες και αξίες για να ξεφύγουν από την καταπίεση και μέσω αυτής της ενσωμάτωσης, να γίνουν «μέλη» του δυτικού πολιτισμού και με αυτό τον τρόπο να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς που θα προέρχονται από τους ίδιους τους δυτικούς. Οι μη-δυτικές γυναίκες είναι ένα πολύτιμο εργατικό δυναμικό για την Δύση και επίσης ένας τρόπος μέσω του οποίου η Δύση μπορεί να παρουσιάσει την (ψεύτικη) ανωτερότητα της σε σχέση με τους άλλους πολιτισμούς.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ειδικότερα μεταξύ 1939 και 1941, η Βρετανική κυβέρνηση προσπαθούσε να παρουσιάζει το έθνος της ως άτρωτο και ανίκητο, χάρη στη θαρραλέα αντοχή των πολιτών της. Αυτο το αφήγημα, που ονομάστηκε «Μύθος του Blitz,» υποστήριζε οτι οι ταξικές διακρίσεις, καθώς και οι διακρίσεις μεταξύ των φύλων, είχαν εξαλειφθεί, και ότι όλοι οι πολίτες, ενωμένοι, ήταν πρόθυμοι και έτοιμοι να υπερασπιστούν το έθνος τους, παρά την κατάρρευση των αστικών τοπίων και την απώλεια ανθρώπινων ζωών απο εναέριους βομβαρδισμούς. Εκείνη την εποχή, πολλές ομιλίες δόθηκαν απο τον τότε πρωθυπουργό Winston Churchill, και άρχισαν να γυρίζονται προπαγανδιστικές πολεμικές ταινίες με σκοπό να τονωθεί το ηθικό των Βρετανών. Ωστόσο, όλη αυτή η ρητορική αποδείχθηκε με τα χρόνια οτι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία καλά κατασκευασμένη μυθοπλασία, αφού τα γεγονότα παρεμνηνευόντουσαν σκόπιμα απο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης• η αλήθεια ήταν οτι οι πολίτες ήταν κάθε άλλο απο ανθεκτικοί, καθώς υπέφεραν απο σωματικά και ψυχολογικά τραύματα. Το πολεμικό μυθιστόρημα της Elizabeth Bowen The Heat of the Day (1948) και η συλλογή μικρών ιστοριών “The Demon Lover, and Other Stories” (1945) αποδομούν τον Μύθο του Blitz, διότι παρουσιάζουν το Λονδίνο ως έναν μυστηριώδη και κλειστοφοβικό τόπο, όπου οι πρωταγωνιστές είτε παρουσιάζονται ως άυλες οντότητες, είτε στοιχειώνονται απο προβολές των τραυμάτων τους που επανεμφανίζονται μέσα στο χάος της Βρετανίας εν καιρώ πολέμου. Εστιάζοντας στο μυθιστόρημα The Heat of the Day και τρείς σύντομες ιστορίες απο τη συλλογή “The Demon Lover, and Other Stories”—“The Demon Lover,” “The Happy Autumn Fields” και “Mysterious Kor”—αυτή η διπλωματική υποστηρίζει οτι τα πολεμικά έργα της Bowen καταρρίπτουν τον μύθο ότι οι Λονδρέζοι δεν υπέφεραν απο ψυχολογικά τραύματα πολέμου, παρουσιάζοντας χαρακτήρες στα πρόθυρα της ψυχικής κατάρρευσης που έχουν απομυθοποιήσει την κατασκευασμένη εικόνα της Βρετανίας ως ένα απρόσβλητο έθνος. Ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί λαμβάνοντας υπόψιν το ιστορικό και πολιτισμικό υπόβαθρο του έργου της Bowen, τις πληροφορίες που προσφέρουν τα ψυχιατρικά εγχειρίδια και οι ψυχιατρικές έρευνες, θεωρίες ψυχανάλυσης, καθώς και θεωρίες Γοτθικής λογοτεχνίας και τη σχέση αυτών με το ψυχολογικό τραύμα.

Το Brexit αποτελεί σημείο καμπής για τη Βρετανική ιστορία διότι σηματοδοτεί μια νέα εποχή για το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς το τοποθετεί έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως υποπροϊόν της οικονομικής κρίσης του 2008, το Brexit εκδηλώνει το αποτέλεσμα της διαμάχης για εξουσία ανάμεσα σε ακροδεξιά και ακροαριστερά κινήματα. Ταυτόχρονα όμως, το Brexit έχει βαθύτερες ρίζες καθώς δεν αποτελεί μόνο μια πολιτική κρίση. Το Brexit είναι κυρίως μια κρίση πολιτισμική και εθνικής ταυτότητας. Η «Βρετανικότητα» συχνά συνδέεται με μια εξιδανικευμένη εκδοχή της Βρετανικής ιστορίας που δεν είναι συμβατή με την εικόνα της Αγγλίας των αρχών του 21ου αιώνα, δηλαδή πολυπολιτισμική και χωρίς υπερπόντιες κτήσεις. Καθώς οι σχέσεις εξουσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλάζουν, ή προσπαθούν να αλλάξουν, ο εθνικιστικός λόγος θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τη Βρετανική ταυτότητα για να παράγει μια στρεβλή εικόνα της εθνικής ταυτότητας η οποία είναι λιγότερο ανοιχτή και περισσότερο διχαστική. Στόχος αυτής της εργασίας είναι να εξετάσει αυτά τα ζητήματα μέσα από την οπτική γωνία τριών κειμένων. Μέσα από την ταινία Downton Abbey (2019), εξετάζω την ιδέα της «Βρετανικότητας/Αγγλικότητας» που προωθείται από εθνικιστικές φωνές στην περίοδο μετά το δημοψήφισμα. Η Βρετανική/Αγγλική ταυτότητα είναι επηρεασμένη από μια εξιδανικευμένη εκδοχή του Βρετανικού αυτοκρατορικού παρελθόντος και συνδέεται με εικόνες της Αγγλικής αριστοκρατίας και υπαίθρου, φιμώνοντας μη-Αγγλικές και μη-προνομιούχες φωνές. Το έργο Middle England (2018) του Jonathan Coe υιοθετεί μια διαφορετική θέση αναγνωρίζοντας το κλίμα πόλωσης στη Βρετανία και τη διαίρεση ανάμεσα σε αστική πολυπολιτισμικότητα και επαρχιακό συντηρητισμό. Μέσα από αυτό το κείμενο θα εξετάσω πως ο Αγγλικός εθνικισμός τροφοδότησε ακροδεξιά συναισθήματα και τη ρήξη με την Ευρώπη. Τέλος, μέσα από το Autumn της Ali Smith εξετάζω πως η τέχνη και η ιστορία χρησιμοποιούνται εποικοδομητικά για να επανασχεδιάσουν την Βρετανική ταυτότητα και να αμφισβητήσουν την μετα-αληθινή πολιτική του Brexit

H παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία μελετά τα μυθιστορήματα του Rudolfo A. Anaya, Bless Me, Ultima (1972) και Heart of Aztlan (1976), δύο από τα πρώτα λογοτεχνικά κείμενα των Τσικάνο. Η καλλιτεχνική και λογοτεχνική παραγωγή των Μεξικανών Αμερικανών έχει επανειλημμένα αποκλειστεί από το ιδεολογικό πλαίσιο της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών καθώς και από τον τομέα των Αμερικανικών λογοτεχνικών σπουδών. Αυτή η μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία επιχειρηματολογεί ότι παρόλο που τα δύο μυθιστορήματα του Anaya δημοσιεύτηκαν κατά την ακμή του κινήματος των Τσικάνο, τα κείμενα αυτά προβάλλουν τις πολυδιάστατες εμπειρίες και την πολύπλευρη πολιτισμική κληρονομιά των Τσικάνο, προκειμένου να θεραπεύσουν την περιθωριοποίηση αυτής την ενικής κοινότητας. Αυτή η διπλωματική εργασία επιχειρηματολογεί ότι τα δύο πρώιμα κείμενα του Anaya ήδη διέφυγαν τους άκαμπτους ορισμούς της ταυτότητας των Μεξικανών Αμερικανών που είχε κατασκευάσει η πολιτική στάση του κινήματος των Τσικάνο και υπερέβην δίπολους τρόπους σκέψης σχετικά με την ταυτότητα, οι οποίοι παγιδεύουν τους Τσικάνος ανάμεσα στην πολιτισμική αφομοίωση στις Η.Π.Α και στον πολιτισμικό ντετερμινισμό. Τα μυθιστορήματα του Anaya ξεδιπλώνουν το πως οι προσωπικότητες των Τσικάνο χαρακτήρων αμφιταλαντεύονται μεταξύ ποικίλων πολιτισμικών ερεθισμάτων που λειτουργούν στην συνοριακή περιοχή μεταξύ Μεξικού και Η.Π.Α., και συζητούν την ανάγκη για την συνένωση αντιθετικών τρόπων ζωής. Το ιδεολογικό πλαίσιο του Ramon Saldivar, η ‘διαλεκτική της διαφορετικότητας’ χρησιμοποιείται στην εργασία μου, προκειμένου να καταδείξει πως οι Τσικάνο χαρακτήρες του Anaya έρχονται διαλεκτικά αντιμέτωποι με την ηγεμονική στάση των Η.Π.Α και πλάθουν καινούριους, εναλλακτικούς τρόπους αντίληψης της ταυτότητας. Η θεωρία του Mikhail Bakhtin πάνω στο διάλογο χρησιμοποιείται για να διερευνήσει το πώς οι διαλογικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ διαφορετικών πολιτισμικών αντιλήψεων σταδιακά προάγουν την αναπροσαρμογή της ταυτότητας των Τσικάνο. Βασισμένη πάνω στην θεωρία της Gloria E. Anzaldua σχετικά με τις διαστάσεις της ταυτότητας σε ενδιάμεσες, συνοριακές περιοχές, η παρούσα διπλωματική εργασία επίσης καταδεικνύει το πώς οι Τσικάνο χαρακτήρες των μυθιστορημάτων του Αnaya καταφέρνουν την δημιουργική συγχώνευση διαφορετικών ρητορικών και εμπειριών, έτσι ώστε να δημιουργήσουν τις νέες, ρευστές και υβριδικές ταυτότητες τους. Τα κείμενα του Anaya επικοινωνούν στους αναγνώστες το πώς η ανάκτηση και ο ευρηματική ανα-σηματοδότηση των προγονικών πολιτισμικών πρακτικών και της μυθολογίας των Τσικάνο προάγουν τον συνεχή επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας των Μεξικανών Αμερικανών και καθιστούν τους Τσικάνο ικανούς να προσαρμοστούν και να προοδεύσουν στο διαρκώς εναλλασσόμενο τοπίο των Η.Π.Α.

Στην παρούσα εργασία ερευνούμε την συμβολή, αρχικά του Marcel Duchamp και στην συνέχεια του Joseph Beuys, στην επίτευξη μια νέας διαλογικότητας και συλλογικότητας στην τέχνη. Σημαντικό ρόλο παίζει η έννοια της μεταπαραγωγής, όπως την ορίζει ο γάλλος επιμελητής και ιστορικός τέχνης Nicolas Bourriaud στο ομώνυμο βιβλίο του. Όπως υπογραμμίζεται στην εργασία, η συμμετοχικότητα στην τέχνη είναι μια έννοια, η οποία αρχίζει να συζητείται και να εφαρμόζεται την δεκαετία του ’60, εξαπλώνεται την δεκαετία του ’90, έχει όμως τις απαρχές της στην ιστορική αβάν γκαρντ και το κίνημα του Ντανταϊσμού. Στην εργασία, επομένως, αναφερόμαστε στα τρία αυτά χρονικά σημεία, τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην γέννηση και εξέλιξη της συμμετοχικής τέχνης και ιδιαίτερα στους Duchamp και Beuys, δύο δημιουργούς που αμφισβήτησαν, διεύρυναν και επανασηματοδότησαν, ο καθένας με τον βαθιά προσωπικό του τρόπο, την έννοια της τέχνης. Λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις βασικές ιδέες του Bourriaud, μελετάται ο τρόπος με τον οποίο οι δυο καλλιτέχνες επένδυσαν στην επίτευξη μια νέας οπτικής και διαλογικότητας στην τέχνη, στην δημιουργία ενός κοινού τόπου για την συνδιαλλαγή καλλιτέχνη και θεατή.

Η χρήση της μητρικής γλώσσας (Γ1) στα Αγγλικά ως πλαίσιο Ξένων Γλωσσών είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, με ορισμένες από τις διεξαγόμενες μελέτες να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος κατά τη διαδικασία εκμάθησης αγγλικής γλώσσας (Harbord, 1992) και άλλων ευνοώντας το για διάφορους λόγους (Samadi, 2011). Ο σκοπός αυτής της ποσοτικής μελέτης μικρής κλίμακας ήταν να διερευνήσει τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τη χρήση της μητρικής γλώσσας και ιδιαίτερα της ελληνικής γλώσσας στην τάξη εκμάθησης αγγλικών ως δεύτερη ξένη γλώσσα. Το ερευνητικό ερώτημα της παρούσας μελέτης είναι γιατί και πόσο συχνά οι καθηγητές αγγλικών χρησιμοποιούν ελληνικά στις τάξεις εκμάθησης αγγλικών. Η μελέτη διεξήχθη κατά τη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου (02 / 20-05 / 20) και οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν 30 εκπαιδευτές σε κρατικά και ιδιωτικά σχολεία εκμάθησης αγγλικών. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ερωτηματολογίων. Τα ευρήματα αποκάλυψαν τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τη χρήση της ελληνικής στην τάξη διδασκαλίας της Γ2. Το πιο προφανές εύρημα της έρευνας είναι ότι οι εκπαιδευτικοί καταφεύγουν στην μητρική γλώσσα των μαθητών σύμφωνα με το ζήτημα της στιγμής, όπως όταν πρέπει να μιλήσουν για εξωσχολικά θέματα και θέματα που δεν σχετίζονται με το μάθημα. Τέλος, μια από τις σημαντικότερες συνέπειες αυτής της μελέτης είναι ότι τα προχωρημένα προγράμματα κατάρτισης εκπαιδευτικών είναι απαραίτητα για την εποικοδομητική απασχόληση της Γ1 σε αίθουσες διδασκαλίας Γ2.

Οι Iστορικές κρίσεις συνήθως συζητώνται και εξετάζονται ως ζητήματα σε έργα που έχουν δημιουργηθεί με βάση εμπειρικές έρευνες ή μέσα από συγκεκριμένα λογοτεχνικά κείμενα. Ο Άρτ Σπίγκελμαν, ένας Εβραιοαμερικανός δημιουργός κόμικς και εικονογραφημένων μυθιστορημάτων θίγει δύο τραυματικά γεγονότα του ιστορικού παρελθόντος, συγκεκριμένα το Ολοκαύτωμα σε σχέση με το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Τα δύο εικονογραφημένα μυθιστορήματά του αποτελούν καινοτόμα παραδείγματα μοντερνιστικής γραφιστικής τέχνης ως προς τον τρόπο που ο καλλιτέχνης αποτυπώνει την αλληλεπίδραση κειμενικών και γραφιστικών στοιχείων στην προσπάθειά του να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο το προσωπικό βίωμα συμβάλλει στη διαμόρφωση της κοινής συνείδησης και της ιστορίας, καθώς και της συλλογικής εμπειρίας. Και τα δύο εικονογραφημένα μυθιστορήματα, ειδικότερα το Μάους (με την ολοκληρωμένη έκδοση να περιλαμβάνει και τους δύο τόμους και να έχει εκδοθεί το 1991) και το In the Shadow of No Towers (2004) αμφισβητούν την αναντίρρητη υπεροχή των μεγάλων αφηγήσεων (grand-narratives),όπως η Ιστορία, καθώς και την αντίληψη ότι η Ιστορία είναι μία συνεχής αφήγηση όπου όλα μπορούν να εξηγηθούν βάσει αιτίας και αποτελέσματος. Τα εικονογραφημένα μυθιστορήματα του Σπίγκελμαν στα οποία επικεντρώνεται η παρούσα διπλωματική μέσα από τα βιώματα και τις μαρτυρίες των χαρακτήρων αποδεικνύνουν ότι έχουν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν σημαντικά ιστορικά γεγονότα με τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρουν στους αναγνώστες αναζωογονητικές οπτικές με έμφαση στην άρρηκτη σχέση μεταξύ ιστορικού γεγονότος και προσωπικής εμπειρίας

Αυτή η μεταπτυχιακή διατριβή ερευνά τη δυσκολία των ατόμων με Ήπια Γνωστική Διαταραχή (ΗΓΔ), με ήπια και μέτρια Νόσο Αλτσχάιμερ (ΝΑ) στην παραγωγή και κατανόηση των ρημάτων ψυχικού πάθους, όπου η κατανομή των θεματικών ρόλων απαιτεί τόσο την κανονική όσο και τη μη κανονική πραγματοποίηση επιχειρημάτων. Έχει αποδειχθεί ότι η ανάθεση των θ-ρόλων είναι δύσκολη για άτομα με ΝΑ. Ωστόσο, ελάχιστες μελέτες έχουν εξετάσει το συγκεκριμένο (σημασιο-) συντακτικό φαινόμενο για άτομα με ΗΓΔ. Επιπροσθέτως, η ανάθεση των θεματικών ρόλων σε προτάσεις, οι οποίες εμπεριέχουν ρήματα ψυχικού πάθους, αποδεικνύεται μια διεργασία με ιδιαίτερη δυσκολία για άτομα με ΝΑ (Manouilidiou et al., 2009). Στόχος της παρούσας έρευνας είναι να εξετάσει αν υπάρχει έκπτωση στην ικανότητα αντιστοιχίας των σημασιολογικών και συνακτικών αναπαραστάσεων των θεματικών ρόλων, που ανατίθενται από ρήματα ψυχικού πάθους, από άτομα με ΝΑ και ΗΓΔ. Ένας ακόμα στόχος της παρούσας έρευνας είναι να εξετάσει εάν υπάρχει έκπτωση των γλωσσικών ικανοτήτων, που άπτονται στο (σημασιο-) συνταντικό φαινόμενο της παρούσας μελέτης, όσο η νόσος προχωρά. Λαμβάνοντας υπόψιν το καθημερινό γλωσσικό ερέθισμα, ο ρόλος της συχνότητας των ρημάτων υπό εξέταση είναι ένας επιπρόσθετος παράγοντας που ερευνάται. Δεδομένης της καθοδικής πορείας που σημειώνει οι νοητικές/γνωστικές ικανότητες των ατόμων με ΝΑ και ΗΓΔ, εξετάζεται η επίδραση της εργαζόμενης μνήμης (working memory) στην ανάθεση των θεματικών ρόλων. Για αυτούς τους ερευνητικούς σκοπούς, χορηγήθηκαν στους συμμετέχοντες ένα τεστ εργαζόμενης μνήμης (Wechsler, 1981) με δύο σκέλη, ένα ευθείας και ένα αντίστροφης ανάκλησης ψηφίων, και δύο δοκιμασίες αντιστοιχείας προτάσεων-εικόνων (Sentence-Picture Matchings Tasks) για να εξετασθεί η παραγωγή και η κατανόηση των θεματικών ρόλων σε προτάσεις με ρήματα ψυχικού πάθους. Οι δύο δοκιμασίες περιέχουν ρήματα ψυχικού πάθους, τα οποία ακολουθούν την κανονική θεματική ιεραρχία (θ-ρόλοι: δράστης & θέμα), και ρήματα ψυχικού πάθους, που ακολουθούν τη μη-κανονική θεματική ιεραρχία αναθέτοντας πρώτα το θ-ρόλο του θέματος από εκείνον του βιώνοντα μιας κατάστασης σε επιφανειακό προτασιακό επίπεδο. Φυσικοί ομιλητές της ελληνικής με ΗΓΔ (Ν= 20), με ήπια ΝΑ (Ν=16), με μεσαίου επιπέδου ΝΑ (Ν=11) και υγιή άτομα (Ν=47) συμμετείχαν στις προαναφερθείσες δοκιμασίες. Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης δείχνουν ότι υπάρχει σταδιακή έκπτωση της ικανότητας ανάθεσης των θ-ρόλων, καθώς η ασθένεια χειροτερεύει, ειδικά σε προτάσεις με ρήματα ψυχικού πάθους. Η συχνότητα εμφάνισης των ρημάτων στην καθημερινή ζωή των ατόμων με ΗΓΔ και ΝΑ παίζει σημαντικό ρόλο στην συνολική επίδοση των συμμετεχόντων, τόσο στην παραγωγή όσο και στην κατανόηση. Τέλος, η επιρροή της εργαζόμενης μνήμης είναι μικρής σημαντικότητας στην γλωσσική επίδοση των ατόμων με ΗΓΔ και ΝΑ.

Η συγκεκριμένη διπλωματική εξετάζει τη σχέση μεταξύ της διδασκαλίας της Λογοτεχνίας με εργαλεία web 2.0 για την διδασκαλία εκμάθησης της Αγγλικής γλώσσας στην πανεπιστημιακή τάξη σε μια προσπάθεια να επισημανθεί η ανάγκη για μια εκπαιδευτική προσέγγιση που προωθεί την ενεργό και συνεργατική μάθηση μέσα σε μια συμμετοχική κουλτούρα, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών του 21ου αιώνα και να ενισχύει την απόκτηση των γλωσσικών τους δεξιοτήτων. Τα εργαλεία web 2.0 που διερευνήθηκαν είναι τα Wikis, το Storybird και η εφαρμογή κοινωνικής δικτύωσης Twitter, καθώς χρησιμοποιούνται συχνά στο πανεπιστήμιο για την εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας με τις περισσότερες έρευνες να αναφέρουν θετικά στοιχεία. Όσον αφορά το λογοτεχνικό υλικό που θα χρησιμοποιηθεί ως μελέτη περίπτωσης, αυτό είναι «Οι Φόνοι της Οδού Μοργκ» του Edgar Allan Poe, ενώ το Wikia (Fandom) προτείνεται ως ιστοχώρος συνεργασίας. Το σύντομο αστυνομικό διήγημα του Poe αποτελεί πρόκληση για το προχωρημένο ενήλικο ακροατήριό του, καθώς είναι γλωσσικά πλούσιο και περίπλοκο και τα κοινωνικό-πολιτιστικά ζητήματα μπορούν να προσεγγιστούν κριτικά, ενώ η παιδαγωγική αξία της ντετέκτιβ μυθιστοριογραφίας ως είδος οδηγεί στην εμπλοκή με το κείμενο. Το προτεινόμενο πρόγραμμα μαθήματος έχει σχεδιαστεί για ένα κοινό φοιτητών/τριών επιπέδου B2 ως προς την χρήση της Αγγλικής και χρησιμοποιεί τη συνεργατική φύση των ιστοτόπων μαζί με την κοινωνική διάσταση του Twitter για να εκθέσει τους φοιτητές/τριες σε πιο διαφορετικά, ουσιαστικά και ελκυστικά περιβάλλοντα όπου η μάθηση – γραμματικής, λεξιλογίου και ανάλυσης κειμένου - είναι κυρίως μια έμμεση, συμμετοχική «μοιρασιά». Το θεωρητική πλαίσιο που παρουσιάζεται στη διατριβή βασίζεται στην Κοινωνικόπολιτισμική Θεωρία του Lev Vygotsky και άλλες γνωστικές θεωρίες γύρω από την Απόκτηση Δεύτερης Γλώσσας, καθώς και στα θεωρητικά πλαίσια της Συνεργατικής Μάθησης και Γραφής, της Συμμετοχικής Κουλτούρας του Henry Jenkins και της Γνωσιακής Θεωρίας Πολυμέσων του Richard E. Mayer.

Η σπουδαιότητα των επισημειωμένων σωμάτων κειμένων μαθητών στη διερεύνηση των μοτίβων και των σταδίων ανάπτυξης του ιδιαίτερου συστήματος της διαγλώσσας μαθητών μιας ξένης γλώσσας έχει ήδη διαπιστωθεί (Bernardini, 2004; Diaz-Negrillo et al., 2013; Flowerdew, 2009; Granger, 2003, 2015; Nesselhauf, 2004; Pravec, 2002). Ωστόσο, οι διαμήκεις μελέτες που διερευνούν την περίπλοκη αλληλοσχέτιση μεταξύ της γλωσσολογικής και πραγματολογικής ικανότητας αναλύοντας τα κείμενα μαθητών όπου έχουν επισημειωθεί τα γλωσσολογικά και πραγματολογικά λάθη είναι ελάχιστες. Η έλλειψη αυτή είναι ακόμη πιο έντονη στον τομέα έρευνας της αγγλικής ως ξένης γλώσσας στην Ελλάδα. Αυτό το κενό αποτέλεσε το έναυσμα για αυτή την διαμήκη μελέτη η οποία στοχεύει στη διερεύνηση των περίπλοκων συστημάτων της γλωσσολογικής και πραγματολογικής ικανότητας στην ξένη γλώσσα όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα επισημειωμένα κείμενα 29 μαθητών της Αγγλικής επιπέδου Γ2 με την Ελληνική ως πρώτη γλώσσα. Η διερεύνηση βασίστηκε στη χρήση ενός καινοτόμου και συστηματοποιημένου συστήματος επισημείωσης. Οι στατιστικές αναλύσεις των πληροφοριών των δύο υποσωμάτων που δημιουργήθηκαν για αυτή τη μελέτη αποκαλύπτουν μία ισχυρή θετική συσχέτιση ανάμεσα στις δύο ικανότητες και στις δύο περιόδους συλλογής δεδομένων. Επιπλέον, οι λίστες που περιέχουν τη συχνότητα των λαθών αποκαλύπτουν κάποιες προβληματικές περιοχές στη γλωσσολογική και πραγματολογική απόδοση των μαθητών και ρίχνουν φως στις δυσκολίες, στα μοτίβα και στα στάδια απόκτησης μιας ξένης γλώσσας. Τέλος, τα αποτελέσματα υποστηρίζουν μια στατιστικά σημαντική επιρροή της εξάμηνης διδασκαλίας στη γλωσσολογική ικανότητα των μαθητών. Ωστόσο, δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η ίδια επιρροή στην πραγματολογική ικανότητα η οποία φαίνεται να ακολουθεί μία διαφορετική πορεία με πιο αργούς ρυθμούς ανάπτυξης και απόκτησης.

Ο ευεργετικός ρόλος των στρατηγικών γλωσσικής εκμάθησης έχει αποδειχθεί από πολλές έρευνες. Ωστόσο, οι έρευνες πάνω στις στρατηγικές διδασκαλίας σπανίζουν. Η τρέχουσα διατριβή στοχεύει στο να καλύψει αυτό το κενό με την έρευνα των στρατηγικών διδασκαλίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα. Η συλλογή των δεδομένων διεξάχθηκε σε ένα μεγάλο ιδιωτικό σχολείο στην Ελλάδα και οι συμμετέχοντες ήταν εκπαιδευτικοί ξένης γλώσσας (Γ2) και εκπαιδευτικοί με μητρική γλώσσα την ελληνική (Γ1). Ο τριγωνισμός δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω α) ενός ερωτηματολογίου 38 ερωτήσεων το οποίο βασίστηκε στο ερωτηματολόγιο Strategy Inventory for Language Learning (SILL) της Oxford (1990) και μοιράστηκε σε 30 εκπαιδευτικούς β) της παρακολούθησης μαθημάτων γ) συνεντεύξεων με τους εκπαιδευτικούς. Διαπιστώθηκε υψηλή χρήση όλων των στρατηγικών διδασκαλίας από τους εκπαιδευτικούς. Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλότερη χρήση στρατηγικών από τους Γ2 εκπαιδευτικούς και μια σημαντική διαφορά σε σύγκριση με τους Γ1 εκπαιδευτικούς όσον αφορά τις κοινωνικές και συναισθηματικές στρατηγικές. Δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές για καμία στρατηγική διδασκαλίας όσον αφορά το φύλο και τα ακαδημαϊκά προσόντα. Για τους Γ1 εκπαιδευτικούς βρέθηκε μια σημαντική διαφορά σχετικά με την επίδραση της ηλικίας στις στρατηγικές αναπλήρωσης και μια σημαντική διαφορά σχετικά με την επίδραση των χρόνων διδασκαλίας των εκπαιδευτικών στις ίδιες στρατηγικές. Η διδακτική εμπειρία επηρέασε επίσης τη χρήση των κοινωνικών στρατηγικών από τους Γ2 εκπαιδευτικούς.

Σήμερα, τα παιδιά και οι έφηβοι εκτίθενται συνεχώς σε ψηφιακά μέσα σε όλες τις μορφές – έξυπνα τηλέ, τηλεοράσεις, υπολογιστές - περνούν περισσότερο χρόνο μπροστά στις οθόνες αντί να κρατούν βιβλία και χαρτιά. Αν και η χρήση ταινιών στη διδασκαλία δεν είναι κάτι καινούργιο, εξακολουθεί να αποτελεί διαφοροποίηση από τις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για την εκμάθηση και για την εξάσκηση δεξιοτήτων απαραίτητων στην εκμάθηση γλωσσών, δηλαδή ομιλία, ακρόαση, προφορά και λεξιλόγιο. Η τρέχουσα μελέτη έχει διεξαχθεί με προσοχή σε 29 νεαρούς εφήβους, ηλικίας 12-13, των οποίων το επίπεδο γλώσσας είναι A2-B1 (CEFR). Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται στα αποσπάσματα της ταινίας έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στο μάθημα για να επιτρέψει και να βελτιώσει την απόκτηση γλώσσας των μαθητών. Η χρήση της αγγλικής ήταν αποκλειστική. Οι γνώσεις των παιδιών έχουν δοκιμαστεί με μία δοκιμασία πολλαπλών επιλογών, με ρητή χρήση της αγγλικής, και μια παραγωγική δοκιμασία η οποία προσέφερε την ευκαιρία στους μαθητές να χρησιμοποιήσουν λέξεις σε μια πρόταση ή να προσδιορίσουν τις λέξεις με το νόημά τους. Μετά από ένα ειδικά σχεδιασμένο μάθημα, , του οποίου δίνονται αναλυτικά τα πλάνα διδασκαλίας, οι μαθητές επανεκτιμώνται. Ένα ερωτηματολόγιο έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για την καταγραφή των σκέψεων και των συναισθημάτων των μαθητών σχετικά με το μάθημα. Ο στόχος της μελέτης είναι να βοηθήσει τους μαθητές να αποκτήσουν ένα πιο ρεαλιστικό πανόραμα των πολιτιστικών πτυχών της γλώσσας, να βελτιώσουν τις γλωσσικές τους δεξιότητες, να σκεφτούν κριτικά και να αναπτύξουν τις δικές τους στρατηγικές για τη χρήση ταινιών στην εκπαίδευση γλωσσών. Όσον αφορά το δεύτερο στάδιο και τη σύλληψη αυτής της διατριβής, θα πρέπει να αναφερθεί ότι είκοσι 45 λεπτά μαθήματα έχουν σχεδιαστεί και πραγματοποιηθεί προκειμένου να εξοικειωθούν οι μαθητές με τη γλώσσα που χρησιμοποιείται στην ταινία, να αυξήσουν την πολιτιστική ευαισθητοποίηση και να ενισχυθεί η κατανόηση των μαθητών για τη σημασία του λεξιλογίου με βάση τα συμφραζόμενα σε μια ταινία. Αυτή η διδακτική παρέμβαση έχει σχεδιαστεί για να εκθέσει τους μαθητές σε αυθεντική γλωσσών και να τους βοηθήσει να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς κατανόησης των λόγων σε ένα πλαίσιο με τη χρήση οπτικοακουστικών βοηθημάτων. Αυτή η διατριβή στοχεύει στο να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να αποκτήσουν ένα πιο ρεαλιστικό πανόραμα των πολιτιστικών πτυχών της γλώσσας, να βελτιώσουν τις γλωσσικές τους δεξιότητες, να βελτιώσουν την κριτική σκέψη και να διερευνήσουν τρόπους χρήσης ταινιών στην εκμάθηση γλωσσών.

H Ολοκληρωμένη Εκμάθηση Περιεχομένου και Γλώσσας εμφανίστηκε στην Ευρώπη ως μία δημοφιλής μέθοδος διδασκαλίας, και έχει εφαρμοστεί σε έναν σημαντικό αριθμό σχολείων σε όλη την Ευρώπη. Μολονότι κάποιες έρευνες στόχευσαν στην διερεύνηση των αντιλήψεων των καθηγητών και των μαθητών όσον αφορά την διδασκαλία CLIL, καμία έρευνα δεν εστίασε στην συγκεκριμένη διερεύνηση σε δύο διαφορετικά εκπαιδευτικά πλαίσια. Συγκεκριμένα, ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει και να συγκρίνει τις αντιλήψεις των Ελλήνων και των Ισπανών μαθητών και καθηγητών όσον αφορά την διδασκαλία CLIL στα δημοτικά σχολεία. Η πρώτη μελέτη πραγματοποιήθηκε στο «3ο Πρότυπο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου» στην Θεσσαλονίκη, στην Ελλάδα ενώ η δεύτερη διεξήχθη στο « Κολέγιο Doctor Azua», ένα δημόσιο δημοτικό σχολείο στην Σαραγόσα, στην Ισπανία. Σε κάθε σχολείο, μαθητές της τρίτης, τετάρτης και πέμπτης δημοτικού συμμετείχαν στην έρευνα απαντώντας σε ένα ερωτηματολόγιο. Επιπλέον, Έλληνες και Ισπανοί καθηγητές, εξειδικευμένοι στην μέθοδο διδασκαλίας CLIL, έδωσαν προσωπικές συνεντεύξεις. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαθητές έχουν θετικές αντιλήψεις όσον αφορά την διδασκαλία CLIL και πως μέσα από ομαδικές εργασίες.

Η διατριβή μου πραγματεύεται την έρευνα που διεξάχθηκε σε ιδιωτικό φροντιστήριο ξένων γλωσσών με στόχο την συλλογή δεδομένων ως προς την εκμάθηση του επιτονισμού της αγγλικής γλώσσας για τις ερωτήσεις ‘Wh-’ και για τον τονισμό προτάσεων ‘sentence stress’, των Ελλήνων μαθητών. Η έρευνα είχε ως στόχο τη σύγκριση δύο διαφορετικών μεθόδων διδασκαλίας (Communicative Approach- Audiolingualism) με σκοπό να εντοπιστεί η καταλληλότερη. Στην έρευνα συμμετείχαν τρεις ομάδες μαθητών εκ των οποίων οι δύο αποτέλεσαν τις πειραματικές ομάδες ενώ η τρίτη αντιπροσώπευσε την ομάδα ελέγχου. Οι μαθητές ηχογραφήθηκαν δύο φορές, στην αρχή της έρευνας και έπειτα από δύο μήνες διδασκαλίας. Οι ηχογραφήσεις τους αξιολογήθηκαν ως προς το αν ο λόγος τους είχε χαρακτηριστική προφορά ή πλησίαζε το πρότυπο ενός φυσικού ομιλητή της αγγλικής. Δύο φυσικοί ομιλητές της αγγλικής γλώσσας ανέλαβαν να αξιολογήσουν τους μαθητές με την χρήση μιας κλίμακας Likert από 1 έως 9 (1 = απουσία προφοράς, 9 = ιδιαίτερα έντονη προφορά).

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την προοπτική των μνημονικών τεχνικών στην εκμάθηση ξένων γλωσσών με μη-λατινικό αλφάβητο, όπως τα Ιαπωνικά. Αρχικά αναφέρεται στους ορισμούς όρων μνημονική και μνήμη επεξεργασίας και επικεντρώνεται στις διαφορετικές μνημονικές τεχνικές ως στρατηγικές διδασκαλίας και εκμαθήσεις ξένων γλωσσών. Ο στόχος της διπλωματικής είναι να ερευνήσει τα αποτελέσματα της χρήσης μνημονικών ως εργαλεία για την εκμάθηση μη-λατινικής γραφής σε άμεση και ετεροχρονισμένη ανάκληση. Ειδικότερα, ερευνά την επιρροή της μεθόδου διδασκαλίας και εκμάθησης με λέξεις κλειδιά σε Έλληνες που κατέχουν πολύ καλά την αγγλική χωρίς εμπειρία στην εκμάθηση γλώσσας που δεν χρησιμοποιεί το λατινικό αλφάβητο. Ένας άλλος στόχος της έρευνας αυτής είναι η συσχέτιση μεταξύ της μνήμης επεξεργασίας και των αποτελεσμάτων της χρήσης και της έλλειψης μνημονικών τεχνικών. Στο πείραμα συμμετείχαν 4 ομάδες από 10 συμμετέχοντες που διδάχτηκαν Χιραγκάνα μεμονωμένα. Η διαδικασία συμπεριλάμβανε ένα τεστ μνήμης επεξεργασίας και μια σειρά από βήματα διδασκαλίας και εξέτασης, καθώς και την τελική εξέταση αργότερα. Οι τρεις μνημονικές ομάδες χωρίστηκαν ανάλογα με το ερέθισμα που χρησιμοποιήθηκε για τη παρουσίαση των μνημονικών των συμβόλων, δηλαδή οπτικοακουστικό, μόνο οπτικό και μόνο ακουστικό ερέθισμα. Κατά την εξέταση μετρήθηκε η συνολική ορθότητα των απαντήσεων καθώς και ο χρόνος αντίδρασης για κάθε ένα από αυτά. Το πείραμα έδειξε μικτά αποτελέσματα τόσο για την άμεση όσο και την καθυστερημένη ανάκληση των συμβόλων και δεν υπήρχαν σημαντικά αποτελέσματα για την επίδραση του προσφάτου. Τέλος, υπήρξαν κάποια συμπεράσματα για την αναλογία μεταξύ ορθότητας και μνήμης επεξεργασίας.

Η ανθρώπινη αναπτυξιακή πορεία υπαγορεύει την ανάπτυξη ακουστικής ωριμότητας πριν την ανάπτυξη γλωσσικής ικανότητας. Αυτό που έχει εδραιωθεί μέχρι τώρα στη βιβλιογραφία είναι η σχέση μεταξύ φωνολογικής επίγνωσης και αναγνωστικής ικανότητας. Γνωρίζουμε ότι η κατάκτηση φωνολογικής επίγνωσης οδηγεί στην ανάπτυξη καλής αναγνωστικής ικανότητας, ενώ ελλείμματα φωνολογικής επίγνωσης δύνανται να δημιουργήσουν αναγνωστικά ελλείμματα. Αυτό που τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι το αν τα ελλείμματα φωνολογικής επίγνωσης μπορούν να αποδοθούν σε ελλείμματα ακουστικής επεξεργασίας σε παιδιά με φυσιολογική ακουστική οξύτητα. Στη μέχρι τώρα βιβλιογραφία έχουν υπάρξει δύο αισθητηριακές υποθέσεις, οι οποίες αποδίδουν τα γλωσσικά ελλείμματα παιδιών σε ελλείμματα σε μη λεκτικά ερεθίσματα σχετικά με την ακουστική επεξεργασία: Η Υπόθεση Ταχείας Χρονικής Ανάλυσης (Tallal, 1980) και η Υπόθεση Χρονικής Ολοκλήρωσης (Goswami, 2002). Η Υπόθεση Ταχείας Χρονικής Ανάλυσης αποδίδει τα γλωσσικά ελλείμματα των παιδιών σε ελλείμματα στην αντίληψη ταχέως εναλλασσόμενων εισερχόμενων ακουστικών ερεθισμάτων, ενώ η Υπόθεση Χρονικής Ολοκλήρωσης αποδίδει τα γλωσσικά ελλείμματα των παιδιών σε ελλείμματα στην αντίληψη ρυθμού. Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να ερευνήσει τη συσχέτιση ακουστικής επεξεργασίας και φωνολογικής επίγνωσης και να διερευνήσει το ρόλο της ηλικίας και γνωστικών παραγόντων (μνήμη, προσοχή, μη λεκτική νοημοσύνη) στην παραπάνω συσχέτιση. Χρησιμοποιήσαμε ένα τυχαιοποιημένο δείγμα 20 παιδιών ηλικίας 5-7 ετών με φυσιολογική ακουστική οξύτητα και με καθόλου (ή ελάχιστη) αναγνωστική εμπειρία. Αξιολογήσαμε την επίδοση των συμμετεχόντων σε δοκιμασίες ακουστικής επεξεργασίας, φωνολογικής επίγνωσης και γνωστικής επίδοσης. Οι προβλέψεις των θεωριών ελέγχθηκαν για ένα νέο πληθυσμό και για ένα νέο γλωσσικό σύστημα, παιδιά ηλικίας 5-7 ετών, φυσικούς ομιλητές της ελληνικής γλώσσας. Τα αποτελέσματα της μελέτης δεν υποστήριξαν πλήρως καμία από τις δύο υποθέσεις. Βρέθηκε, παρόλα αυτά, συσχέτιση μεταξύ ακουστικής επεξεργασίας και φωνολογικής επίγνωσης, η οποία φαίνεται να μην επηρεάζεται σημαντικά από την ηλικία και τους γνωστικούς παράγοντες. Πιο συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι η ικανότητα διάκρισης συχνοτήτων επηρεάζει την ανάπτυξη φωνολογικής επίγνωσης των παιδιών αυτής της ηλικίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι η μη λεκτική ακουστική επεξεργασία- συγκεκριμένα η ικανότητα διάκρισης συχνοτήτων- επηρεάζει τη φωνολογική επίγνωση, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι η γλώσσα και η μουσική βασίζονται σε κοινούς γνωστικούς και/ή αντιληπτικούς μηχανισμούς.

Η παρούσα εργασία αποτελεί μια σχολιασμένη μετάφραση τριών ιταλικών δημοσιογραφικών κειμένων με θέμα την Λουνιτζάνα και δύο πολιτισμικά αντικείμενα της τοπικής γαστρονομίας, τα τεσταρόλι, τα οποία είναι ένα είδος ζυμαρικών, και τα κρασιά της περιοχής. Τα δύο πρώτα κείμενα που θα μεταφραστούν είναι αντιπαράθεσης, και το τρίτο αξιολογικό. Πιο συγκεκριμένα, το πρώτο κείμενο (“ED ECCO LE BRUTTE MANIERE DA CONSERVARE”) γράφτηκε από τον Τζόρτζο Μπόκα, και δημοσιεύτηκε στο ιταλικό περιοδικό Espresso στις 8 Ιουνίου 1980. Το δεύτερο κείμενο (“Giudizi gastronomici di Giorgio Bocca, i «testaroli» per le occasioni”) είναι του Μάριο Φερράρι και δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα La Nazione στις 9 Ιουνίου του ίδιου έτους, ενώ το τρίτο κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα Il Corriere Apuano στις 17 Μαρτίου 2018, χωρίς υπογραφή. Το σύνολο των κειμένων αποτελείται από 2.651 λέξεις. Ο σκοπός της μετάφρασης των κειμένων αυτών είναι η δημοσίευσή της στην εφημερίδα Καθημερινή, στην στήλη του Γαστρονόμου. Παράλληλα, κατά τον σχολιασμό της μετάφρασης, θα αναλυθούν διάφορα επίπεδα του λόγου, όπως η σύνταξη, το ύφος (εάν είναι επίσημο ή ανεπίσημο, εάν χρειάστηκε να διατηρηθεί ως έχει ή όχι) και οι ειδικοί όροι (το πώς μεταφέρθηκαν στη γλώσσα στόχο). Επίσης, θα γίνει ανάλυση και τεκμηρίωση των μεταφραστικών επιλογών, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία διερευνά τη σχέση ανάμεσα στο ψυχικό τραύμα των πολιτικών εξόριστων-προσφύγων του Εμφυλίου Πολέμου και τη λειτουργία της αφήγησης, όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από τη συγκριτική μελέτη των μυθιστορημάτων της Έλενας Χουζούρη Πατρίδα από βαμβάκι και της Άλκης Ζέη Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Η έρευνα στηρίζεται σε θεωρητικά εργαλεία που αντλούνται από το πεδίο της ψυχανάλυσης και ειδικότερα από τις θεωρίες του Sigmund Freud και του Jacques Lacan για το τραύμα και τον ρόλο της αφήγησης. Η εξέταση του τρόπου με τον οποίο το τραύμα των δύο πρωταγωνιστών αναπαρίσταται στα δύο μυθιστορήματα μέσω της αφήγησης-γλώσσας, αποτελεί βασικό οδηγό για την παραπάνω μελέτη. Μέσω της ανάλυσης προκύπτουν συμπεράσματα σχετικά με τη θεραπευτική λειτουργία της αφήγησης όσον αφορά τη διαχείριση του τραύματος, ενώ, παράλληλα, αναδεικνύεται και η επίδρασή του στη δόμηση της ταυτότητας των δύο κεντρικών χαρακτήρων.

Η παρούσα εργασία με τίτλο Ο παραλογισμός της τρομοκρατίας και η διαχείριση του πένθους στα μυθιστορήματα Ωστικό κύμα του Νίκου Δαββέτα και Τρομοκρατικό χτύπημα του Γιασμίνα Χάντρα εκπονήθηκε από την Πηνελόπη Μαυρομματίδου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και Πολιτισμού υπό την επίβλεψη της διδάκτορος Αικατερίνης Σπυροπούλου και της καθηγήτριας Ζωής Δέτση. Η εργασία έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση του τρόπου που παρουσιάζονται ο παραλογισμός της τρομοκρατίας και η διαχείριση του πένθους στα δύο μυθιστορήματα. Οι υποθέσεις των δύο μυθιστορημάτων, αν και εκτυλίσσονται σε πολύ διαφορετικά περιβάλλοντα, έχουν πολλές ομοιότητες. Στα δύο αυτά μυθιστορήματα ανακοινώνεται στους κεντρικούς ήρωες ότι σημαντικά για αυτούς πρόσωπα (η γυναίκα του πρωταγωνιστή Παλαιστίνιου με ισραηλινή υπηκοότητα φημισμένου χειρουργού Αμίν στο πρώτο και ο φοιτητής στην Αγγλία γιος της πρωταγωνίστριας Ελληνίδας ζωντοχήρας νοικοκυράς Δέσποινας στο δεύτερο) σκοτώθηκαν σε βομβιστικές επιθέσεις, στις οποίες τα πρόσωπα αυτά υπήρξαν όχι μόνο θύματα αλλά και θύτες. Η αποκάλυψη αυτή σηματοδοτεί για τους δύο πρωταγωνιστές την έναρξη μιας επίπονης ψυχικής διαδικασίας κατά την οποία επιχειρούν να αποδεχτούν και να διαχειριστούν το τραυματικό γεγονός. Έτσι, οι έννοιες του τραύματος και του πένθους συνιστούν τον θεματικό πυρήνα των δύο μυθιστορημάτων. Στο πρώτο μέρος της εργασίας παρουσιάζονται οι έννοιες της τρομοκρατίας, της ταυτότητας, του τραύματος και του πένθους, οι οποίες έχουν ουσιαστικό ρόλο στα δύο μυθιστορήματα. Στο δεύτερο μέρος διερευνάται πώς, και στις δύο περιπτώσεις, η αίσθηση έλλειψης ταυτότητας και η αναζήτησή της ωθεί τους χαρακτήρες των μυθιστορημάτων σε εκδηλώσεις βίας, όπως η (ισλαμική στην προκείμενη περίπτωση) τρομοκρατία, η οποία ωστόσο οδηγεί σε περισσότερη βία και επομένως δεν είναι λύση αλλά παραλογισμός. Στο τρίτο μέρος εξετάζεται πώς αντιδρούν οι πρωταγωνιστές των μυθιστορημάτων στην τραυματική αποκάλυψη, η οποία πυροδοτεί και στους δύο κρίση ταυτότητας. Στόχος είναι να δειχθεί ότι η διαχείριση του τραύματος τελικά τους οδηγεί σε επιλογές και αποφάσεις που συγκλίνουν υπέρ της ζωής και της ελπίδας.

Η παρου?σα διπλωματικη? εργασι?α αποτελει? σχολιασμε?νη μετα?φραση του επιστημονικου? α?ρθρου «Visual Impairment and Presence: Measuring the Effect of Audio Description», των συγγραφε?ων Louise Fryer και Jonathan Freeman, η οποι?α εκπονει?ται στο πλαι?σιο του Διατμηματικου? Προγρα?μματος Μεταπτυχιακω?ν Σπουδω?ν Διερμηνει?ας και Μετα?φρασης (κατευ?θυνση Μετα?φρασης) που προσφε?ρει το Αριστοτε?λειο Πανεπιστη?μιο Θεσσαλονι?κης. Η εν λο?γω εργασι?α επικεντρω?νεται στην ακουστικη? περιγραφη?, η οποι?α αποτελει? ε?να σχετικα? καινου?ριο κεφα?λαιο της οπτικοακουστικη?ς μετα?φρασης, το οποι?ο χρη?ζει περαιτε?ρω ε?ρευνας και προω?θησης. Στο πρω?το κεφα?λαιο της εργασι?ας επιδιω?κεται η εξοικει?ωση του αναγνω?στη με το υπο? μελε?τη πεδι?ο, την ακουστικη? περιγραφη?. Παρουσια?ζονται οι κυ?ριοι πυλω?νες της συγκεκριμε?νης υπηρεσι?ας προσβασιμο?τητας (κοινο?-στο?χος, περιεχο?μενο, τρο?πος εκτε?λεσης), γι?νεται συνοπτικη? ιστορικη? αναδρομη? σε σημαντικα? προ?σωπα και γεγονο?τα που οδη?γησαν στην εμφα?νιση και εξε?λιξη της ακουστικη?ς περιγραφη?ς παγκοσμι?ως, ενω? συγχρο?νως γι?νεται αναφορα? στην ισχυ?ουσα νομοθεσι?α της Ευρωπαι?κη?ς Ε?νωσης και τα τρε?χοντα στατιστικα? στοιχει?α των ατο?μων με προβλη?ματα ο?ρασης, στοιχει?α που καταδεικνυ?ουν τον κρι?σιμο ρο?λο που διαδραματι?ζει η εν λο?γω υπηρεσι?α. Στο δευ?τερο κεφα?λαιο, διενεργει?ται η προ-μεταφραστικη? ανα?λυση του κειμε?νου-πηγη?ς, κατα? την οποι?α αναγνωρι?ζεται η επικοινωνιακη? περι?σταση και η περικειμενικη? γνω?ση που απαιτει?ται απο? τον αποδε?κτη, ενω? πραγματοποιει?ται κειμενικη? και γλωσσικη? ανα?λυση του κειμε?νου-πηγη?ς και παρουσια?ζεται το?σο η μεταφραστικη? εντολη? ο?σο και η μεταφραστικη? στρατηγικη? που διε?πει το κει?μενο-στο?χος. Στη συνέχεια, παρατι?θεται η αντιστοιχισμε?νη μετα?φραση, η οποι?α ακολουθει?ται απο? το γλωσσα?ρι με την αποδελτιωμε?νη ορολογι?α και την τεκμηρι?ωση αυτη?ς. Τε?λος, παρουσια?ζονται τα κυ?ρια μεταφραστικα? προβλη?ματα και οι δυσκολι?ες που αντιμετω?πισε η μεταφρα?στρια κατα? τη μεταφραστικη? διαδικασι?α και αναλυ?ονται οι αποφα?σεις που οδη?γησαν στο τελικο? αποτε?λεσμα.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα ενός τμήματος του επιστημονικού άρθρου του Andrew Lambourne με τίτλο «Ameliorating quality issues in live subtitling». Στο συγκεκριμένο άρθρο, ο συγγραφέας εξετάζει τα ζητήματα ποιότητας του ζωντανού υποτιτλισμού και ενός νέου, είδους αυτού, της επανεκφώνησης λόγου (respeaking) και ερευνά τις προοπτικές βελτίωσής του για να χρησιμοποιηθεί ως μέσο προώθησης της προσβασιμότητας των ατόμων με προβλήματα ακοής σε κάθε είδους οπτικοακουστικό υλικό. Μέσω της παρούσας εργασίας επιδιώκεται η διερεύνηση της επανεκφώνησης λόγου, η ανάδειξη αυτής ως είδους οπτικοακουστικής μετάφρασης που προωθεί την προσβασιμότητα, καθώς και η μελέτη της ορολογίας του εν λόγω πεδίου, η οποία δεν έχει ακόμα τυποποιηθεί. Η εργασία αποτελείται από τέσσερις βασικές ενότητες. Στο πρώτο μέρος, πραγματοποιείται μια σύντομη παρουσίαση του αντικειμένου της επανεκφώνησης λόγου και της έρευνας γύρω από αυτό. Επίσης, ακολουθεί ανάλυση της μεταφραστικής θεωρίας και της μεταφραστικής εντολής, καθώς και η κειμενική ανάλυση του κειμένου-πηγή, με στόχο την ανάδειξη της επικοινωνιακής περίστασης. Στο δεύτερο μέρος παρατίθεται η μετάφραση κατ’ αντιστοιχία με το πρωτότυπο κείμενο. Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται το γλωσσάρι των όρων του κειμένου και η τεκμηρίωσή τους, όπως επίσης και την παρουσίαση της ορολογικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε προ-μεταφραστικό στάδιο. Τέλος, στην τέταρτη ενότητα ακολουθεί η παρουσίαση και σχολιασμός των κυριότερων μεταφραστικών δυσκολιών που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία και οι τεχνικές που επιλέχθηκαν για την επίλυσή τους.

Η εργασία αυτή πρόκειται για μια συγκριτική μελέτη των μυθιστορημάτων Lolita του Vladimir Nabokov και Notes on a Scandal της Zoe Heller. Οι κύριοι πρωταγωνιστές των έργων θα αναλυθούν σε ζεύγη, έτσι ώστε να δοθεί ένας πιο διορατικός ορισμός στους όρους «θύμα» και «θύτης» και να γίνει κατανοητό πώς ένα άτομο, σύμφωνα με τις καταστάσεις που βιώνει, μπορεί να υπάρξει είτε το πρώτο, είτε το δεύτερο, είτε και τα δύο. Η εργασία παρουσιάζει μια γενικευμένη περίληψη των δύο έργων και εξετάζει δύο κεντρικές ιδέες, δηλαδή την αναξιοπιστία του αφηγητή, όρος που επινοήθηκε από τον Wayne Booth, και τις σχέσεις εξουσίας, μια θεωρία του Michel Foucault. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας, με την βοήθεια της λογοτεχνικής θεωρίας περί αναξιοπιστίας του αφηγητή, εξετάστηκε το πώς οι αφηγητές χρησιμοποιούν την αναξιοπιστία τους για να κρύψουν την τρέλα και τις εμμονικές τους συμπεριφορές από τους αναγνώστες, αλλά και για να δικαιολογήσουν το έγκλημα της παιδοφιλίας. Στο δεύτερο κεφάλαιο, με την βοήθεια της θεωρίας περί 3 σχέσεων εξουσίας, εξετάστηκαν και αναλύθηκαν οι σχέσεις που διαμορφώνουν οι πρωταγωνιστές με τους ανήλικους, αλλά και με τους λοιπούς χαρακτήρες, βάσει κοινωνικών και έμφυλων κριτηρίων, κι αποδείχτηκε ότι οι σχέσεις εξουσίας που δημιουργούν οι θύτες δεν είναι ίδιες λόγω της θέσης που κατέχουν οι ίδιοι στην πατριαρχική κοινωνία.

Το brandalism αποτελεί ένα σύγχρονο φαινόμενο και μια μορφή τέχνης του δρόμου, και ως εκ τούτου συνιστά μέσο κοινωνικού σχολιασμού και υπόρρητης αλλά συνάμα δημόσιας έκφρασης ιδεολογίας (Chiotis, 2015). Πρόκειται για πολιτικό ακτιβισμό που σκοπό έχει την αφύπνιση της κοινής γνώμης σχετικά με επίκαιρα και διαχρονικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία, όπως το περιβάλλον, τα εργατικά δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο καταναλωτισμός, η ισότητα των φύλων. Το brandalism, που έδωσε βήμα σε νέες κατά βάση κοινωνικές οντότητες και συλλογικότητες, χρησιμοποιεί πολυτροπικό υλικό (αφίσες, βίντεο, γκράφιτι κ.α.), πολλές φορές ‘βανδαλίζοντας’ το ήδη υπάρχον, και μέσω της διακειμενικότητας επιχειρεί να αντιστρέψει το μήνυμα και να ανατρέψει το όποιο κατεστημένο. Υπό την έννοια αυτή, μπορεί να ενταχθεί στο πλαίσιο της μεταδημιουργίας ως μια πιο δημιουργική ενδογλωσσική και διασημειωτική μετάφραση (Jakobson, 1959), προσαρμοσμένη στον συγκεκριμένο σκοπό. Έχοντας ως αφετηρία τις γνωστικές συνάψεις του αποδέκτη, και στον βαθμό που το γνωσιακό του υπόβαθρο το επιτρέπει, θέλει να τις αλλοιώσει και να οδηγήσει τελικά σε νέες συνάψεις εκ διαμέτρου αντίθετες. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει τη σχέση του brandalism και της μετάφρασης με την έννοια που αναφέρθηκε παραπάνω, καθώς και να δείξει μέσα από τη μελέτη πολυτροπικού υλικού τη λειτουργία της διακειμενικότητας και τον ρόλο της ως μέσο επίτευξης των στόχων του. Προς τον σκοπό αυτό ερευνήθηκαν σε τρεις περιπτωσιολογικές μελέτες αγγλόφωνες, ιταλόφωνες και ελληνόφωνες αφίσες, η ανάλυση των οποίων έδειξε την έντονη χρήση της διακειμενικότητας και των πολυτροπικών μέσων που από κοινού δομούν το νόημα των εν λόγω αφισών.

Το θέμα της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση των επιθυμιών των λογοτεχνικών χαρακτήρων του Ζώου που Ξεψυχά (2002) και του Ανθρώπινου Στίγματος (2003) του Philip Roth, υπό το πρίσμα που προσφέρει η θεωρία της τριγωνικής επιθυμίας του Rene Girard, όπως αυτή διατυπώθηκε στο κομβικό έργο του Deceit, Desire and the Novel (1965). Η συγκεκριμένη θεωρία προβλέπει ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπινων επιθυμιών δεν είναι αυστηρά ατομικές και αυτοφυείς, αλλά συνιστούν προϊόντα μίμησης. Σύμφωνα με τη σχηματική μεταφορά του Γάλλου θεωρητικού, η επιθυμία οργανώνεται ως μία τριγωνική δομή με μετόχους το Υποκείμενο της επιθυμίας, το επιθυμητό Αντικείμενο και τον Διαμεσολαβητή της επιθυμίας. Βασικός «πυλώνας» αυτής της τριμερούς διάρθρωσης είναι ο Διαμεσολαβητής της επιθυμίας, ο οποίος αφενός αποτελεί το μιμητικό πρότυπο για το Υποκείμενο και αφετέρου προσδιορίζει την αξία του επιθυμητού Αντικειμένου. Σύμφωνα με τον Girard, οι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες εμπλέκονται σε αλλεπάλληλες διαμεσολαβητικές σχέσεις που καθορίζουν τα συναισθήματα και τη δράση τους, διατηρώντας την υπόρρητη επιθυμία οικειοποίησης της υπόστασης του «θεοποιημένου» μιμητικού προτύπου που ενσαρκώνει ο Διαμεσολαβητής, πάντα κατά την υποκειμενική κρίση του Υποκειμένου επιθυμίας. Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στην ανάλυση των τριγωνικών επιθυμιών των κεντρικών και δευτερευόντων ηρώων των δύο μυθιστορημάτων του Philip Roth. Στο Ζώο που Ξεψυχά, εξετάζεται το ερωτικό, σεξουαλικό πάθος υπό το πρίσμα της θεωρίας της τριγωνικής επιθυμίας και ειδικότερα, η εμπλοκή των ηρώων στην ανταγωνιστική αρένα της διπλής διαμεσολάβησης. Στο Ανθρώπινο Στίγμα μελετώνται οι αναπροσαρμογές των υπαρξιακών επιθυμιών των χαρακτήρων και η συνακόλουθη αναδιαμόρφωση των επιθυμητικών τριγώνων, με έμφαση στη στενή σχέση επιθυμίας και ρευστής, κατασκευασμένης ατομικής ταυτότητας. Επιπλέον, συνεξετάζεται η εκάστοτε επιλογή του Διαμεσολαβητή και τα απορρέοντα είδη διαμεσολάβησης. Οι σύγχρονες κοινωνιολογικές προεκτάσεις, που ενυπάρχουν στο αντίστοιχο χωροχρονικό συγκείμενο και το ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο και συχνά υπαγορεύουν την επιλογή του Διαμεσολαβητή των λογοτεχνικών χαρακτήρων σε αμφότερα τα έργα του Roth, αποτελούν επίσης σημεία αναφοράς αυτής της εργασίας.

Ελληνική Κρίση, Μνήμη και Ταυτότητα σε Νουάρ Φόντο: Αντικείμενο της εργασίας είναι δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το Μεγάλο Σχέδιο του Wolfgang Schorlau και το Τίτλοι Τέλους του Πέτρου Μάρκαρη. Βασικός ερευνητικός άξονας είναι το θεματικό τρίπτυχο που περιγράφεται στον τίτλο της: Ελληνική Κρίση, Μνήμη και Ταυτότητα. Εξετάζει, α) την αναπαράσταση της ελληνικής κρίσης, που εκδηλώνεται με σφοδρότητα από το 2009, τις αιτίες και τις συνέπειές της, β) τον συσχετισμό της με ζητήματα του παρελθόντος, τη ναζιστική κατοχή και τον ελληνικό εμφύλιο και γ) τη σύνδεσή της με ζητήματα ταυτότητας των υβριδικών υποκειμένων και την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Η ανάλυση των μυθιστορημάτων γίνεται με την ανάγνωσή τους α) ως κοινωνικά αστυνομικά μυθιστορήματα, β) ως ιστορικά αστυνομικά μυθιστορήματα και γ) ως αστυνομικά μυθιστορήματα που παρουσιάζουν συνάφεια προς το μετα-αποικιακό μυθιστόρημα και τη λογοτεχνία του κόσμου. Από την τριπλή αυτή ανάγνωση αναδεικνύονται τα εξής: α) τα δύο μυθιστορήματα είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του υβριδισμού που χαρακτηρίζει το σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, β) διαθέτουν σύνθετο περιεχόμενο και βάθος, το οποίο μάλιστα εκφράζεται μέσα από μια εξίσου σύνθετη φόρμα που εμφανίζει έντονα στοιχεία διακειμενικότητας και πειραματισμού, γ) το αστυνομικό μυθιστόρημα καταφέρνει και εκλαϊκεύει περίπλοκα ζητήματα και έννοιες, γεγονός που το καθιστά σημαντικό για τη λαϊκή κουλτούρα δεδομένης της απήχησής του και ένα μέσο παρέμβασης στο δημόσιο λόγο.

Η συμμετοχή των γυναικών στην τρομοκρατία αποτελεί ένα αυξανόμενο φαινόμενο και δεν θα μπορούσε να απουσιάζει θεματικά από τη λογοτεχνία. H μελέτη της ταυτότητας της γυναίκας τρομοκράτη αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο καθώς μπορεί να βοηθήσει στην ανάδειξη των κινήτρων αλλά και στην κατανόηση της ψυχοσύνθεσης των γυναικών που αποφασίζουν να ενταχθούν σε έναν κόσμο βίας. Στα μυθιστορήματα Η καλή τρομοκράτισσα της Doris Lessing και Το τρομοκρατικό χτύπημα του Yasmina Khadra πρωταγωνιστούν γυναίκες που εμπλέκονται στην τρομοκρατία από διαφορετική αφετηρία και χαράσσουν τη δική τους πορεία στον σκοτεινό κόσμο της. Στο μυθιστόρημα της Lessing βλέπουμε μία ευαίσθητη και τραυματισμένη γυναικεία μορφή με επιφανειακή δράση, ενώ ο Khadra μας δίνει μία περισσότερο εγκληματική και τολμηρή εκδοχή της γυναίκας τρομοκράτη. Οι διαφορετικές προοπτικές της ταυτότητας της γυναίκας τρομοκράτη, όπως αυτή απεικονίζεται στα δύο μυθιστορήματα, οφείλονται σαφώς στα διαφορετικά βιώματα των συγγραφέων τους και σε σημαντικό βαθμό πηγάζουν από τη διαφορετικότητα του φύλου τους. Συγκεκριμένα αποδεικνύεται ότι η γυναικεία συγγραφική πένα της Lessing προσδίδει στην πρωταγωνίστρια χαρακτηριστικά που ανιχνεύονται περισσότερο στη γυναικεία ψυχοσύνθεση και ταυτότητα, ενώ ο Khadra δημιουργεί μια γυναικεία μορφή με έντονα ανδρικά στοιχεία. Η μελέτη της σεξουαλικής, έμφυλης, προσωπικής, κοινωνικής και εθνικής ταυτότητας των δύο χαρακτήρων, αλλά και των εξωτερικών επιδράσεων που αυτή δέχεται κατά τη διαμόρφωσή της συμβάλλει στην ανάδειξη δύο ενδιαφερουσών προοπτικών της γυναίκας τρομοκράτη στο πεδίο της λογοτεχνικής δημιουργίας και αναδεικνύει προσωπικότητες που υπερβαίνουν τις έμφυλες στερεοτυπικές αντιλήψεις που κρατούν τη γυναίκα έξω από ανδροκρατούμενους τομείς όπως η πολιτική και η τρομοκρατία.

Σκοπός της διατριβής ήταν η συγκριτική ανάλυση αναγνωσμάτων παιδικής λογοτεχνίας με θέμα το Ολοκαύτωμα που μπορούν να διαβαστούν από ή σε παιδιά ηλικίας 6-12 χρονών. Καθώς η παρούσα μελέτη αφορά στο ελληνόφωνο κοινό, βασικό κριτήριο επιλογής αποτέλεσαν η ελληνική γλώσσα και έκδοση. Εξετάστηκαν 7 έργα, όλα πρόσφατες εκδόσεις, από τα οποία δύο ανήκουν σε Έλληνες συγγραφείς (Τα κίτρινα καπέλα, Αστεράκι μου), τρία σε Ιταλούς (Ένα κορίτσι στο Άουσβιτς, Οι βαλίτσες του Άουσβιτς, Η Χάννα δεν κλείνει ποτέ τα μάτια), ένα σε Άγγλο (Τα σπίτια με το αστέρι) και ένα σε Αμερικανίδα (Έρικα). Αρχικά επικεντρωθήκαμε στον ιδιαίτερο και μοναδικό χαρακτήρα του Ολοκαυτώματος και στη θεματική που αυτό εγείρει, παράγοντες που ανάγουν την ιστορικότητα των λογοτεχνικών κειμένων γύρω από το θέμα σε υπέρτατη αξία. Η ανάλυση ενδοκειμενικών και εξωκειμενικών («παρακειμενικών») στοιχείων στα συγκεκριμένα λογοτεχνικά έργα επέτρεψε την διάκρισή τους σε δύο ομάδες απεύθυνσης: μικρότερα και μεγαλύτερα παιδιά. Η ιστορική αληθοφάνεια, ο τρόπος παρουσίασής της και η τελική έκβαση της ιστορίας εξετάστηκαν χωριστά στις δύο ομάδες, δεδομένου ότι παρατηρήθηκαν σαφείς διαφοροποιήσεις που σχετίζονται με την ηλικία. Διερευνήσαμε, τέλος, τις δυνατότητες διδακτικής αξιοποίησης των κειμένων στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας σχολικής εκπαίδευσης. Επισημάνθηκε η χρόνια παραγνώριση ή αποσιώπηση του Ολοκαυτώματος στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών του Δημοτικού, η οποία την τελευταία τριετία φαίνεται να αντικαθίσταται από ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον από μεριάς Πολιτείας σχετικό με το θέμα. Στην εργασία συμπεριλήφθηκαν: προτάσεις για εκπαιδευτικές δραστηριότητες για παιδιά Δημοτικού βασισμένες στα επτά έργα, παράλληλα κείμενα (λογοτεχνίας, ζωγραφικής, φωτογραφίας, κινηματογράφου) και ιδέες ανάπτυξης Διαθεματικών Σχεδίων Εργασίας (Projects). ?

Το αστυνομικό μυθιστόρημα αποτελεί ένα λογοτεχνικό είδος, το οποίο με το πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε και έγινε ευρέως διαδεδομένο και αποδεκτό. Οι απαρχές του τοποθετούνται τον 19ο αιώνα με τον Edgar Allan Poe να θεωρείται θεμελιωτής της αστυνομικής ιστορίας. Αρχικά αποσαφηνίζοντας τον όρο αστυνομικό μυθιστόρημα, η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή στοχεύει να αναδείξει τη συμβολή του Poe στην καθιέρωση του είδους και να ερευνήσει τα συνθετικά στοιχεία, τα οποία απαρτίζουν το αστυνομικό μυθιστόρημα, όπως αυτά καθορίστηκαν από τον συγγραφέα. Βασικός άξονας της διατριβής είναι η συγκριτική μελέτη της αστυνομικής ιστορίας Οι Φόνοι της οδού Μοργκ (1841) του Poe και του μυθιστορήματος Σπουδή στο Κόκκινο (1887) του Arthur Conan Doyle, ο οποίος υπήρξε σημαντικός συνεχιστής του Poe. Σκοπός είναι να διερευνηθούν και να εντοπιστούν τα χαρακτηριστικά, οι διαφορές και οι ομοιότητες των χαρακτήρων - ηρώων C. Auguste Dupin και Sherlock Holmes. Από τη σύγκριση αυτή αποδεικνύεται ότι οι κοινωνικές συνθήκες, οι ιδεολογίες και οι θεωρίες της εποχής επηρέασαν τους συγγραφείς. Αναδεικνύεται επίσης ότι ο Doyle επηρεάστηκε από τον Poe ως προς την επινόηση και τη διαμόρφωση του κεντρικού ήρωα - ντετέκτιβ και ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο Doyle ενσωμάτωσε ή / και προσάρμοσε τα βασικά στοιχεία των αστυνομικών ιστοριών, εξελίσσοντάς τες όμως με τον δικό του τρόπο γραφής. Η συμβολή των δύο αυτών συγγραφέων στην καθιέρωση του αστυνομικού μυθιστορήματος είναι εξαιρετικά σημαντική μέχρι και σήμερα.

Η παρούσα εργασία με τίτλο « Το Τρομοκρατικό Χτύπημα του Yasmina Khadra και Το Μαύρο Αλγέρι του Maurice Attia: Η διαμόρφωση της ταυτότητας και η Λογοτεχνία της Τρομοκρατίας» εκπονήθηκε από την Αικατερίνη Σαϊνατούδη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Διατμηματικού Προγράμματος Σπουδών του τμήματος της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (κατεύθυνση: Ευρωπαϊκός Πολιτισμός) υπό την συνεπίβλεψη της κυρίας Αικατερίνης Σπυροπούλου και της καθηγήτριας Ζωής Δέτση και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020. Η εργασία έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση και ανάδειξη ζητημάτων που άπτονται παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως η διαμόρφωση της ταυτότητας του ατόμου και οι επιρροές που δέχεται στα πλαίσια πολυπολιτισμικών κοινωνιών οι οποίες συχνά αποτελούν πεδία συγκρούσεων. Η διερεύνηση πραγματοποιείται μέσα από την παρουσίαση των ενεργειών και των σκέψεων των πρωταγωνιστών δύο γαλλόφωνων μυθιστορημάτων τα οποία συγκαταλέγονται στην κατηγορία της λογοτεχνίας της τρομοκρατίας και στο νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα. Τα μυθιστορήματα είναι Το Τρομοκρατικό Χτύπημα (2005) του Yasmina Khadra και Το Μαύρο Αλγέρι (2006) του Maurice Attia. Στόχος της εργασίας είναι να προβληθεί η οπτική των ζητημάτων που προαναφέρθηκαν μέσα από τη λογοτεχνική γραφή των δύο συγγραφέων.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά αποσπασμάτων του άρθρου «The Children’s Hour: Masculine Redemption in Contemporary Film» του Michael Kimmel. Ο συγγραφέας εξετάζει την αναπαράσταση του ανδρισμού στις σύγχρονες ταινίες του Hollywood, με φόντο τους μετασχηματισμούς που σημειώνονται στο πεδίο των έμφυλων ταυτοτήτων από τη δεκαετία του 1980. Στόχος της εργασίας είναι η παραγωγή ενός μεταφράσματος, το οποίο συμβαδίζει νοηματικά και υφολογικά με το πρωτότυπο κείμενο. Για τον σκοπό αυτό, η μεταφραστική στρατηγική διαμορφώθηκε σύμφωνα με τη μεταφραστική εντολή, την επικοινωνιακή περίσταση, το είδος του κειμένου, τον επικοινωνιακό στόχο, καθώς και τα πραγματολογικά και υφολογικά στοιχεία του πρωτοτύπου. Από μεταφραστική σκοπιά, το κείμενο-πηγή αποτελεί πρόκληση, διότι απηχεί μια διεπιστημονική προσέγγιση των Ανδρικών Σπουδών, η οποία, με τη σειρά της, συνεπάγεται μια ενδιαφέρουσα συνύπαρξη όρων από διαφορετικά πεδία των ανθρωπιστικών επιστημών. Στο πρώτο μέρος της εργασίας παρουσιάζεται εν συντομία το γνωστικό αντικείμενο των Ανδρικών Σπουδών και κατόπιν παρατίθενται η αντιστοιχισμένη μετάφραση, το γλωσσάρι όρων και η ορολογική τεκμηρίωση. Στη συνέχεια, αναλύονται τα κειμενογλωσσολογικά στοιχεία του πρωτοτύπου και περιγράφονται τα στάδια της ορολογικής έρευνας και τεκμηρίωσης. Στο τελευταίο μέρος της εργασίας παρουσιάζονται οι κυριότερες μεταφραστικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία στο λεξιλογικό, μορφοσυντακτικό, υφολογικό και πραγματολογικό επίπεδο. Η αιτιολόγηση των μεταφραστικών επιλογών ερείδεται στις σχετικές μεταφραστικές θεωρίες.

H παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική επιλεγμένων αποσπασμάτων από το επιστημονικό άρθρο με τίτλο «Electrodermal activity as a measure of emotions in media accessibility research: methodological considerations», με συγγραφείς τους Anna Matamala, Olga Soler-Vilageliu, Gonzalo Iturregui-Gallardo , Anna Jankowska, Jorge-Luis Mendez-Ulrich και Anna Serrano Ratera, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2020 στο Τεύχος 33 του περιοδικού Τhe Journal of Specialised Translation. Σκοπός του άρθρου είναι να προτείνει τη χρήση της ηλεκτροδερμικής δραστηριότητας ως αντικειμενικό τρόπο μέτρησης σε επιστημονικές έρευνες με θέμα την προσβασιμότητα στο οπτικοακουστικό υλικό. Η εργασία είναι δομημένη σε έξι ενότητες. Στην πρώτη ενότητα γίνεται μία εισαγωγή στο θέμα της ηλεκτροδερμικής δραστηριότητας και των εφαρμογών της. Επιπλέον αναλύεται το είδος και η λειτουργία του Κειμένου – Πηγή και του δια-επιστημονικού χαρακτήρα του. Ακολουθεί η αντιστοιχισμένη μετάφραση και το γλωσσάρι των όρων που αποδελτιώθηκαν από το Κείμενο – Πηγή. Στην τέταρτη ενότητα παρουσιάζεται η τεκμηρίωση των 60 όρων που αποδελτιώθηκαν, με ορισμό και συγκείμενο, μαζί με τις πηγές τους, τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική. Ακολουθεί μία σύντομη παρουσίαση της διαδικασίας ορολογικής έρευνας και τεκμηρίωσης και στην έκτη ενότητα γίνεται ανάλυση των μεταφραστικών προβλημάτων και δυσκολιών που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια της μεταφραστικής διαδικασίας. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει τα ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη μία μεταφράστρια όταν καλείται να μεταφράσει επιστημονικά κείμενα που συνδυάζουν όρους από ποικίλα επιστημονικά πεδία, όπως για παράδειγμα αυτά της ιατρικής, της τεχνολογίας και της μεταφρασεολογίας, ενώ παράλληλα παρουσιάζει, μέσω της θεματικής του Κειμένου – Πηγή, τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στην έρευνα στον τομέα της οπτικοακουστικής μετάφρασης.

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας ήταν η μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική ενός κειμένου οικονομικής φύσεως. Αρχικά επιχειρήσαμε ανάλυση του πρωτότυπου κειμένου βάσει βιβλιογραφίας της Μεταφρασεολογίας και ορίστηκε ο σκοπός του κειμένου-στόχος. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στη μετάφραση του κειμένου, στον εντοπισμό και την τεκμηρίωση της υφιστάμενης ορολογίας. Επιπλέον, αναφερθήκαμε στη μεταφραστική στρατηγική που χρησιμοποιήθηκε καθώς και στη μεθοδολογία της έρευνας για την απόδοση της ορολογίας και την παραγωγή ενός κειμένου με συνοχή και συνεκτικότητα. Τέλος, καταγράφηκαν ενδεικτικά μεταφραστικά προβλήματα και οι δυσκολίες με παράλληλη τεκμηρίωση.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα ενός αποσπάσματος του άρθρου με τίτλο «Creating wealth through debt» του Michael Hudson. Ο συντάκτης του κειμένου μελετά την έννοια του χρέους σε συνάρτηση με τη δημιουργία πλούτου και αναλύει την εξέλιξη του καπιταλισμού στον Δυτικό Κόσμο υπό το πρίσμα ποικίλων οικονομικών θεωριών. Η εργασία αποτελείται από δύο μέρη, ένα θεωρητικό και ένα πρακτικό. Στο θεωρητικό μέρος αναλύεται η μεταφραστική θεωρία στην οποία βασίστηκε η μετάφραση, η μεταφραστική εντολή και η μεταφραστική στρατηγική. Το θεωρητικό μέρος ολοκληρώνεται με την τυπολογική ταξινόμηση του πρωτοτύπου, με βάση τα επίπεδα ανάλυσης λεξιλογίου, σύνταξης, υφολογίας, με επίκεντρο την περίσταση επικοινωνίας. Στο πρακτικό μέρος, παρατίθενται αρχικά το μετάφρασμα κατ’ αντιστοιχία με το πρωτότυπο και το γλωσσάρι των όρων του κειμένου. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η τεκμηρίωση των όρων και τέλος αναλύονται τα σημαντικότερα μεταφραστικά προβλήματα που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Σκοπός της εργασίας είναι η δημιουργία μιας λειτουργικής και ισοδύναμης μετάφρασης του παραπάνω κειμένου, λαμβάνοντας υπόψη την επικοινωνιακή περίσταση, το είδος, τον σκοπό του κειμένου, αλλά και τα πραγματολογικά στοιχεία του. Τέλος, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά της μετάφρασης οικονομικών κειμένων και μερικά από τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο μεταφραστής οικονομικών κειμένων.

Η παρούσα εργασία περιλαμβάνει τη σχολιασμένη μετάφραση δύο αποσπασμάτων του βιβλίου Malignant Self Love: Narcissism Revisited του συγγραφέα και ψυχολόγου Sam Vaknin. Το έργο εστιάζει τη Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας, μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μεγάλη αίσθηση προσωπικής αξίας και έλλειψης ενσυναίσθησης για άλλα άτομα. O συγγραφέας του έργου επιχειρεί να παρουσιάσει αναλυτικά τις διάφορες πτυχές αυτής της ψυχικής ασθένειας, καθώς και να αιτιολογήσει τα κίνητρα πίσω από τις χειριστικές και εγωπαθείς συμπεριφορές των ατόμων με τη συγκεκριμένη διαταραχή. Πρόκειται για ένα αντικείμενο στον κλάδο της ψυχολογίας και ψυχιατρικής που έχει παρεξηγηθεί, και επικρατούν πολλές παρανοήσεις και λανθασμένες εντυπώσεις. Ένας από τους στόχους του Vaknin είναι η διευκρίνηση και απομυθοποίηση τέτοιων αντιλήψεων. Καθώς το έργο ισορροπεί ανάμεσα στον επιστημονικό λόγο και την εκλαϊκευμένη επιστήμη, σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση τους βαθμού ύπαρξης ειδικής ορολογίας και γλώσσας, και την ικανότητα συνύπαρξης αυτών με άλλα μη-ειδικά στοιχεία. Στην εργασία παρουσιάζεται συνοπτικά το έργο καθαυτού, το γνωστικό αντικείμενο του και παρατίθεται στοιχισμένο το πρωτότυπο με το μετάφρασμα. Στη συνέχεια, ακολουθεί ένα γλωσσάρι ορολογίας, πίνακας ορολογικής τεκμηρίωσης, και σχολιασμός των μεταφραστικών δυσκολιών που εντοπίστηκαν κατά τη μετάφραση του.

Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο την καταγραφή και την ανάλυση της απόδοσης της γεωγραφικής διαλέκτου στη μεταγλώττιση και στον υποτιτλισμό της ταινίας κινουμένων σχεδίων των Disney και Pixar, Brave (2012), αλλά και την παρουσίαση των χαρακτήρων με βάση το φύλο τους και πως αυτό αντικατοπτρίζεται στο λόγο. Η εν λόγω ταινία αποτελεί ιδανικό παράδειγμα προς ανάλυση για τη μελέτη της μεταφοράς της γεωγραφικής διαλέκτου στην οπτικοακουστική μετάφραση, καθώς είναι η μοναδική ταινία της Disney στην οποία όλοι οι χαρακτήρες μιλάνε μια άλλη γλωσσική ποικιλία πέρα της πρότυπης γλώσσας (standard language) στο πρωτότυπο. Επίσης, η ταινία Brave (2012) είναι από τις πρώτες που ανήκουν στη δεύτερη γενιά ταινιών με πριγκίπισσες της Disney. Αυτό συνεπάγεται τη προσαρμογή της ταινίας με τα νέα δεδομένα του τέταρτου φεμινιστικού κύματος, δηλαδή την παρουσίαση μιας νέας, ανεξάρτητης και δυναμικής πρωταγωνίστριας, η οποία δεν μοιάζει καθόλου με τις προκατόχους της. Τα γλωσσικά χαρακτηριστικά που αφορούν το φύλο αναλύθηκαν μέσα από τη θεωρία και κατηγοριοποίηση της Lakoff (1975), σχετικά με τα χαρακτηριστικά του γυναικείου και ανδρικού λόγου. Η μεταφορά της διαλέκτου εξετάστηκε με τις μεταφραστικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην απόδοση του πολιτισμικού στοιχείου, όπως τις ορίζουν οι Γραμμενίδης (2009), Baker (1992), Newmark (1988) και Δημητρούλια & Κενδρωτής (2015). Απώτερος στόχος της εργασίας είναι να συνεισφέρει στον διάλογο για τη μετάφραση των γεωγραφικών διαλέκτων αλλά και του φύλου στα οπτικοακουστικά προϊόντα στα ελληνικά, που ακόμη βρίσκεται, όπως προκύπτει από την ελληνική βιβλιογραφία, σε αρχικό στάδιο.

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα τριών αποσπασμάτων του άρθρου με τίτλο “The world as gallery, conceptualism and global neo-avant-garde”, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό New Left Review, με συγγραφέα τη Zoe Sutherland. Η συντάκτρια του άρθρου μελετά την Εννοιολογική τέχνη, όπως αυτή γεννήθηκε και άνθισε σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη, αντιμετωπίζοντάς την ως την κατεξοχήν παγκοσμιοποιημένη τέχνη. Η εργασία αποτελείται από ένα θεωρητικό και ένα πρακτικό μέρος. Στο πρώτο μέρος, προσεγγίζεται η ιστορία της Εννοιολογικής τέχνης και η σχέση της Ιστορίας της τέχνης με τη θεωρία και την πράξη της μετάφρασης. Επίσης, ανιχνεύεται κάθε διάσταση του κειμένου-πηγής, σε γλωσσικό επίπεδο, αλλά και ορίζεται η μεταφραστική στρατηγική, η οποία αποφασίστηκε με γνώμονα τη μεταφραστική εντολή. Στο πρακτικό μέρος, παρατίθεται, αρχικά, το μετάφρασμα κατ’ αντιστοιχία με το πρωτότυπο και το γλωσσάρι των όρων του κειμένου. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η τεκμηρίωση των όρων και, τέλος, αναλύονται τα σημαντικότερα μεταφραστικά προβλήματα που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Σκοπός της εργασίας είναι η δημιουργία μιας λειτουργικής και ισοδύναμης μετάφρασης του εν λόγω κειμένου με βάση την επικοινωνιακή περίσταση, το είδος και τον σκοπό του κειμένου. Μέσω της παρούσας εργασίας, αναδείχθηκε το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το συγκεκριμένο πεδίο και κατέστη σαφές ότι πρόκειται για μια ανεξερεύνητη περιοχή σε ορολογικό αλλά και φρασεολογικό επίπεδο, πεδίο δόξης λαμπρό για μελλοντική έρευνα.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση δύο αποσπασμάτων, από το βιβλίο με τίτλο «Sweet Nothings: Notes and Texts», έργο της ζωγράφου και συγγραφέα Marlene Dumas. Σκοπός της μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας, είναι η παραγωγή μιας λειτουργικής και ισοδύναμης μετάφρασης από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα εντός συγκεκριμένου πλαισίου, το οποίο ορίζεται από την μεταφραστική εντολή (σύμφωνα με την θεωρία της Christiane Nord). Η μετάφραση των δύο αποσπασμάτων αυτών, με τίτλο «Why do I Write (About Art)» και «Blind Spots», αναδεικνύει προβληματικές που αφορούν σε θέματα ορολογίας, όπως και προβληματικές που έχουν εκφραστικές, πραγματολογικές και διακειμενικές προεκτάσεις. Το πεδίο των εικαστικών τεχνών σε επίπεδο ορολογίας αλλά και θεωρητικό, αποτελεί ένα σημείο ακόμα σκοτεινό και ανεξερεύνητο για το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας και ακόμα περισσότερο, όταν το πεδίο αυτό αναλύεται μέσα από την οπτική γωνία της ίδιας της καλλιτέχνιδος. Το διεπιστημονικό, ορολογικό, αλλά και γενικότερο υπόβαθρο των αποσπασμάτων αυτών, αναδεικνύει τον πολυσχιδή χαρακτήρα του πεδίου της τέχνης και συγκεκριμένα της ζωγραφικής, στοιχείο εμφανές εντός των κεφαλαίων της ορολογικής τεκμηρίωσης και ανάλυσης των μεταφραστικών δυσκολιών της παρούσας εργασίας. Η μετάφραση του ιδιαίτερου εκφραστικού μέσου της Dumas, όπως και των διακειμενικών και πραγματολογικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν τα κείμενά της, αποτέλεσε έναυσμα για την επανεξέταση εννοιών και όρων οι οποίοι ανήκουν στο πεδίο των εικαστικών τεχνών

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα επιλεγμένων αποσπασμάτων από το επιστημονικό άρθρο με τίτλο «The species Severe acute respiratory syndrome-related coronavirus», το οποίο συντάχθηκε από την Ερευνητική Ομάδα Coronaviridae της Διεθνούς Επιτροπής για την Ταξινομία των Ιών και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Microbiology. Το άρθρο πραγματεύεται το ζήτημα της ταξινόμησης και της ονοματολογίας των ιών, με αφορμή την έξαρση παγκόσμιας επιδημίας λόγω του ιού SARS-CoV-2 και την ανάγκη να τοποθετηθεί ο ιός στην ταξινομική ιεραρχία των ιών, αποκτώντας το κατάλληλο όνομα. Σκοπός της εκπόνησης σχολιασμένης μετάφρασης ως διπλωματικής εργασίας αποτελεί «η παραγωγή μιας λειτουργικής και σημασιολογικά ορθής μετάφρασης που θα μπορούσε δυνάμει να δημοσιευτεί ως τελικό προϊόν σε ένα έντυπο αντίστοιχο με αυτό της γλώσσας πηγής». Η εργασία αποτελείται από θεωρητικό και πρακτικό μέρος. Στο θεωρητικό μέρος, προσεγγίζεται το σύστημα ταξινομίας και ονοματολογίας των ιών, καθώς και το κοινωνικό υπόβαθρο του ιού SARS-CoV-2. Επιπλέον, αναλύεται κάθε διάσταση του κειμένου-πηγής: από άποψη θεματολογίας, επικοινωνιακής περίστασης, καθώς και σε κειμενικό και γλωσσικό επίπεδο. Στο πρακτικό μέρος, παρατίθεται το μετάφρασμα κατ’ αντιστοιχία με το πρωτότυπο, ενώ ακολουθεί ένα γλωσσάρι με τους όρους του κειμένου. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η τεκμηρίωση των όρων με παραπομπές σε πηγές. Τέλος, περιγράφονται ορισμένες από τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διαδικασία της μετάφρασης του κειμένου σε λεξιλογικό, υφολογικό, μορφοσυντακτικό και πραγματολογικό επίπεδο, καθώς και οι τεχνικές και οι λύσεις που επιλέχθηκαν για την αντιμετώπισή τους. Μέσω της παρούσας εργασίας αναδεικνύεται η ανάγκη να υπάρχει σύμμετρη ανάπτυξη της γλώσσας και της ορολογίας, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες που δημιουργούνται εξαιτίας των επιστημονικών εξελίξεων και ανακαλύψεων. Ο μεταφραστής καλείται να αντιμετωπίσει τη δυσκολία της καινοφάνειας ορισμένων όρων και να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που του παρέχονται για την αποκωδικοποίησή τους.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν αφενός η μετάφραση αποσπασμάτων ενός ειδικού φαρμακευτικού κειμένου, και αφετέρου η ανάλυση των μεταφραστικών επιλογών. Όσον αφορά στο προς μετάφραση κείμενο, πρόκειται για την Ευρωπαϊκή Δημόσια Έκθεση Αξιολόγησης (EPAR) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) για το φαρμακευτικό προϊόν Recarbrio. Στην πρώτη ενότητα της εργασίας γίνεται ανάλυση του προς μετάφραση κειμένου, δηλαδή του κειμένου πηγής (ΚΠ). Εξετάζεται το είδος του κειμένου, η επικοινωνιακή περίσταση, η κειμενική λειτουργία, αλλά και άλλες παράμετροι που καθόρισαν τον τρόπο μετάφρασης των επιμέρους όρων και προτάσεων. Στη δεύτερη ενότητα παρατίθεται το κείμενο στόχος (ΚΣ) κατ’ αντιστοιχία με το ΚΠ. Ο όρος «ΚΣ» χρησιμοποιείται για τη μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου από τα αγγλικά (γλώσσα πηγή, ΓΠ) στα ελληνικά (γλώσσα στόχο, ΓΣ). Στην τρίτη ενότητα υπάρχει το γλωσσάρι με τους αγγλικούς ειδικούς όρους και την ελληνική τους απόδοση. Το γλωσσάρι ακολουθεί η τεκμηρίωση των όρων, η οποία γίνεται βάσει αξιόπιστων πηγών όπως αυτές περιγράφονται στα επιστημονικά κείμενα της βιβλιογραφίας. Στη μεταφραστική θεωρία βασίζονται, επίσης, ο εντοπισμός και η ανάλυση των μεταφραστικών κ.ά. προβλημάτων, τα οποία παρουσιάζονται στην τέταρτη ενότητα της εργασίας, αλλά και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπισή τους.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά σχολιασμένη μετάφραση αποσπάσματος γαλλικού νομικού άρθρου με τίτλο «Responsabilite penale» του Luc Vilar, που δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή έκδοση γνωστής γαλλικής εγκυκλοπαίδειας. Οι προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες ένα πρόσωπο θεωρείται ποινικώς υπεύθυνο στο γαλλικό ποινικό δίκαιο και η αντιπαραβολή τους με όσα ισχύουν στο αγγλικό δίκαιο, έννομη τάξη με διαφορετικούς κανόνες, δικανική σκέψη και δικονομικό σύστημα, αποτελεί τον βασικό άξονα του κειμένου-πηγή. Παράλληλα με τη συγκριτική ανάλυση πτυχών του ηπειρωτικού δικαίου και του κοινοδικαίου, στο άρθρο εξετάζεται το έγκλημα ως κοινωνικό φαινόμενο, οι σύγχρονες και ιστορικές τάσεις όσον αφορά την ταξινόμηση του εγκληματία και εισάγονται έννοιες και προβληματικές που άπτονται του κλάδου της εγκληματολογίας και της ψυχιατρικής. Η μετάφραση έγινε με γνώμονα ότι το κείμενο πρόκειται να δημοσιευτεί σε μέσο που σκοπό έχει την προώθηση της διεπιστημονικής γνώσης. Επιχειρείται να αποδοθεί το σύνολο του περιεχομένου με το βλέμμα στραμμένο στον έλληνα αναγνώστη. Μετά την αντιστοιχισμένη μετάφραση, ακολουθεί γλωσσάρι των όρων του κειμένου, η τεκμηρίωση των όρων και των μεταφραστικών επιλογών και συνοπτικό κεφάλαιο ανάλυσης με τα χαρακτηριστικά του προς μετάφραση κειμένου, τα μεθοδολογικά βήματα που ακολουθήθηκαν και μια σύντομη ανάλυση προβλημάτων μεταφραστικής και ορολογικής φύσης. Στο εκτενές γλωσσάρι ο αναγνώστης μπορεί να εντοπίσει το σύνολο των εκατό και πλέον όρων του ποινικού δικαίου, τον ορισμό των νομικών όρων, το άρθρο στο οποίο εντοπίζονται στο δικανικό σύστημα καθώς και επιμέρους προβληματικές και ζητήματα που αφορούν την υπό εξέταση νομική έννοια. Το γλωσσάρι είναι δίγλωσσο (el-fr), ενώ σε αρκετές περιπτώσεις παραβάλλεται και ο αγγλικός ορισμός του εκάστοτε νομικού όρου. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αποτελέσει χρήσιμο ανάγνωσμα τόσο για τον ειδικό όσο και για τον μη ειδικό του πεδίου.

Ανέκαθεν, η ψυχαγωγία αποτελούσε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, ενώ το στοιχείο του παιχνιδιού συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη του πολιτισμού (Huizinga, 1938). Τα βιντεοπαιχνίδια, χάρη στην πολύπλευρη και ιδιαίτερη φύση τους, συνδυαστικά με τη δυνατότητα εμβύθισης (immersion) που παρέχουν στους παίκτες, κατάφεραν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον του κοινού, γεννώντας σε σύντομο χρονικό διάστημα μια από τις πλέον, αν όχι την πλέον, κερδοφόρα βιομηχανία (ESA, 2019). Αναπόφευκτα, το ολοένα και αυξανόμενο κοινό τους δημιούργησε την ανάγκη για τη μετάφραση ή την επιχώρια προσαρμογή τους. Σε αντίθεση, ωστόσο, με τη δημοτικότητα των βιντεοπαιχνιδιών, η οποία παρουσιάζει σταθερά ανοδική τάση, η επιχώρια προσαρμογή φαίνεται να μην χαίρει ιδιαίτερου ερευνητικού και ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, γεγονός που παρατηρείται σε παγκόσμια κλίμακα (O’Hagan, 2019). Κύριος στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η παρουσίαση της φύσης και των προκλήσεων της επιχώριας προσαρμογής για τον ελληνόφωνο χώρο μέσω παραδειγμάτων από το League of Legends, (2009) αλλά και η διερεύνηση του κατά πόσο οι επιλογές των μεταφραστών ή/και ειδικών επιχώριας προσαρμογής μπορούν να ενισχύσουν ή να δυσχεράνουν την εμπειρία των παικτών και το αίσθημα της εμβύθισης. Για την επίτευξη του παραπάνω στόχου, πραγματοποιήθηκε μια ποιοτική μελέτη 10 παικτών League of Legends, οι οποίοι συμμετείχαν εθελοντικά σε μια σειρά από ημί-δομημένες συνεντεύξεις με σκοπό να παρέχουν ανατροφοδότηση πάνω σε επιλεγμένες γραμμές διαλόγου του παιχνιδιού.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση επιστημονικού κειμένου από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα και, συγκεκριμένα, μετάφραση αποσπασμάτων του άρθρου με τίτλο «Post-traumatic stress disorder and depression among Syrian refugees residing in the Kurdistan region of Iraq», το οποίο συντάχθηκε από τους επιστήμονες Harem Nareeman Mahmood, Hawkar Ibrahim, Katharina Goessmann, Azad Ali Ismail και Frank Neuner και δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό ιατρικό περιοδικό Conflict and Health στις 8 Νοεμβρίου 2019. Το ζήτημα το οποίο πραγματεύεται το εν λόγω άρθρο είναι η διαταραχή μετατραυματικού στρες (ΔΜΣ) και η κατάθλιψη των Σύριων προσφύγων που διαμένουν στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Ειδικότερα, πρόκειται για μελέτη η οποία διεξήχθη το 2017 από ομάδα ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών με τη μορφή συνεντεύξεων και τη χρήση επικυρωμένων ψυχομετρικών εργαλείων σε 988 Κούρδους της Συρίας οι οποίοι ήταν πρόσφυγες που διέμεναν σε προσφυγικό καταυλισμό του Ιρακινού Κουρδιστάν. Σκοπός της εν λόγω μελέτης ήταν η εκτίμηση της παρουσίας συμπτωμάτων ΔΜΣ και κατάθλιψης στα άτομα αυτά. Η παρούσα εργασία διαρθώνεται σε ενότητες στις οποίες παρουσιάζεται το κείμενο-πηγή (ΚΠ) και το κείμενο-στόχος (ΚΣ) κατ’ αντιστοιχία, αποδελτιώνονται οι βασικότεροι όροι του ΚΠ με την καταγραφή τους σε γλωσσάρι κατ’ αλφαβητική σειρά, τεκμηριώνονται οι όροι που αποδελτιώθηκαν με την παράθεση ορισμού ή, ελλείψει αυτού, με επεξηγηματικό συγκείμενο, τόσο στη γλώσσα-πηγή (ΓΠ) όσο και στη γλώσσα-στόχο (ΓΣ), καθώς και με την παράθεση των πηγών από τις οποίες αντλήθηκαν, αναλύονται τα στάδια της μεταφραστικής διαδικασίας που ακολουθήθηκε, και, τέλος, παρουσιάζονται τα κυριότερα προβλήματα που ανέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη μετάφραση από τα ισπανικά στα ελληνικά του αποσπάσματος με τίτλο «Ficciones somaticas. La invencion de las hormonas sexuales» από το βιβλίο Testo yonqui: Sexo, drogas y biopolitica (Βαρκελώνη, 2020) του ισπανού συγγραφέα Paul B. Preciado. Το απόσπασμα μελετά το πλαίσιο στο οποίο ανακαλύπτονται οι σεξουαλικές ορμόνες, καθώς και τη μετέπειτα συνθετική τους παραγωγή, οι οποίες λειτουργούν ως μηχανισμός υποκειμενοποίησης που μετατρέπει το ανθρώπινο σώμα σε κεφάλαιο στη φαρμακοπορνογραφική εποχή. Ως εκ τούτου, με τη μετατροπή του φυσικού σε συνθετικό αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αντιληπτά το κοινωνικό φύλο, η σεξουαλικότητα και η σεξουαλική ταυτότητα. Στόχος της εργασίας, εκτός από τη μετάφραση, είναι η τεκμηρίωση της επιλεγμένης ορολογίας που εμφανίζεται στο κείμενο, καθώς και η ανάλυση μεταφραστικών προβλημάτων που προέκυψαν καθ’ όλη τη μεταφραστική διαδικασία

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε σε συνεργασία με την Μονάδα Συντονισμού Ορολογίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Termcoord) και ανήκει στο πρόγραμμα YOUR TERM CULT, το οποίο έχει στόχο την συλλογή και τεκμηρίωση ορολογίας στο πεδίο του πολιτισμού και πιο συγκεκριμένα του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Σκοπός της εργασίας ήταν η αναζήτηση ισοδύναμων όρων και η τεκμηρίωση στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, των όρων που περιλαμβάνονται στην υπάρχουσα βάση ορολογίας στην γαλλική γλώσσα που έχει δημιουργηθεί από την ερευνητική ομάδα του ΙSIT. Επιπλέον έγινε προσπάθεια αναζήτησης ορισμού ή συγκειμένου στην αγγλική γλώσσα, για τους παραπάνω όρους. Για τους σκοπούς της έρευνάς δημιουργήθηκαν σώματα κειμένων, τα οποία επεξεργαστήκαμε με το εργαλείο Sketch Engine με σκοπό τόσο την τεκμηρίωση των όρων, όσο και την αναζήτηση ορισμού/συγκειμένου. μας οργανώθηκαν τελικά σε μια οντολογία σε μορφή Εxcel. H εργασία περιλαμβάνει παρουσίαση του πεδίου της έρευνας, της μεθοδολογίας που υιοθετήθηκε, των εργαλείων επεξεργασίας σωμάτων κειμένων, αναλυτική παρουσίαση των σταδίων της έρευνάς και παράρτημα με δείγματα των σωμάτων κειμένων και την οντολογία, σε μορφή Εxcel, με τα αποτελέσματα της εργασίας μας.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την κατασκευή της ταυτότητας των τεχνητά παραγόμενων πλασμάτων. Επικεντρώνεται στους κλώνους στο μυθιστόρημα του Kazuo Ishiguro Never Let Me Go και στα ανδροειδή στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του HBO Westworld, με σκοπό να αποδείξει ότι η δόμηση της ταυτότητάς τους αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο δομείται η ανθρώπινη ταυτότητα. Πιο συγκεκριμένα, και στις δύο περιπτώσεις, οι αναγνώστες και οι τηλεθεατές, αντίστοιχα, παρατηρούν τους κύριους χαρακτήρες να αναπτύσσουν και να εδραιώνουν τις ταυτότητές τους με βάση στοιχεία που χαρακτηρίζουν την κατασκευή της ανθρώπινης ταυτότητας, όπως η μνήμη και ο καθρέφτης. Η παραπάνω θέση υποστηρίζεται από την ψυχαναλυτική προσέγγιση: αφενός, τις θεωρίες του Sigmund Freud σχετικά με τη μνήμη, τα όνειρα, τη συνείδηση και το ασυνείδητο, και αφετέρου, τη θεωρία του καθρέφτη του Jacques Lacan και τα θέματα που προκύπτουν από αυτήν για τη δόμηση της ανθρώπινης ταυτότητας.

Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της μεταδημιουργίας, μίας νέας πρακτικής της επιστήμης της μετάφρασης, η οποία πρωταγωνιστεί στους χώρους της διαφήμισης και του μάρκετινγκ. Αρχικά, έγινε προσπάθεια θεωρητικής αποσαφήνισης της μεταδημιουργίας, με την παράθεση σχετικών βιβλιογραφικών αναφορών, όπου έγινε αναφορά και στην ορολογία που χρησιμοποιήθηκε και στην εργασία. Ακολούθως, πραγματοποιήθηκε περιπτωσιολογική μελέτη, κατά την οποία εξετάστηκαν σε αντιπαραβολή δύο διαφημιστικές καμπάνιες της εταιρείας P&G (Always). Η μία διαφημιστική καμπάνια είναι στην αγγλική γλώσσα και η άλλη αποτελεί το προϊόν της μεταδημιουργίας της για το ελληνικό κοινό (“End period poverty”-«Μην είσαι απούσα»). Οι δύο καμπάνιες εξετάστηκαν σε μικροεπίπεδο και μακροεπίπεδο και εντοπίστηκαν ομοιότητες και διαφορές σε λεκτικό και οπτικό επίπεδο. Τέλος, έγινε σχολιασμός ενός παρακειμένου, μίας διαφήμισης με ίδια θεματική και στόχευση αλλά με διαφορετικό πλαίσιο δημιουργίας.

Η παρούσα εργασία με τίτλο «Σχολιασμένη διερμηνεία στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησης της Κατεύθυνσης Διερμηνείας του ΔΠΜΣ Διερμηνείας και Μετάφρασης με έμφαση στην προετοιμασία του διερμηνέα και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει» έχει ως στόχο να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο προετοιμάζεται ο διερμηνέας και τις πάσης φύσεως δυσκολίες που αντιμετωπίζει πριν και κατά τη διάρκεια της διερμηνείας, όπως οι δύο αυτές παράμετροι έγιναν αντιληπτές από τη γράφουσα κατά τη διάρκεια της πρακτικής της άσκησης. Η εργασία διαρθρώνεται ως εξής: περιλαμβάνει την εισαγωγή με μια σύντομη θεωρητική ανάλυση, τέσσερα κεφάλαια αφιερωμένα στις επιμέρους διοργανώσεις, όπου η γράφουσα έκανε την πρακτική άσκησή της, τα συμπεράσματα εν είδει επιλόγου που φιλοξενούν τον απολογισμό της πρακτικής της άσκησης, τη βιβλιογραφία με την παράθεση των πηγών και τέλος, το παράρτημα, όπου παρατίθενται αποσπάσματα από το υλικό της κάθε πρακτικής άσκησης και από τα γλωσσάρια καθώς και τα έντυπα αξιολόγησης. Το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η εργασία είναι ότι περισσότερο από οτιδήποτε η προετοιμασία είναι το κλειδί της επιτυχίας της διερμηνείας και της αντιμετώπισης των πολυεπίπεδων προκλήσεων που είναι άμεσα συνυφασμένες με τη δραστηριότητα αυτή.

Η παρούσα εργασία περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η γράφουσα κατά τη διάρκεια της εργασίας της ως διερμηνέα συνεδρίων στο πλαίσιο της πρακτικής της άσκησης για το ΔΠΜΣ Διερμηνείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Η τελευταία πραγματοποιήθηκε για διάφορους φορείς και σε διάφορους χώρους. Μεταξύ άλλων, για το ραδιόφωνο της ΕΡΤ στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2019) και της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, αλλά και στο Διεθνές Συνέδριο «Πάντα ρεί: Η αλλαγή στις Θεραπευτικές Κοινότητες». Στόχος της είναι να αναδείξει τον ρόλο του διερμηνέα και τις διαφορετικές ανάγκες και δυσκολίες της κάθε μορφής διερμηνείας σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Για να το επιτύχει, συνδυάζει το βιβλιογραφικό υπόβαθρο με την πολύτιμη εμπειρία της γράφουσας.

Ο κύριος σκοπός αυτής της διατριβής είναι η μελέτη της απάνθρωπης πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, μέσω της κριτικής ανάλυσης των μυθιστορημάτων Possessing the Secret of Joy (1992) της Άλις Ουώκερ και της αυτοβιογραφίας Desert Flower (1998) της Γουόρις Ντίρι. Συγκεκριμένα, η κοινωνική «ιερή τελετή» της κλιτοριδεκτομής αποτελεί τον κύριο άξονα, γύρω από τον οποίο εκτυλίσσονται οι προσωπικές ιστορίες των δύο πρωταγωνιστριών Τάσι και Γουόρις. Στόχος μου είναι η προσεκτική εξέταση των διαφόρων μορφών καταπίεσης που διαμορφώνουν την ποιότητα της ζωής των Αφρικανών γυναικών, καθώς και τα βασανιστήρια που υπομένουν οι περισσότερες ως αποτέλεσμα της πρακτικής του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Οι δύο δραματοποιημένες αφηγήσεις προσφέρουν σημαντικά τεκμήρια σχετικά με τον τρόπο ζωής των Αφρικανών γυναικών που υφίστανται την συγκεκριμένη πρακτική. Επίσης εξερευνούν και εκθέτουν τις φρικτές συνέπειες της κλιτοριδεκτομής στην ψυχοσωματική υγεία των Αφρικανών γυναικών. Τα δύο αυτά βιβλία καταγράφουν τις τρομακτικές συνέπειες της πρακτικής (γνωστής ως FGM) και φανερώνουν την παραπλάνηση και εκμετάλλευση των γυναικών. Εκτός από τον σωματικό πόνο και τον πνευματικό εγκλωβισμό εκθέτουν και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία και τη σεξουαλικότητα των γυναικών της Αφρικής. Εκμεταλλευόμενο την παράδοση του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, το πατριαρχικό κοινωνικό σύστημα των φυλών Ολίνκα και Σομάλι οριοθετεί και τις επιτρεπτές περιοχές που οι γυναίκες δύνανται να δραστηριοποιούνται. Αυτές είναι αποκλειστικά το νοικοκυριό, συγκεκριμένες κοινοτικές ζώνες και οι αγροτικές δραστηριότητες στα χωράφια. Οι πρεσβύτεροι πατριάρχες της φυλής είναι αυτοί που καθορίζουν την μοίρα των γυναικών, κρατώντας τες αδύναμες και αδαείς. Πράγματι, στην κουλτούρα των Ολίνκα και των Σομάλι, οι πατριάρχες ηγέτες είναι λιγόλογοι σχετικά με τα έθιμα και τις παραδόσεις που προκαθορίζουν την μοίρα των γυναικών και συμπεριφέρονται δόλια και παραπλανητικά, με μόνο κίνητρο την διατήρηση της κυριαρχίας τους ανεξαρτήτου κόστους.

Οι θεωρίες του Τζον Κιτς σχετικά με το Negative Capability και τη «χαμελεωντική» ιδιότητα του ποιητικού χαρακτήρα αποτελούν τα θεμέλια της ποίησής του. Ο ποιητής προτείνει μια ρευστή προσέγγιση των πραγμάτων, ιδεών, και παραδόσεων με τη δυνατότητα προσαρμογών και μεταβολών που προκύπτει «σε μια κατάσταση αβεβαιότητας και αμφισβήτησης» (Φόρμαν, 71), όπως ο ίδιος έγραψε. Οι αισθητικές πεποιθήσεις του Κιτς, που επηρεάστηκαν από τη σύνδεση του ποιητή με τον ριζοσπαστικό κύκλο ποιητών «Cockney», ανοίγουν το δρόμο για πλούσιες πιθανές ερμηνευτικές προσεγγίσεις της ποίησής του. Ο στόχος αυτής της διατριβής είναι να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο ο Κιτς στα τελευταία του ρομαντικά ποιήματα «Lamia», «Isabella», και «The Eve of St. Agnes» (1820), εκφράζει μια πρωτοποριακή αναθεώρηση της έννοιας του φύλου μέσα από υποβόσκουσες, αλλά διακριτές, επιθέσεις κατά του κοινωνικού κατεστημένου, και των προκαταλήψεων που δεσμεύουν το κοινωνικό σύνολο με τη διαμόρφωση και την ενίσχυση συγκεκριμένων και σταθερών πεποιθήσεων όσον αφορά το φύλο. Οι χαρακτήρες του Κιτς στα τρία αυτά ρομάντζα του επιδεικνύουν χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που ανατρέπουν τους παραδισιακούς ρόλους του φύλου, όπως εκείνοι ήταν διαμορφωμένοι στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Η διατριβή αυτή ερευνά αυτές τις πρωτοποριακές προτάσεις που αφορούν την κοινωνική υπόσταση του φύλου, βλέποντάς τες ως προεκτάσεις των πρωτο-φεμινιστικών θεωριών της Μέρι Γούλστονκραφτ. Το επιχείρημα εμπεριστατώνεται μέσα από συνδέσεις που παρατηρούνται μεταξύ των ιδεών που εκφράζονται στα γράμματα του Τζον Κιτς και την εφαρμογή τους στα αποκαλούμενα «νέα ρομάντζα».

O Κρετιέν ντε Τρουά (1135-1185) είναι κατ' εξοχήν γνωστός για τα έργα του γύρω από τον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου και της αυλής του, τα οποία διαδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη πολύ πριν από το διάσημο έργο του Sir Thomas Malory (1415-1471) Le Morte d' Arthur. Παρόλο που τα ποιήματά του επικεντρώνονται στους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης όπως στον Λάνσελοτ, στον Πέρσιβαλ και στον Ιβανόη παρά στον ίδιο τον Αρθούρο, ο ντε Τρουά παρουσιάζει τους χαρακτήρες του με την ίδια βαρύτητα και τα ίδια ανθρώπινα πάθη. Γιατί μέσα από τις πράξεις τους, τις επιλογές τους και το πεπρωμένο τους αναδεικνύονται σε σύμβολα, ιππότες, αυλικούς και εραστές. Εντούτοις, το ερώτημα για το εάν δρουν σύμφωνα με τη δική τους θέληση ή εάν απλά υπακούν στους περιορισμούς της κοινωνικής τους θέσης μπορεί να συζητηθεί μόνο εάν τους εκλάβουμε ως παράγοντες κοινωνικής και ατομικής δράσης. Σκοπός αυτή της διπλωματικής εργασίας είναι να ερευνηθούν οι επιλογές και η δυνατότητα δράσης ενδεικτικών χαρακτήρων του Αρθούριου Κύκλου. Συγκεκριμένα, το κατά πόσο δρουν αυτόνομα και σε ποιες περιπτώσεις η αίσθηση της ελεύθερης βούλησης αποτελεί κοινωνική επιρροή. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ της ελεύθερης βούλησης και των κοινωνικών περιορισμών συναντάται σε πολλά έργα του ντε Τρουά αλλά παρουσιάζεται ιδιαίτερα στα δύο ποιήματα Lancelot, the Knight of Cart και The Story of the Grail. Το θεωρητικό υλικό που θα συζητηθεί σ' αυτή την ανάλυση επικεντρώνεται στην αντίθεση που αναπτύσσεται μεταξύ ατομικής και κοινωνικής δυνατότητας δράσης στα δύο ποιήματα. Θα γίνει επιπλέον εκτεταμένη αναφορά στο The Phenomenology of Spirit του Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ καθώς και στη θεωρία του Άρθουρ Σόπενχαουερ περί αντίληψης και ηθικής (στα έργα του The World as Will and Representation και “On the Freedom of the Will”) καθώς οι δύο αυτοί φιλόσοφοι προσφέρουν το βασικό θεωρητικό υπόβαθρο. Ουσιαστικά, σ' αυτή την εργασία θα γίνει η ανάλυση πολλαπλών σκηνών και από τις δύο αφηγήσεις έτσι ώστε να προσδιοριστεί η αρχή πίσω από τη δυνατότητα δράσης των χαρακτήρων αλλά και της ελεύθερης βούλησής τους. Η σημασία αυτής της ανάλυσης έγκειται στη συνεισφορά της στην λογοτεχνική, πολιτική, φιλοσοφική και ψυχολογική αναγνώριση των ποιημάτων του ντε Τρουά στη σύγχρονη κοινωνία, αποδεικνύοντας πως το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης και της κοινωνικής ατομικότητας αποτελούν εγγενή θέματα της Μεσαιωνικής λογοτεχνίας.

Τα τελευταία χρόνια γνωσιακοί γλωσσολόγοι, που δραστηριοποιούνται στη Θεωρία της Εννοιακής Μεταφοράς, έχουν μετατοπίσει την προσοχή τους από τις γλωσσικές πραγματώσεις της μεταφοράς, αλλά και άλλων μηχανισμών, στη μελέτη των πολυτροπικών εκδηλώσεων αυτών των γνωσιακών μηχανισμών (Duignan et al., 2004• Fahlenbrach, 2008• Coegnarts & Kravanja, 2012• μεταξύ πολλών άλλων). Όπως σημειώνει ο Forceville (1996: 1), η παραδοχή ότι η μεταφορά είναι ένα εννοιακό και όχι γλωσσικό φαινόμενο χρονολογείται από το βιβλίο Metaphors We Live By από τον Lakoff & Johnson, όμως δεν έχει λάβει τη δέουσα σημασία. Ακολουθώντας αυτήν την τάση και εφαρμόζοντας τις ιδέες της Θεωρίας της Εννοιακής Μεταφοράς που σχετίζονται με την πολυτροπικότητα, πολλοί μελετητές έχουν αναλάβει τη μελέτη της μη-κυριολεκτικότητας στη διαφήμιση. Αυτή η μελέτη αξιοποιεί τις προηγούμενες αυτές αναζητήσεις όμως απομακρύνεται από τις παραδοσιακές πλατφόρμες διαφήμισης όπως η τηλεόραση (Forceville, 2007• Urios-Aparisi, 2009) ή τα έντυπα μέσα (Hidalgo-Downing & Mujic, 2011• Perez-Sobrino et al., 2018). Αντ’ αυτού, επικεντρώνεται στη διαφήμιση στο Youtube, μέσω της συζήτησης της διαφήμισης για τη σειρά κινητών Galaxy S10 της Samsung (διαθέσιμο στο: https://www.youtube.com/watch?v=ZCfgkIyD9g0&t=17s• ανακτήθηκε 19/11/2020). Με λιγότερους περιορισμούς από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, το Youtube έχει γίνει μια από τις σημαντικότερες διαφημιστικές πλατφόρμες. Η παρούσα έρευνα λοιπόν εξετάζει το σύνολο των εννοιακών μηχανισμών (μεταφορές και μετωνυμίες) που διαπερνούν το σύνολο του βίντεο, και επιχειρεί να απαντήσει τις παρακάτω ερωτήσεις: α) Ποιοι τρόποι χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν τη μη-κυριολεκτικότητα στη διαφήμιση στο Youtube; β) Αλληλεπιδρούν αυτοί οι τρόποι μεταξύ τους;, και αν ναι γ) για ποιο σκοπό. Κάθε διαφημιστής αποσκοπεί στο να μεταδώσει συγκεκριμένες θετικές πληροφορίες για ένα προϊόν (ή μια μάρκα) οπότε το να δοθούν αυτές οι πληροφορίες με έντονο τρόπο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Σύμφωνα μ’ αυτό θα αναμέναμε την παρουσία πολλών διαφορετικών τρόπων οι οποίοι εξασφαλίζουν πρόσβαση στο κεντρικό μεταφορικό σενάριο της διαφήμισης και το υπερτονίζουν. Ο διαφημιστής θα πρέπει τουλάχιστον να χρησιμοποιήσει τη γλώσσσα, την εικόνα, το χρώμα και τη μουσική ως τρόπους αλλά θα μπορούσαν αν προκύψουν και άλλοι. Όπως υπόρρητα διατυπώθηκε παραπάνω, αυτοί οι τρόποι θα πρέπει να συνεργάζονται ως ένα αδιαίρετο σύνολο με την έννοια ότι ο καθένας συνεισφέρει στην υποστήριξη και στην ανάδειξη του “συστεματικού” μεταφτονυμικού σεναρίου (ΤΟ SAMSUNG GALAXY S10 ΓΙΑ ΤΗ) SAMSUNG ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ που διαπερνά όλο το διαφημιστικό και καθοδηγεί την ερμηνεία του (Gibbs & Cameron, 2008: 71-72)

Στη συγκεκριμένη διατριβή εστιάζουμε στο έργο του Jonathan Safran Foer Extremely Loud and Incredibly Close (2005) και της Kate Pullinger Inanimate Alice (2005) και αναπτύσσουμε τους τρόπους που η ηλεκτρονική λογοτεχνία συνδέεται με την ψηφιακή λογοτεχνία καθώς και τους λόγους που τις καθιστούν κατάλληλες να χρησιμοποιοηθούν ως υλικό στην ψηφιακή διδασκαλία εκμάθησης της Αγγλικής γλώσσας. Οι έννοιες της ενσυναίσθησης (empathy), της ανάπτυξης της προσωπικότητας (character development) και της πολυτροπικότητας (multimodality) είναι καίριας σημασίας στην παρούσα διατριβή. Στην περίπτωση του Foer, το τυπωμένο λογοτεχνικό κείμενο διανθίζεται και μεταμορφώνεται με τη χρήση ψηφιακών στοιχείων. Στο έργο της Pullinger το λογοτεχνικό κείμενο προσφέρεται με τη μορφή της ηλεκτρονικής λογοτεχνίας, η οποία φανερώνεται ως μία σύγχρονη και δυναμικότατη μορφή λογοτεχνίας που μπορεί να ελκύσει το ενδιαφέρον των μαθητών που είναι δεινοί χρήστες της ψηφιακής τεχνολογίας.Η πολυτροπικότητα (multimodality), η οποία αξιοποιείται στο ακέραιο και στα δύο έργα, επιδιώκει την πλήρη απορρόφηση του μαθητή κατά τη διάρκεια του μαθήματος παράλληλα με τον ενθουσιασμό του. Επιπλέον, στην παρούσα διατριβή αναπτύσσουμε στους τρόπους με τους οποίους τα δύο έργα μπορούν να αξιοποιηθούν στην ψηφιακή τάξη και την online διδασκαλίας της Αγγλικής γλώσσας, όπου η ανάγκη για συναισθηματική σύνδεση είναι πιο επιτακτική εξαιτίας της φυσικής, όχι συναισθηματικής, απόστασης μεταξύ του μαθητή και του καθηγητή. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στα έργα των Henry Jenkins, N. Katherine Hayles, Cathy Davidson, Jessica Pressman και Johanna Drucker.

Η έννοια της μεταβλητότητας συμβιβάζει τη διαρκή αλλαγή με τα πάντα στον κόσμο, ανεξάρτητα από ηθική κατηγοριοποίηση. Σχετίζεται με τις έννοιες της ρευστότητας και της αναγκαιότητας. Για τους Ρομαντικούς, ενσαρκώνεται κατά κόρον στην ποίηση. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει την επιρροή της μεταβλητότητας στις ωδές του Τζον Κιτς, ιδιαιτέρως αν τα ποιήματα αυτά προσεγγιστούν σε μία λογική ακολουθία. Στην «Ωδή στην Αεργία», ο ποιητής αμφιταλαντεύεται μεταξύ αδράνειας και πνευματικής διέγερσης, εμπνευσμένος από στοχασμούς πάνω στην ίδια την τέχνη της ποίησης, ενώ στην «Ωδή προς την Ψυχή», αναλαμβάνει με την ποίησή του να επαναφέρει ένα ξεχασμένο ιδανικό. Στην ανάλυσή μου ακολουθεί η «Ωδή σε μία Ελληνική Υδρία», όπου ο Κιτς προσωρινά αποστασιοποιείται από το ρόλο του ως ποιητής και γίνεται αποδέκτης της τέχνης, στοχαζόμενος την επίδραση της μεταβλητότητας πάνω σε ένα έργο τέχνης. Η «Ωδή προς ένα Αηδόνι» και η «Ωδή στη Μελαγχολία» αποτελούν ποιήματα πνευματικής περισυλλογής · στο πρώτο ποίημα ο Κιτς, προσεγγίζοντας ποιητικά μια κατάσταση καταληψίας, αναλογίζεται τη θνητότητα του ανθρώπινου όντως ως κατάληξη της μεταβλητότητας · στο δεύτερο ποίημα η ίδια σκέψη γίνεται ενσυνείδητη μελαγχολία στα πλαίσια της καθημερινότητας. Στην «Ωδή στο Φθινόπωρο» έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη απεικόνιση των θεμάτων που εξετέθησαν μέχρι τώρα στις ωδές, και ο ποιητής ενσαρκώνει μια στάση αποδοχής και συμφιλίωσης με τις δυνάμεις της μεταβλητότητας. Μέσα από τις ωδές και κυρίως μέσα από την «Ωδή στο Φθινόπωρο», διαφαίνεται ότι η βεβαιότητα της μεταβλητότητας πλήττει μεν προσωπικά τον ποιητή, αλλά και αποτελεί κίνητρο δημιουργίας.

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας αυτής ήταν η εξερεύνηση της έννοιας του χώρου στα έργα <<Νευρομάντης>> και <<Εικονικό Φως>> του Γουίλλιαμ Γκίμπσον και η σχέση του χώρου με την μετατροπή χρήσης υλικών και τεχνολογίας. Αρχικά αναλύονται και τα δύο έργα όσο αφορά τον χώρο και την μετατροπή της χρήσης υλικών σε ξεχωριστά κεφάλαια. Μέσα από την διπλωματική αυτή εργασία υπογραμμίζεται η σημασία των περιθωριακών χώρων, πραγματικών ή εικονικών, ως χώροι ανομίας και έλλειψης ελέγχου από οποιαδήποτε μορφή κεντρικής εξουσίας, γεγονός που επιτρέπει την ελεύθερη τροποποίηση τεχνολογικών προϊόντων από την κατώτερη αστική τάξη ανάλογα με τις ανάγκες της. Ακόμη γίνεται ειδική αναφορά στην σημασία της όρασης ως μέσο αντίληψης του περιβάλλοντα χώρου. Τέλος η αισθητική του κυβερνοπάνκ και ο κυβερνοχώρος αναλύονται και εντοπίζονται οι νέες προσεγγίσεις που έφεραν στην αντίληψη του χώρου ως έννοια αλλά και στον συνδυασμό ετερόκλητων στοιχείων μέσα σε αστικές κοινωνίες.

Η θεωρία της εξέλιξης του Κάρολου Δαρβίνου, όπως την αναλύει στο βιβλίο Η Καταγωγή των Ειδών (1859), καθώς και στο βιβλίο Η Καταγωγή του Ανθρώπου (1871), ταρακούνησε όλους τους πυλώνες της ανθρώπινης ζωής, και ειδικότερα την επιστήμη και την κουλτούρα. Αυτή η διπλωματική εργασία εξερευνά την αισθητή επιρροή του Δαρβίνου και της επιστήμης σε δύο λογοτεχνικά έργα διαχωρισμένα και χρονικά και γεωγραφικά: Την Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ από τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, δημοσιευμένη για πρώτη φορά στην Αγγλία του 1886, και την «Σκιά πάνω από το Ίνσμουθ» του Χάουαρντ Φίλλιπς Λόβκραφτ, δημοσιευμένη το 1936 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μια προσεκτική σύγκριση των δύο αυτών γοτθικών κειμένων αναδεικνύει την ύπαρξη πολλαπλών συνδέσεων και ομοιοτήτων αναμεταξύ τους, οι οποίες αρθρώνονται μέσα από την έκδηλη, δυνατή επιρροή της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου. Η σχεδόν σαγηνευτική διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη εξέλιξη και τον εκφυλισμό, ένα θέμα που αβίαστα προερχόταν από την θεωρία του Δαρβίνου, μπορεί να απομονωθεί ως το πιο σημαντικό θέμα που και τα δύο αυτά λογοτεχνικά έργα προσεγγίζουν. Ταυτόχρονα, το κοινωνικό γίγνεσθαι της Βικτωριανής Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920 συγκρίνεται και αξιολογείται γύρω από το πώς και οι δύο αυτές κοινωνίες επεξεργάστηκαν τις περιπλοκότητες και τα αποτελέσματα, υπονοούμενα και μη, της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου.

Η έρευνα αυτή αναλύει τις εννοιακές μεταφορές στον Βρετανικό και Ελληνικό τύπο όσον αφορά την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη. Η προσφυγική κρίση έχει οδηγήσει σε κοινωνικοπολιτικές διαμάχες ως προς τον πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν οι μεταβαλλόμενες προσφυγικές ροές και να ενσωματωθούν στις χώρες φιλοξενίας (Murray & Mar, 2013). Ο λόγος επιλογής αυτού του θέματος ήταν η ποικιλία μεταφορών που χρησιμοποιούνται από τον Ελληνικό και τον Βρετανικό τύπο προκειμένου να απεικονιστεί η προσφυγική κρίση. Οι μεταφορές αυτές υπογραμμίζουν διαφορετικές κοινωνικές ερμηνείες του φαινομένου. Οι Ευρωπαϊκές χώρες με διαφορετικές αντιλήψεις και συμπεριφορές προς την προσφυγική κρίση υιοθετούν και διαφορετική στάση προς το θέμα. Για την έρευνα αυτή, χρησιμοποιήθηκαν άρθρα από τέσσερεις διαδικτυακές εφημερίδες. Για τον Βρετανικό τύπο, επιλέχθηκαν άρθρα από τις εφημερίδες “The Financial Times” και “The Guardian” ενώ για τον Ελληνικό τύπο, τα άρθρα προήλθαν κυρίως από τις εφημερίδες «Η Καθημερινή» και «Το Βήμα». Οι παραπάνω εφημερίδες επιλέχθηκαν επειδή α) έχουν μία μεγάλη βάση δεδομένων και β) είναι εθνικά αναγνωρισμένες και προτιμώμενες από το κοινό. Προκειμένου να υπογραμμιστεί το κοινωνικό κίνητρο των μεταφορών αυτών, υιοθετήθηκε η θεωρία της εννοιακής μεταφοράς (Lakoff & Johnson, 1980). Μέσω αυτού, θα επιδειχθεί ότι οι μεταφορές δομούν το πώς εμείς κατανοούμε διάφορα κοινωνικοπολιτικά θέματα (Cienki, 2005). Θα ακολουθήσει μια ανάλυση όπου θα εισάγει τα ερευνητικά ερωτήματα και το υλικό της έρευνας. Έπειτα η ανάλυση των μεταφορών αναγνωρίζει και ερμηνεύει τις μεταφορές. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της χρήσης των όρων «εικονικά σχήματα», «πεδία» και «πλαίσια» (Fillmore, & Baker, 2009). Στο τελικό στάδιο, η έρευνα θα συγκεντρωθεί στην συγκριτική ανάλυση των μεταφορών που προκύπτουν από τον Ελληνικό και Βρετανικό τύπο.

Το λεξιλόγιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην εκμάθηση ξένων γλωσσών, εφόσον αποτελεί έναν μείζον δείκτη της δεξιότητας ενός σπουδαστή μίας ξένης γλώσσας σε αυτή τη γλώσσα (Nation, 2011). Έρευνες όσον αφορά τη διδασκαλία της αγγλικής ως ξένης γλώσσας επιδεικνύουν ότι τις τελευταίες δεκαετίες, ο τομέας της απόκτησης λεξιλογίου έχει αρχίσει να αποκτά θεμελιώδη ρόλο στις μεθοδολογίες διδασκαλίας, καθώς έχει αρχίσει σταδιακά να δίνεται προτεραιότητα στην διδασκαλία του λεξιλογίου (Hamiloglu & Karliova, 2009). Στην εκμάθηση μίας ξένης γλώσσας, το εγχειρίδιο διδασκαλίας αποτελεί εξαιρετικά σημαντική πηγή πληροφοριών, καθώς επίσης και μία κατευθυντήρια γραμμή για τους σπουδαστές της γλώσσας. Κάτι τέτοιο καθιστά αναγκαία την ανάλυση του λεξιλογίου των βιβλίων διδασκαλίας της αγγλικής ως ξένης γλώσσας, με σκοπό την αξιολόγηση του υλικού που περιέχει το κάθε βιβλίο, καθώς επίσης και τη διερεύνηση των πιθανών επιπτώσεων του λεξιλογίου ως υλικού στην εκμάθηση και την διδασκαλία (Jimenez-Catalan & Mancebo-Francisco, 2008). Σε αυτή την έρευνα, γίνεται μία μελέτη και σύγκριση των λιστών συχνότητας του λεξιλογίου που περιλαμβάνεται σε τρία εκπαιδευτικά βιβλία της αγγλικής που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα, με λίστες συχνότητας των φυσικών ομιλητών της αγγλικής, χρησιμοποιώντας μία προσέγγιση βασισμένη στα σώματα κειμένων. Τρία βιβλία της αγγλικής ως ξένης γλώσσας που χρησιμοποιούνται σε τάξεις εξετάσεων με στόχο την απόκτηση ενός πιστοποιητικού (επιπέδου Γ2 σύμφωνα με την κλίμακα CEFR) μεταφέρθηκαν και σαρώθηκαν στο AntConc, ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για την ανάλυση των σωμάτων κειμένων και των συμφραστικών πινάκων λέξεων. Επίσης χρησιμοποιήθηκε το εργαλείο AntWordProfiler, με σκοπό την αξιολόγηση του λεξιλογικού προφίλ των βιβλίων και της περιπλοκότητάς τους, έχοντας ως σημείο αναφοράς δεδομένα από φυσικούς ομιλητές της αγγλικής. Τα δεδομένα για την γλώσσα των φυσικών ομιλητών αποσπάστηκαν από δύο σώματα κειμένων, το British National Corpus (BNC) και το Contemporary Corpus of American English (COCA). Οι πρώτες εννέα λίστες συχνότητας λεξικών οικογενειών, που δημιουργήθηκαν από τον καθηγητή Paul Nation και είναι βασισμένες σε δεδομένα που βρίσκονται στα προαναφερθέντα σώματα κειμένων, χρησιμοποιήθηκαν ως αναφορά. Στόχος αυτής της έρευνας είναι να επισημάνει τις ομοιότητες ή τις διαφορές στη συχνότητα των λέξεων που υπάρχουν σε κάθε εγχειρίδιο, καθώς επίσης και η σύγκριση των λέξεων των εγχειριδίων με αυτές των σωμάτων κειμένων των φυσικών ομιλητών της αγγλικής. Η έρευνα αυτή επίσης αποσκοπεί στο να αξιολογήσει την αναγνωσιμότητα των εγχειριδίων και να εντοπίσει εάν υπάρχει αντιστοιχία στο λεξιλόγιο που περιέχεται στα εγχειρίδια, σε σύγκριση με αυτό που περιέχεται στις λίστες του Nation από το BNC και το COCA.

Αυτή η έρευνα μελετά την επίδραση της εκμάθησης γλώσσας με την βοήθεια του υπολογιστή (CALL) σε μαθητές της Αγγλικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας. Ο στόχος ήταν διττός. Αρχικά, να προσδιοριστεί η επίδραση των ψηφιακών δραστηριοτήτων στην γραπτή παραγωγή της παθητικής φωνής, που ήταν το γλωσσολογικό επίκεντρο της έρευνας? δεύτερον, να εκτιμήσουμε το βαθμό στον οποίο προήχθη η ανεξάρτητη εκμάθηση της γλώσσας, μελετώντας το κίνητρο που επέδειξαν οι μαθητές, όπως επίσης, και τις μεθόδους εκμάθησης που εφάρμοσαν κατά την εκτέλεση των ψηφιακών δραστηριοτήτων. Η ομάδα-στόχος αυτής της έρευνας αποτελούταν από έντεκα Έλληνες έφηβους μαθητές του επιπέδου Β1/Β2, οι οποίοι έκανα εξάσκηση στην παθητική φωνή μόνοι τους στο σπίτι μέσα από μια σειρά διαδικτυακών δραστηριοτήτων που κατασκευάστηκαν για τους σκοπούς αυτής της έρευνας. Τα ψηφιακά εργαλία που χρησιμοποιήθηκαν και προσαρμόστηκαν ήταν τα Educaplay, Lyricstraining, Padlet, Playposit, Wizer.me, and Who Wants to Be a Millionaire. Για τη συλλογή ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τεστ γραπτής παραγωγής λόγου πριν και μετά τις δραστηριότητες, ένα ερωτηματολόγιο και μια συνέντευξη. Τα αποτελέσματα αυτής της έρυνας έδειξαν ότι αυξήθηκε η συχνότητα χρήσης των εκφράσεων στη παθητική φωνή αλλά δεν υπήρξε σημαντική βελτίωση στη γραμματική ορθότητα του σχηματισμού της παθητικής φωνής. Όσον αφορά την ανεξάρτητη εκμάθηση γλώσσας, προήχθη σημαντικά καθώς οι μαθητές επέδειξαν εξωγενή αλλά κυρίως ενδογενή κίνητρο, παρακινούμενοι από τη ψηφιακή σχεδίαση των δραστηριοτήτων και τα στοιχεία της μουσικής, του βίντεο, της ενδιαφέρουσας θεματολογίας, της αυτοματοποίησης και της παιχνιδοποίησης. Επιπροσθέτως, οι μαθητές δούλεψαν μεθοδικά και εφάρμοσαν ένα μεγάλο εύρος στρατηγικών εκμάθησης για να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις δραστηριότητες που απαιτούσαν ικανότητες ανάγνωσης και ακουστικής.

Η εμφάνιση του πολυδιάστατου περιβάλλοντος του 21ου αιώνα που διέπεται από προηγμένη τεχνολογία, και χαρακτηρίζεται κατά κύριο λόγο από πολυεπίπεδες πραγματικότητες και κοινωνικές αλλαγές εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης επιβάλλουν την επαναπροσδιόριση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του ρόλου των Αγγλικών στην τάξη της διδασκαλίας της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας. Η παρούσα έρευνα στοχεύει στη διερεύνηση των απόψεων των Ελλήνων εν ενεργεία καθηγητών Αγγλικής σχετικά με την χρησιμότητα των διδακτικών εγχειριδίων και των ψηφιακών εργαλείων ως προς την προώθηση των δεξιοτήτων του 21ου αιώνα. Κύριος στόχος αποτελεί η εξέταση για το εάν τα διδακτικά εγχειρίδια που παρέχονται από το Υπουργείο Παιδείας για το μάθημα των Αγγλικών στα Ελληνικά Δημόσια Σχολεία, και το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό που επιλέγεται από τους εκπαιδευτικούς της Αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας είναι κατάλληλα ώστε να συμβάλλουν στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων του 21ου αιώνα και την προετοιμασία των μαθητών για την ευημερία τους στον σύγχρονο κόσμο. Οι απόψεις των εκπαιδευτικών της Αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαιδευτικής βαθμίδας συγκρίνονται και αντιπαραθέτονται προκειμένου να εντοπισθεί εάν μία από τις δύο βαθμίδες υπερέχει της άλλης ως προς την προώθηση των δεξιοτήτων του 21ου αιώνα. Για τη συλλογή των δεδομένων υιοθετήθηκε ένας συνδυασμός ποσοτικής (ερωτηματολόγιο), το οποίο διανεμήθη ηλεκτρονικά και συμπληρώθηκε από 172 συμμετέχοντες και ποιοτικής (ημιδομημένες συνεντεύξεις) με τη μορφή συζητήσεων ομάδων εστίασης, με τη μία ομάδα να αποτελείται από καθηγητές Αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας της πρωτοβάθμιας και η δεύτερη ομάδα με καθηγητές Αγγλικών της Δευτεροβάθμιας. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι παρόλο που οι περισσότεροι καθηγητές Αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας αναγνωρίζουν τη σημασία των δεξιοτήτων του 21ου αιώνα, τα διδακτικά εγχειρίδια και τα ψηφιακά εργαλεία δεν συντελούν στην ανάπτυξη των συγκεκριμένων δεξιοτήτων. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως η πρωτοβάθμια εκπαίδευση υπερτερεί της δευτεροβάθμιας στην προώθηση των περισσοτέρων από τις δεξιότητες του 21ου αιώνα και συνεπώς στην αποτελεσματικότερη γαλούχηση των νεαρών μαθητών με τα πολύτιμα αυτά εφόδια. Η έρευνα ολοκληρώνεται με κάποιες εισηγήσεις σχετικά με την ανάγκη για επιπρόσθετη εκπαίδευση των καθηγητών Αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας πάνω σε εκπαιδευτικές προσεγγίσεις που προωθούν τις δεξιότητες του 21ου αιώνα και κάποιες προτάσεις για μελλοντική έρευνα επί του συγκεκριμένου θέματος.

Μεγάλο μέρος της υπάρχουσας βιβλιογραφίας αναφέρεται στον σημαντικό ρόλο των πεποιθήσεων αυτοαποτελεσματικότητας, της επαγγελματικής εξέλιξης και της εμπειρίας των καθηγητών στην εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Παρόλα αυτά οι έρευνες οι οποίες επικεντρώνονται στο ελληνικό πλαίσιο και συγκεκριμένα στη διδασκαλία της ξένης γλώσσας είναι ελάχιστες. Σκοπός της έρευνας είναι να εξετάσει το κατά πόσο οι πεποιθήσεις αυτοαποτελεσματικότητας, η επαγγελματική εξέλιξη και η εμπειρία των καθηγητών αγγλικής γλώσσας επιδρά στην εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Για τον σκοπό της έρευνας σχεδιάστηκε ένα ερωτηματολόγιο αυτοαξιολόγησης αποτελούμενο από τρία μέρη. Στην έρευνα συμμετείχαν 130 καθηγητές αγγλικών οι οποίοι εργάζονται σε δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι καθηγητές με υψηλότερο αίσθημα αυτοαποτελεσματικότητας τείνουν να εφαρμόζουν διαφοροποιημένη διδασκαλία πιο συχνά σε σύγκριση με καθηγητές με χαμηλότερο αίσθημα. Όσον αφορά την επαγγελματική εξέλιξη, οι μεταπτυχιακές σπουδές και η αποτελεσματική εκπαίδευση είναι από τους παράγοντες που επίσης επιδρούν στην εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Σχετικά με την εμπειρία των καθηγητών, φαίνεται πως καθηγητές με μεγαλύτερη εμπειρία είναι πιο πρόθυμοι να εφαρμόσουν αυτό το είδος διδασκαλίας. Τέλος, προτείνονται αποτελεσματικά προγράμματα εκπαίδευσης τα οποία όχι μόνο πληροφορούν τους καθηγητές, αλλά επιπλέον επιτρέπουν την εξάσκηση στρατηγικών διαφοροποιημένης διδασκαλίας και την ανάπτυξη κατάλληλων δεξιοτήτων, μέσα από την συζήτηση και την συνεργασία με τους συναδέλφους.

Η προφορική επανατροφοδότηση στα λάθη είναι αναμφίβολα μια σημαντική μεταβλητή κατά την διαδικασία της εκμάθησης μιας δεύτερης γλώσσας και ανήκει στις πιο διαδεδομένες τεχνικές των δασκάλων για την διόρθωση στα λάθη των μαθητών (Psaltou-Joycey, 2004). Παρόλα αυτά, πολλαπλοί είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην αποτελεσματικότητα των διάφορων τύπων επανατροφοδότησης και ένας τέτοιος παράγοντας είναι το άγχος σχετικά με την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας (DeKeyser, 1993). Αυτό εκδηλώνεται με ανησυχία ή ακόμα και φόβο και βιώνεται αποκλειστικά από μαθητές σε ξενόγλωσσες τάξεις (Rassaei, 2015). Επίσης, εμφανίζεται σε νεαρούς μαθητές που μαθαίνουν τα Αγγλικά ως ξένη γλώσσα (Liu & Chen, 2013), ενώ το άγχος αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή απόδοση και επιτυχία τους (Gkonou, 2014). Ωστόσο, παρόλη την προσοχή και την έρευνα που έχει προσελκύσει το θέμα, ελάχιστες μελέτες έχουν διερευνήσει την σχέση μεταξύ του άγχους και την προφορική επανατροφοδότηση στα λάθη (Rassaei, 2015) και τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών έχουν καταλήξει σε ποικίλα και διφορούμενα συμπεράσματα. Επιπλέον, η πλειοψηφία των ερευνών που αφορούν στο θέμα αυτό αναφέρονται σε ενήλικους μαθητές της ξένης γλώσσας παραβλέποντας το γεγονός ότι το άγχος είναι επίσης πρόδηλο ανάμεσα σε νεαρούς μαθητές (Liu & Chen, 2013). Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο τη διερεύνηση των πλεονεκτημάτων που έχουν οι αναδιατυπώσεις (recasts) και η μεταγλωσσική ανατροφοδότηση (metalinguistic feedback) στην εκμάθηση γραμματικών φαινομένων σε δύο δίδυμες νεαρές μαθήτριες της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας, σε συσχετισμό με τα επίπεδα άγχους τους. Ένα μη χρονομετρημένο τεστ γραμματικής ορθότητας και ένα τεστ προφορικής μίμησης χρησιμοποιήθηκαν ως τα εργαλεία της μελέτης για την μέτρηση της έμμεσης και άμεσης γνώσης των γραμματικών φαινομένων από τις συμμετέχουσες (Ellis et. al, 2006) τόσο πριν, όσο και μετά την κύρια παρέμβαση. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με το άγχος και μια ημι-δομημένη συνέντευξη για την μέτρηση του άγχους σχετικά με την εκμάθηση της ξένης γλώσσας. Οι συνεδρίες της κύριας παρέμβασης διήρκεσαν περίπου δύο εβδομάδες. Οι συμμετέχουσες κλήθηκαν να επαναδιατυπώσουν οκτώ μικρές ιστορίες ενώ λάμβαναν προφορική επανατροφοδότηση όταν εντοπίζονταν λάθη σε δύο γραμματικά φαινόμενα: την κατάληξη –ed του Απλού Αορίστου και την κατάληξη –s του τρίτου ενικού προσώπου στα Αγγλικά. Ακολούθησε ένα άμεσο τεστ έπειτα από το πέρας της κάθε εβδομάδας παρέμβασης, καθώς επίσης πραγματοποιήθηκαν και άλλα τεστ μετά το πέρας τεσσάρων εβδομάδων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι συμμετέχουσες διέφεραν σημαντικά μόνο όσον αφορά το επίπεδο άγχους τους σχετικά με την εκμάθηση της ξένης γλώσσας. Τα κύρια ευρήματα της μελέτης είναι ότι γενικά και οι δύο μαθήτριες επωφελήθηκαν και από τους δύο τύπους προφορικής επανατροφοδότησης που χρησιμοποιήθηκαν. Το άγχος για την ξένη γλώσσα αποδείχθηκε όμως να παίζει σημαντικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα αυτών των δύο τύπων επανατροφοδότησης. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η μαθήτρια με το χαμηλό επίπεδο άγχους ωφελήθηκε και από τις επαναδιατυπώσεις αλλά και από την μεταγλωσσική ανατροφοδότηση, αλλά περισσότερο από την δεύτερη. Αντιθέτως, η μαθήτρια με το υψηλό επίπεδο άγχους επέδειξε διαφορετικό μοτίβο συμπεριφοράς καθώς ωφελήθηκε σημαντικότερα από τις επαναδιατυπώσεις παρά από την μεταγλωσσική ανατροφοδότηση. Έτσι, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης πληροφορούν και ευαισθητοποιούν τους καθηγητές της ξένης γλώσσας σχετικά με το ζήτημα αυτό.

Η μελέτη της μεταφοράς στο θεωρητικό πλαίσιο της γνωσιακής γλωσσολογίας απασχολεί τους ερευνητές εδώ και αρκετό καιρό με τα αποτελέσματα των ερευνών τους να είναι πολύ ενθαρρυντικά σε ό,τι αφορά τη διαδικασία αναγνώρισης των μεταφορών (π.χ. Steen, 1999; Stefanowitsch, 2006). Ωστόσο η σημαντική συνεισφορά της έρευνας έγκειται στο γεγονός ότι η μεταφορά δεν θεωρείται πλέον απλά ένα λογοτεχνικό στυλιστικό μέσο ή ένας μηχανισμός ρητορικής. Έχοντας αποστασιοποιηθεί από την περιοριστική μελέτη του στο λόγο, η μεταφορά πλέον νοείται ως ‘τρόπος σκέψης’ (Lakoff, 1993:210).Από τις δημοσιεύσεις των Max Black το 1954 (Metaphor) και Andrew Ortony το 1979 (Metaphor and Thought) ως το πολύ σημαντικό βιβλίο των Lakoff & Johnson Metaphors we live by το 1980, η μεταφορά υπήρξε αντικείμενο μελέτης σε μία προσπάθεια να συστηματοποιηθεί η ύπαρξη των εννοιακών μεταφορών παρά απλά να διαμορφώνονται υποθέσεις σχετικά με τη σκέψη και τη μεταφορική της βάση. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των μελετών είχε ως δεδομένα γλωσσικές μεταφορές ενώ οι αντίστοιχες εφαρμογές σε δεδομένα εικόνας ήταν λίγες με τη μελέτη της εννοιακής μετωνυμίας να υστερεί ακόμα περισσότερο. Ωστόσο, πρόσφατα έχει ενταθεί η έρευνα στη μη-γλωσσική πραγμάτωση των εννοιακών μεταφορών και μετωνυμιών αναλύοντας π.χ. (1) οπτικά ερεθίσματα και γλώσσα, μουσική, ή ήχους (βλ. Forceville, 1996 για διαφήμιση; El Reffaie, 2003 για γελοιογραφία; Coegnaerts & Kravanja, 2014 για ταινίες), (2) γλώσσα και χειρονομίες (βλ. Muller, 2008; Muller & Cienki, 2008) και (3) γλώσσα και μουσική (βλ. Zbikowski, 2009). Η ανάγκη της επέκτασης της ακαδημαϊκής έρευνας σε μη-γλωσσικές πραγματώσεις της μεταφοράς είναι επιτακτική επειδή το ανθρώπινο εννοιακό σύστημα δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη μελέτη της γλώσσας (Forceville, 2016:242). Κατά την καινούρια αυτή στροφή της ακαδημαϊκής έρευνας της μεταφοράς και σε μία προσπάθεια να αναγνωριστούν εννοιακές μεταφορές και μετωνυμίες στην γελοιογραφία της Ελληνικής κρίσης, η διπλωματική μου εργασία αποσκοπεί στη μελέτη της εννοιοποίησης και πολυτροπικής πραγμάτωσης της Ελλάδας σε γελοιογραφίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Ο σκοπός μου είναι να προστεθεί η μελέτη στο σύνολο της έρευνας πάνω στη Θεωρία της Εννοιακής Μεταφοράς και την πολυτροπική της φύση αλλά και να εξερευνηθεί ο ρόλος της εικόνας σε σχέση με τους γνωσιακούς μηχανισμούς που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης.

Η κατανόηση γραπτού λόγου μπορεί να διαταραχθεί από ποικίλους εξωτερικούς θορύβους ή ακουστικά εισαγώμενα της δικής μας επιλογής, όπως η μουσική. Σκοπός της παρούσας Διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης των ακουστικών ερεθισμάτων, συγκεκριμένα της μουσικής και της ομιλίας υποβάθρου, στην κατανόηση γραπτού κειμένου στην Αγγλική ως ξένη γλώσσα. Μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου και φοιτητές Πανεπιστημίου, φυσικοί ομιλητές της Ελληνικής γλώσσας, συμμετείχαν στην έρευνα και η απόδοσή τους αξιολογήθηκε ως προς την κατανόηση και την ταχύτητα της ανάγνωσης κειμένου. Προκειμένου να διερευνηθούν οι επιδράσεις που προκαλούνται από αυτά τα ακουστικά ερεθίσματα στην κατανόηση γραπτού λόγου, οι συμμετέχοντες έκαναν ανάγνωση ενός κειμένου στα Αγγλικά, ενώ παρεμβάλλονταν τέσσερα ηχητικά ερεθίσματα, δημιουργώντας τέσσερις ξεχωριστές συνθήκες ανάγνωσης: ανάγνωση σε ησυχία, ανάγνωση ακούγωντας ποπ μουσική με στίχους, ανάγνωση με ποπ μουσική χωρίς στίχους και ανάγνωση με παρεμβολή ομιλίας ως ηχητικό υπόβαθρο. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι ενήλικες είχαν σημαντικά υψηλότερη επίδοση από τους εφήβους όσον αφορά την κατανόηση υπό την επίδραση των τριών συνθηκών θορύβου, υποδεικνύοντας ότι ο ηλικιακός παράγοντας είναι κρίσιμος στην κατανόηση γραπτού λόγου. Τα δεδομένα επιδεικνύουν μια διαφορά ως προς τον παράγοντα φύλου υπό την επίδραση της ποπ μουσικής με στίχους καθώς οι γυναίκες σημείωσαν εξαιρετικά υψηλή επίδοση σε σύγκριση με τους άνδρες. Η ποπ μουσική με στίχους αποδεικνύεται ότι είναι το πιο ακατάλληλο περιβάλλον για την ανάγνωση κειμένου, έχοντας επιζήμιες επιρροές τόσο στην κατανόηση όσο και στον ρυθμό ανάγνωσης. Η ποπ μουσική χωρίς στίχους δεν έχει κάποια αρνητική επιρροή στη συνολική επίδοση των συμμετεχόντων και οι επιδράσεις της ομιλίας υποβάθρου αποδεικνύονται διφορούμενες, γεγονός που υποδηλώνει την παρουσία μιας σημαντικής διακύμανσης στην απόδοση μεταξύ των ατόμων. Η μελέτη εμπλουτίζει με νέα στοιχεία τις γνώσεις μας για την δεξιότητα της κατανόησης γραπτού λόγου στην Αγγλική ως ξένη γλώσσα και συμβάλλει στο να αντιληφθούμε καλύτερα τις συνήθειες γύρω από τη μελέτη.

Η γλωσσική έφεση στις ξένες γλώσσες προβλέπει τον ρυθμό με τον οποίο ένα άτομο μπορεί να μάθει επιτυχώς μια ξένη γλώσσα (Carrol, 1973). Παρά την εκτενή έρευνα σχετικά με αυτήν την ικανότητα σε μικρούς μαθητές (Alexiou, 2005) και χαρισματικούς φοιτητές πανεπιστημίου (Dai & Renzulli, 2008; Feldhusen & Moon, 1992), μέχρι στιγμής καμία μελέτη δεν ερευνά χαρισματικούς και ταλαντούχους μαθητές σχολικής ηλικίας. Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι η εκτίμηση του επιπέδου της γλωσσική έφεση στις ξένες γλώσσες των μαθητών με υψηλή διανοητική ικανότητα, μέσω της χρήσης ενός νέου εργαλείου μέτρησης. Στη μελέτη συμμετείχαν 120 μαθητές (50 άνδρες, 70 γυναίκες), ηλικίας μεταξύ 12 και 17 ετών, που συμμετείχαν στο Κέντρο για Χαρισματικά και Ταλαντούχα Παιδιά (CTY Greece). Οι μαθητές του CTY Greece θεωρούνται χαρισματικοί και ταλαντούχοι,βάση της βαθμολογίας τους σε δύο τεστ: The School and College Ability Test (SCAT) και το Spatial Test Battery (STB) που μετρούν τη λεκτική και μαθηματική ικανότητα και την οπτική-χωρική και συλλογιστική αντίληψη, αντιστοίχως. Το εργαλείο αποτελείται από πέντε μέρη, και το καθένα μετροάει συγκεκριμένες γνωστικές δεξιότητες που σχετίζονται με την γλωσσική έφεση στις ξένες γλώσσες. Χορηγήθηκαν επίσης δύο τεστ μέτρησης μεγέθους λεξιλογίου, το Pic-Lex (Alexiou, 2019) και το XLEX (Meara & Milton, 2003). Η χορήγηση ήταν ηλεκτρονική και διήρκεσε περίπου 20 έως 25 λεπτά. Η ανάλυση αξιοπιστίας έδειξε ότι το καινούριο τεστ δοκιμασιών ήταν αξιόπιστο (α = .87). Οι χαρισματικοί και ταλαντούχοι μαθητές έλαβαν υψηλές βαθμολογίες στα τεστ λεξιλογίου, και συνεπώς έχουν πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας. Επιπλέον, η πλειοψηφία των χαρισματικών και ταλαντούχων μαθητών είχε πολύ καλή επίδοση στα περισσότερα μέρη του νέου τεστ, επιτυγχάνοντας ένα μέτριο προς υψηλό επίπεδο γλωσσικής έφεσης στις ξένες γλώσσες. Επίσης, παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των φύλων των συμμετεχόντων. Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για τους καθηγητές Αγγλικών, καθώς και για τις εκπαιδευτικές πρακτικές που ακολουθούνται.

Σκοπός της διατριβής ήταν να αναλύσει τον τρόπο που συλλαμβάνεται η έννοια της κρίσης μέσα από την εξακρίβωση του μεταφορικού λόγου που χρησιμοποιήθηκε σε πολιτικές αντιπαραθέσεις μέσα στην Ελληνική Βουλή την περίοδο 2010-2015 μέσα στα πλαίσια της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Η ανάλυση είναι βασισμένη σε ένα σώμα 150.000 περίπου λέξεων που απαρτίζεται από ομιλίες που εκφωνήθηκαν στην Βουλή των Ελλήνων τις παραμονές της επικύρωσης του Πρώτου, Δεύτερου και Τρίτου Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής (Μνημόνια) για την προμήθεια οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα. Η προσέγγιση ακολουθεί την Κριτική Ανάλυση Μεταφοράς, η οποία εντάσσει τη Γνωσιακή Γλωσσολογία στην Κριτική Ανάλυση Λόγου καθότι εφαρμόζει τις μεθόδους της Θεωρίας Εννοιακής Μεταφοράς ενώ αναλύει την έννοια των μεταφορών στο υπόψη κείμενο και, συνεπώς, τον ρόλο τους στη διαμόρφωση μιας αντίληψης της τότε συγκυρίας στην Ελλάδα. Η ανάλυση περιστρέφεται γύρω από επτά κεντρικά θέματα: χρέος, οικονομία, μέτρα, συμφωνία και συνέπειές της, Ε.Ε / ευρωπαίοι σύμμαχοι και δανειστές, δημοκρατία, κοινωνία. Η εργασία, τέλος, διαπίστωσε αλλαγές στον τρόπο που χρησιμοποιούνται οι εννοιακοί μηχανισμοί στην ανάλυση της ελληνικής κρίσης χρέους κατά τη διάρκεια της υπόψη πενταετίας, οι οποίες τις περισσότερες φορές ακολουθούν την τάση της σωματοποίησης

Η παρούσα διπλωματική εργασία είχε ως σκοπό να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα των ηλεκτρονικών γλωσσικών παιχνιδιών στην εμπέδωση του Γ2 λεξιλογίου. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει την εγκυρότητα της υπόθεσης ότι τα ηλεκτρονικά γλωσσικά παιχνίδια έχουν θετική επίδραση στο Γ2 λεξιλόγιο και οδηγούν στην καλύτερη και πιο ουσιαστική εμπέδωση του σε σύγκριση με την παραδοσιακή γραπτή εξάσκηση του μέσω φυλλαδίων. Όσον αφορά τους συμμετέχοντες της έρευνας, συμπεριέλαβε δέκα Έλληνες μαθητές της αγγλικής γλώσσας, οι οποίοι κάνουν μαθήματα αγγλικών ιδιωτικά, είτε σε κέντρα ξένων γλωσσών, είτε στο σπίτι τους, ηλικίας μεταξύ 10 και 12 ετών. Οι πέντε μαθητές του ιδιωτικού κέντρου ξένων γλωσσών ανήκαν στην ομάδα ελέγχου, που έλυσε μια φωτοτυπία γραπτώς με το στοχευμένο λεξιλόγιο. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες αποτέλεσαν την πειραματική ομάδα που έπαιξαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια λεξιλογίου, τα οποία περιείχαν την ίδια μορφή και αριθμό στοιχείων και ασκήσεων με τη φωτοτυπία. Τελικώς, τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας τονίζουν το βαθμό της αποτελεσματικότητας των ηλεκτρονικών γλωσσικών παιχνιδιών, όσον αφορά την εμπέδωση του στοχευμένου Γ2 λεξιλογίου, συγκριτικά με συμβατικές μεθόδους διδασαλίας λεξιλογίου.

Η κριτική ανάλυση λόγου έχει δεχθεί μεγάλη αναγνώριση τα τελευταία χρόνια στην γλωσσολογική κοινότητα. Ασχολείται εξετάζοντας κριτικά κάθε είδος λόγου, γραπτό ή προφορικό. Δεν υπάρχει ένα γενικό θεωρητικό πλαίσιο. Αντιθέτως, υπάρχουν τρεις κυρίως προσεγγίσεις: η κοινωνιοπολιτισμική προσέγγιση του Fairclough, η κοινωνιογνωσιακή του Van Dijk και η λογοϊστορική της Wodak. Ο κύριος σκοπός των τριών αυτών προσεγγίσεων είναι ο ίδιος καθώς ο στόχος της ΚΑΛ είναι να βρει κοινωνικές ανισότητες και να εξετάσει τους τρόπους με τους οποίους παρουσιάζονται αυτές στον λόγο. Αυτή η διπλωματική εργασία επικεντρώνεται στον πολιτικό λόγο και αφορά το ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η συμφωνία των Πρεσπών αναφέρεται στην ονομασία της χώρας που τώρα ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία. Αυτό υπήρξε ένα μακροχρόνιο ζήτημα ανάμεσα στις δύο χώρες μετά από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991. Από τότε, υπήρξαν αναταραχές και αντιδράσεις μεταξύ των δύο χωρών καθώς και οι δυο επιζητούσαν την προφύλαξη της ταυτότητας και της ιστορίας τους. Η διαμάχη αυτή σχετικά με το όνομα της Μακεδονίας έλαβε τέλος το 2018 με την υπογραφή της επίσημης ονομασίας της Βόρειας Μακεδονίας. Ωστόσο, υπήρχαν πολλοί που διαφώνησαν με αυτήν την απόφαση και στις δύο χώρες. Σε αυτήν την διπλωματική, εξετάστηκαν οι κοινοβουλευτικές ομιλίες των δύο μεγάλων πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη (Νέα Δημοκρατία) και Αλέξη Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ) στην συζήτηση σχετικά με την συμφωνία. Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν οι προσεγγίσεις των Wodak και Van Dijk. Η προσοχή στράφηκε στον τρόπο με τον οποίο η προϋπόθεση, η λεξικοποίηση και η νοηματοδότηση κατασκέυασαν την ιδέα του έθνους και στον εάν υπήρξαν διαφορές ανάμεσα στους δύο πολιτικούς όπως και στις ιδεολογίες που ο καθένας πρεσβεύει. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η θετική παρουσίαση του Εαυτού και η αρνητική παρουσίαση του Άλλου ήταν έκδηλες και στις δύο ομιλίες. Ωστόσο, υπήρξαν σημαντικές διαφορές στα νοήματα που έδωσαν στο όνομα Μακεδονία και στις λεξικές δομές που χρησιμοποίησαν για να αναφερθούν στους Βόρειους Μακεδόνες οι οποίες αποκαλύπτουν την ιδεολογία τους και την αντίληψή τους για το έθνος.

Ο κύριος σκοπός αυτής της έρευνας είναι να ερευνηθούν οι απόψεις και οι στάσεις των Ελλήνων/ίδων καθηγητών/τριών αναφορικά με το δράμα ως εκπαιδευτικό εργαλείο στο πλαίσιο της διδασκαλίας ξένων γλωσσών. Με σκοπό να ερευνηθούν οι απόψεις και οι στάσεις των εκπαιδευτικών, ξεκίνησε μια μικτή έρευνα με συνδυασμό μεθόδων. Κατά την διάρκεια του πρώτου σταδίου της έρευνας, κατασκευάστηκε ένα ερωτηματολόγιο σε τρεις διαφορετικές μορφές. Ανάλογα με το εάν οι Έλληνες/ίδες καθηγητές/τριες αγγλικών χρησιμοποιούν, δεν χρησιμοποιούν ή έχουν χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή τεχνικές δραματοποίησης αλλά έχουν εγκαταλείψει αυτήν την εφαρμογή, ζητήθηκε από τους καθηγητές/τριες της αγγλικής γλώσσας να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο που εξέφραζε καλύτερα την τότε διδακτική τους κατάσταση. Ένα σύνολο 94 ερωτηματολογίων συγκεντρώθηκε και έπειτα, η δεύτερη φάση της έρευνας ξεκίνησε. Στην δεύτερη ποιοτική φάση, 14 καθηγητές/τριες αγγλικών συμμετείχαν σε ημι-δομημένες προσωπικές συνεντεύξεις. Τα δεδομένα των ερωτηματολογίων αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας το λογισμικό SPSS, ενώ το περιεχόμενο των συνεντεύξεων απομαγνητοφωνήθηκε και μεταφράστηκε. Τόσο τα ποσοτικά όσο και τα ποιοτικά δεδομένα που συλλέχθηκαν αποκάλυψαν ότι οι Έλληνες/ιδες εκπαιδευτικοί της αγγλικής γλώσσας δεν συσχετίζουν την καταλληλότητα του δράματος με μαθητές/τριες συγκεκριμένων ηλικιακών ομάδων. Επιπλέον, τα δεδομένα που συλλέχθηκαν αποδεικνύουν την ύπαρξη πόλωσης ανάμεσα στον πληθυσμό της έρευνας, καθώς οι συμμετέχοντες/ουσες είτε χρησιμοποιούν είτε δεν χρησιμοποιούν το δράμα στην διδακτική τους μεθοδολογία, ενώ ο αριθμός των εκπαιδευτικών που έχουν εγκαταλείψει την εφαρμογή του δράματος είναι ελάχιστος σε αυτή την έρευνα. Συνεπώς, έγινε μια προσπάθεια να οριστούν ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι που οι Έλληνες/ίδες καθηγητές/τριες αγγλικών δεν εφαρμόζουν δραστηριότητες δραματουργίας στα μαθήματά τους, ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι ώστε αυτοί που έχουν χρησιμοποιήσει το δράμα στα μαθήματά τους κάποια στιγμή στην διδακτική τους πορεία σταμάτησαν την εφαρμογή του στην τάξη, και τέλος, ποια είναι τα κύρια οφέλη και ποιες οι προκλήσεις που αναγνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί που χρησιμοποιούν το δράμα στα μαθήματά τους. Οι δυσκολίες που αυτοί οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αντιμετωπίσουν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως έναυσμα για περαιτέρω έρευνα και βήματα μπορούν να γίνουν ώστε να μειωθούν αυτές οι δυσκολίες και να διευκολυνθούν οι καθηγητές/τριες στην προσπάθειά τους να ενσωματώσουν το δράμα στο διδακτικό τους πλαίσιο.

Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη των σύγχρονων πολυπολιτισμικών πολιτικών στην Βρετανία που ενώ δίνουν έμφαση στην πολιτιστική ποικιλομορφία και διακηρύσσουν την διαφορετικότητα του καθενός, στην πραγματικότητα διατηρούν μηχανισμούς αποκλεισμού που σκοπεύουν στην αφομοίωση αντί στην ενσωμάτωση της οποιασδήποτε πολιτισμικής ή φυλετικής διαφορετικότητας. Η Monica Ali στο βιβλίο της Brick Lane (2003), η Andrea Levy στο Fruit of the Lemon (1999) και η Zadie Smith στο βιβλίο της White Teeth (2000) απεικονίζουν κοινότητες της διασποράς καθώς και τις δυσκολίες που οι μη-λευκοί υπήκοοι, αυτοί με Αφρικανική και Ασιατική καταγωγή, αντιμετωπίζουν στην πολυπολιτισμική Βρετανία εξαιτίας της υποτιθέμενης διαφορετικότητάς τους. Με αυτόν τον τρόπο, έρχονται στο προσκήνιο οι φυλετικές διακρίσεις που εξακολουθούν να επηρεάζουν τις κοινωνικές σχέσεις στη σύγχρονη Βρετανική κοινωνία. Ο ορισμός της Sara Ahmed περί «ξένου» χρησιμοποιείται ως αφετηρία για την διερεύνηση της κωδικοποίησης των μη-λευκών υπηκόων της Βρετανίας ως «ξένων» εξαιτίας της συγκεχυμένης ταυτότητάς τους. Η φυλετική και/ή πολιτισμική διαφορετικότητά τους είναι αυτή που τους καθιστά ασύμβατους με τις ηγεμονικές αντιλήψεις της λευκής Βρετανικής ταυτότητας. Οι Ali, Levi και Smith αμφισβητούν και τελικά αποδομούν την κυρίαρχη εικόνα της ανόθευτης, αμετάβλητης και πάγιας λευκής Βρετανικής ταυτότητας. Στη θέση της εισάγουν μια περισσότερο διευρυμένη αντίληψη της Βρετανικής ταυτότητας: μια πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυπολιτισμική Βρετανική ταυτότητα που αψηφεί τις απόλυτες κατηγοριοποιήσεις. Επιπλέον μέσα από το έργο τους εκθέτουν την απλουστευμένη και οντολογική αντίληψη του «ξένου» που αποδίδεται σε όποιον δεν υπόκειται στην τρέχουσα αποκλειστική και περιορισμένη έννοια της «Βρετανικότητας». Ακόμη νομιμοποιούν την ύπαρξη και την υπηκοότητα των χαρακτήρων τους στη Βρετανία επικυρώνοντας με αυτό τον τρόπο την βρετανική τους ταυτότητα και το νόμιμο δικαίωμά τους να βρίσκονται εκεί. Οι εν λόγω συγγραφείς τονίζουν τον απρόβλεπτο και υβριδικό χαρακτήρα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών και ως εκ τούτου την αδυναμία διάκρισης σαφών κατηγοριών. Εκθέτοντας τους περιορισμούς των σύγχρονων πολυπολιτισμικών κοινωνιών, οι Ali, Levy και Smith προωθούν ένα νέο μοντέλο πολυπολιτισμικότητας που βασίζεται στη συνεχή διαπραγμάτευση της φυλετικής και πολιτισμικής διαφορετικότητας.

Η έρευνα πάνω στη διόρθωση των λαθών του γραπτού λόγου δείχνει ότι οι καθηγητές τείνουν να παρέχουν διορθωτική ανατροφοδότηση στους μαθητές και ότι οι δεύτεροι είναι πρόθυμοι να τη δεχτούν. Η παρούσα ημι-διαχρονική έρευνα μελετά την επίδραση δύο διαφορετικών ειδών γραπτής διορθωτικής ανατροφοδότησης (WCF), συγκεκριμένα την άμεση (σαφή) και την έμμεση (μέσω υπογράμμισης των λαθών) διορθωτική ανατροφοδότηση, στοχεύοντας σε «διαχειρίσιμα» και «μη διαχειρίσιμα» λάθη αντίστοιχα. Δύο δεκάχρονες μαθήτριες της Αγγλικής ως Ξένης γλώσσας συμμετείχαν στην έρευνα. Αρχικά οι δύο μαθήτριες υποβλήθηκαν σε μία τυποποιημένη εξέταση αξιολόγησης (standardized placement test). Τα δεδομένα συνίστανται σε 88 έκθεσεις πάνω σε θέματα της καθημερινότητάς τους (journal writing). Οι πρώτες 44 εκθέσεις (περίοδος πρώιμης αξιολόγησης) οι οποίες παρήχθησαν χωρίς χρονικό περιορισμό (untimed) αποτελούν την πρώτη φάση της έρευνας (pre-test essay session). Οι μαθήτριες κλήθηκαν να διορθώσουν τα «διαχειρίσιμα» (treatable) λάθη στα οποία είχε παρασχεθεί έμμεση διορθωτική ανατροφοδότηση (υπογράμμιση των λαθών) από την καθηγήτρια-ερευνήτρια. Παράλληλα, ζητήθηκε από τις μαθήτριες να προσέξουν τα «μη διαχειρίσιμα» (untreatable) λάθη, τα οποία είχαν διορθωθεί με άμεση διορθωτική ανατροφοδότηση. Μετά από τη διόρθωση-αναθεώρηση (revision) κάθε έκθεσης της πρώτης φάσης οι μαθήτριες έλαβαν πληροφορίες σχετικές με τα λάθη που διέπραξαν (εξήγηση γραμματικων κανόνων, μεταγλωσσικές πληροφορίες/στοιχεία). Στη συνέχεια, ακολούθησε η «ύστερη-αξιολόγηση» (post-test essay session) κατά την οποία οι μαθήτριες κλήθηκαν να παράξουν 44 εκθέσεις πάνω στα θέματα της πρώτης φάσης της έρευνας με χρονικό περιορισμό αυτή τη φορά. Στο τέλος, ζητήθηκε από τις μαθήτριες να γράψουν 4 νέες εκθέσεις (delayed post-test essays) πάνω σε διαφορετικά αυτή τη φορά θέματα. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι και τα δύο είδη γραπτής διορθωτικής ανατροφοδότησης που εφαρμόσθηκαν στην παρούσα μελέτη συμβάλλουν στην προώθηση της γλωσσικής ανάπτυξης δεκάχρονων παιδιών κατά την εκμάθηση της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας. Οι στάσεις των μαθητών σχετικά με τη διόρθωση των λαθών επίσης αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος της παρούσας έρευνας. Επιπροσθέτως, εικάζεται ότι η έμμεση γραπτή διορθωτική ανατροφοδότηση ήταν περισσότερο αποτελεσματική σε σχέση με την άμεση λόγω της προτίμησής της πρώτης και από τις δύο μαθήτριες. Τέλος, γίνεται αναφορά στην πιθανή εμπλοκή των ατομικών χαρακτηριστικών στη γλωσσική ανάπτυξη των μαθητών μικρής ηλικίας.

Ο όρος Προσωδικό Τελικό Βάρος αναφέρεται στην τάση βαρύτερων προσωδικών μονάδων να καταλαμβάνουν θέσεις πιο κοντά στο τέλος μια πρότασης, με σκοπό την επιτονική ευθυγράμμιση (Ryan, 2019). Η πιο συστηματικά μελετημένη μορφή του φαινομένου είναι η παράταξη σε διωνυμικές φράσεις. Ίσως η πιο γνωστή ανάλυσή του είναι των Cooper and Ross (1975), οι οποίοι προτείνουν ότι, μεταξύ άλλων, οι φωνολογικές ιδιότητες που μπορούν να συσχετιστούν με την δεύτερη θέση ενός διωνύμου Α και Β, είναι ανοιχτά και οπίσθια φωνήεντα, περισσότερες συλλαβές, καθώς και η φύση των συλλαβικών εκβάσεων μιας λέξης (Oakeshott-Taylor, 1984; Benor and Levy, 2006; Mollin 2012). Η παρούσα μελέτη στοχεύει να ερευνήσει τα φωνολογικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν πιθανώς να ορίσουν την σειρά των λέξεων σε παρατακτικά σχήματα στη Νέα Ελληνική σύμφωνα με την αρχή του Τελικού Βάρους. Υπάρχουν διάφορα παραδείγματα στη Νέα Ελληνική Γλώσσα τα οποία δείχνουν να συμπίπτουν με εκφάνσεις σχετικές με το Προσωδικό Τελικό Βάρος. Μία πιθανή έκφανση σχετική με την ποιότητα των φωνηέντων παρατηρείται σε εκφράσεις όπως din-dan και platsa-plutsa, καθώς μία συλλαβική έκφανση σε παγιωμένες εκφράσεις όπως «ήθη και έθιμα» [?iθi ce ?eθima]. Μια ακόμα έκφανση σχετική με τον τονισμό βρίσκεται στα αποτελέσματα από τις μελέτες των Topintzi and Kainada (2012) και Revithiadou et al. (2015) σύμφωνα με τις οποίες ακρωνύμια των οποίων οι τελικές συλλαβές περιέχουν εκβάσεις συμφώνων έχουν την τάση να τονίζονται στην λήγουσα, περισσότερο από αυτές που είναι ανοιχτές. Ο βασικός στόχος της μελέτης αυτής είναι να ερευνήσει πειραματικά την πιθανή επιρροή της ποιότητας των φωνηέντων, του αριθμού συλλαβών, και της ύπαρξης και μη τελικών συλλαβικών εκβάσεων (σε συνδυασμό με τον ρόλο του τονισμού) στην σειρά των λέξεων στα Ελληνικά. Δύο ερωτηματολόγια κλειστού τύπου σχεδιάστηκαν στοχεύοντας να ερευνήσουν την ορθότητα των παραπάνω υποθέσεων, ακολουθώντας μεθοδολογίες όπως των Bolinger (1962), Oakeshott-Taylor (1984), και Parker (2003). Και στα δύο ερωτηματολόγια, οι συμμετέχοντες έπρεπε να διαβάσουν μια πρόταση στα Ελληνικά, η οποία τελείωνε σε ένα διώνυμο, και να υποδείξουν ποια σειρά λέξεων προτιμούν μέσα στην φράση, «Α και Β» ή «Β και Α». Στο πρώτο ερωτηματολόγιο, οι φράσεις δεν αποτελούν παγιωμένες εκφράσεις, αλλά τυχαία ζεύγη. Το δεύτερο ερωτηματολόγιο ακολουθεί την ίδια μεθοδολογία, αλλά περιέχει ζεύγη ψευδο-λέξεων, όπως στα πειράματα των Pinker and Birdsong (1979), Parker (2003), και Ryan (2019), στοχεύοντας στην εξάλειψη σημασιολογικών παραγόντων, καθώς και στον μεγαλύτερο έλεγχο της φωνολογικής δομής των λέξεων. Οι τάσεις που προκύπτουν από τα αποτελέσματα δείχνουν ότι όντως η ποιότητα των φωνηέντων είναι ένας σημαντικός παράγοντας στο δεύτερο πείραμα, αλλά στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα προκύπτουν και από τα δύο πειράματα για τις παραμέτρους του αριθμού συλλαβών και της τελικής συλλαβικής έκβασης. Τα αποτελέσματα αυτά είναι σύμφωνα με την πρόβλεψη του Ryan (2019) για την συμπεριφορά προσωδικά βαρύτερων μονάδων, και δείχνουν ότι οι Ελληνικές λέξεις που περιέχουν οπίσθια φωνήεντα, περισσότερες συλλαβές, ή τελικές συλλαβές με εκβάσεις, προτιμώνται σε θέσεις που μπορούν να συμπίπτουν με το πυρηνικό τονικό ύψος της φράσης, ένα συμπέρασμα ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τα Νέα Ελληνικά, μία γλώσσα που δεν θεωρείται ότι έχει φωνολογικό βάρος (Drachman and Malikouti-Drachman, 1999). Τέλος, η τάση που παρατηρείται ερμηνεύεται λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως η λεξική συχνότητα (Fenk-Oczlon, 1989) και το μαρκάρισμα (Benor and Levy, 2006), καθώς και η σχετικότητα της Ελληνικής με συστήματα φωνολογικού βάρους με διαβαθμίσεις (Duarte-Garcia 2017). Το συμπέρασμα της παρούσας έρευνας είναι ότι καμία ερμηνεία δε μπορεί να περιγράψει ολοκληρωτικά τα αποτελέσματα, και ότι η διεπαφή τονισμού και βάρους παραμένει ανοιχτό ζήτημα για τα Νέα Ελληνικά.

Έπειτα από το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του το 2016, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει εισέλθει σε μία τροχιά, ώστε να κόψει τους δεσμούς που το ενώνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οριακή νίκη της καμπάνιας που υποστήριζει την αποχώρηση απο την Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε μια περίοδο πολιτικής και διπλωματικής αναταραχής, τόσο μέσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όσο και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πραγματοποίηση του “Brexit”, όπως ονομάστηκε, έχει αποδειχθεί μια ιδιαιτέρως κουραστική δουλειά και εξακολουθεί να καθυστερεί, παρόλο που την χρονική περίοδο που γράφεται η παρούσα εργασία φαίνεται να ακολουθεί μια σταθερή πορεία προς την επίλυσή της. Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εφαρμοστεί το μοντέλο της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου σε συνεντεύξεις των δύο συντηρητικών πρωθυπουργών που επωμίστηκαν την διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το Brexit (Τερέζα Μέι και Μπόρις Τζόνσον). Έχοντας κατά νου πως η θέση τους ως πρωθυπουργοί τους οδήγησε να υποστηρίξουν και να φέρουν εις πέρας το Brexit από τη στιγμή που ξεκίνησε, θα στοχεύσουμε στο να αποκαλύψουμε τα γλωσσικά και τα έξω-γλωσσικά μέσα που μπορεί να χρησιμοποιούν, ώστε να καταστήσουν τον λόγο τους πειστικό, καθώς και το πως τα επιχειρήματά τους μπορεί να είναι φαιδρά και παραπλανητικά, παρόλο που δεν προβλέπεται να είναι. Το θεωρητικό πλαίσιο που θα ακολουθηθεί είναι κυρίως βασισμένο στην συμβολή των Fairclough και van Dijk στον τομέα της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου, καθώς και στην άποψη των van Dijk και Foucault, οτι ο λόγος από μόνος του αποτελεί μια κοινωνική οντότητα και η κατάλληλη χρήση του μπορεί να καταλήξει στην μεταβολή της κοινωνίας.

Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στο να εξετάσει τα είδη των λεκτικών συνειρμών που τείνουν να κάνουν οι φυσικοί και μη φυσικοί ομιλητές στην ελληνική ως πρώτη (Γ1) και δεύτερη (Γ2) γλώσσα αντίστοιχα, καθώς επίσης και να ερευνήσει εάν η παράμετρος της συχνότητας των λεκτικών ερεθισμάτων επηρεάζει τις απαντήσεις των συμμετεχόντων. Το τεστ λεκτικών συνειρμών δόθηκε σε τάξεις των ενήλικων Γ2 μαθητών καθώς και σε τρεις τάξεις μαθητών δημοτικής εκπαίδευσης –τετάρτη, πέμπτη και έκτη- με μητρική γλώσσα τα ελληνικά. Το επίπεδο ελληνομάθειας και των δύο ομάδων είναι Β1-Β2. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε γενικές γραμμές και οι δύο ομάδες (Γ1 και Γ2) έτειναν στο σχηματισμό παραδειγματικών μοτίβων. Οι συμμετέχοντες με μητρική γλώσσα τα ελληνικά παρουσίασαν μεγαλύτερο αριθμό παραδειγματικών και συνταγματικών συνειρμών σε αντίθεση με τους ενήλικες Γ2 μαθητές ελληνικών, οι οποίοι είχαν μεγαλύτερη τάση για φωνολογικά μοτίβα σε σχέση με την Γ1 ομάδα. Οι απαντήσεις βρέθηκαν ότι επηρεάζονταν κυρίως από την κατηγορία των σχετικά συχνών λεκτικών ερεθισμάτων, καθώς και για τις δύο ομάδες οι παραδειγματικοί συνειρμοί μειώθηκαν, ενώ οι συνταγματικοί και φωνολογικοί αυξήθηκαν κατά τη μετάβαση από τις λέξεις υψηλής συχνότητας στις σχετικά συχνές. Πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων στην ομάδα των μη φυσικών ομιλητών, οι τάσεις αυτές δεν συνεχίστηκαν στην κατηγορία των λεκτικών ερεθισμάτων χαμηλής συχνότητας υποδεικνύοντας την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα.

Η μεταπτυχιακή διατριβή με τίτλο ‘Από το Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ στο Περί Τυφλότητας του Ζοζέ Σαραμάγκου: Η Κατασκευή της Κοινωνικής Πραγματικότητας και η Αναπαράσταση της Ανθρώπινης Πάλης’, επικεντρώνεται σε μία συγκριτική ανάλυση ανάμεσα στο θεατρικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό και στο μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκου, Περί Τυφλότητος. Συγκεκριμένα, αναλύεται η ιδιαίτερη γραφή τόσο του Μπέκετ, όσο και του Σαραμάγκου, παρά το γεγονός ότι τα δύο λογοτεχνήματα ανήκουν σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη. Γίνεται σαφές πως τα θέματα που απασχολούν τον Μπέκετ και που αποτελούν κατ’ επέκταση αντικατοπτρισμό των αναγκών και πληγών της κοινωνίας στα μέσα του εικοστού αιώνα, εξακολουθούν και απασχολούν τον Σαραμάγκου στα τέλη του ίδιου αιώνα - οι ανθρώπινες σχέσεις, οι κυβερνήσεις που εκθέτουν τον λαό σε κίνδυνο, αλλά και η αποκτήνωση του ανθρώπου, όταν οι συνθήκες διαβίωσης γίνονται άσχημες. Και τα δύο βιβλία, πάντως, απαρτίζονται από ήρωες-αντιήρωες που στο τέλος καταφέρνουν να επιζήσουν μόνο και μόνο επειδή παραμένουν ενωμένοι, έχοντας ως πρώτιστο μέλημά τους την ανάγκη τους για συντροφικότητα. Η διατριβή αυτή επιχειρεί μία ιστορική αναδρομή στα πολιτικά, κοινωνικά, όπως και στα λογοτεχνικά κινήματα που αναπτύσσονται την εποχή αυτή: πιο συγκεκριμένα, στην Avant-Garde, από την οποία γεννήθηκε το Θέατρο του Παραλόγου, ως αποτέλεσμα του θυμού και της απογοήτευσης των ανθρώπων μετά τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και στο δικτατορικό καθεστώς κάτω από το οποίο έζησε ο Σαραμάγκου, το οποίο τον επηρέασε και μεταφέρει στη λογοτεχνία του. Βασικοί άξονες της ανάλυσης αποτελούν η κατακερματισμένη και επαναληπτική γλώσσα, την οποία βάζει ο Μπέκετ τους ήρωες-αντιήρωές του να χρησιμοποιούν σε μια τελματωμένη προσπάθεια να επικοινωνήσουν και η απουσία μνήμης τους, η οποία ενισχύει την αδυναμία επικοινωνίας τους σε έναν ανύπαρκτο χρόνο-τόπο. Παράλληλα, έμφαση δίνεται στον ιδιόμορφο τρόπο γραφής που κυριαρχεί στο Περί Τυφλότητος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από μία ακατάσχετη πολυλογία. Ο τόπος και ο χρόνος είναι και εδώ απροσδιόριστοι, δίνοντας διαχρονική και πανανθρώπινη διάσταση στο μυθιστόρημα. Όσο για τη μνήμη, οι χαρακτήρες εδώ ξεχνούν τους καλούς τους τρόπους μόλις η ζωή τους δυσκολεύει. Και οι δύο συγγραφείς δημιουργούν ‘υβρίδια’ ανθρώπου και ζώου αποδεικνύοντας πως όταν ο άνθρωπος απομονωθεί από τις κοινωνικές συμβάσεις, αναδύεται η ζωώδης πλευρά του. Η διατριβή επιχειρεί την ανάλυση της έννοιας του Άλλου και στα δύο βιβλία ώστε να αποδειχτεί πως οι χαρακτήρες όχι μόνο είναι αλληλοεξαρτώμενοι, αλλά στον Άλλον αντικατοπτρίζεται ο ίδιος τους ο εαυτός, όπως σημειώνει ο Paul Ricoeur στο βιβλίο του Oneself as Another. Τέλος, η ανάλυση επικεντρώνεται στην έννοια του Πανοπτισμού, η οποία στηρίζεται στον Michel Foucault και στο βιβλίο του Επιτήρηση και Τιμωρία: H Γέννηση της Φυλακής με σκοπό να εξηγήσει τις μορφές ελέγχου και τους τρόπους επιβολής της πειθαρχίας στις φανταστικές αυτές κοινωνίες όπου ο χρόνος, ο τόπος, η γλώσσα και η μνήμη χάνουν κάθε γνωστό νόημα και ανοίγονται στην ερμηνευτική ελευθερία του αναγνώστη. Καθίσταται έτσι σαφές ότι o ιδιόμορφος τρόπος γραφής των δύο λογοτεχνημάτων λειτουργεί πολυεπίπεδα και κατορθώνει να αναδείξει τα βαθιά ρήγματα σε κοινωνικές δομές και ανθρώπινες σχέσεις.

Η διατριβή αυτή ερεύνησε τις στρατηγικές εκμάθησης γλώσσας σε ένα μικρό επαρχιακό γυμνάσιο της Βόρειας Ελλάδας. Το επίκεντρο της έρευνας ήταν οι στρατηγικές εκμάθησης γλώσσας που χρησιμοποιούν ο καθηγητής των Ελληνικών (ως μητρική γλώσσα) και η καθηγήτρια των αγγλικών (ως δεύτερη γλώσσα), όπως επίσης και οι στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι μαθητές των δύο τάξεων (1 η και 2 α γυμνασίου). Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για την έρευνα περιλάμβανε πρώτα παρακολουθήσεις εντός της τάξης των μαθημάτων της Νεοελληνικής Γλώσσας της 1 ης τάξης και των μαθημάτων Αγγλικών της 1 η ; και της 2 ας τάξης του σχολείου (5 και 10 ώρες αντίστοιχα). Στη συνέχεια, δόθηκε καις τους καθηγητές και στους μαθητές αυτών των τάξεων μια προσαρμοσμένη στα Ελληνικά έκδοση του ερωτηματολογίου SILL, με σκοπό την αναγνώριση των προτιμήσεών τους όσον αφορά τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν. Τέλος, πραγματοποιήθηκαν και συνεντεύξεις με τους δύο διδάσκοντες. Τα δεδομένα αναλύθηκαν μέσω θεματικής ανάλυσης, όπως και μέσω περιγραφικής και επαγωγικής στατιστικής, ώστε να καθοριστούν οι στρατηγικές που χρησιμοποιούνται συχνότερα από διδάσκοντες και μαθητές. Τα δεδομένα αποκάλυψαν ότι υπάρχουν κάποιες ομοιότητες μεταξύ των στρατηγικών που επιλέγονται από τους δύο διδάσκοντες και των στρατηγικών που προτιμούν οι μαθητές. Όμως, προέκυψαν και διαφορές, μιας και τα Αγγλικά, ως ξένη γλώσσα, και τα Ελληνικά, η μητρική, δεν αποκτώνται ούτε διδάσκονται με τον ίδιο τρόπο. Επιπλέον, οι στρατηγικές που οι διδάσκοντες ισχυρίζονταν ότι χρησιμοποιούσαν διέφεραν από αυτές που χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια των παρακολουθήσεων των μαθημάτων, ενώ οι μαθητές ισχυρίστηκαν ότι χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι στρατηγικές τις οποίες οι καθηγητές θεωρούσαν πολύπλοκες γι’ αυτούς. Τέλος, παρέχονται περιορισμοί της παρούσας διατριβής καθώς και προτάσεις για μελλοντική έρευνα.

Αυτή η μελέτη ερεύνησε την αποτελεσματικότητα διαφορετικών ειδών ανατροφοδότησης σε τρία διαφορετικά γραμματικά μορφήματα. Μια σειρά από τεστ χορηγήθηκαν στους δύο συμμετέχοντες (δίδυμα αδέρφια), τα οποία συμπεριέλαβαν δύο ασκήσεις, προφορική εκμαίευση (oral elicited imitation task) και κρίση γραμματικής ορθότητας προτάσεων (grammaticality judgment task), για να ελεγχθεί η απόδοσή τους στα άρθρα (articles), στον αόριστο (past simple) και στο τρίτο ενικό πρόσωπο (third-person agreement). Μετά τη χορήγηση της προκαταρκτικής δοκιμής (pre-test), και οι δύο συμμετέχοντες έλαβαν εντατική διόρθωση στις τρεις αυτές δομές κατά τη διάρκεια πέντε μαθημάτων. Ρητή ανατροφοδότηση (explicit feedback) επιλέχθηκε για τα άρθρα, εκμαίευση (elicitation) για το παρελθοντικό μόρφημα και εμφατική αναδιατύπωση (emphatic recast) για το τρίτο ενικό. Τα επεισόδια διορθωτικής ανατροφοδότησης όπως και επιδιόρθωση των μαθητών (learners’ uptake) απομαγνητοφωνήθηκαν. Αμέσως μετά την παρέμβαση χορηγήθηκε η τελική δοκιμή (immediate post-test), η οποία ήταν πανομοιότυπη με την προκαταρτική. Τρία δικτόγλωσσα και τρεις γραπτές ασκήσεις δόθηκαν στους δύο συμμετέχοντες μετά την τελική δοκιμή και η καθυστερημένη τελική δοκιμή (delayed post-test) έγινε τρεις μήνες μετά την πρώτη. Καμία σημαντική βελτίωση δε βρέθηκε στην επίδοση των συμμετεχόντων στα τρία τεστ. Ωστόσο, σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε στην επίδοσή τους στον παρελθοντικό χρόνο και στο τρίτο ενικό πρόσωπο. Καμία σημαντική διαφορά δεν παρατηρήθηκε στα δικτόγλωσσα και τις τρεις γραπτές δραστηριότητες μεταξύ των δύο συμμετεχόντων, όπως επίσης και στις περιπτώσεις επιδιόρθωσης σχετικά με την προφορική και γραπτή γλώσσα

Το θέμα της Μεταπτυχιακής αυτής εργασίας, είναι να διερευνήσει το πως η περίοδος εκμάθησης Αγγλικών ως ξένης γλώσσας, έχει επηρεάσει τις ικανότητες της προφορικής αφήγησης των νέων μαθητών της αγγλικής γλώσσας. Χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικές ιστορίες ώστε να προκαλέσει τις προφορικές αφηγήσεις μαθητών ηλικίας από 9 εώς 12 χρονών, αυτή η εργασία εξετάζει τα χαρακτηριστικά της μικροδομής και της μακροδομής των αφηγήσεων της ιστορίας. Συγκεκριμένα, εξετάζει την πολυπλοκότητα της γραμματικής που χρησιμοποιήθηκε, τον αριθμό και τα είδη των λέξεων, το περιεχόμενο, την οργάνωση των προτάσεων, και την ευχέρεια λόγου στις προφορικές προτάσεις που ειπώθηκαν, καθώς συγκρίνει τα αποτελέσματα δύο τάξεων από ένα Δημοτικό Σχολείο της Ελλάδας. Ένας σημαντικός παράγοντας τον οποίο εξετάζει αυτή η έρευνα, είναι η περίοδος στην οποία οι συμμετέχοντες είχαν επαφή με την Αγγλική γλώσσα, καθώς ερευνά την συσχέτιση μεταξύ του χρόνου που οι μαθητές ασχολούνται με τα αγγλικά και των προφορικών αφηγήσεων που ειπώθηκαν. Εξαιτίας του μικρού αριθμού συμμετεχόντων σε αυτήν την έρευνα, οι τρεις ιστορίες που χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο εξέτασης, ερευνώνται με έναν λεπτομερή, καθώς και διεξοδικό τρόπο, ώστε να υπάρχει μία πλήρης κατανόηση του τι κατάφεραν οι μαθητές στις αφηγήσεις των ιστοριών. Τα αποτελέσματα ενισχύονται αργότερα από το τεστ λειτουργικής μνήμης N-Back, μέσω του οποίου εκφέρονται αποτελέσματα σχετικά με το αν η λειτουργική μνήμη των συμμετεχόντων ενισχύει την παραγωγή προφορικών αφηγήσεων με μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Έτσι, εξετάζονται διαφορετικές βαθμίδες στο τεστ της λειτουργικής μνήμης, ώστε να δούμε πως επηρεάζονται σε καθε περίπτωση οι γλωσσικές μεταβλητές τω προφορικών αφηγήσεων.

Κανένας δεν μπορεί να δηλώσει με σιγουριά, την ακριβή χρονολογία και τον ακριβή τόπο όπου η γλωσσική επαφή συνέβη για πρώτη φορά, ωστόσο απέκτησε ιδιαίτερη σημασία για την ανθρώπινη επικοινωνία και αποτελεί ένα εμφανές φαινόμενο ακόμα και στον 21ο αιώνα (Thomason, 2001). Ως γλωσσική επαφή, ορίζεται η χρήση δύο ή περισσοτέρων γλωσσών στον ίδιο χώρο και χρόνο. Η αγγλική γλώσσα θεωρείται, παράδειγμα γλωσσικής επαφής στην σημερινή εποχή, καθώς έχει υιοθετήσει γλωσσικά δάνεια από άλλες γλώσσες, όπως έχει συμβεί και το αντίθετο. Στις μέρες μας, η αγγλική γλώσσα θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές γλώσσες που χρησιμοποιείται ευρέως τόσο στο Διαδικτύου όσο και εκτός Διαδικτύου στον καθημερινό λόγο, λόγω της εκτεταμένης χρήσης του Διαδικτύου. Επιπροσθέτως, όσον αφορά την περίπτωση της ελληνικής κοινωνίας, που θεωρείται κατεξοχήν μονόγλωσση, η εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας προωθείται τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και μεγάλος αριθμός Ελλήνων τείνει να χρησιμοποιεί Αγγλικά γλωσσικά δάνεια στον καθημερινό λόγο, εντός και εκτός Διαδικτύου, παρά την ύπαρξη αντίστοιχων λέξεων στα ελληνικά (Tatsioka, 2010). Συνεπώς, είναι φανερό ότι η επικράτηση της αγγλικής-αμερικάνικης γλώσσας στους τομείς της τεχνολογίας, της επιστήμης και της διασκέδασης (Androutsopoulos, 2007), σε συνδυασμό με την προώθηση της εκμάθησης ξένης γλώσσας στην ελληνική κοινωνία, έχουν φέρει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση φαινομένων γλωσσικής επαφής, όπως είναι : η Εναλλαγή κώδικα (Tatsioka, 2010). Η Εναλλαγή κώδικα, αποτελεί ένα κοινό φαινόμενο γλωσσικής επαφής, που συναντάται σε δίγλωσσες και πολύγλωσσες κοινωνίες και έχει οριστεί ως η εναλλασσόμενη χρήση δύο ή περισσότερων γλωσσών (Clyne, 1987). Ο στόχος της διατριβής είναι να παρουσιάσει και να επεξηγήσει τους λόγους πίσω από την χρήση της Eναλλαγής κώδικα μεταξύ της ελληνικής και της αγγλικής γλώσσας, στο διαδικτυακό περιβάλλον του μέσου κοινωνικής δικτύωσης, γνωστό ως Instagram. Για τους σκοπούς της συγκεκριμένης έρευνας, συλλέχθηκαν δεδομένα από λογαριασμούς του Instagram , τεσσάρων γυναικών και τεσσάρων ανδρών ελληνικής καταγωγής, τα οποία αναλύθηκαν και κατηγοριοποιήθηκαν σύμφωνα με την προσέγγιση της Ανάλυσης Συνομιλίας που προτάθηκε από τον Auer (1984), και σύμφωνα με τις κατηγοριοποιήσεις των χρήσεων της Εναλλαγής κώδικα, που προτάθηκαν από την: Tsilipakou (1999), την Tsiplakou (2009), τον Hoffman (1991) and την Georgakopoulou (2011). Η προσέγγιση που υιοθετήθηκε στην παρούσα διατριβή, είναι η ψηφιακή εθνογραφία, η οποία βοήθησε στην λεπτομερή εξέταση, ανάλυση και κατηγοριοποίηση των δεδομένων, ενώ ακολουθώντας την προσέγγιση αυτή, οι συμμετέχοντες της έρευνας συμφώνησαν να περάσουν από ατομικές συνεντεύξεις, με σκοπό την υποκειμενική τους εξήγηση σχετικά με τους λόγους που τους ώθησαν να χρησιμοποιήσουν την Εναλλαγή κώδικα. Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, η Εναλλαγή κώδικα, χρησιμοποιείται για διάφορους λόγους, οι οποίοι δεν μπορούν αν αναλυθούν επιφανειακά, καθώς ο λόγος πίσω από την χρήση της Εναλλαγής κώδικα ήταν διαφορετικός για κάθε χρήστη και συχνά ήταν διαφορετικός από αυτόν που είχε υποθέσει η ερευνήτρια, πριν την διεξαγωγή των συνεντεύξεων. Ωστόσο, οι πιο συχνοί λόγοι της χρήσης της Εναλλαγής κώδικα ήταν : η χρήση των αγγλικών όρων καθώς είναι πιο δημοφιλείς συγκριτικά με τους ελληνικούς αντίστοιχους όρους στο Διαδίκτυο, για χιούμορ, για ακρίβεια και για να εκφράσουν αισθήματα αλληλεγγύης μεταξύ μελών μιας ομάδας.

Η παρούσα διατριβή ερευνά τις απόψεις εκπαιδευτικών και μαθητών απέναντι στην διδασκαλία και εκμάθηση αγγλικών στην Ελλάδα μέσω διαδικτυακών μαθημάτων σε πραγματικό χρόνο, ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον που εξαπλώνεται ως αποτέλεσμα της ταχύτατης εξέλιξης της τεχνολογίας και της ολοένα αυξανόμενης ανάγκης για πιστοποίηση στην ξένη γλώσσα. Για αυτό το σκοπό διεξήχθη μία ποσοτική έρευνα στην οποία 93 μαθητές της αγγλικής ως ξένης γλώσσας μέσω διαδικτύου και 56 καθηγητές συμμετείχαν απαντώντας σε δύο ξεχωριστά ερωτηματολόγια. Τα αποτελέσματα υπέδειξαν ότι παράγοντες όπως ο τόπος μόνιμης κατοικίας, το άνετο εργασιακό περιβάλλον, η εύκολη πρόσβαση, και η άνετη παρακολούθηση επηρεάζουν την επιλογή μαθητών και διδασκόντων να στραφούν στην διαδικτυακή εκπαίδευση. Η στάση των συμμετεχόντων απέναντι στα διαδικτυακά μαθήματα είναι κατά κύριο λόγο θετική όπως αποδεικνύουν τα ποσοστά ικανοποίησης και κινήτρων και των δύο ομάδων. Τα διαδικτυακά μαθήματα θεωρούνται εξίσου αποτελεσματικά και από τους καθηγητές και από τους μαθητές. Μολαταύτα, και οι δύο ομάδες συμμετεχόντων αναγνωρίζουν την περιορισμένη εξάπλωση του συγκεκριμένου είδους μαθημάτων στην Ελλάδα και συνιστούν την καθιέρωση εξειδικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για διαδικτυακούς καθηγητές καθώς και την αύξηση της διαφήμισης των εν λόγω μαθημάτων ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα τους στο μέλλον. Τέλος, τα τεχνικά ζητήματα και η πολύωρη ενασχόληση με τον υπολογιστή είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι διαδικτυακοί μαθητές και καθηγητές αντίστοιχα. Οι πρώτοι δήλωσαν ότι ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι η ποιότητα των μαθημάτων, ενώ οι τελευταίοι υπέδειξαν φόβους που πηγάζουν από την έκθεση και την πιθανότητα να πέσουν θύματα απάτης.

Η δυσλεξία είναι η πιο συνηθισμένη μαθησιακή γλωσσική διαταραχή (Riddick, Wolfe & Lumsdon, 2002). Οι μαθητές με δυσλεξία αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκμάθηση της αγγλικής ως ξένης γλώσσας εξαιτίας της περίπλοκης φωνολογίας της σε σχέση με την ορθογραφία. Οι φορητές τεχνολογίες και συγκεκριμένα οι φορητές εφαρμογές είναι τρόποι μέσω των οποίων οι μαθητές μπορούν να βοηθηθούν ουσιαστικά και να ξεπεράσουν πιθανά προβλήματα. Υπάρχουν πολυάριθμες εφαρμογές που ισχυρίζονται ότι βοηθούν τους μαθητές στην εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας και τους εκπαιδευτικούς στη διδασκαλία. Ωστόσο, οι χρήστες θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επικριτικοί σχετικά με το κατά πόσο αυτές οι εφαρμογές αποτελούν κατάλληλα μέσα για τη διαχείριση της δυσλεξίας. Η παρούσα εργασία ερευνά την ύπαρξη χρήσιμων εφαρμογών για δυσλεξία στην αγορά, θέτει τα κριτήρια για την αξιολόγηση αυτών των εργαλείων και στο τέλος παρουσιάζει μια αξιολόγηση εφαρμογών ώστε να φτάσουμε σε ένα συμπέρασμα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και τα κατάλληλα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να παρουσιάζουν οι εφαρμογές. Χρησιμοποιήθηκαν και εξετάστηκαν εφαρμογές από τα συστήματα iOS και Android, και έπειτα οι δέκα από τις εφαρμογές που βρέθηκε ότι ήταν περισσότερο σχετικές με τη δυσλεξία αξιολογήθηκαν σύμφωνα με τα κριτήρια που τέθηκαν. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει έλλειψη από κατάλληλες εφαρμογές που να καλύπτουν τις ανάγκες των μαθητών με δυσλεξία και που να μπορούν να φέρουν θετικά αποτελέσματα. Οι περισσότερες από αυτές απαιτούν κάποιου είδους πληρωμή και είναι ανεπαρκείς λαμβάνοντας υπόψιν την πρόοδο της τεχνολογίας και την απόκτηση γνώσεων στον τομέα της δυσλεξίας. Επομένως, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για δημιουργία νέων προσβάσιμων και αποτελεσματικών εφαρμογών.

Στα πλαίσια της εκπόνησης του φακέλου εργασιών του μεταπτυχιακού προγράμματος «Γλώσσα, λογοτεχνία και ψηφιακά μέσα στην εκπαίδευση», σκοπός της εργασίας μου με τίτλο ‘Παίζοντας το παιχνίδι της κοκκινοσκουφίτσας στην τάξη των αγγλικών’ είναι η μελέτη των μαθητών και πως αυτοί ανταποκρίνονται στην χρήση τεχνολογίας για να εργαστούν πάνω σε κλασσικά λογοτεχνικά κείμενα στην αγγλική γλώσσα. Όλες οι δραστηριότητες περιλαμβάνονται σε ξεχωριστή ενότητα και στο online Portfolio. Για το συγκεκριμένο μάθημα ζητήθηκε από τους μαθητές να λάβουν μέρος σε ένα παιχνίδι, τύπου escape room ή αλλιώς διαδραστικό παιχνίδι απόδρασης το οποίο είναι βασισμένο στην ιστορία του γνωστού παραμυθιού της κοκκινοσκουφίτσας. Σε αυτό το παιχνίδι οι μαθητές με την χρήση των τάμπλετ τους πρέπει να ψάξουν να βρουν τα στοιχεία μέσα στο δωμάτιο και να λύσουν γρίφους για να μπορέσουν να σώσουν τους ήρωες του παιχνιδιού. Όλες οι δραστηριότητες που θα πρέπει να ολοκληρωθούν μέσα από το τάμπλετ, σχεδιάστηκαν μέσα από εκπαιδευτικά σάιτ και η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι απαραίτητη. Η κάθε δραστηριότητα που πρέπει να ολοκληρώσουν οι μαθητές είναι βασισμένη σε γραμματικά φαινόμενα και λεξιλόγιο, βασισμένα στην ήδη υπάρχουσα γνώση των μαθητών και αποτελεί επανάληψη της ύλης που έχει καλυφθεί έως την ημέρα της διεξαγωγής του παιχνιδιού. Υποδειγματικά, οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν ασκήσεις συμπλήρωσης κενών, αντιστοιχήσεις, κείμενα και ερωτήσεις που θα πρέπει να απαντηθούν με βάση αυτά, και άλλου είδους ηλεκτρονικές ασκήσεις. Για την καλύτερη εμπέδωση του παιχνιδιού δημιουργήθηκαν δραστηριότητες που χρησιμοποιήθηκαν πριν και μετά από αυτό. Η συγκεκριμένη εργασία σχεδιάστηκε για μαθητές της τρίτης δημοτικού του δημοτικού σχολείου Ανατόλια και επίπεδο Α1-Α1+ CEFR

Όσον αφορά την διδασκαλία της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας, πλήθος επιστημονικών ερευνών επιβεβαιώνει την καθοριστική συμβολή της αφήγησης παραμυθιών στην καλλιέργεια των γλωσσικών δεξιοτήτων των μαθητών. Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας των παραμυθιών ως εργαλείου ανάπτυξης συγκεκριμένα του γραπτού λόγου. Συγκεκριμένα, εξετάζει εάν τα παραμύθια έχουν την δύναμη να εμπνεύσουν τους μαθητές και να ανεβάσουν το επίπεδο γραφής τους. Γι’αυτό το σκοπό, οργανώθηκαν οχτώ μαθήματα (διάρκειας 90 λεπτών έκαστο), τα οποία απεύθυνονταν σε 20 μαθητές (17 κορίτσια και 11 αγόρια) ενός Ιδιωτικού Κέντρου Ξένων Γλωσσών και αφορούσαν την μελέτη δύο παραμυθιών (με τίτλο «Σταχτοπούτα» και «Τα 3 Γουρουνάκια – Η Αληθινή Ιστορία»). Τόσο πριν (προέλεγχος) όσο και μετά (μετα-έλεγχος) τα συγκριμένα μαθήματα, οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν μια σύντομη ιστορία, με στόχο την αξιολόγηση της συγγραφικής τους ικανότητας. Μάλιστα, στο στάδιο του μετα-ελέγχου, οι τελευταίοι συμπλήρωσαν και ένα ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο, το οποίο επίσης λειτούργησε ως επιπλέον εργαλείο συλλογής δεδομένων. Η αξιολόγηση των ιστοριών των μαθητών έγινε βάσει αναγνωρισμένης βαθμολογικής κλίμακας (ESL Composition Profile) και η σύγκρισή τους έδειξε ότι μέσω της διδασκαλίας δύο παραμυθιών, οι μαθητές είχαν καταφέρει να αναπύξουν σημαντικές δεξιότητες σχεδιασμού, καθώς τα κείμενά τους ήταν μεγαλύτερα σε έκταση και είχαν πιο ολοκληρωμένο περιεχόμενο, καλύτερη οργάνωση και δομή

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία διερευνά τον τρόπο επίδρασης των τεχνικών εκπαιδευτικού δράματος στη βελτίωση των γλωσσικών και κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών με διανοητική αναπηρία στο πλαίσιο διδασκαλίας της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας. Με βάση τους παραπάνω στόχους πραγματοποιήθηκε ποιοτική έρευνα, η οποία περιλάμβανε τις εξής δύο μελέτες περίπτωσης μαθητών: α) μια γυναίκα είκοσι επτά ετών με σύνδρομο Ντάουν, β) έναν άνδρα είκοσι έξι ετών με σύνδρομο Άσπεργκερ. Η έρευνα διεξήχθη στο Κέντρο Αποκατάστασης και Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία «Σωτήρ» στη Θεσσαλονίκη το χρονικό διάστημα μεταξύ Απριλίου και Μαΐου 2019. Η ερευνήτρια πραγματοποίησε τέσσερα σαρανταπεντάλεπτα μαθήματα χωρίς τη χρήση τεχνικών εκπαιδευτικού δράματος και τέσσερα σαρανταπεντάλεπτα μαθήματα κάνοντας χρήση τεχνικών εκπαιδευτικού δράματος, ώστε να μπορεί να προχωρήσει σε σύγκριση των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων. Με βάση την ποιοτική ανάλυση των ερευνητικών δεδομένων φαίνεται ότι οι τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος μπορούν να ενισχύσουν τους μαθητές με σύνδρομο Ντάουν και με σύνδρομο Άσπεργκερ, ώστε να βελτιώσουν τις γλωσσικές και τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Η συγκεκριμένη έρευνα μπορεί να αποτελέσει βάση για τη διεξαγωγή αντίστοιχων ερευνών στο μέλλον, αναφορικά με τη χρήση τεχνικών εκπαιδευτικού δράματος στη διδασκαλία της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας σε μαθητές με αναπηρία

Η διαδικασία εκμάθησης καινούργιου λεξιλογίου σε μια ξένη γλώσσα είναι πολύ σημαντική και παρόμοια με την απόκτηση λεξιλογίου στην πρώτη γλώσσα. Ωστόσο, η περιστασιακή μάθηση δε φαίνεται να είναι επαρκής στην απόκτηση και τη διατήρηση νέων λέξεων στην εκμάθηση της αγγλικής ως ξένης γλώσσας. Η κύρια αιτία είναι ότι οι μαθητές λαμβάνουν περιορισμένο αριθμό πληροφοριών, κυρίως κατά τη μικρή διάρκεια του μαθήματος και το γεγονός ότι οι δάσκαλοι τείνουν να καταφεύγουν στη μητρική γλώσσα όταν υπάρχει δυσκολία επικοινωνίας. Αυτό, σε συνδυασμό με τη χρήση μεθόδων οι οποίες δεν έχουν ανανεωθεί για χρόνια, ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες για επιτυχή μαθησιακά αποτελέσματα. Έρευνες υποστηρίζουν ότι η εκμάθηση νέου λεξιλογίου μέσα σε εννοιολογικά πλαίσια μπορεί να αποδειχθεί πολύ ωφέλιμη και η ενσωμάτωση της τεχνολογίας μπορεί να γεφυρώσει τις διαφορές με στόχο τη δημιουργία πιο εξελιγμένων μεθόδων. Επομένως, ο στόχος αυτής της έρευνας είναι να αναζητήσει και να ερευνήσει την αποτελεσματικότητα ανάμεσα στο παραδοσιακό και ψηφιακό παραμύθι στην εκμάθηση λεξιλογίου ξένης γλώσσας, καθώς και να εξετάσει την επιρροή του φύλου των μαθητών, του μέρους του λόγου και της επανάληψης των λέξεων σε αυτό το θέμα. Για την περαιτέρω διαλεύκανση του θέματος διεξάχθηκε μία έρευνα στην 5η τάξη του 3ου πειραματικού σχολείου Ευόσμου, η οποία απαρτίζεται από 33 μαθητές. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο γκρουπ; το πειραματικό γκρουπ (18 μαθητές), το οποίο διδάχθηκε την ιστορία ψηφιακά και το γκρουπ ελέγχου (15 μαθητές), το οποίο διδάχθηκε την ίδια ιστορία μέσω παραδοσιακής αφήγησης. Η απόκτηση λεξιλογίου εξετάστηκε μέσα από διάφορα λεξιλογικά τεστ τα οποία χορηγήθηκαν πριν και μετά τις παρεμβάσεις και τα αποτελέσματα αναλύθηκαν ποσοτικά στο SPSS. Τα αποτελέσματα απέδειξαν την κατά γενική ομολογία καλύτερη επίδοση του πειραματικού γκρουπ, ενώ το φύλο των μαθητών, το είδος και η επανάληψη των λέξεων δε φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην απόκτηση νέου λεξιλογίου. Παρά το μικρό δείγμα, τα ευρήματα της έρευνας συμβαδίζουν με τις τάσεις της νέας εποχής, τα οποία είναι υπέρ της χρήσης της τεχνολογίας στην εκμάθηση γλωσσών και τονίζουν την ανάγκη για περαιτέρω ανάλυση, στοχεύοντας σε πιο πετυχημένες προσεγγίσεις απόκτησης λεξιλογίου.

Η χρήση της λογοτεχνίας στη διδασκαλία της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας έχει πλέον αναγνωριστεί για τα οφέλη της, αλλά σπάνια ενσωματώνεται στην ελληνική τάξη. Αυτός ο φάκελος εργασιών είναι ένα πείραμα για να μελετηθεί πως με τη χρήση της λογοτεχνίας στη διδασκαλία της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας μπορεί να αυξηθεί το κίνητρο των μαθητών, να βελτιωθεί η κριτική τους σκέψη, να γίνουν καλύτεροι αναγνώστες μέσα και έξω από την τάξη, ενώ παράλληλα βελτιώνονται οι γλωσσικές τους δεξιότητες. Δημιουργήθηκε με βάση τη δική μου φιλοσοφία για τη διδασκαλία και λαμβάνοντας υπόψη τις θεωρίες και τεχνικές σχετικά με την εφαρμογή της λογοτεχνίας στη διδασκαλία της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας των Lazar, Showalter, Dunning, Rosenblatt, Carter και Long. Το λογοτεχνικό έργο «Όλο το Καλοκαίρι σε μια Μέρα» χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία μιας σειράς έξι μαθημάτων, με έμφαση στην αλληλεπίδραση ανάμεσα στο περιβάλλον και τον χαρακτήρα και το πώς καθοριζόμαστε από το περιβάλλον γύρω μας. Η εφαρμογή των μαθημάτων στην τάξη αποδείχθηκε ιδιαίτερα ωφέλιμη για τους μαθητές, οι οποίοι διατύπωσαν θετικά σχόλια, έκαναν επιλογές και κρίσεις βασισμένες στην ιστορία, ευαισθητοποιήθηκαν για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού (bullying) και κατανόησαν το αντίκτυπο του περιβάλλοντος στον χαρακτήρα—αντλώντας από τη λογοτεχνία για να κατανοήσουν καλύτερα τη δική τους ζωή.

Η Ηλεκτρονική λογοτεχνία έχει αρχίσει να διεκδικεί ξεχωριστό ρόλο στην εκπαίδευση. Το βιβλίο του Len Unsworth με τίτλο E-literature for Children: Enhancing Digital Literacy Learning (2005) άνοιξε το δρόμο για να εκτιμήσουμε την ηλεκτρονική λογοτεχνία και να εισάγουμε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά κείμενα στην τάξη. Αν και τα πλεονεκτήματα της ενσωμάτωσης ηλεκτρονικών λογοτεχνικών κειμένων στη διδασκαλία είναι πολλά και σημαντικά, υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που θεωρουν αυτή τη διαδικασία ως μία σημαντική πρόκληση. Το γεγονός ότι τα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά κείμενα, κατάλληλα για εκπαιδευτικούς σκοπούς, είναι λιγοστά καθιστά τη χρήση τους στην τάξη μία αρκετά δύσκολη διαδικασία. Για το λόγο αυτό η ηλεκτρονική λογοτεχνία παραμένει στο περιθώριο της διδασκαλίας ξένων γλωσσών. Στην εργασία αυτή επικεντρώνομαι στις εκπαιδευτικές δυνατότητες που προσφέρουν τα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά κείμενα και επεξηγώ τη δυναμική των οπτικοακουστικών εμπειριών και των υπερσυνδέσμων που παρέχουν τα εν λόγω κείμενα. Εξετάζω τα κείμενα αυτά, που συχνά μοιάζουν με παιχνίδια, υπό το πρίσμα της διδασκαλίας και εκμάθησης της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα. Έχοντας ως σημείο αναφοράς τους μικρούς μαθητές και τους εφήβους, είτε είναι αρχάριοι είτε σε πιο προχωρημένο επίπεδο, αναλύω τα χαρακτηριστικά των ηλεκτρονικών λογοτεχνικών κειμένων τα οποία οι εκπαιδευτικοί πρέπει να λάβουν υπόψη όταν αποφασίζουν να τα εντάξουν στο μάθημα τους. Με βασικό άξονα τις ανάγκες των μαθητών επιχείρησα να αναπτύξω ένα ψηφιακό παιχνίδι και μία ιστοσελίδα κατάλληλα για χρήση στην διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας ενσωματώνοντας πληθώρα χαρακτηρικών της ηλεκτρονικής λογοτεχνίας. Σκοπός μου είναι να αναλύσω το θεωρητικό πλαίσιο βάσει του οποίου έχω σχεδιάσει το παιχνίδι και την ιστοσελίδα, τους μαθησιακούς στόχους και τις δεξιότητες που αναπτύσσονται μέσω αυτών.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική αποσπάσματος του άρθρου “The Anthropocene is a Joke” του Peter Brannen. Στο συγκεκριμένο άρθρο ο συντάκτης αναφέρεται στην απόφαση της Ομάδας Εργασίας Ανθρωπόκαινου να ψηφίσει υπέρ της απόδοσης του όρου «Ανθρωπόκαινο» στη γεωλογική εποχή που διανύουμε από τα μέσα του 20ού αιώνα και εκφράζει την αντίθεσή του εν προκειμένω. Στην πρώτη ενότητα της εργασίας, η οποία λειτουργεί ως εισαγωγική, επιχειρείται μια παρουσίαση των εννοιών της επικοινωνίας της επιστήμης και της δημοσιογραφίας επιστήμης. Παράλληλα, γίνεται αναφορά στο ειδικό αντικείμενο που πραγματεύεται το προς μετάφραση άρθρο. Στη συνέχεια, παρατίθεται το μετάφρασμα σε παράλληλη αντιστοίχιση με το πρωτότυπο κείμενο. Η τρίτη ενότητα περιλαμβάνει την ορολογική τεκμηρίωση εξήντα όρων του κειμένου στην αγγλική και στην ελληνική γλώσσα, καθώς και την παρουσίαση την ορολογικής έρευνας που διεξήχθη. Τέλος, στην τελευταία ενότητα αναλύονται οι σημαντικότερες μεταφραστικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να παρουσιάσει κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά που εμφανίζουν τα άρθρα της δημοσιογραφίας επιστήμης και να αναδείξει μερικά από τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ένας μεταφραστής δημοσιογραφικών κειμένων επιστήμης.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία παρουσιάζει τη σχολιασμένη μετάφραση των κεφαλαίων 8 και 8.1 του βιβλίου «Λογοτεχνική Μετάφραση» του Γιερν Άλμπρεχτ από τη γερμανική στην ελληνική γλώσσα. Στις συγκεκριμένες ενότητες, ο συγγραφέας μας εισάγει στην ιστορία της λογοτεχνικής μετάφρασης με διακειμενικές αναφορές από τον Δον Κιχώτη και τη μετάφραση του Αισώπου από τη Μαρί ντε Φρανς και αναλύει τους όρους και προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας περιγραφής του επαγγέλματος του μεταφραστή λογοτεχνίας. Σκοπός της εκπόνησης σχολιασμένης μετάφρασης ως διπλωματική εργασία στα πλαίσια του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών με κατεύθυνση τη μετάφραση, αποτελεί η παραγωγή ενός λειτουργικού και σημασιολογικά ορθού μεταφράσματος, καθώς και η αιτιολόγηση (τεκμηρίωση) των μεταφραστικών τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν κατά την εκπόνησή του.

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας ήταν ο σχολιασμός της υποχρεωτικής πρακτικής που διεξήχθη στα πλαίσια του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Διερμηνείας και Μετάφρασης (Κατεύθυνση Διερμηνείας). Αρχικά, έγινε μια συνοπτική αναφορά στον τομέα της διερμηνείας γενικότερα και ακολούθησε η θεωρητική προσέγγιση της διερμηνείας στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και ειδικότερα στο ραδιόφωνο, με την οποία ασχολήθηκε η συντάκτρια της παρούσας διπλωματικής εργασίας κατά τη διάρκεια της πρακτικής της. Επιπλέον, παρατέθηκαν αναλυτικά οι εκδηλώσεις κατά τις οποίες διεξήχθη η πρακτική άσκηση, έγινε περιγραφή όλων των σταδίων προετοιμασίας και διεξαγωγής της κάθε διερμηνείας, και τέλος αναφέρθηκαν οι εκάστοτε δυσκολίες και οι τρόποι αντιμετώπισής τους, καθώς και σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης μνείας.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας είναι η αναλυτική περιγραφή της πρακτικής άσκησης που πραγματοποίησε η γράφουσα κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους των σπουδών της στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στην κατεύθυνση Διερμηνείας. Στα επιμέρους κεφάλαια της παρούσας εργασίας περιγράφονται τα συνέδρια και οι εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε η γράφουσα, παρέχονται αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τους ομιλητές, τις συνθήκες εργασίες και τις δυσκολίες που προέκυψαν καθώς και σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση αυτών. Ειδική δε έμφαση δίδεται στις διαφορές μεταξύ διαδοχικής και ταυτόχρονης διερμηνείας. Τέλος εξάγονται κάποια βασικά συμπεράσματα σχετικά με την εμπειρία της πρακτικής άσκησης.

Η παρούσα εργασία αποτελείται από δύο μέρη και επικεντρώνεται στον σχολιασμό της διερμηνείας, η οποία έγινε στα πλαίσια του τελευταίου σκέλους του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Διερμηνείας Συνεδρίων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των φοιτητών σε μια σειρά συνεδρίων κατά το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, το οποίο αφορά στη διερμηνεία μη φυσικών ομιλητών, γίνεται μια συνοπτική αναφορά στα διάφορα είδη διερμηνείας και του ζητήματος που προκύπτει όταν οι διερμηνείς καλούνται να εργαστούν με μη φυσικούς ομιλητές μίας γλώσσας. Το δεύτερο μέρος συμπεριλαμβάνει την ανάλυση των συνεδρίων στα οποία συμμετείχαν οι ασκούμενοι διερμηνείς. Τέλος, γίνεται αναφορά των συμπερασμάτων σε σχέση με την εμπειρία που απέκτησε ο ασκούμενος από τη συμμετοχή του στα συνέδρια. Στο τέλος σε μορφή παραρτήματος παρατίθεται το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στην προετοιμασία του κάθε συνεδρίου, αλλά και κατά τη διάρκειά του και τα έντυπα αξιολόγησης των διοργανωτών των συνεδρίων, στις δύο περιπτώσεις που συμπληρώθηκαν.

Με τον όρο «διερμηνεία» ορίζεται η μετατροπή μιας σκέψης ή έκφρασης από μια γλώσσα-πηγή σε έκφραση με ανάλογη σημασία σε μια γλώσσα-στόχο, είτε ταυτόχρονα σε "πραγματικό χρόνο" είτε σταδιακά, όταν ο ομιλητής κάνει προσωρινή παύση μετά την ολοκλήρωση μιας ή δύο προτάσεων. Στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η διερμηνεία συμβάλλει στην ομαλή επικοινωνία των κρατών, είκοσι επτά σε αριθμό (λαμβάνοντας υπόψιν την πολύ πρόσφατη αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου) με είκοσι τέσσερις επίσημες γλώσσες. Στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών σπουδών του διατμηματικού προγράμματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σχετικά με τη διερμηνεία και τη μετάφραση, οι φοιτητές έπρεπε να κάνουν την πρακτική τους άσκηση κατά τη διάρκεια του τρίτου εξαμήνου. Η φοιτήτρια συμμετείχε στα εξής: σε μία ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΤ για το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε ένα διεθνές Συμπόσιο με τίτλο «Αφηγήματα της Μετανάστευσης: Η κοινοτική διερμηνεία ως μέσο εισδοχής» και σε μία προσομοίωση συνεδρίου στο Στρασβούργο με τίτλο «MEUS Strasburg 2019».

Σκοπός της διατριβής ήταν ο σχολιασμός της διερμηνείας που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησης για το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών και η έμφαση στη σημασία της προετοιμασίας του διερμηνέα. Στη συνέχεια παρουσιάσαμε αναλυτικά τις περιπτώσεις στις οποίες πραγματοποιήθηκε η διερμηνεία και περιγράψαμε τις συνθήκες και τις δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη διάρκειά της. Επιπλέον, αναλύσαμε την απόδοση του διερμηνέα σε συνάρτηση με την προετοιμασία που είχε πραγματοποιήσει και κατά πόσο οι δύο αυτές μεταβλητές είναι αλληλένδετες.

Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει την εμπειρία την οποία αποκόμισα κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής πρακτικής άσκησης που διεξήχθη στα πλαίσια του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Διερμηνείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης στο τελευταίο έτος φοίτησης. Η εργασία συμπεριλαμβάνει μια εισαγωγή στην θεωρητική ανάλυση της διερμηνείας εξ αποστάσεως, ακολουθούμενη από τη περιγραφή της πρακτικής άσκησης στους διάφορους φορείς. Στο παράρτημα αναγράφονται τα γλωσσάρια τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της πρακτικής, καθώς και επιπρόσθετο υλικό που ήταν διαθέσιμο και χρησιμοποιήθηκε για την προετοιμασία αλλά και κατά την διάρκεια της πρακτικής. Τέλος, στο παράρτημα συμπεριλαμβάνονται τα έντυπα αξιολόγησης πλήρως συμπληρωμένα, στα οποία δίδονται και οι απαραίτητες πληροφορίες για την κάθε εμπειρία πρακτικής ξεχωριστά (είδος διερμηνείας, χώρος, ημερομηνία, συμμετέχοντες).

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η παρουσίαση των νέων αναγκών που έχουν προκύψει στο χώρο της Κοινοτικής Διερμηνείας λόγω της πρόσφατης προσφυγικής κρίσης στην Ευρώπη. Γίνεται σύντομη αναφορά των διαφόρων ειδών διερμηνείας και παρουσίαση της παρούσας κατάστασης στη σύγχρονη Ελλάδα σε ό,τι αφορά την Κοινοτική Διερμηνεία. Στη συνέχεια πραγματοποιείται περιγραφή διεξαγωγής συνεδρίας μεταξύ ειδικού ψυχικής υγείας-ωφελούμενου παρουσία διερμηνέα και σχολιασμός αναφορικά με τις διαφορές που παρουσιάζουν οι συνεδρίες που διεξάγονται σε προσφυγικές δομές. Τέλος, γίνεται αναφορά στις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο διερμηνέας κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, ενώ παράλληλα δίνεται έμφαση στη σημασία της μη λεκτικής επικοινωνίας για μια πιο ολιστική κατανόηση και απόδοση του προφορικού μηνύματος.

Η παρούσα εργασία αναλύει δυο σύγχρονα παραδείγματα αφήγησης αιχμαλωσίας τα οποία ξεπερνούν τα δεδομένα αυτού του λογοτεχνικού είδους. Το κάθε μυθιστόρημα περιστρέφεται γύρω από δύο βασικούς χαρακτήρες, τα θύματα και τους κρατούντες τους, εστιάζοντας στην αλληλεπίδραση και την περίπλοκη σχέση μεταξύ τους. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια ανάλυση ομοιοτήτων και διαφορών, αν οι τελευταίες δεν αποδεικνύονταν πολύ λιγότερες από το αναμενόμενο. Η εργασία αποδεικνύει ότι οι ομοιότητες εκτείνονται πολύ περισσότερο απ’ ότι είχε αρχικά εκτιμηθεί. Είναι όλοι θύματα των κοινωνικών, θρησκευτικών και εκπαιδευτικών κλισέ τα οποία καθόρισε το κοινωνικό τους περιβάλλον και ενίσχυσε η εκπαίδευσή τους. Η κύρια διαφορά είναι ότι, παραδόξως, τα θύματα είναι αυτά που καταφέρνουν να ξεφύγουν. Οι γυναίκες –θύματα αποδεικνύονται πολύ πιο ισχυρές, σημαντικά πιο ανθεκτικές και ευπροσάρμοστες ακόμα και στις ακραίες συνθήκες στις οποίες βρίσκονται, ένα υπόγειο κελί ενός απομακρυσμένου εξοχικού στο μυθιστόρημα του Φάουλς και ένα ψυχιατρικό κατάστημα στο βιβλίο του Μπάρυ. Η καθεμιά τους χρησιμοποιεί το χρόνο της φυλάκισής της για να αποκτήσει βαθύτερη γνώση του κόσμου και κυρίως του εαυτού της. Τα κείμενά τους παρέχουν το μέσο διαφυγής καθώς επιστρέφουν νοερά στον έξω κόσμο και στην πρότερη ζωή τους, την οποία παρουσιάζουν με βαθιά κατανόηση. Εκλογικεύουν ακόμα και την τρέχουσα κατάσταση τους, το οποίο οι κρατούντες τους αδυνατούν να κάνουν. Εξετάζοντας τα γραπτά τους από διαφορετική οπτική γωνία αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα θύματα εγκαταλείπουν το ρόλο του θύματος/ φυλακισμένου και υψώνονται σε αυτό του αφηγητή, ο οποίος έχει τη δύναμη να αποκαλύψει ή να κρύψει γεγονότα και αλήθειες κατά το δοκούν. Οι κρατούντες , αντίθετα, μοιάζουν με αδύναμα πιόνια, παθητικοί αναγνώστες της ιστορίας τους και εξίσου θύματα των περιστάσεων. Παγιδεύονται στα ίδια μέρη με τις γυναίκες-θύματα από τα οποία δείχνουν άβουλοι, ακόμα και αδύναμοι να ξεφύγουν, αρχικά μεταφορικά και τελικά και κυριολεκτικά.

Σκοπός της διατριβής ήταν η εξέταση των μεταφράσεων των ποιημάτων του γάλλου ποιητή Πωλ Ελυάρ από τους έλληνες ποιητές Οδυσσέα Ελύτη και Γιάννη Ρίτσο. Αρχικά, επιχειρήθηκε μία εισαγωγή στις επικρατέστερες μεταφραστικές θεωρίες και αμέσως μετά εστιάσαμε στα χαρακτηριστικά της ποιητικής του Πωλ Ελυάρ, από τα οποία έγινε η εκκίνηση, ώστε να φτάσουμε στη συγκριτική μελέτη των μεταφράσεων, λαμβάνοντας φυσικά υπόψιν και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δύο ελλήνων ποιητών. Θεωρήθηκε σημαντικό να κωδικοποιήσουμε τα βασικά στοιχεία της ποίησης του Ελυάρ και να εντάξουμε τις ελληνικές μεταφράσεις στα ιστορικά – γραμματολογικά τους συμφραζόμενα και στη λογοτεχνική πορεία του κάθε ποιητή. Κατόπιν, προχωρήσαμε στην παράθεση και ανάλυση ενός αντιπροσωπευτικού δείγματος μεταφρασμένων ποιημάτων από τον Ελύτη και το Ρίτσο αντίστοιχα. Παράλληλα, προσεγγίσαμε συγκριτικά τα δύο δείγματα, ώστε να διαπιστώσουμε την τεχνική με την οποία μεταφράζουν οι δύο ποιητές, το βαθμό στον οποίο παραμένουν πιστοί στο πρωτότυπο, όσο αυτό είναι βέβαια εφικτό, και τέλος το βαθμό στον οποίο αφήνουν το προσωπικό τους στίγμα ως μεταφραστές. Διαπιστώθηκε, τέλος, δεδομένου ότι κατά μία εκδοχή η επιτυχημένη λογοτεχνική μετάφραση εκκινεί από την επιλογή του προς μετάφρασιν κειμένου, ο Οδυσσέας Ελύτης επέλεξε να μεταφράσει υπαρξιακής θεματικής υφής ποιήματα του Ελυάρ, ενώ ο Γιάννης Ρίτσος μετέφρασε ποιήματα του γάλλου δημιουργού με σαφή κοινωνικοπολιτικό προσανατολισμό, γεγονός που υποδεικνύει και τις γενικότερες κατευθύνσεις των Ελύτη και Ρίτσου ως ποιητών και όχι απλώς ως μεταφραστών

Η επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της εκάστοτε κοινωνίας επιτυγχάνεται με μια κοινή γλώσσα. Την εξέλιξη των κοινωνιών και κατ’ επέκταση των επιστημών και της τεχνολογίας, ακολουθεί η ανάγκη για τη δημιουργία νέων εννοιών και όρων που θα είναι σε θέση να περιγράψουν τις νέες πραγματικότητες. Η παρούσα διπλωματική μελετά την ανεύρεση και καταγραφή όρων στο πεδίο της κοιλιοκάκης και πιο συγκεκριμένα στο υποπεδίο της χημείας. Το πεδίο της κοιλιοκάκης επιλέχθηκε κατόπιν πρότασης από τη Μονάδα Συντονισμού Ορολογίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (TermCoord) καθώς υπάρχει ανάγκη εμπλουτισμού της βάσης ορολογικών δεδομένων της ΙΑΤΕ σε αυτό το πεδίο, τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά, ενώ το υποπεδίο επιλέχθηκε για να περιοριστεί και να καταστεί πιο στοχευμένη η αναζήτηση. Η αναζήτηση των όρων έγινε μέσα από ποικίλα κείμενα με λέξεις κλειδιά αποφέροντας θετικά αποτελέσματα και μια βαθύτερη γνώση στο πεδίο της κοιλιοκάκης

Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η δημιουργία μιας λειτουργικής και ισοδύναμης μετάφρασης ενός ειδικού κειμένου από τη γερμανική στην ελληνική γλώσσα, λαμβάνοντας υπόψη την επικοινωνιακή περίσταση, το είδος και τον σκοπό του κειμένου, καθώς και τα πολιτισμικά και γλωσσολογικά χαρακτηριστικά της κάθε γλώσσας. Το περιεχόμενο της εργασίας αποτελείται από το θεωρητικό και το πρακτικό μέρος. Στο θεωρητικό μέρος αναλύθηκαν οι επικοινωνιακές περιστάσεις του κειμένου-πηγή και του κειμένου-στόχου, έγινε αναφορά στη θεωρία του Σκοπού των Ράις και Φερμέερ και στην κειμενική ανάλυση της Νορντ (Nord) και έγινε μια συνοπτική παρουσίαση και ανάλυση του κειμένου-πηγής. Στη συνέχεια έγινε αναφορά στην ιστορία της μετάφρασης της Βίβλου και στο δίλλημα των μεταφραστών αυτής, μεταξύ πιστής και ελεύθερης μετάφρασης. Το πρακτικό μέρος της εργασίας αποτελείται από την αντιστοιχισμένη μετάφραση, το γλωσσάρι με τους όρους που συλλέχθηκαν και την ορολογική τεκμηρίωση. Σημαντικό μέρος της εργασίας αποτέλεσε και η παράθεση και ανάλυση των μεταφραστικών προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία καθώς και η παρουσίαση του τρόπου προσέγγισης και επίλυσης αυτών. Συμπέρασμα της εργασίας αυτής ήταν ότι η θεωρία και πράξη είναι δύο πράγματα αλληλένδετα, καθώς η θεωρία αποτελεί τη βάση για τις μεταφραστικές επιλογές ενός μεταφραστή.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη μετάφραση αποσπασμάτων του βιβλίου «Λογοτεχνία και θέατρο. Οι παραδόσεις και οι συμβάσεις ως προβλήματα της μετάφρασης θεατρικών έργων» των B. Schultze, E. Fischer-Lichte, F. Paul κ.ά. Συγκεκριμένα, μεταφράστηκαν τα κεφάλαια 1, 2.1 και 2.2 από το άρθρο του Ράινερ Κολμάγιερ Ένας δανδής «αρίστης εκτροφής». Η δραματοποίηση της κωμωδίας ηθών του Όσκαρ Ουάιλντ An Ideal Husband (Ένας ιδανικός σύζυγος) του Καρλ Λερμπ (Karl Lerb) του 1935. Στόχος της εργασίας είναι να παρουσιάσει μια λειτουργική μετάφραση του κειμένου-πηγή, καθώς και την ορολογική τεκμηρίωση και την αντιμετώπιση των μεταφραστικών δυσκολιών.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από την αγγλική γλώσσα στην ελληνική αποσπασμάτων του κεφαλαίου «Eye tracking in audiovisual translation research» του Jan-Louis Kruger από το βιβλίο The Routledge Handbook of Audiovisual Translation σε επιμέλεια Luis Perez-Gonzalez. Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αποτελεί μια επισκόπηση της χρήσης της μεθοδολογίας της οφθαλμικής ιχνηλάτησης (eye tracking) στην έρευνα στον τομέα της οπτικοακουστικής μετάφρασης και στη μελέτη των οπτικοακουστικών κειμένων. Αρχικά, στο πρώτο μέρος της εργασίας πραγματοποιείται μια σύντομη παρουσίαση του αντικειμένου της οφθαλμικής ιχνηλάτησης, η γλωσσική και κειμενική ανάλυση του κειμένου-πηγή και του κειμένου-στόχου, καθώς και αναγνώριση των επικοινωνιακών περιστάσεων. Έπειτα, παρατίθεται η μετάφραση των αποσπασμάτων κατ’ αντιστοιχία με το πρωτότυπο κείμενο και ακολουθεί το γλωσσάρι των όρων που εμφανίζονται σε αυτό. Στη συνέχεια, παρατίθεται ο πίνακας με την τεκμηρίωση των όρων στην αγγλική και ελληνική γλώσσα, ενώ ακολουθεί η ανάλυση της ορολογικής έρευνας και τεκμηρίωσης. Τέλος, στο τελευταίο μέρος της εργασίας αναλύονται τα μεταφραστικά προβλήματα και δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία και οι τεχνικές που επιλέχθηκαν για την αντιμετώπισή τους

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση αποσπασμάτων από το 6ο κεφάλαιο του βιβλίου Invisible women: Exposing Data Bias in a World Designed for Men της βρετανίδας Caroline Criado Perez από την αγγλική προς την ελληνική γλώσσα. Η συγγραφέας συγκεντρώνει για πρώτη φορά έρευνες και ιστορίες από όλο τον κόσμο που αποκαλύπτουν πώς τα μεροληπτικά επιστημονικά δεδομένα διαμορφώνουν μια κοινωνία η οποία αποκλείει τις γυναίκες και τις καθιστά αόρατες. Τα υπό μετάφραση αποσπάσματα καταδεικνύουν το κενό δεδομένων σχετικά με την επαγγελματική υγεία των γυναικών, με άμεσες επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία τους. Αρχικά, παρουσιάζεται η τυπολογία του κειμένου σύμφωνα με την κειμενική ανάλυση της Καταρίνα Ράις και το θεωρητικό πλαίσιο που αφορά τη φεμινιστική μετάφραση, τον γλωσσικό σεξισμό και την αναπαράσταση του φύλου στην ελληνική γλώσσα. Στη συνέχεια, παρατίθεται το πρωτότυπο κείμενο σε αντιστοιχία με το μετάφρασμα, ακολουθεί το γλωσσάρι όρων και η ορολογική τεκμηρίωση. Έπεται η κειμενική και γλωσσική ανάλυση του πρωτοτύπου και η παρουσίαση της μεθοδολογίας της έρευνας. Αναφέρονται οι μεταφραστικές δυσκολίες σε λεξιλογικό, πραγματολογικό, μορφοσυντακτικό και υφολογικό επίπεδο καθώς και η αντιμετώπισή τους. Τέλος, στο παράρτημα παρατίθεται ένα δείγμα των ad hoc σωμάτων κειμένων που λειτούργησαν τεκμηριωτικά σε επίπεδο ορολογίας και φρασεολογίας.

Η παρούσα εργασία περιλαμβάνει τη σχολιασμένη μετάφραση τμήματος του άρθρου «Regulatory Considerations for the Clinical and Research Use of Transcranial Direct Current Stimulation (tDCS): review and recommendations from an expert panel» και επιδιώκει να εξετάσει το εύρος της ελληνικής ορολογίας και βιβλιογραφίας ως προς το πεδίο του διακρανιακού ερεθισμού μέσω ηλεκτρικού ρεύματος. Πρόκειται για ένα σύνολο μη-επεμβατικών μεθόδων με τις οποίες επιτυγχάνεται ο ερεθισμός του εγκεφάλου και οι οποίες αξιοποιούνται σε διαρκώς διευρυνόμενη κλίμακα από ποικίλους κλάδους, όπως η νευρολογία και η ψυχιατρική, για κλινικούς και ερευνητικούς σκοπούς. Οι συντάκτες του άρθρου επιχειρούν μια ανασκόπηση του ρυθμιστικού πλαισίου για τη μέθοδο tDCS και εξετάζουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες και την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, στηριζόμενοι σε δεδομένα που έχουν συλλεγεί από διάφορες χώρες. Η χρήση της εν λόγω μεθόδου στην Ελλάδα παραμένει περιορισμένη, καθιστώντας εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την αναζήτηση σχετικών δεδομένων και εμπειριών. Στην παρούσα εργασία διερευνάται ο βαθμός στον οποίο έχουν διατηρηθεί στην αγγλική γλώσσα όροι που αφορούν το συγκεκριμένο πεδίο, αναλύονται τα εμπόδια που απαντήθηκαν κατά τη διαδικασία της μετάφρασης και, τελικώς, διαμορφώνεται ένα γλωσσάρι με τους όρους που απαντούν στο εν λόγω άρθρο και την απόδοση που επιλέχθηκε για την ελληνική γλώσσα

Η παρούσα θεωρητική διπλωματική εργασία θέτει ως στόχο να ερευνήσει το πλαίσιο στο οποίο η μετάφραση έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο διδασκαλίας στην εκμάθηση ξένων γλωσσών από παλαιότερα ως σήμερα έτσι, ώστε να παρουσιάσει και να αξιολογήσει τις συγκεκριμένες μεθοδολογίες που έχουν εφαρμοστεί, καθώς και να προτείνει νέους τρόπους χρήσης της μετάφρασης στη σύγχρονη εποχή. Η εργασία θα επικεντρωθεί στα οφέλη της χρήσης της μετάφρασης ως εργαλείο διδασκαλίας στο επίπεδο της κοινωνιογλωσσικής ανάπτυξης και το στοιχείο της πραγματολογικής ικανότητας που συχνά παραλείπονται κατά τη διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας δίνοντας τη θέση τους στην εκμάθηση γραμματικών κανόνων και την απομνημόνευση λεξιλογίου, ενώ θα εξεταστούν συγκεκριμένοι παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ώστε να υποστηρίξουμε τη μετάφραση ως εργαλείο εκμάθησης ξένων γλωσσών μεθοδολογικά. Τέλος, η εργασία ευελπιστεί να προσδώσει καθολικότητα στην έρευνα και να αποδείξει ότι το συγκεκριμένο θέμα άπτεται όλων των γλωσσικών συνδυασμών

Τα διεθνή συμβατικά κείμενα, μετά την υπογραφή τους από τα συμβαλλόμενα κράτη, μεταφράζονται και δημοσιεύονται στις επίσημες γλώσσες των συμβαλλόμενων κρατών, προκειμένου να ενσωματωθούν στην εθνική νομοθεσία. Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο “Convention for the Protection of Human Rights and Dignity of the Human Being with regard to the Application of Biology and Medicine: Convention on Human Rights and Biomedicine” (Σύμβαση του Οβιέδο) υπογράφηκε από την Ελλάδα και την Κύπρο και στη συνέχεια, μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε για να ολοκληρωθεί η διαδικασία κύρωσης. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, αναλύονται συγκριτικά οι διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα στις μεταφράσεις που έγιναν για την ελληνική και για την κυπριακή έννομη τάξη αντίστοιχα, σε σχέση με τα γλωσσικά χαρακτηριστικά της έννομης τάξης στην οποία ενσωματώνεται κάθε κείμενο

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από τα αγγλικά προς τα ελληνικά αποσπάσματος του άρθρου με τίτλο «Alzheimer’s Disease». Αρχικά, παρουσιάστηκε η μετάφραση του άρθρου και ακολούθησε το γλωσσάρι των όρων που είχαν εξαχθεί από το άρθρο και η τεκμηρίωσή τους. Στη συνέχεια έγινε αναλυτική περιγραφή των σταδίων που ακολουθήθηκαν κατά την έρευνα, οι δυσκολίες που παρουσιάστηκαν κατά τη μετάφραση και τα βήματα που ακολουθήθηκαν για την επίλυσή τους

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η αναζήτηση και η διερεύνηση τμήματος ορολογίας των Ιατρικών Θεματικών Επικεφαλίδων (MeSH) της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ιατρικής (NLM) των ΗΠΑ. Οι Ιατρικές Θεματικές Επικεφαλίδες αποτελούν ένα ολοκληρωμένο ελεγχόμενο λεξιλόγιο που εξυπηρετεί σκοπούς ευρετηρίασης των άρθρων, περιοδικών και βιβλίων στον τομέα των ιατρικών επιστημών. Η ορολογική εργασία πραγματοποιήθηκε στο πεδίο της ιατρικής και πιο συγκεκριμένα της ανατομίας, με γλώσσες εργασίας τα αγγλικά, τα ελληνικά και τα γαλλικά. Επιλέχθηκαν συνολικά 139 όροι που καταγράφηκαν σε φύλλα Excel και δημιουργήθηκαν οι αντίστοιχες οντολογίες για την απεικόνιση των εννοιολογικών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των όρων.

The present thesis was completed under the collaboration of the Joint Postgraduate Studies programme (J.P.P.S.) “Conference Interpreting and Translation” with the Terminology Coordination Unit of the European Parliament (TermCoord) in order to enrich the IATE terminology database. We carried out a terminology project in the domain of celiac disease, and in particular, in the subdomains of the clinical manifestations and the differential diagnosis of the disease. During this process, we performed term extraction for 50 terms on the aforementioned subdomains and we compiled corpora for English and Greek, our two working languages. The terminology extraction was carried out using the terminology extraction tool Sketchengine. After compiling the final list of the terms, we provided the necessary supporting information for each one of them in the following categories: term source, definition, definition source, context and context source. We also attempted to demonstrate the semantic relations among the terms using diagrams. Apart from this process, this thesis also provides the theoretical background, giving emphasis on terminology management and its importance on the field of medicine. A detailed presentation of all reference works, dictionaries and other sources is also included. The final chapter is dedicated to the main problems we had to face during the process. The appendix consists of an extensive excel table that contains all necessary information about the terms.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε σε συνεργασία με τη μονάδα ορολογίας του τμήματος μετάφρασης του WIPO. Στόχος της παρούσας αποτέλεσε η εξαγωγή και τεκμηρίωση 50 όρων που ανήκουν στο υποπεδίο της βιολογικής φυτοπροστασίας για το ζεύγος γλωσσών αγγλικά-ελληνικά με σκοπό την αξιοποίησή τους από τη βάση ορολογικών δεδομένων του WIPO, που φέρει την ονομασία WIPO Pearl. Αρχικά, συγκεντρώσαμε τους όρους και τους περάσαμε σε υπολογιστικό φύλλο excel συμπληρώνοντας τις εξής παραμέτρους: όρος, πηγή όρου, επεξηγηματικό συγκείμενο και πηγή επεξηγηματικού συγκειμένου. Στη συνέχεια, για την ολοκλήρωση της διπλωματικής έγινε χρήση ηλεκτρονικών εργαλείων με τη βοήθεια των οποίων αντλήθηκαν τα στοιχεία που ζητούσαμε για τον κάθε όρο αντίστοιχα και ακολούθως έγινε η δόμηση των εννοιολογικών σχέσεων μεταξύ των όρων. Η διπλωματική εργασία, όπως αυτή συντάχθηκε, περιλαμβάνει σύντομη παρουσίαση του οργανισμού WIPO, του επιλεχθέντος πεδίου καθώς και του υλικού αναφοράς και τεκμηρίωσης στο οποίο ανατρέξαμε. Τέλος, γίνεται λόγος για τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ενώ παρατίθεται και παράρτημα του αγγλικού και ελληνικού σώματος κειμένων και πίνακας με την ορολογία σε μορφή excel.

Η παρούσα πτυχιακή εργασία έχει ως στόχο τη μελέτη του φαινομένου νέας επιχώριας προσαρμογής στα τουριστικά κείμενα. Πιο συγκεκριμένα, θα αναλυθούν και διερευνηθούν οι όροι μετάφραση, επιχώρια προσαρμογή και τουριστικό κείμενο, βάσει βιβλιογραφικών πηγών. Επιπλέον, θα αναφερθούμε στην ιδιάζουσα περίπτωση νέας «υπερχώριας προσαρμογής», νέας ορίζεται από νέας Φλώρο και Χαραλαμπίδου. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε μια μελέτη περίπτωσης, όπου θα μελετηθούν επιλεγμένα κείμενα από την επίσημη ιστοσελίδα του ΕΟΤ (visitgreece.gr), τα οποία έχουν συνταχθεί με σκοπό να παρουσιάσουν και να προωθήσουν τον ελληνικό πολιτισμό και τη χώρα νέας. Θα μελετηθούν οι ομοιότητες και οι διαφορές που παρουσιάζουν τα ελληνικά πρωτότυπα κείμενα με τα μεταφράσματά νέας στα αγγλικά. Η μελέτη περιστρέφεται γύρω από τη θεωρία του σκοπού και το κατά πόσο επιτυγχάνεται η λειτουργικότητα των εν λόγω κειμένων και των επιμέρους στοιχείων του ανάλογα με τον πολιτισμό-στόχος. Η σύγκριση αφορά σε κείμενα παρμένα από τον τομέα του πολιτισμού και νέας γαστρονομίας και θα πραγματοποιηθεί σε σημασιολογικό, πολιτισμικό και μορφολογικό επίπεδο. Παράλληλα, θα ληφθεί υπόψη και η πολυμεσικότητα που διέπει νέας ιστοτόπους όπου είναι αναρτημένα τα ψηφιακά κείμενα, καθώς περιλαμβάνουν γραπτό λόγο, εικόνες, βίντεο, κ.ά.

Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη του θεσμού της οικογένειας στα μυθιστορήματα Μαντάμ Μποβαρύ και Μεγάλη Χίμαιρα στο πλαίσιο του ρεαλισμού. Ξεκινήσαμε με τη θεωρητική μελέτη των ρευμάτων του γαλλικού ρεαλισμού και νατουραλισμού και, ακόμη, ασχοληθήκαμε με την επίδραση που τα δύο ρεύματα άσκησαν στην ελληνική πεζογραφία. Στη συνέχεια παραθέσαμε κάποια εισαγωγικά, κατατοπιστικά στοιχεία σχετικά με το έργο των δύο συγγραφέων. Κατόπιν εξετάσαμε εκ παραλλήλου τον τρόπο σύλληψης και πραγμάτωσης της θεματικής της οικογένειας στα δύο έργα. Ερευνήθηκε διεξοδικά το πλέγμα των σχέσεων που εξυφαίνεται μέσα στις οικογένειες και η δυναμική τους με έμφαση στο γυναικείο ζήτημα. Αναφερθήκαμε, επιπλέον, στο συλλογικό περίγυρο των ηρώων

Η Anne Rice θεωρείται ευραίως μία από τις σημαντικότερες παρουσίες της σύγχρονης γοτθικής λογοτεχνίας και είναι κυρίως γνωστή για τα μυθιστορήματά της με θέμα τους βρυκόλακες. Ως διάδοχος των πιο πρώιμων και παραδοσιακών απεικονίσεων των βρυκολάκων, μελετά, μέσα από τους παράτυπούς της βρυκόλακες, σύχρονα κοινωνικά προβλήματα και άγχη. Οι βρυκόλακες παραδοσιακά αντικατοπτρίζουν κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες, όμως η Rice τους δίνει αφηγηματική φωνή σε μία διαστροφή του λογοτεχνικού είδους όπου ο πραγματικός δαίμονας της ιστορίας είναι επιτέλους η κυρίαρχη κοινωνική ιδεολογία και όχι τα θύματα του αποκλεισμού της. Στο μυθιστόρημα Συνέντευξη με ένα Βρυκόλακα (1976) η Rice μελετά φεμινιστικά θέματα και την τοξικότητα της πατριαρχικής ιδεολογίας, όπως επίσης και το άγχος το οποίο γεννιέται μέσα από τη σύχρονη απώλεια της πίστης στις κοινωνικές νόρμες και ιδεώδη. Το επιτυχχάνει μέσα από τη θεματολογία της η οποία περιστρέφεται γύρω από το διαχωρισμό του καλού και του κακού και τη συμβολική χρήση του υπερφυσικού και του μακάβριου τα οποία αντικατοπτρίζουν σύχρονες νοοτροπίες και ανησυχίες. Στο Ο Βρυκόλακας Λεστάτ (1985), η Rice εξακολουθεί να ανατρέπει την παραδοσιακή σύνδεση μεταξύ του βαμπιρισμού και της διαφορετικότητας αποδίδοντας μία θετική αύρα στη συνήθη λογοτεχνική χρήση του βρυκόλακα ως συμβολικού σεξουαλικά ξένου. Παίρνοντας έμπνευση από την επιδημία του AIDS στην Αμερική της δεκαετίας 1980 και από τις μάχες για απελευθέρωση της ομοφυλοφιλικής κοινότητας που ακολούθησαν, η Rice δίνει φωνή σε προσεχτικά κατασκευασμένες αφηγήσεις οι οπόιες εξυμνούν τη διαφορετικότητα και δαιμονοποιούν τις καταπιεστικές κυριάχουσες πολιτιστικές ιδεολογίες.

Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της φωνητικής μείωσης σε Έλληνες Εφήβους με κοχλιακό εμφύτευμα και φυσιολογική ακοή. Εξετάσαμε δισύλλαβες λέξεις τονισμένες σε αρχική και τελική θέση καθώς και τρισύλλαβες τονισμένες σε προτονική, τονισμένη και ποστονική θέση στη μέση της συλλαβής. Ερευνήσαμε την επίδραση του τόνου, του αριθμού των συλλαβών και το φύλλο στη διάρκεια, συχνότητες και ένταση των ελληνικών φωνηέντων με τη χρήση του Praat λογισμικού.

Η παρούσα διατριβή συζητά τα φωνολογικά και μορφολογικά φαινόμενα στην τσακωνική διάλεκτο. Με βάση το θεωρητικό πλαίσιο της γλωσσικής αλλαγής και του γλωσσικού θανάτου, στοχεύει επίσης να εξετάσει αν και σε ποιο βαθμό επηρεάστηκαν κάποια μορφοφωνολογικά φαινόμενα της τσακωνικής διαλέκτου από τα νέα ελληνικά. Με άλλα λόγια, εάν τα τσακώνικα έχουν υποστεί φθορά και αποτελούν απειλούμενη γλώσσα. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν μέσω έρευνας πεδίου, η οποία διεξήχθη στην Πελοπόννησο τον Νοέμβριο του 2016. Συμμετείχαν δώδεκα τσάκωνες ομιλητές και η ηλικία τους κυμαινόταν από 52 έως 84 ετών. Οι συνεντεύξεις μαζί τους έλαβαν χώρα κατά την εγγραφή τους. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με ποιοτική έρευνα, συνεπώς στατιστικά αποτελέσματα δεν συμπεριλήφθηκαν. Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν ότι τα τσακώνικα έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τα νέα ελληνικά. Η δομή της διαλέκτου τώρα μειώνεται και απλοποιείται. Τα δωρικά στοιχεία της διαλέκτου έχουν διατηρηθεί, αλλά αποτελούν κυρίως ένα λεξικό και όχι ένα φωνολογικό θέμα. Οι λόγοι για τους οποίους η τσακωνική κατευθύνεται προς το θάνατό της από τη δεκαετία του 1960 είναι διάφοροι. Η αστικοποίηση έκανε τους ανθρώπους να αναζητούν καλύτερη δουλειά στις μεγάλες πόλεις, η αναβάθμιση των μεταφορικών μέσων έκανε την περιοχή προσβάσιμη, συνδέοντας τα χωριά της Τσακονιάς με τις κοντινές πόλεις. Ως εκ τούτου, η κυρίαρχη γλώσσα στην Τσακωνιά είναι πλέον τα νέα ελληνικά. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι η τσακωνική διάλεκτος απειλείται σοβαρά, καθώς υπάρχουν πολύ λίγοι νέοι ομιλητές. Προκειμένου να σωθεί η διάλεκτος, η στάση των ομιλητών απέναντι σ’ αυτή πρέπει να είναι θετική και η κοινότητα πρέπει να οργανώνει μαθήματα, διαλέξεις κτλ.

Η εργασία πραγματεύτηκε τη διδασκαλία στρατηγικών ανάγνωσης στα Αγγλικά σε μικρούς μαθητές και εξετάζει την αποτελεσματικότητά τους με τη χρήση αυθεντικών ή προσαρμοσμένων ιστοριών. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι μικροί μαθητές μπορούν να διδαχθούν στρατηγικές «από πάνω προς τα κάτω» και «από κάτω προς τα πάνω» ώστε να βελτιώσουν τις δεξιότητες κατανόησης κειμένου. Μερικές από αυτές τις στρατηγικές είναι η πρόβλεψη, η ενεργοποίηση προϋπάρχουσας γνώσης, η οπτικοποίηση, η άσκηση της μνήμης, η συναγωγή συμπερασμάτων, η γρήγορη και ανιχνευτική ανάγνωση. Η εργασία εξέτασε την πρόοδο στην Αγγλική γλώσσα 7 μικρών μαθητών (επιπέδου Α1) μέσα από εμπειρική παρατήρηση και ανάλυση έργου. Οι μαθητές ολοκλήρωσαν ασκήσεις σχετικά με την εφαρμογή στρατηγικών και πήραν μέρος σε τεστ πριν και μετά τη διδασκαλία των στρατηγικών. Τέλος, απάντησαν σε μία σειρά ερωτήσεων κατανόησης ανοιχτού και κλειστού τύπου. Τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής έδειξαν πως οι μαθητές είχαν καλύτερη επίδοση στις ερωτήσεις κατανόησης όταν δέχονται καθοδήγηση για τη χρήση συγκεκριμένων στρατηγικών. Τέλος, οι μαθητές εκδήλωσαν θετική διάθεση απέναντι στη χρήση στρατηγικών

H παρούσα εργασία συζητά την επίδραση των σειρών κινουμένων σχεδίων στην εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας ως δεύτερη ξένη γλώσσα. Για να υποστηριχθεί η παραπάνω υπόθεση, μαθητές της δευτέρας δημοτικού, με μητρική τους γλώσσα τα ελληνικά, εκτέθηκαν σε οχτώ επεισόδια της Βρετανικής σειράς κινουμένων σχεδίων Τα Μικρό Βασίλειο του Μπεν και της Χόλι, στην αγγλική γλώσσα χωρίς υπότιτλους και τα μαθήματα έλαβαν χώρα σε ιδιωτικό κέντρο ξένων γλωσσών στο οποίο δημιουργήθηκε ένα θερινό πρόγραμμα για μικρούς μαθητές κατά τον Ιούλιο. Κατά τη διάρκεια όλων των μαθημάτων, οι μαθητές διδάχθηκαν μόνο προφορικά την αγγλική γλώσσα και δεν υπήρξε καθόλου χρήση του γραπτού λόγου. Μετά την προβολή των επεισοδίων, οι μαθητές υποβάλλονταν σε προφορικές εργασίες, ειδικά διαμορφωμένες για το γνωστικό και ηλικιακό επίπεδο των μαθητών, προκειμένου να αξιολογηθεί η συμβολή της χρήσης σειρών κινουμένων σχεδίων στην πρόσληψη και την απόκτηση λεξιλογίου. Αφού πραγματοποιήθηκαν όλα τα μαθήματα, οι μαθητές υποβλήθηκαν σε μία προφορική αξιολόγηση και οι παρατηρήσεις κατέδειξαν σημαντική ποσότητα λέξεων και εκφράσεων που προσλήφθηκε από τους μαθητές καθώς και αυξημένο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο είδος με το οποίο ήρθαν σε επαφή. Η χρήση της σειράς ως διδακτικό εργαλείο λειτούργησε ως μέσο επικοινωνίας για τους μαθητές, οι οποίοι με τη στήριξη του διδάσκοντα, επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν την αγγλική κατά το δυνατόν περισσότερο. Φυσικά, όπως ήταν πιθανό, η χρήση της δεύτερης γλώσσας από τους μαθητές ήταν φανερά αποσπασματική και επηρεάστηκε σημαντικά από την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του κάθε μαθητή. Συνολικά, η προσφυγή στη μητρική γλώσσα ήταν σε πολλές περιπτώσεις αναπόφευκτη, παρόλα αυτά παρατηρήθηκε όντως συχνή και αυθόρμητη χρήση της αγγλικής γλώσσας από τους μαθητές, γεγονός που μας οδηγεί στο πιθανό συμπέρασμα ότι η βασική αιτία αυτής της χρήσης υπήρξε η έκθεση των μαθητών στη σειρά κινουμένων σχεδίων ως κύριο μέσο εκμάθησης της δεύτερης γλώσσας.

Η παρούσα διπλωματική εξετάζει την κλιτική αλλομορφία των ουσιαστικών στην αλβανική σε θεωρητικό και υπολογιστικό επίπεδο. Περιγράφοντας το φαινόμενο της αλλομορφίας, όπως αυτό έχει παρουσιαστεί στη βιβλιογραφία, επιχειρείται η θεωρητικοποίηση του φαινομένου συγκεκριμένα στην αλβανική. Στην προσπάθεια αυτή παρατηρήθηκαν διάφορες ασυνέπειες στην ομαδοποίηση των δεδομένων και προτείνονται ως ιδανικότεροι τρόποι ανάλυσης η μορφοφωνολογία καθώς και άλλοι λεξικοϊστορικοί παράγοντες, βασιζόμενοι στο ότι η αλβανική σημειώνει αρκετές γλωσσικές επαφές με άλλες γλώσσες της Χερσονήσου του Αίμου και όχι μόνο. Έπειτα, η εργασία επικεντρώνεται στην παρατήρηση των δεδομένων μετά την επεξεργασία τους από το LINGUISTICA, ενός προγράμματος βασισμένο σε σώματα κειμένων που αναλύει τις ονοματικές καταλήξεις. Ως βασικό εύρημα της διπλωματικής παρατηρείται η επιτυχέστερη πρόβλεψη των καταλήξεων που περιγράφουν την οριστικότητα έναντι αυτών της αοριστότητας. Στο τέλος η εργασία προτείνει νέες πιθανές έρευνες για την αλβανική γλώσσα και αλλομορφία.

Η παρούσα διπλωματική εργασία θα υιοθετήσει μία ψυχογλωσσολογική προσέγγιση προς τις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, και πιο συγκεκριμένα, τη δυσλεξία. Αρχικά, θα παρουσιάσω το θεωρητικό υπόβαθρο της δυσλεξίας, εστιάζοντας κυρίως στις διαταραχές των επιτελικών λειτουργιών που διέπουν τη δυσλεξία και κατά πόσο αυτές οι διαταραχές επηρεάζουν την ικανότητα των δυσλεκτικών μαθητών να μάθουν μία ξένη γλώσσα. Στο δεύτερο μέρος της διπλωματικής, θα εστιάσω κυρίως στην δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού κατάλληλου για μαθητές με δυσλεξία. Συγκεκριμένα, οι προτεινόμενες δραστηριότητες θα στοχεύουν στη βελτίωση των επιτελικών λειτουργιών που επηρεάζονται, βασιζόμενοι στις επιτελικές λειτουργίες που θεωρείται πως μένουν ανεπηρέαστες στη δυσλεξία. Μία από τις δραστηριότητες θα είναι σε ψηφιακή μορφή. Χρησιμοποιώντας το κατάλληλο λογισμικό, θα προσπαθήσω να αναπτύξω μια εφαρμογή στην οποία οι μαθητές θα μπορούν να έχουν διαχρονική πρόσβαση και τα αποτελέσματα θα αποστέλλονται αυτόματα στον διαχειριστή

Σκοπός της διατριβής είναι η εξέταση της διαλέκτου της Κρανιάς, Ελασσόνας, η οποία αποτελεί μία ελληνική βόρεια διάλεκτο, από φωνολογική και μορφολογική άποψη. Για το σκοπό αυτό, διεξήχθη μία έρευνα βασισμένη στην ανάλυση ηχογραφημένων διαλόγων από τέσσερεις διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, οι οποίοι είναι κάτοικοι της Κρανιάς. Η εξερεύνηση των δεδομένων έδειξε ότι η διάλεκτος της Κρανιάς χαρακτηρίζεται από αύξηση των μεσαίων άτονων φωνηέντων και αποβολή των υψηλών άτονων φωνηέντων. Τα ακουστικά αυτά φαινόμενα επηρεάζουν τη μορφολογία της διαλέκτου της Κρανιάς και ως αποτέλεσμα, το μορφολογικό της σύστημα παρουσιάζει κάποιες διαφορές σε σχέση με τη μορφολογία της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας

Η συγγραφή του κεφαλαίου Συζήτησης μιας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας είναι μια πρόκληση τόσο για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που είναι φυσικοί ομιλητές (ΦΟ) της αγγλικής γλώσσας όσο για τους μη φυσικούς ομιλητές (ΜΦΟ), ωστόσο είναι ακόμη μια σχετικά ανεξερεύνητη περιοχή. Η παρούσα διατριβή επιχειρεί να διορθώσει αυτή την «ατυχή παράλειψη» (Berkenkotter & Huckin, 1995, σ. 4) ερευνώντας όχι μόνο τη ρητορική δομή των κεφαλαίων Συζήτησης μεταπτυχιακών διατριβών στο τομέα της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας που έχουν συνταχθεί από ΦΟ και ΜΦΟ αλλά και την εμφάνιση των «ουσιαστικών-κελυφών» (Schmid, 2000) και τα λεξικό-γραμματικά μοτίβα των πιο συχνών ουσιαστικών-κελυφών. Η μελέτη των σωμάτων κειμένων με την χρήση ενός προσαρμοσμένου μοντέλου δύο επιπέδων για τη ρητορική ανάλυση (Yang & Allison, 2003) αποκάλυψε τόσο ομοιότητες όσο και διαφορές σχετικά με: τη κατανομή των κινήσεων και των βημάτων, την ακολουθία των κινήσεων και τις υποχρεωτικές κινήσεις. Επιπλέον, η έρευνα στη συχνότητα 35 ουσιαστικών-κελυφών (Hinkel, 2004) φανέρωσε ότι δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην κατανομή των ουσιαστικών-κελυφών ενικού ή πληθυντικού αριθμού μεταξύ των δύο σωμάτων κειμένων. Επίσης, εντοπίστηκαν τα κύρια λεξικό-γραμματικά μοτίβα των συχνότερων ουσιαστικών-κελυφών. Τα ευρήματα της έρευνας θα μπορούσαν να έχουν πολύτιμες παιδαγωγικές εφαρμογές στην διδασκαλία και εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας για ακαδημαϊκούς σκοπούς, ιδιαίτερα στο πεδίο της διδασκαλίας της δεύτερης/ξένης γλώσσας

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η διερεύνηση των στρατηγικών ακρόασης και ομιλίας όπως αυτές χρησιμοποιήθηκαν από Έλληνες μονόγλωσσους και δίγλωσσους μαθητές των Αγγλικών ως ξένης γλώσσας. Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο της μελέτης περίπτωσης και συμμετείχαν πέντε μονόγλωσσοι και δύο δίγλωσσοι Έλληνες μαθητές, εκ των οποίων όλοι παρακολουθούσαν μαθήματα προετοιμασίας εξετάσεων επιπέδου Γ2 Αγγλικών κατά την περίοδο διεξαγωγής του πειράματος. Η μεθοδολογία έρευνας που χρησιμοποιήθηκε, η οποία αρχικά εφαρμόστηκε πιλοτικά, συνδύασε τόσο ποσοτικές όσο και ποιοτικές τεχνικές έρευνας. Χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια στρατηγικών ακρόασης και ομιλίας, παρεμβατικές δραστηριότητες, παρατηρήσεις εντός της τάξης καθώς επίσης και ημιδομημένες συνεντεύξεις προκειμένου να μελετηθούν σε βάθος οι στρατηγικές ακρόασης και ομιλίας των συμμετεχόντων πριν και μετά από ένα παρεμβατικό πρόγραμμα. Σε αντίθεση με την αναμενόμενη γενική υπεροχή των δίγλωσσων μαθητών, αυτοί υπερείχαν ελαφρώς των μονόγλωσσων μόνο στις γνωστικές και κοινωνικές στρατηγικές ακρόασης, καθώς και στις επανορθωτικές στρατηγικές ομιλίας. Από την άλλη μεριά, οι μονόγλωσσοι μαθητές σημείωσαν καλύτερη επίδοση στις μεταγνωστικές στρατηγικές ομιλίας. Αν και δεν προέκυψε κάποιο σημαντικό εύρημα τόσο στη χρήση των Στρατηγικών Γλωσσικής Εκμάθησης γενικά όσο και στη χρήση των στρατηγικών ομιλίας συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες φάνηκαν να είναι θετικοί απέναντι στη διδασκαλία των στρατηγικών καθώς επίσης και την αξιοποίηση των Στρατηγικών Γλωσσικής Εκμάθησης μέσα σε ένα πλαίσιο διδασκαλίας των Αγγλικών ως ξένης γλώσσας. Δεδομένου αυτού, τα αποτελέσματα της έρευνας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μικτά. Επιπλέον, σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, οι δάσκαλοι ξένων γλωσσών θα πρέπει να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στις κοινωνικές και συναισθηματικές στρατηγικές εκμάθησης

Ο σκοπός της εργασίας είναι να ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο η διδακτική μεθοδολογία ΟΕΠΓ (CLIL method) αποκρυσταλλώνεται και εφαρμόζεται στις τέσσερις νοτιότερες Ευρωπαϊκές χώρες (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Κύπρο) με σκοπό να συγκρίνει τα αναλυτικά τους προγράμματα σπουδών και να αναπτύξει μαθήματα που θα βασίζονται στη μέθοδο ΟΕΠΓ και θα απευθύνονται σε μαθητές δημοτικού σχολείου. Η συγκεκριμένη μελέτη αποσκοπεί να συγκεράσει διάφορα χαρακτηριστικά ώστε να προσφέρει εκπαιδευτικές ιδέες και διδακτικό υλικό που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από δασκάλους και μαθητές διαφορετικών εθνικοτήτων οι οποίοι παρά το ότι μιλούν διαφορετικές γλώσσες, μπορούν να διδάξουν και να παρακολουθήσουν τα ίδια μαθήματα σχεδιασμένα γι’αυτό το σκοπό. Χάρη στον ευέλικτο χαρακτήρα της μεθοδολογίας ΟΕΠΓ αυτό το εγχείρημα θα μπορούσε να είναι εφικτό. Πιο συγκεκριμένα, το πρώτο κεφάλαιο εντάσσει τη μέθοδο ΟΕΠΓ μέσα στο Ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πλαίσιο και παρουσιάζει μία γενικότερη θεώρηση της εν λόγω μεθοδολογίας. Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στις μελέτες σχετικά με την ΟΕΠΓ που έχουν διεξαχθεί στις τέσσερις Ευρωπαϊκές χώρες, ερευνά τους τρόπους που η ΟΕΠΓ εφαρμόζεται σε αυτές και συγκρίνει τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών. Στο τρίτο κεφάλαιο επιλέγεται το σχολικό μάθημα από το οποίο αντλούνται οι τέσσερις θεματικές ενότητες που θα αποτελέσουν τη βάση για το σχεδιασμό των ΟΕΠΓ μαθημάτων. Το τέταρτο κεφάλαιο περιέχει το σχεδιασμό των ΟΕΠΓ μαθημάτων τα οποία δομούνται από μία σειρά μελετημένων ασκήσεων. Εν τέλει το πέμπτο κεφάλαιο συμπεριλαμβάνει στοχευμένες ιδέες άξιες για περαιτέρω σχολιασμό, παιδαγωγικά συμπεράσματα, κάποιους περιορισμούς της μελέτης όπως επίσης και προτάσεις για μελλοντική έρευνα

Στην παρούσα εργασία διερευνάται ο ρόλος του γυναικείου σώματος στις Αυτόχειρες Παρθένους του Τζέφρι Ευγενίδη. Όπως υποστηρίζω, το γυναικείο σώμα λειτουργεί ως σημείο τομής των δύο κύριων καταστατικών αξόνων του μυθιστορήματος. Ο πρώτος άξονας είναι αυτός της αφηγηματικής οργάνωσης του κειμένου. Πιο συγκεκριμένα, η κεντρική αφηγηματική φωνή του μυθιστορήματος διαπλέκεται με μια πληθώρα περιφερειακών αφηγηματικών φωνών. Είναι δε στην κεντρική θέση του γυναικείου σώματος μέσα στο βιβλίο που εντοπίζω την κινητήριο δύναμη που κατευθύνει την ανάπτυξη της αφήγησης. Ο δεύτερος άξονας αφορά τον ειδολογικό χαρακτήρα του κειμένου. Ειδικότερα, όπως θα δείξω, στο εν λόγω έργο γίνεται μεθοδική χρήση των εκφραστικών τρόπων του λεγόμενου Προαστιακού Γοτθικού Μυθιστορήματος, με συνέπεια την ανάδειξη μιας σειράς από προβληματικές που σχετίζονται με τη θέση του γυναικείου σώματος, τόσο εντός των Αμερικανικών προαστίων όσο και εντός του λογοτεχνικού είδους του Γοτθικού Mυθιστορήματος. Σύμφωνα με το κεντρικό μου επιχείρημα, ενώ η πλειονότητα των αφηγηματικών φωνών και των αναπαραστάσεων της θηλυκότητας μέσα στο μυθιστόρημα φαινομενικά αναπαράγουν την ιδεολογία της πατριαρχίας, την ίδια ώρα, μια σειρά από αφηγηματικές στιγμές υποσκάπτουν, έστω και έμμεσα, τη συγκεκριμένη ιδεολογία, επιτρέποντας την ανάγνωση του μυθιστορήματος ως κειμένου που στέκεται κριτικά απέναντι στον κυρίαρχο πατριαρχικό λόγο.

Η παρούσα διατριβή εστιάζει το ενδιαφέρον της στις εννοιακές και γραμματικές κινητροδοτήσεις οι οποίες αφορούν το πολύσημο ελληνικό πρόθημα ξε-. Η διατριβή εξετάζει την υπάρχουσα βιβλιογραφία και περιγράφει τον κατάλογο των εννοιών που παρέχονται μέχρι τώρα για το πρόθημα. Ο κύριος στόχος είναι να προτείνει μια νέα οργάνωση των εννοιών του ξε- με βάση τα γνωσιακά ζητήματα και να τονίσει το ρόλο της μεταφοράς για τον σχηματισμό και την οργάνωση των ελληνικών ρημάτων με ξε-. Για το λόγο αυτό, και χωρίς να υποτιμάται η σημασία των γραμματικών κινητροδοτήσεων για την οργάνωση των εννοιών του ξε-, η ανάλυση επικεντρώνεται περισσότερο στις γνωσιακές πτυχές του θέματος, καθώς και στη μεταφορά. Αρχικά, παρέχεται περιγραφή της θεωρίας των εικονοσχημάτων, ως των βασικών γνωσιακών μηχανισμών που δομούν την ανθρώπινη κατανόηση. Ακολουθεί επισκόπηση της Γνωσιακής Γλωσσολογίας για την πολυσημία των λέξεων, με επίκεντρο την πολυσημία μέσω του γνωσιακού μηχανισμού της μεταφοράς, καθώς και των σημασιολογικών δικτύων. Η σημασιολογική σχέση της αντίθεσης παρουσιάζεται επίσης σε σχέση με την πολυσημία του ξε-. Ο ρηματικός χρόνος και η ρηματική όψη, συζητούνται από την πλευρά της Γνωσιακής Γραμματικής σε σχέση με τα γραμματικά κίνητρα που αποτελούν τη βάση της οργάνωσης των εννοιών του ξε-. Τέλος, η διατριβή αναλύει τα ελληνικά ρήματα με ξε- βάσει της Event-Structure Metaphor (ESM) των Lakoff και Johnson και προτείνει ότι η ESM εξηγεί την μεταφορική επέκταση της έννοιας και, συνεπώς την πολυσημία, των ελληνικών ρημάτωνν με ξε-.

Η εν λόγω μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία εστιάζει στη μελέτη της ποιητικής συλλογής I Apologize for the Eyes in my Head (1986) του Αφρικανο-Αμερικανού Yusef Komunyakaa και της ποιητικής συλλογής from Sand Creek: Rising in this Heart which is our America (1981) του Ιθαγενούς Αμερικάνου Simon J. Ortiz στο πλαίσιο του κοινωνιο-πολιτισμικού και ιστορικού περιεχομένου του δεύτερου κύματος των πολιτικών δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη δεκαετία του 1980. Πιο συγκεκριμένα, αυτή η μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία θα αναζητήσει τους περίπλοκους τρόπους με τους οποίους οι ποιητές προσλαμβάνουν ακατέργαστο υλικό από τις ξεχωριστές πολιτισμικές τους παραδόσεις, προκειμένου να αναθεωρήσουν τα φυλετικά και εθνοτικά στερεότυπα που επιβλήθηκαν από τους λευκούς Αμερικάνους στις εθνοτικές ομάδες των Αφρικανο-Αμερικάνων και των Ιθαγενών Αμερικάνων που αντιπροσωπεύουν και για τις οποίες γράφουν οι ποιητές. Μέσω του πειραματισμού τους με ακουστικά και φορμαλιστικά στοιχεία, όπως η ανάσα, η ομοιοκαταληξία και η συμβολική εικονοπλασία που χρησιμοποιούν στην ποιητική τους πρακτική, και οι δυο ποιητές αναπροσδιορίζουν την εθνοτική τους ταυτότητα, η οποία είχε περιθωριοποιηθεί ανά τους αιώνες της Αμερικανικής πολιτισμικής κυριαρχίας των λευκών. Τα δύο κεφάλαια της εν λόγω μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας επικεντρώνονται στο Αφρικανο-Αμερικανικό υπόβαθρο του Komunyakaa με έμφαση στην αφοσίωσή του στο κίνημα των Μαύρων Τεχνών και στο ρόλο της αισθητικής των Αφρικανο-Αμερικάνων στη συγγραφή ποίησης, καθώς και στον Ιθαγενή Αμερικανικό πολιτισμό του Ortiz με έμφαση σε απόψεις προφορικότητας, ακουστικότητας και γλώσσας.

Έχει παρατηρηθεί ότι οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τη μέθοδο της πειθούς ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την ψήφο του εκλογικού σώματος. Ένα ισχυρό μέσο πειθούς θεωρείται η «προϋπόθεση», η οποία έχει χαρακτηριστεί ως το φαινόμενο το οποίο επιτρέπει στον/ην ομιλητή/-τρια να υπονοεί κάτι άλλο από αυτό που λέει μέσω των λέξεων και φράσεων που χρησιμοποιεί. Ο στόχος της εργασίας είναι να καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο το φαινόμενο της προϋπόθεσης χρησιμοποιείται από τα πολιτικά πρόσωπα στις προεκλογικές τους δηλώσεις με σκοπό να πείσουν για την αξιοπιστία τους. Πιο συγκεκριμένα, στη συγκεκριμένη διπλωματική εργασία εξετάζεται η χρήση του φαινομένου της προϋπόθεσης κατά τη διάρκεια των πολιτικών τηλεμαχιών μεταξύ της Χίλαρυ Κλίντον και του Ντόναλντ Τραμπ στην Αμερική το 2016.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν η αποτύπωση ορολογίας στο πεδίο της νόσου κοιλιοκάκη και, συγκεκριμένα, στο υποπεδίο της βιολογίας. Οι όροι που συγκεντρώθηκαν μέσα από σώμα αυθεντικών κειμένων ήταν συνολικά σαράντα και καταγράφηκαν σε υπολογιστικά φύλλα Excel στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα, ενώ παράλληλα εντοπίστηκαν οι εννοιολογικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ όρων. Το θεματικό πεδίο και ορισμένοι από τους προτεινόμενους όρους αποφασίστηκαν σε συνεργασία με τη μονάδα συντονισμού ορολογίας TermCoord του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την υποστήριξη της πολύγλωσσης βάσης ορολογίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης IATE (Διαδραστική Ορολογία για την Ευρώπη). Η εργασία περιλαμβάνει την παρουσίαση του πεδίου έρευνας, τις πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές για την τεκμηρίωση της ορολογίας, τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγκέντρωση δεδομένων και τα στάδια της έρευνας. Τέλος, παρατίθενται σε παραρτήματα δείγματα του αγγλικού και ελληνικού σώματος κειμένων καθώς και το σχέδιο ορολογίας σε μορφή υπολογιστικών φύλλων

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση μέρους της εισαγωγής του βιβλίου «Entre theatre et performance : la question du texte» του Joseph Danan. Με αφορμή την συνεχώς αυξανόμενη παρουσία του όρου performance στα θεατρικά ζητήματα, ο θεατρολόγος Joseph Danan επιχειρεί να προσδιορίσει τι είναι η performance και διερευνά την θέση που κατέχει το δραματικό κείμενο στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό είδος. Μετά τη σύντομη εισαγωγή σχετικά με το είδος της performance, παρατίθεται το πρωτότυπο κείμενο και η μετάφραση από το έργο του Joseph Danan σε αντιστοιχία και το γλωσσάρι που αποτελείται από 30 όρους. Ακολουθεί η τεκμηρίωση των όρων με παραδείγματα και ορισμούς σε ελληνικά και γαλλικά, καθώς και η παρουσίαση των σταδίων της ορολογικής έρευνας. Στην συνέχεια παρουσιάζεται η κειμενογλωσσική ανάλυση και οι μεταφραστικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά την μετάφραση. Στο τέλος παρατίθενται τα συμπεράσματα που προέκυψαν καθώς και η βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε για την εκπόνηση της εργασίας

Η παρούσα διπλωματική εργασία ερευνά το συγκερασμό της οργανικότητας και της τεχνολογίας, μέσα από την ψηφιακή τέχνη του βίντεο κλιπ. Με επίκεντρο δύο βίντεο κλιπ της ισλανδής μουσικού Bjork, προσεγγίζονται οι τρόποι με τους οποίους ο άνθρωπος βιώνει συνεχείς αναδιαμορφώσεις και μετατροπές, δια μέσου της τέχνης, αλλαγές οι οποίες προκύπτουν από την αλληλεπίδραση του με τον ψηφιακό κώδικα και τα δεδομένα. Οι διαρκείς μεταμορφώσεις του ανθρώπου, οι οποίες παρατηρούνται στα βίντεο κλιπ, κατασκευάζουν μια διαδρομή εξερεύνησης των ορίων της οργανικότητας, τόσο του ανθρώπου, όσο και της ψηφιακής τέχνης. Εντοπίζοντας τα σημεία που τέμνονται οι δύο άξονες, εξετάζεται το ζήτημα της συμβίωσης ανθρώπου και δεδομένων, με αγωγό την ψηφιακή τέχνη. Αντικείμενο της έρευνάς μου θα αποτελέσουν συγκεκριμένα τα βίντεο κλιπ των κομματιών Human Behavior (1993) και Notget (2015). Θα εξεταστούν οι τρόποι αναπαράστασης της έννοιας του γίγνεσθαι των Gilles Deleuze και Felix Guattari, με σκοπό την ανάδειξη του ανθρώπινου σώματος ως ανοιχτή και συνεχώς μεταβαλλόμενη διαδικασία. Εν συνεχεία, διά μέσου της χρήσης της ψηφιακής εικόνας και των ειδικών ψηφιακών οπτικών εφέ, θα αναλυθεί ο τρόπος, με τον οποίο ανάγεται μετωνυμικά αυτή η προσέγγιση σε μια αντίληψη του ανθρώπινου σώματος αλλά και της πραγματικότητας σε σύνολο πληροφοριών. Τα βίντεο κλιπ που έχουν επιλεγεί καλύπτουν χρονικά το φάσμα της συνολικής πορείας της Bjork, μέχρι σχεδόν και σήμερα, αποκαλύπτωντας έτσι την εξέλιξη και τη διαμόρφωση της σκέψης της καλλιτέχνιδος πάνω σε αυτό το ζήτημα

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία παρουσιάζει τη σχολιασμένη μετάφραση του κεφαλαίου 7.1 του βιβλίου «Λογοτεχνική Μετάφραση» του Γιερν Άλμπρεχτ από τη γερμανική στην ελληνική γλώσσα. Το κεφάλαιο εστιάζει στους ορισμούς που χρησιμοποιούνται για να χαρακτηρίσουν τις πιο ελεύθερες μορφές μετάφρασης λογοτεχνικών έργων. Μέσα από την παράθεση αποσπασμάτων λογοτεχνικών και ποιητικών έργων επεξηγούνται οι ελεύθερες μορφές μετάφρασης. Tο πρωτότυπο κείμενο αναλύεται στην επικοινωνιακή του περίσταση και η μετάφραση εξετάζεται από πλευράς σκοπού και στρατηγικής. Στο κείμενο εντοπίζονται όροι της μεταφρασεολογίας και της λογοτεχνίας, οι οποίοι καθιστούν τη δημιουργία γλωσσαρίου ορολογίας και την ορολογική τεκμηρίωση απαραίτητα στάδια της εργασίας. Η εργασία ολοκληρώνεται με την ανάλυση των μεταφραστικών προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της μεταφραστικής διαδικασίας και των τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν για την επίλυσή τους.

Η παρούσα διπλωματική αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση αποσπάσματος από κεφάλαιο του βιβλίου A Handbook of Depression and Anxiety: Pharmacotherapy of Bipolar Disorder των Kenneth Thau και Anna Maria Streeruwitz από τα αγγλικά στα ελληνικά. Το κεφάλαιο αυτό αφορά τη φαρμακοθεραπεία που χρησιμοποιείται σε μία διαταραχή του συναισθήματος, στη διπολική διαταραχή, και συγκεκριμένα στη χρήση δύο κατηγοριών φαρμάκων, των σταθεροποιητών διάθεσης και των αντιεπιληπτικών και ανήκει στην κατηγορία των ιατρικών κειμένων. Αρχικά, στην εισαγωγή της διατριβής παρουσιάζεται εν συντομία το πρωτότυπο κείμενο και το ειδικό αντικείμενο. Στη συνέχεια, παρατίθεται το πρωτότυπο κείμενο σε αντιστοιχία με το μετάφρασμα και ακολουθεί το γλωσσάρι όρων και η ορολογική τεκμηρίωση. Ακολουθεί σχολιασμός της μετάφρασης, με τα χαρακτηριστικά του προς μετάφραση κειμένου, τη μεθοδολογία της έρευνας που ακολουθήθηκε και ορισμένα μεταφραστικά προβλήματα καθώς και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν. Τέλος, υπάρχει παράρτημα με παράλληλα κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία

Η εργασία είχε στόχο, σε θεωρητικό επίπεδο, τη συγκέντρωση στοιχείων και δεδομένων για το φαινόμενο του fansubbing στην Ελλάδα μέσα από την επισκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας. Σε πρακτικό επίπεδο, αποσκοπούσε στη συλλογή δεδομένων από ανθρώπους που ασχολούνται με το fansubbing για την απάντηση των ερευνητικών ερωτημάτων και της ερευνητικής υπόθεσης της εργασίας: ποιοι είναι οι fansubbers, τι εμπειρία έχουν με τον υποτιτλισμό, εάν ακολουθούν τις ίδιες πρακτικές με τον επαγγελματικό υποτιτλισμό ή δικές τους συμβάσεις. Στο πλαίσιο της εργασίας, πραγματοποιήθηκε επίσης, συγκριτική ανάλυση υπότιτλων δύο κωμικών σειρών που δημιουργήθηκαν από επαγγελματίες υποτιτλιστές και από fansubbers για την εξέταση των διαφορών ή ομοιοτήτων στα προϊόντα του επαγγελματικού και του ερασιτεχνικού υποτιτλισμού αντίστοιχα

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί για την Ολοκληρωμένη Εκμάθηση Περιεχομένου και Γλώσσας (CLIL) κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών χάρη στον ισορροπημένο τρόπο διδασκαλίας περιεχομένου και γλώσσας. Ωστόσο, η έλλειψη έτοιμου υλικού CLIL θεωρείται ένα μειονέκτημα αυτής της εκπαιδευτικής προσέγγισης. Αυτή η έρευνα στοχεύει στην εξέταση της αποτελεσματικότητας και συνοχής συγκεκριμένου διδακτικού υλικού το οποίο έχει σχεδιαστεί βασισμένο στις αρχές του CLIL. Το υλικό έχει δημιουργηθεί από μια ομάδα μεταπτυχιακών φοιτητριών του προγράμματος Εκμάθηση και Διδασκαλία Ξένης Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στα πλαίσια του μαθήματος «Σχεδιασμός και Αξιολόγηση Διδακτικού Υλικού». Γίνονται δοκιμές σε έξι διαφορετικά μαθήματα (Ανθολόγιο, Πληροφορική, Καλλιτεχνικά, Γεωγραφία, Ιστορία, Θεατρική Αγωγή και Κοινωνικές Επιστήμες) με εστίαση σε συγκεκριμένες θεματικές. Η αποτελεσματικότητα του υλικού ερευνάται σε σχέση με τον απαιτούμενο χρόνο, την καταλληλότητα του γλωσσικού και γνωστικού επιπέδου, την επίτευξη μαθησιακών αποτελεσμάτων, τη συμμετοχή των μαθητών/-τριών καθώς επίσης και τη δυνατότητα του υλικού να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους. Η πιλοτική έρευνα πραγματοποιείται στο 3ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου στην Ελλάδα. Τα μαθήματα διδάσκονται από δασκάλους/-ες του σχολείου στην 5η και 6η δημοτικού. Τα δεδομένα συλλέγονται μέσω τριών διαφορετικών πηγών: παρατήρηση στην τάξη, ημιδομημένες συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια. Όσον αφορά τα ευρήματα, το υλικό αναμένεται να είναι αποτελεσματικό· στην περίπτωση που δεν είναι, θα τροποποιηθεί με σκοπό να γίνει πιο πρακτικό. Αυτή η εργασία συμπεριλαμβάνει την τελική εκδοχή του υλικού CLIL το οποίο μετά την αξιολόγηση από το ψηφιακό σχολείο έχει ως στόχο να δημοσιευθεί, ώστε οι δάσκαλοι/δασκάλες να έχουν πρόσβαση σε αυτό.

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η εξερεύνηση του πεδίου της μη παρεμβατικής παρακολουθησης ηλεκτρικού φόρτου σε σπίτια με χρήση τεχνικών μηχανικής μάθησης. Στην εργασία αναλύονται οι κυριότερες των τεχνικών που έχουν αναπτυχθεί για το πρόβλημα αυτό. Καθώς επίσης, αναπτύσσεται και υλοποιείται μία νέα τεχνική που βασίζεται στις αρχές της μεταφοράς χαρακτηριστικών σε άλλη διάσταση και τύπο. Δηλαδή μετατρέπεται το ηλεκτρικό σήμα σε μορφή εικόνων και στη συνέχεια σε μορφή χαρακτηριστικών με χρήση Τεχνητού Νευρωνικού Δικτύου και εξετάζεται πόσο επιτυχής είναι αυτή η μέθοδος σε σύγκριση με προηγούμενες υλοποιημένες μεθόδους της βιβλιογραφίας. Η μέθοδος που προτείνεται στην παρούσα εργασία λειτουργεί καλύτερα για ορισμένες συσκευές σε σχέση με τα συγκρινόμενα μοντέλα

Η παρούσα διατριβή έχει ως σκοπό να ερευνήσει σε ποιο βαθμό υπήρχε η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στον περιφραστικό τύπο που χρησιμοποιεί το βοηθητικό ρήμα do (σε αρνητικές και ερωτηματικές προτάσεις της Αγγλικής) και στην αντιστροφή ρήματος και υποκειμένου σε γραπτά του 17ου, 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα. Αρχικά, παρουσιάζονται οι θεωρίες που εξηγούν τη γλωσσική αλλαγή, ώστε να γίνει κατανοητό για ποιους λόγους η Αγγλική γλώσσα άλλαξε σε τέτοιο βαθμό, αφήνοντας πίσω την πλούσια σε κλίσεις, ελεύθερη σύνταξη που είχε κατά τον 10ο αιώνα για να καταλήξει στις αυστηρές συντακτικές δομές με ελάχιστες κλίσεις του σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, οι θεωρίες της γραμματικοποίησης, της γλωσσικής αλλαγής λόγω επαφής με άλλες γλώσσες αλλά και της εσωτερικής γλωσσικής αλλαγής παρουσιάζονται και επιχειρείται μια συσχέτιση με την περίπτωση της Αγγλικής. Επιπλέον, γίνεται μια λεπτομερής ανάλυση της σύνταξης της άρνησης όπως επίσης και της θέσης του επιρρήματος σε όλη την ιστορική διαδρομή της Αγγλικής γλώσσας ώστε να καταδειχθεί η θέση τους μέσα στην πρόταση διαχρονικά. Επίσης, γραπτά από την Jane Austen, τον Adam Smith, τον Jonathan Swift και τον Daniel Defoe μεταξύ άλλων χρησιμοποιούνται ως δείγματα αυθεντικής γλώσσας της συγκεκριμένης περιόδου και αναλύονται ώστε να καθοριστεί το εάν οι ερωτήσεις και οι αρνήσεις που σχηματίζονται με την περίφραση do ήταν το ίδιο δημοφιλής όσο οι ερωτήσεις με αντιστροφή και οι αρνήσεις με απλή προσθήκη του not μετά από το ρήμα, οι οποίες ήταν οι κυρίαρχες δομές για πολλά χρόνια στην ιστορία της Αγγλικής. Εκτός από την άρνηση, η διατριβή εξετάζει τη θέση των επιρρημάτων συχνότητας και τρόπου, από τη στιγμή που ηθέση τους πριν ή μετά το ρήμα είναι χαρακτηριστικό της μετακίνησης του ρήματος, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία. Η εμφάνιση του do είναι μία θεμελιώδης αλλαγή στην Αγγλική, και σηματοδότησε την πλήρη μεταστροφή της γλώσσας. Παρόλο που το φαινόμενο έχει μελετηθεί διεξοδικά στα Μεσαιωνικά Αγγλικά, περίοδο κατά την οποία το do πρωτοεμφανίστηκε ως δομή, η σύγχρονη Αγγλική παραμένει σε μεγάλο βαθμό χωρίς πολλές μελέτες, άρα προσφέρεται για μία μελέτη αυτού του είδους. Για τις ανάγκες της διατριβής χρησιμοποιήθηκαν corpora του Αρχείου Κειμένων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, διότι η μορφή που υπάρχουν (.txt) βοηθάει την ανάλυσή τους από σχετικό λογισμικό (AntCon). Tα αποτελέσματα φανερώνουν σημαντική πτώση και εντέλει την εξαφάνιση της δυνατότητας επιλογής από τα Μεσαιωνικά στα σύγχρονα Αγγλικά, περίοδο κατά την οποία η άρνηση πλέον φαίνεται σταθερά να σχηματίζεται με το do. Τελειώνοντας, θα αναφέρουμε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιες αρνητικές και οι ερωτηματικές προτάσεις σχηματίζονται χωρίς το do υπό κάποιο συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο

Η έρευνα αφορά την επίδραση της γλωσσικής διαταραχής του αγραμματισμού (αφασία τύπου Μπροκά) στην κατανόηση προτάσεων. Σκοπός της έρευνας ήταν να εξετάσουμε αν η σειρά των λέξεων, η μορφολογική πτώση, η ονοματική και η ρηματική συμφωνία, και η θέση του επιθέτου επηρεάζουν την επίδοση των ασθενών με γλωσσική διαταραχή του αγραμματισμού στην κατανόηση προτάσεων. Χρησιμοποιήσαμε δύο τεστ κρίσης γραμματικότητας για να αξιολογήσουμε την επίδοση των συμμετεχόντων στις σειρές ρήμα-υποκείμενο-αντικείμενο και ρήμα-αντικείμενο-υποκείμενο, στις σειρές υποκείμενο-ρήμα και ρήμα-υποκείμενο, στις δομές με ορίσματα στην ονομαστική και στην αιτιατική, σε επίθετα πριν και μετά το ουσιαστικό, στην ονοματική και στη ρηματική συμφωνία, οι οποίες περιλαμβάνουν συμφωνία αριθμού, γένους και προσώπου. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι ασθενείς αντιμετώπισαν δυσκολία στην ερμηνεία υποκειμένων που ακολουθούν το ρήμα και ότι στην ερμηνεία που έδιναν στις προτάσεις ο δράστης προηγούνταν του θέματος. Επιπλέον, οι ασθενείς παρουσίασαν έλειμμα στην κατανόηση της ονοματικής, και κυρίως, της ρηματικής συμφωνία, ενώ δε βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των συμφωνιών αριθμού, γένους και προσώπου. Τα αποτελέσματα είναι ασαφή σχετικά με τα επίθετα που προηγούνται ή έπονται του ρήματος και σχετικά με το ρόλο της μορφολογικής πτώσης. Η επίδοση των ασθενών φαίνεται να εξηγείται από ένα έλειμμα επεξεργασίας, σε συνδυασμό με μία επιλεκτική βλάβη στο νοητικό λεξικό.

Ο σκοπός αυτή της διατριβής είναι να εξετάσει τη θέση και την ερμηνεία δομών με επίθετα στην Αγγλική γλώσσα. Ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την ερμηνεία των επιθέτων εξετάζονται σε συνάρτηση με τις θέσεις που αυτά καταλαμβάνουν. Οι θέσεις υπό εξέταση περιλαμβάνουν την κατηγορηματική θέση εντός της πρότασης και τις θέσεις του προτροποποιητή και του μετατροποποιητή εντός της ονοματικής φράσης. Η ανάλυση δείχνει ότι δεν είναι δυνατή κάθε ερμηνεία σε οποιαδήποτε θέση. Συμπερασματικά, οι θέσεις υπό εξέταση είναι στην πραγματικότητα κατασκευές, όπως αυτές ορίζονται στη Γραμματική Κατασκευών (Goldberg 1995). Συγκεκριμένα, η ζώνη του προτροποποιητή περιέχει ένα συγκεκριμένο αριθμό θέσεων που σχετίζονται με συγκεκριμένες επιθετικές λειτουργίες που μπορούν να εκφράσουν ένα μεγάλο εύρος σημασιών με το ουσιαστικό-κεφαλή. Από την άλλη, η κατηγορηματική θέση μπορεί να εκφράσει κυρίως σημασίες που σχετίζονται με την εξωγλωσσική αναφορά του ουσιαστικού. Τέλος, η ζώνη του μετατροποποιητή επίσης περιέχει δύο θέσεις με συγκεκριμένες ερμηνείες και, επομένως, η ζώνη αυτή μπορεί να εκφράσει μόνο μερικές από τις σημασίες που είναι διαθέσιμες στη ζώνη του προτροποποιητή. Επιπλέον, εξετάζεται η μονιμότητα ή προσωρινότητα των ιδιοτήτων που φέρουν οι σημασίες των επιθέτων, καθώς αυτές σχετίζονται συχνά με συγκεκριμένες θέσεις. Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς τη μονιμότητα των ιδιοτήτων και στις δύο τροποποιητικές ζώνες στις οποίες οι θέσεις των επιθέτων έχουν συγκεκριμένες συσχετίσεις με αυτές τις διαβαθμίσεις. Από την άλλη, η κατηγορηματική θέση είναι ουδέτερη ως προς το θέμα αυτό, καθώς αυτή απαιτεί επιπλέον συμφραστική εξειδίκευση μέσω του συγκειμένου.

Σκοπός της διατριβής ήταν η κατανόηση και ανάλυση του φωνολογικού φαινομένου γνωστό ως νόμος του Schneider ή νόμος των διπλών συμφώνων. Η διατριβή υποστηρίζει την ύπαρξη του νόμου σε τέσσερις γλώσσες, τα Inuktitut, τα Trukese, τα Ιαπωνικά και τα Dogrib. Αφού παρουσιαστούν τα δεδομένα των γλωσσών και οι προηγούμενες αναλύσεις τους, δίνεται η πρόταση της διατριβής. Συγκεκριμένα, προηγούμενες αναλύσεις υποστήριζαν ότι στον νόμο του Schneider τα διπλά σύμφωνα απλοποιούνται όταν ακολουθούν μια συλλαβή η οποία και η ίδια εμπεριέχει διπλό σύμφωνο. Η παρούσα διατριβή κατευθύνει την ανάλυση στην αποφυγή ύπαρξης μία μόνο συλλαβής η οποία έχει μέρος των διπλών συμφώνων και στα δύο συλλαβικά της όρια. Η αποφυγή αυτή θεωρείται ως απόρροια του υπερβολικού μαρκαρίσματος των διπλών συμφώνων. Επιπλέον, δίνονται αναλύσεις των τεσσάρων γλωσσών με βάσει την Θεωρία του Βέλτιστου ώστε να στηριχθεί περαιτέρω η πρόταση. Τέλος, η διατριβή ασχολείται με εναλλακτικές θεωρίες σχετικά με την ανάλυση του εν λόγω νόμου.

Tο CLIL έχει κερδίσει έδαφος στον τομέα της απόκτησης δεύτερης γλώσσας τις τελευταίες δύο δεκαετίες στην Ευρώπη. Αυτή η εναλλακτική προσέγγιση εστιάζει τόσο στη γνώση των σχολικών μαθημάτων-θεματικών, όσο και στην ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων, ενώ αυτά τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται ισορροπημένα. Παρότι η ανάπτυξη του CLIL βρίσκεται στα σπάργανα της, η εφαρμογή του στο πλαίσιο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και ιδιαίτερα ο τομέας της ανάπτυξης εκπαιδευτικού υλικού CLIL είναι πολλά υποσχόμενα, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν μια πρόκληση. Το Πειραματικό Σχολείο Ευόσμου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Αγγλικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποτελούν οδηγό για την προώθηση του CLIL στην Ελλάδα. Για το σκοπό αυτό, η παρούσα μελέτη στοχεύει στην εφαρμογή εκπαιδευτικού υλικού CLIL που έχει σχεδιαστεί με βάση το πρόγραμμα σπουδών του ελληνικού Δημοτικού Σχολείου και συγκεκριμένα τα μαθήματα της 5ης και 6ης τάξη, την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του υλικού αυτού και τη δημιουργία νέων αναθεωρημένων εκδόσεων. Για αυτή την έρευνα ακολουθήθηκε μια ποιοτική μεθοδολογία συλλογής δεδομένων, ενώ η αξιοπιστία των δεδομένων εξασφαλίστηκε με την εφαρμογή τριών μεθόδων συλλογής από τρεις πηγές, δηλαδή τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν μέσω παρατήρησης των μαθημάτων, ημιδομημένων συνεντεύξεων των εκπαιδευτικών και ερωτηματολογίων των μαθητών. Αυτά τα δεδομένα ήταν πολύτιμα για την αξιολόγηση καθώς και την επεξεργασία του πιλοτικού εκπαιδευτικού υλικού. Το αναθεωρημένο υλικό CLIL φιλοδοξεί να συμπληρώσει τις υπάρχουσες εκπαιδευτικές πηγές και να αποτελέσουν πρόταση για το «Ψηφιακό Σχολείο» του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας.

Ο Έλληνας μαθητής που μελετήθηκε έχει διαγνωσθεί από το Ελληνικό Κέντρο Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης με ειδική μαθησιακή δυσκολία, συγκεκριμένα δυσλεξία, ελλειμματική προσοχή χωρίς υπερκινητικότητα, εναντιωματική προκλητική συμπεριφορά και συναισθηματικές δυσκολίες, χαρακτηριστικά τα οποία επηρεάζουν την επίδοσή του στην εκμάθηση Αγγλικών ως ξένη γλώσσα καθώς επίσης και την αυτο-εικόνα του. Ο σκοπός της έρευνας είναι διπλός. Πρώτον, να περιγράψει το μαθησιακό του προφίλ παρέχοντας μία εις βάθος κατανόηση των γνωστικών διεργασιών που συσχετίζονται με τα δυνατά του σημεία και τις αδυναμίες του. Δεύτερον, να εξετάσεις τις συνέπειες στην επιλογή μεθοδολογίας, βελτιστοποιώντας έτσι τις πιθανότητες επιτυχίας στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Για την λεπτομερή περιγραφή του μαθησιακού προφίλ του μαθητή, έχει χρησιμοποιηθεί ένας συνδυασμός ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων. Συγκεκριμένα α) δεδομένα από πειραματικές εργασίες που μετρούν την γλωσσική ικανότητα, την κοινωνική γνώση και τις επιτελικές λειτουργίες, β) την επίσημη διάγνωση από το διαγνωστικό κέντρο και γ) συμπληρωματικές παρατηρήσεις από έναν από τους δασκάλους Αγγλικών του (την συγγραφέα) κατά τη διάρκεια τριών χρόνων. Τα δυνατά σημεία του μαθητή εντοπίστηκαν στην περιοχή των προφορικών ικανοτήτων, την ακουστική κατανόηση, την γνώση λεξιλογίου, την αφηγηματική ικανότητα, φωνολογική, οπτικο-χωρική και επεισοδική μνήμη εργασίας. Οι δυσκολίες του εντοπίζονται στις περιοχές την αυτόματης αναγνώρισης λέξεων, αναγνωστική ακρίβεια, αναγνωστική ταχύτητα, αναγνωστική κατανόηση, γραφο-φωνημική αντιστοιχία, ορθογραφική αντίληψη, φωνολογική βραχύχρονη μνήμη, οπτική πίεση, λεπτές δεξιότητες κινητικού συντονισμού, θέματα προσοχής και κάποιες δυσκολίες στην προοπτική λήψη. Συστηματική, παρέμβαση βασισμένη σε έρευνα μπορεί να μετριάσει τις επιδράσεις των παραπάνω δυσκολιών και να βελτιστοποιήσει τις πιθανότητες επιτυχίας του μαθητή στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Για πάνω από μία δεκαετία, η τηλεοπτική σειρά Supernatural είναι η μακροχρονιότερη σειρά φαντασίας που προβάλλεται αδιάλειπτα στην τηλεόραση. Το καλτ κοινό της έχει μεγαλώσει αργά αλλά σταθερά σε αριθμό, εκτοξεύοντας την αρχικά μικρή και ασήμαντη σειρά τρόμου, σε μια επιτυχημένη σειρά με πρωταγωνιστική θέση, η οποία προήλθε από την τεράστια υποστήριξη των φαν της. Η διπλωματική μου θα εξετάσει πως οι φαν του Supernatural απεικονίζονται μέσα στην ίδια τη σειρά, και πώς η δυναμική μεταξύ των παραγωγών και των φαν έχουν διαμορφώσει την αφηγηματολογία της τηλεοπτικής σειράς. Η κοινότητα των φαν είναι μια δημιουργική κοινότητα, η οποία λαμβάνει την πρώτη ύλη της από το κομμάτι της πολιτιστικής ψυχαγωγίας και την πλάθει με δημιουργικό και καινοτόμο τρόπο, έτσι ώστε η αγάπη για το αρχικό προϊόν να είναι εμφανής. Μέσα από τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήγα και μοίρασα μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης στους φαν της σειράς, στοχεύω στο να παρουσιάσω και να αποδείξω πως η απεικόνιση της κουλτούρας των φαν μέσα στην αφηγηματολογία της σειράς έχει βοηθήσει στην θετική απεικόνιση των φαν. Ακολουθώντας, μεταξύ άλλων, τη θεωρητική προσέγγιση του Henry Jenkins σχετικά με τα μέλη της κουλτούρα που συγκλίνουν κι έρχονται κοντά (“convergence culture”), όπως και με αυτά που συμμετέχουν ενεργά (“participatory culture”), εξετάζω πως οι πρακτικές των φαν αλληλοεπιδρούν με τη σειρά, και πως η ίδια η σειρά επικοινωνεί με τους φαν της με το να τους ενσωματώσει στο βασικό πυρήνα της σειράς. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός έμπιστου αρχικά περιβάλλοντος για τους φαν έτσι ώστε να μπορούν να προβάλλουν τις δημιουργικές ιδέες τους, και ασφαλούς, έτσι ώστε να αναπτύξουν τις προσωπικότητές τους ενώ ενασχολούνται με πρακτικές της ποπ κουλτούρας. Ολοκληρώνω με την άποψη πως οι φαν δεν είναι απλά τεμπέληδες, οι λεγόμενοι“couch potatoes,” που πατάνε μηχανικά κουμπιά σε ένα τηλεκοντρόλ, αλλά εμπλέκονται ενεργά με το πολιτιστικό κομμάτι με το οποίο ασχολούνται. Τα τηλεοπτικά πολιτιστικά αγαθά δεν είναι πλέον μόνο κινούμενες εικόνες, είναι ένα νήμα στον ιστό της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Η σωστή αναπαράσταση της κουλτούρας των φαν είναι σημαντική, μιας και είναι οι φύλακες και οι μεταφορείς όλων των παρελθοντικών και μελλοντικών πολιτιστικών φαινομένων

Η παραγωγή λόγου των ατόμων με σύνδρομο Down χαρακτηρίζεται από υψηλά ποσοστά αρθρωτικών προβλημάτων, τα οποία συνήθως οδηγούν σε ακατανόητη ομιλία (Hamilton, 1993, Timmins et al, 2007, Bunton et al. 2007). Οι σχετικές έρευνες αναφέρονται σε ένα σύνολο πιθανών αιτιών, συμπεριλαμβανομένων των ανατομικών ιδιαιτεροτήτων που επιδρούν στο μέγεθος της στοματικής κοιλότητας, της υποτονίας των μυών, των φωνολογικών διαταραχών ή της καθυστέρησης στην ανάπτυξη λόγου, καθώς και της διαταραχής της κινητικής λειτουργίας (Hamilton, 1993, Bunton et al., 2007). Η αντιπαράθεση γύρω από το θέμα των αρθρωτικών προβλημάτων στα άτομα με σύνδρομο Down πιθανώς οφείλεται στην έλλειψη διερεύνησης των διαταραχών μέσω αξιόπιστων διαγνωστικών εργαλείων. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η χρήση του ηλεκτροπαλατογράφου (EPG) για τη μελέτη των αρθρωτικών προβλημάτων κατά την παραγωγή των τριβόμενων συμφώνων από έναν ενήλικα ομιλητή της Ελληνικής γλώσσας με σύνδρομο Down (ομιλητής MB). Δεδομένα για σύγκριση αντλήθηκαν από έναν ενήλικα ομιλητή της Ελληνικής γλώσσας (ομιλητής KK). Ηχητικά και EPG δεδομένα συλλέχθηκαν ταυτόχρονα κατά την παραγωγή μιας λίστας λέξεων που περιείχε τα τριβόμενα σύμφωνα /s/, /z/, /x/, /?/, [c] και [?]. Η ανάλυση επίσης περιείχε το τριβόμενο σύμφωνο /s/ ως μέρος συμφωνικών συμπλεγμάτων, συγκεκριμένα στα /st/, /ts/, /str/, /sp/, /ps/, /spr/ /sk/, /ks/ and /skr/. Οι αναλύσεις του EPG αφορούν τους δείκτες total amount of contact, center of gravity and centrality index. Εξετάσθηκαν διαφορές βάσει του γειτονικού φωνήεντος, του τόνου και της θέσης του συμφώνου στη λέξη. Οι ομιλητές συμμετείχαν επίσης σε ένα τεστ διαδοχοκίνησης (DDK), στο οποίο εξετάσθηκε η ικανότητά τους να εναλλάσσουν τις αρθρωτικές κινήσεις για την παραγωγή των συλλαβών /p?/, /t?/, /k?/, καθώς και των αλληλουχιών /t?-k?/ και /p?-t?-k?/. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης EPG έδειξαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους δύο ομιλητές στην ποσότητα επαφής της γλώσσας με την υπερώα και στη θέση της γλώσσας κατά την άρθρωση, καθώς ο ομιλητής MB έδειξε μειωμένη και οπίσθια επαφή σε σχέση με τον KK για τα σύμφωνα /s/, /z/, [c]και [?] και το /s/ σε συμφωνικά συμπλέγματα. Δεν βρέθηκαν διαφορές για τα σύμφωνα /x/ και /?/. Τα αποτελέσματα της DDK έδειξαν αργότερο ρυθμό στην εναλλαγή αρθρωτικών κινήσεων, ιδιαίτερα στην περίπτωση του /p?-t?-k?/. Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν μία πιθανή αρθρωτική διαταραχή σχετιζόμενη με χαρακτηριστικά δυσαρθρίας και δυσπραξίας λόγου. Η ελλιπής επαφή που αφορούσε την πλειοψηφία των συμφώνων σχετίζεται με υποτονία. Η υποτονία της γλώσσας, που χαρακτηρίζει τα άτομα με σύνδρομο Down, είναι χαρακτηριστικό δυσαρθρίας και υποδηλώνει προβλήματα στην εκτέλεση των αρθρωτικών κινήσεων κατά την παραγωγή λόγου (Hardcastle et al., 1985). Ο αργότερος ρυθμός στο τεστ DDK είναι χαρακτηριστικό δυσπραξίας (Forster and Hardcastle ,1998, Wood ,1995), καθώς φανερώνει ελλιπή κινητική λειτουργία κατά την παραγωγή λόγου. Σημαντικό ρόλο στα αποτελέσματα της έρευνας έπαιξε η διαταραχή ροής λόγου που αντιμετώπιζε ο ομιλητής MB

Σκοπός του συγκεκριμένου Φακέλου Εργασιών ήταν η παρουσίαση του σκεπτικού πίσω από την εφαρμογή των παραμυθιών και της μουσικής στην διδασκαλία και εκμάθηση της ξένης γλώσσας. Τα οφέλη της λογοτεχνίας στην εκπαιδευτική διαδικασία της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι εμφανή, τόσο στις έρευνες που παραθέτω όσο και στην δική μου πρώτη απόπειρα να αντικαταστήσω τα κλασσικά διδακτικά βιβλία, που χρησιμοποιούν συνήθως στα σχολεία με σκοπό την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, με ενναλακτικό υλικό εκμάθησης. Πιο συγκεκριμένα, επέλεξα τρία παραμύθια της κλασσικής λογοτεχνίας (Η Κοκκινοσκουφίτσα, Τα Τρία Γουρουνάκια, Ο Πινόκιο), για να διδάξω απλές λέξεις και φράσεις στα Αγγλικά. Τα εννέα (9) μαθήματα που σχεδιάστηκαν παρουσιάζουν τους διάφορους τρόπους με τους οποίους αυτά τα τρία παραμύθια μπορούν να διδαχθούν σε μαθητές Α’ Δημοτικού ενός ιδιωτικού σχολείου στην περιοχή της Θεσσαλονίκης (Ελλάδα), με την βοήθεια της αφήγησης, του παιχνιδιού και της μουσικής. Στο τέλος του φακέλου επιχειρώ να αποδώσω την ενδοσκόπηση που επήλθε μετά από κάθε μάθημα, όσων αφορά τις δραστηριότητες που λειτούργησαν αποτελεσματικά και αυτές που χρειάζονται τροποποίηση. Παρόλο που υπήρξαν αλλαγές που έπρεπε να πραγματοποιηθούν, μπορώ να πω ότι η δημιουργική απασχόληση των μαθητών, παράλληλα με την απόκτηση της αντίστοιχης γνώσης, που ήταν και ο αρχικός στόχος, στέφθηκε με επιτυχία

Η παρούσα εργασία εξετάζει δύο Broadway μιούζικαλ τα οποία αντικατοπτρίζουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά της αμερικανικής ταυτότητας επανεξετάζοντας την αμερικανική ιστορία. Το έργο Hamilton: An American Musical του Lin-Manuel Miranda, που έκανε πρεμιέρα το 2015, απεικονίζει τη ζωή του Πατέρα του αμερικανικού Έθνους Alexander Hamilton. Το μιούζικαλ, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου αποτελούν η hip hop μουσική και οι ηθοποιοί διάφορων εθνικοτήτων, εξετάζει την Αμερικανική Επανάσταση με μια έντονη πατριωτική χροιά, καθώς τονίζει και επικυρώνει κάποια κυρίαρχα αμερικανικά ιδεώδη, όπως την πίστη στην ατομική επιτυχία και την ύπαρξη ισότητας και ελευθερίας. Αντιθέτως, το μιούζικαλ Assassins του Stephen Sondheim, το οποίο εμφανίστηκε εκτός Broadway το 1990, απεικονίζει εννιά επιτυχημένες και μη απόπειρες φόνου αμερικανών προέδρων στο χρονικό πλαίσιο των εκατό χρόνων. Το έργο προσεγγίζει την αμερικανική ιστορία με ένα διαφορετικό τρόπο, καθώς παρουσιάζει τη σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού ονείρου και αμφισβητεί κάποια κυρίαρχα αμερικανικά ιδεώδη, όπως την ιδέα της οικονομικής επιτυχίας και κοινωνικής ευημερίας. Ο στόχος της εργασίας είναι να εξετάσει τις ιστορικές αναδρομές των δύο μιούζικαλ, οι οποίες έχουν στόχο είτε να εκθειάσουν είτε να αμφισβητήσουν τον αμερικανικό πατριωτισμό. Εστιάζοντας στο πολιτικό κλίμα της εποχής που δημιουργήθηκαν, η παρούσα διατριβή εξερευνεί τον αντίκτυπο που είχαν τα δύο μιούζικαλ στον κοινωνικό και πολιτισμικό χώρο σε ένα πλαίσιο κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών

Η παρούσα έρευνα εστιάζει στην επίδραση της διγλωσσίας στην επεξεργασία της αναφοράς, στον μηχανισμό αναστολής μη λεκτικών πληροφοριών και στη Θεωρία του Νου δίγλωσσων παιδιών ηλικίας 6-12 ετών καθώς και σε μονόγλωσσους συνομιλήκους τους. Σχετικά με τη διαδικασία επεξεργασίας της αναφοράς έγινε χρήση έργου αυτό-καθοδηγούμενης ακρόασης με ταυτόχρονη επαλήθευση εικόνας (Παπαδοπούλου κ.α., 2015). Πρότερη βιβλιογραφία (Παπαδοπούλου κ.α., 2015· Sorace κ.α., 2009· Τσιμπλή κ.α., 2004) καταδεικνύει ότι γλωσσικά φαινόμενα στο διεπίπεδο σύνταξης-πραγματολογίας παρουσιάζουν προαιρετικότητα και αστάθεια. Με στόχο να ελεγχθεί το εάν υπάρχουν διαγλωσσικές διαφορές, όσον αφορά στην προτίμηση της ερμηνείας των αντωνυμιών σε αναφορικά αμφίσημα περιβάλλοντα, το προαναφερθέν έργο χορηγήθηκε σε δίγλωσσα παιδιά που είχαν διαφορετικές μητρικές γλώσσες (αλβανική, αρμένικη) αλλά την ίδια δεύτερη γλώσσα (ελληνική). Για να ελεγχθούν οι ικανότητες γνωστικού ελέγχου των παιδιών, χρησιμοποιήθηκε ένα οπτικο-χωρικό έργο εντοπισμού στόχου (Treccani κ.α., 2009), το οποίο ελέγχει α) την καταστολή/αναχαίτιση διασπαστικών μη-λεκτικών ερεθισμάτων και β) την επίδραση του φαινομένου της αρνητικής προτεραιοποίησης (negative priming). Βάσει των ερευνητικών υποθέσεων, οι δίγλωσσοι αναμένεται να έχουν πλεονέκτημα στον μηχανισμό αναχαίτισης πληροφοριών και αρνητικής προτεραιοποίησης. Τέλος, σχετικά με τη Θεωρία του Νου, χρησιμοποίθηκε ένα μη λεκτικό έργο αποτελούμενο από αποσπάσματα στιγμιότυπων (Devine & Hughes, 2013). Στοχος ήταν η διερεύνηση του εάν η διγλωσσία συμβάλλει στην ενίσχυση της ικανότητας Θεωρίας του Νου όπως επίσης και εάν τα αποτελέσματα των δύο τελευταίων έργων συσχετίζονται με αυτά του έργου επίλυσης της αναφορικής αμφισημίας. Οι συμμετέχοντες (57) χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των 19 ατόμων αποτελούμενες η καθεμία από παιδιά με μητρική γλώσσα την αλβανική, αρμένικη και ελληνική αντιστοίχως. Τα επίπεδα γραμματισμού των παιδιών καθώς και οι κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της οικογένειας συνυπολογίστηκαν μέσα από ερωτηματολόγια προς τους γονείς των παιδιών (Thales project MIS377313–Bilingual Acquisition & Bilingual Education: The Development of Linguistic and Cognitive Abilities in Different Types of Bilingualism, FP7). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα μονόγλωσσα και τα αλβανόφωνα παιδιά παρουσίασαν όμοια επίδοση στο έργο επίλυσης της αναφοράς σε αντίθεση με τα αρμενόφωνα, ενώ και οι δύο δίγλωσσες ομάδες είχαν καλύτερη επίδοση από τα μονόγλωσσα παιδιά στο έργο αναστολής μη λεκτικών πληροφοριών. Τα αλβανόφωνα παιδιά παρουσίασαν καλύτερη επίδοση από τα αρμενόφωνα στο έργο Θεωρίας του Νου. Τα συνολικά ευρήματα υποδηλώνουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ της Θεωρίας του Νου, του μηχανισμού αναχαίτισης πληροφοριών και της επεξεργασίας της αναφοράς, οι οποίες μπορούν να αποδοθούν στο στοιχείο της μετατόπισης της προοπτικής που εμπεριέχεται στο γλωσσικό έργο. Τέλος, τα αποτελέσματα θα συζητηθούν και με βάση τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των παιδιών. Η συγκεκριμένη έρευνα συμβάλλει στη διερεύνηση της σχέσης γλώσσας-νόησης, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας αναχαίτισης πληροφοριών αλλά και της Θεωρίας του Νου.

The present portfolio endorses the implementation of Social and Emotional Learning (SEL) practices to address the vocabulary needs of beginner adult Greek learners of English as a foreign language in a Second Chance School classroom. It aims to enhance learners’ intrapersonal and interpersonal skills and lead them to positive outcomes on both their capacity to learn and their development of lifelong learning competencies. There is a theoretical part presenting key concepts with reference to the philosophy of Second Chance Schools, adult learners and the author’s philosophy of teaching. The practical part consists of samples of the Social and Emotional Learning syllabus designed by the author to cover eight teaching sessions in a Second Chance School of Thessaloniki during the school year 2018-2019. Each sample includes a lesson plan, the teaching materials, a justification for the activities designed and an overall reflection of the actual lesson. Finally, a general assessment of the whole endeavor is presented

Η γλωσσική πολυπλοκότητα είναι θέμα που έχει πυροδοτήσει έντονες διαφωνίες μεταξύ των ερευνητών και η μέτρηση της αποτελεί αναμφισβήτητα ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο. Στην παρούσα εργασία, ερευνήθηκε πώς η γραμματική πολυπλοκότητα αλλάζει διαχρονικά κατά τη δημιουργία νέων γραμματικών στοιχείων, με αντικείμενο μελέτης τη διαδικασία γραμματικοποίησης του be going to, μιας δομής της Αγγλικής γλώσσας που έχει αναλυθεί εκτενώς. Στόχος ήταν να αναδειχτεί πως αυτές οι αλλαγές μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως καθολικά “μονοπάτια” μεταβολής της π., παράλληλα με τις διαδικασίες της γραμματικοποίησης. Μια σημαντική θεωρητική παραδοχή της παρούσας έρευνας υπήρξε η διάκριση σε δύο τύπους πολυπλοκότητας: 1) τη δομική (στατική) πολυπλοκότητα που υπολογίστηκε από την αναλογία των αντιστοιχιών μορφής-λειτουργίας της δομής σε κάθε φάση της και 2) τη δυναμική πολυπλοκότητα, η οποία ορίστηκε ως ο λόγος της δομικής π. προς το βαθμό της γνωστικής εδραίωσης της δομής ανά μονάδα χρόνου. Ο βαθμός γνωστικής εδραίωσης ορίστηκε ως ανάλογος της συχνότητας τύπου, δεδομένου ότι μεγαλύτερη συχνότητα τύπου συνεισφέρει θετικά στην παραγωγικότητα μιας δομής και μεγαλύτερη παραγωγικότητα οδηγεί σε ισχυρότερη εδραίωσή της. Τέλος, για τον υπολογισμό των συχνοτήτων, αναλύθηκαν σώματα κειμένων της Αγγλικής. Η δυναμική π. μας φανέρωσε το επίπεδο της δυσκολίας γνωστικής επεξεργασίας της δομής σε κάθε φάση της γραμματικοποίησής της. Η υπόθεση εργασίας μας ήταν η εξής: οποιαδήποτε τάση προς δομική πολυπλοκοποίηση ή απλοποίηση εξουδετερώνεται όταν λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας της γνωστικής επεξεργασίας της γλώσσας. Με τον συνδυασμό που προτάθηκε δομικής π. και γνωστικών παραγόντων, ο υπολογισμός της π. -τόσο με τη συστημική έννοια του όρου, όσο και ως μιας δυναμικής γνωστικής διαδικασίας- αποκάλυψε ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με το πώς εξελίσσεται η γραμματική π. στο χρόνο. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι οι γλωσσικές γραμματικές δεν γίνονται απαραιτήτως απλούστερες ή πιο πολύπλοκες στο πέρασμα του χρόνου, όπως έχει προταθεί πολλές φορές. Αντίθετα, εικάζεται ότι υπάρχει ένας μηχανισμός ισορρόπησης μεταξύ δομικών και γνωστικών διεργασιών που εμπλέκονται στη γλωσσική αλλαγή, ο οποίος διατηρεί τη συνολική πολυπλοκότητα των γλωσσών σε σταθερά επίπεδα διαχρονικά.

Ο στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι διττός. Αρχικά, στοχεύει να διερευνήσει τις γνωσιακές αρχές που διέπουν τα διάφορα είδη των Υποθετικών Δομών στην Αγγλική Γλώσσα, να εξετάσει τις υποθετικές δομές στα πλαίσια της Γνωσιακής Γλωσσολογίας και να διαφωτίσει τις βαθύτερες γνωσιακές και επικοινωνιακές ανάγκες που ωθούν τους ομιλητές στη χρήση των υποθετικών δομών. Ο δεύτερος στόχος της εργασίας είναι να παρουσιάσει μια νέα παιδαγωγική προσέγγιση στη διδασκαλία των Υποθετικών Λόγων στα Αγγλικά, η οποία θα βασίζεται στις αρχές της Γνωσιακής Γλωσσολογίας και της Γνωστικής Γραμματικής. Οι υποθετικές δομές είναι πολύσημες (προγνωστικοί, αντιγεγονοτικοί, επιστημικοί, μεταγλωσσικοί υποθετικοί λόγοι και υποθετικοί λόγοι των γλωσσικών πράξεων). Για τους σκοπούς της παρούσας εργασίας, χρησιμοποιήθηκαν αυθεντικά δεδομένα γλωσσικής χρήσης που αντλήθηκαν κυρίως από σώματα κειμένων (British National Corpus, Corpus of Contemporary American English) και άλλες πηγές. Η ανάλυση των δεδομένων βασίστηκε στη θεωρία των Νοητικών Πεδίων (mental spaces) (Fauconnier, 1985, 1994) και στη θεωρία της Εννοιακής Μίξης (conceptual blending)(Fauconnier and Turner 1996, 1998, 2002). Όταν χρησιμοποιούν μια υποθετική δομή, οι ομιλητές εμπλέκονται σε μια διαδικασία κατασκευής νοητικών πεδίων. Συγκεκριμένα, κατασκευάζουν δύο εναλλακτικά νοητικά πεδία τα οποία δε μπορούν να συνυπάρχουν στο χώρο και στο χρόνο. Οι σημασίες των δύο αυτών νοητικών πεδίων ενσωματώνονται σε μία και επομένως προκύπτει ένα νέο νοητικό πεδίο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία προκύπτουν οι διάφορες σημασίες των υποθετικών δομών. Στα πλαίσια αυτά, παρέχω μια σειρά πρακτικών προτάσεων και παιδαγωγικών πρακτικών που απευθύνονται σε μαθητές της Αγγλικής γλώσσας διαφορετικών επιπέδων. Προτείνω μια πληθώρα δραστηριοτήτων και διδακτικών πρακτικών που στόχο έχουν να διευκολύνουν και να ενισχύσουν την εκμάθηση και απόκτηση των υποθετικών δομών της Αγγλικής. Σε γενικές γραμμές, η παρούσα εργασία επιχείρησε μία ανάλυση των υποθετικών δομών στα αγγλικά υπό το πρίσμα της Γνωσιακής Γλωσσολογίας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τη διδασκαλία των Υποθετικών Δομών της Αγγλικής Γλώσσας

Η παρούσα εργασία αποτελεί μια προσπάθεια εντοπισμού των σημείων επαφής μεταξύ της μορφολογίας και της φωνολογίας, παρουσιάζοντας μια λεπτομερή ανάλυση περιπτώσεων φωνολογικά καθορισμένης αλλομορφίας στη Νέα Ελληνική γλώσσα. Περιπτώσεις προσφυματικής και θεματικής αλλομορφίας στην κλίση και στην παραγωγή πρόκειται να αναλυθούν σε μια προσπάθεια να προσδιοριστεί αν τέτοιες αλλομορφικές μεταβολές καθορίζονται από φωνολογικά και προσωδιακά στοιχεία του περιβάλλοντός τους, όπως η δομή της συλλαβής και ο τονισμός. Η αλλομορφία συζητείται υπό το πρίσμα δύο διαφορετικών θεωρητικών μοντέλων, της Θεωρίας του Βέλτιστου και της Κατανεμημένης Μορφολογίας. Με αυτό τον τρόπο πρόκειται να ερευνηθεί αν τα δύο μοντέλα μπορούν να εφαρμοστούν στην ελληνική μορφοφωνολογία και αν μπορούν να εξηγήσουν αποτελεσματικά την επιλογή συγκεκριμένων αλλόμορφων στον σχηματισμό λέξεων.

Η παρούσα μελέτη διερευνά την επίδραση της διαφοροποιημένης έκθεσης σε αυθεντικά υλικά στην προφορά της Αγγλικής γλώσσας σε Έλληνες μαθητές ενώ προσπαθεί να ρίξει φώς στα ευρήματα προηγούμενων μελετών σχετικά με την απόκτηση της Αγγλικής προφοράς και να γεμίσει βιβλιογραφικό κενό στην έρευνα προφοράς της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας. Εβδομήντα έξι άτομα συμμετείχαν στη μελέτη που συγκρότησαν τέσσερις ομάδες. Η πρώτη ομάδα συμμετείχε σε ένα εβδομαδιαίο ενισχυμένο με αυθεντικά υλικά μάθημα ως ένα επιπλέον μέρος των κανονικών σχολικών αγγλικών μαθήματα και εκτέθηκε σε επιπρόσθετα αυθεντικά οπτικοακουστικά υλικά με τη μορφή κινούμενων ταινιών μετά το σχολείο. Η δεύτερη ομάδα συμμετείχε μόνο στα εβδομαδιαία ενισχυμένα με αυθεντικά υλικά μαθήματα, ενώ η τρίτη ομάδα εκτέθηκε μόνο στα επιπρόσθετα αυθεντικά οπτικοακουστικά υλικά μετά το σχολείο. Η τέταρτη ομάδα ήταν η ομάδα ελέγχου, η οποία παρακολούθησε μόνο τα κανονικά σχολικά μαθήματα αγγλικών. Όλοι οι συμμετέχοντες ηχογραφήθηκαν στην αρχή και στο τέλος της παρέμβασης των είκοσι εβδομάδων και αξιολογήθηκαν από δώδεκα γηγενείς ομιλητές βάση της φυσική τους ομοιότητας. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τόσο η έκθεση σε αυθεντικά αγγλικά υλικά κατά τη διάρκεια του μαθήματος όσο και μετά το σχολείο συμβάλλουν στην επίτευξη μιας πλησιέστερης προς την εγγενή προφορά, επιβεβαιώνοντας το θετική επίδραση που υποδεικνύεται από την προηγούμενη βιβλιογραφία της Αγγλικής ως δεύτερης γλώσσας. Συγκεκριμένα, ο συνδυασμός της έκθεσης σε γλωσσικό εισαγόμενο σε ένα επίσημο και ένα ανεπίσημο πλαίσιο πέτυχε την υψηλότερη πρόοδο, ενώ η ομάδα ελέγχου παρουσίασε έλλειψη βελτίωσης

Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στη μελέτη του υβριδίου ζώου/ανθρώπου που απαντάται σε θεατρικά έργα του Σάμιουελ Μπέκετ και του Ευγένιου Ιονέσκο, δύο σημαντικών εκπροσώπων του Θεάτρου του Παραλόγου, μελετώντας τα υπό το πρίσμα της θεωρίας του Deleuze περί γίγνεσθαι-ζώο και ριζωμάτων (όπως αυτή αποτυπώνεται στο έργο του Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια: Χίλια Πλατώματα). Πιο αναλυτικά, πραγματοποιείται αρχικά μία σύντομη αναφορά στο παρελθόν αναλύοντας την έννοια του ζωώδους ‘άλλου’, όπως αυτή έχει κληρονομηθεί κυρίως από την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, βάσει της οποίας το ζωώδες παρουσιάζεται ως ξένο, κατώτερο, υποδεέστερο της ανθρώπινης ύπαρξης. Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στον τρόπο με τον οποίο η ιστορική avant-garde και μετέπειτα η avant-garde σκηνή του Θεάτρου του Παραλόγου απομακρύνθηκαν από αυτή την οπτική του παρελθόντος, προβάλλοντας το ζώο αλλά και το ζωώδες στοιχείο. Τέλος, η διατριβή επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο ο Ιονέσκο στο έργο του Ρινόκερος και ο Μπέκετ στα έργα του Περιμένοντας τον Γκοντό και Η Τελευταία Μαγνητοταινία του Κραπ δημιούργησαν υβριδικούς ‘χαρακτήρες’, οι οποίοι ακροβατούν ανάμεσα στο ανθρώπινο και το ζωώδες, χωρίς ποτέ να εμπίπτουν απόλυτα σε καμία από τις δύο κατηγορίες.

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η παρουσίαση του πολύπλοκου και ιδιαίτερου ζητήματος της κλωνοποίησης. Εφόσον η κλωνοποίηση αφορά ένα ζήτημα το οποίο μπορεί μόνο θεωρητικά να εξεταστεί και να συζητηθεί, σαν βάση για την ερευνητική εργασία χρησιμοποιήθηκαν τα έργα Where Late the Sweet Birds Sang και Never Let Me Go των Kate Wilhelmκαι Kazuo Ishiguro αντίστοιχα. Με βάση τα λογοτεχνικά έργα αναλύθηκαν και παρουσιάστηκαν και τα δυο βασικά θέματα της εργασίας. Το πρώτο αφορά στο κατά πόσο οι κλώνοι μπορούν να θεωρηθούν ανθρώπινες οντότητες. Με βάση κύριους χαρακτήρες των δυο λογοτεχνικών έργων αλλά και θεωρίες και λεγόμενα φιλοσόφων και ερευνητών παρουσιάστηκαν βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ταυτότητας τα οποία μπορούν να ανιχνευτούν και στις κλωνοποιημένες οντότητες. Τέλος, παρουσιάστηκε σε θεωρητικό επίπεδο η αρνητική πλευρά της κλωνοποίησης και οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής τόσο για τους κλώνους όσο για την ίδια την φύση και την κοινωνία που θα αποδεχτεί την κλωνοποίηση σαν ένα φαινόμενο νόμιμο και αποδεκτό.

Η παρούσα εργασία αποτελεί συνεξέταση της λογοτεχνίας του Φραντς Κάφκα και του Αντρέα Φραγκιά, των λογοτεχνικών τρόπων με τους οποίους οι δύο συγγραφικοί κόσμοι συναντώνται θεματικά και αισθητικά στα πλαίσια ενός γόνιμου διαλόγου που αποκαλύπτει μια νέα λογοτεχνική τοιχογραφία. Η εργασία δεν στέκεται στο επίπεδο επιρροής του ενός συγγραφέα από τον άλλο. Μελετά τις κοινές συντεταγμένες με τις οποίες αναπτύσσεται το έργο τους –έχοντας στο κέντρο τον άνθρωπο και τις δυνάμεις που τον αντιπαλεύουν– και τους ιδιαίτερους τρόπους με τους οποίους το ένα συγγραφικό σύμπαν φωτίζει το άλλο. Τα σταθερά αμφισβητούμενα όρια πραγματικότητας και μυθοπλασίας και τα διαρκώς δοκιμαζόμενα όρια της λογοτεχνικής γραφής αποτελούν τον πυρήνα της συγγραφικής εργασίας, των δύο λογοτεχνών, που επικεντρώνεται στο δράμα του ανθρώπου. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται η μέθοδος με την οποία οι δύο συγγραφείς εκθέτουν την πραγματικότητα εγείροντας ερωτήματα γύρω από την αυτονομία της τέχνης και της σχέσης της με την ιστορία, την πολιτική, την κοινωνία και τη μεταφυσική. Από τη μοναξιά του «Καλλιτέχνη της πείνας» (Κάφκα), όπου η καλλιτεχνική δημιουργία αποκτά την ιδιότητα λατρευτικού τοτέμ που εύκολα αποκαθηλώνεται, περνάμε στα κολαστήρια της «Αποικίας των καταδίκων» (Κάφκα) και του Λοιμού (Φραγκιάς). Εδώ εξετάζουμε το ερώτημα περί της αυτονομίας ή της στράτευσης της τέχνης όταν το διακύβευμα είναι η πραγματικότητα που διαρκώς μας διαφεύγει ενώ η ανθρώπινη ταυτότητα και αξιοπρέπεια τελούν υπό διωγμό. Ο παραβολικός λόγος του Κάφκα και ο αλληγορικός λόγος του Φραγκιά δεν είναι καταφυγή στο μυθοπλαστικό. Ο κατασκευασμένος μύθος είναι ο τρόπος με τον οποίο οι συγγραφείς αναπλαισιώνουν ιστορικά συμφραζόμενα ώστε να τους προσδώσουν καθολικότερες διαστάσεις. Στο δεύτερο μέρος προσεγγίζεται ο μύθος του Πύργου (Κάφκα) και η αλληγορία του Πλήθους (Φραγκιάς) στα πλαίσια της ίδιας προβληματικής, δηλαδή της σχέσης της λογοτεχνίας με την κοινωνία. Τίθενται ζητήματα σχετικά με τη διάκριση μορφής και περιεχομένου που αντιβαίνει τους όρους της γενικής αισθητικής η οποία εξετάζει το έργο, πρώτον, ως ένα όλον και, δεύτερον, ως αναπόσπαστο και ταυτόχρονα αυτόνομο τμήμα του ανθρώπινου πολιτισμού, καθώς και το θέμα της ερμηνείας που στοχεύει στη διαφάνεια του έργου και της κριτικής. Τα δύο μυθιστορήματα επιχειρούν νέες χωρομετρήσεις της ανθρώπινης κοινωνίας, του κοινού ανθρώπινου ισοδύναμου που συνθλίβεται από συναρμογές απρόσωπων, ελεγκτικών μηχανισμών εξουσίας. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος επιχειρείται μια πιο ειδική πραγμάτευση των έργων που ήδη παρουσιάστηκαν παράλληλα με κάποια ακόμα. Με σημείο εκκίνησης τη Μεταμόρφωση (Κάφκα) η μελέτη εστιάζεται σε ανθρώπινες, γλωσσικές και λογοτεχνικές μεταμορφώσεις που τα κείμενα του Κάφκα και του Φραγκιά πραγματώνουν ώστε να υπηρετηθούν κοινές συγγραφικές στοχεύσεις. Πιο συγκεκριμένα, από τους ζωομορφισμούς της Μεταμόρφωσης και του Λοιμού και τη χαμένη ανθρώπινη μορφή στον Πύργο και στο Πλήθος, οι γλωσσικές και λογοτεχνικές μεταμορφώσεις καταγράφουν τις παραμορφώσεις της ανθρώπινης ταυτότητας και εγγράφουν το αίτημα για ελεύθερη βούληση. Η μελέτη στοχεύει να καταδείξει πως ο Κ. του Κάφκα είναι το ανθρώπινο πλήθος του Φραγκιά: η λογοτεχνία των δύο συγγραφέων είναι ένας πειραματισμός των ορίων της ανθρώπινης ύπαρξης και της λογοτεχνικής γραφής. Στο κέντρο βρίσκεται πάντα ο άνθρωπος και το δράμα της ύπαρξης. Ο Κάφκα το καταγράφει και ο Φραγκιάς το υπομνηματίζει

Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνηθούν οι τρόποι που μεταχειρίζεται στο έργο του ο Julio Cortazar, προκειμένου να αναδείξει και να εμπλουτίσει αρχέτυπες εικόνες της ελληνικής μυθολογίας και της ιστορίας. Η εργασία αποτελείται από τέσσερις ενότητες. Οι τρεις πρώτες πραγματεύονται κείμενα του συγγραφέα που βασίζονται εξολοκλήρου στον μύθο. Ξεκινώντας από το πρώτο έργο που δημοσιεύει ο Cortazar με το όνομά του, το ποιητικό δράμα Οι Βασιλείς, επιχειρούμε να δείξουμε πώς ο συγγραφέας, αντιστρέφοντας τον μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου, ανανεώνει τις αρχέτυπες εικόνες του ήρωα και του λαβύρινθου, δίνοντας παράλληλα πολιτικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις στον μύθο. Στη δεύτερη ενότητα συνεξετάζονται η «Κίρκη» και «Οι Μαινάδες», δύο διηγήματα με κοινό παρονομαστή το μυθολογικό διακείμενο στον τίτλο και την υπαινικτική αναβίωση του μύθου σε ένα σύγχρονο πλαίσιο. Η μελέτη επικεντρώνεται στον σχολιασμό του αρνητικού θηλυκού αρχετύπου που αναπαράγεται και στην ανθρωπολογική-πολιτική διάσταση του μαιναδισμού, ενώ παράλληλα δίνεται το έναυσμα να παρουσιαστούν τα χαρακτηριστικά τού νεοφανταστικού διηγήματος. Το θέμα του αρνητικού θηλυκού αρχέτυπου επανέρχεται στην τρίτη ενότητα με τη μορφή ενός κυκλαδικού ειδωλίου, που γίνεται η αφορμή για την επανάληψη μιας θυσιαστικής τελετουργίας. Στο διήγημα «El Idolo de las Cicladas» ο μύθος εισβάλλει καταστροφικά στη σύγχρονη ζωή, προσθέτοντας τον ντετερμινισμό και το παράδοξο στους όρους του νεοφανταστικού. Στην τέταρτη ενότητα, προτάσσεται ένας πίνακας με συγκεντρωμένες μυθολογικές αναφορές από διάφορα έργα του Cortazar και στη συνέχεια συμπληρώνονται τα βασικά μυθολογικά θέματα που αναπτύσσονται στις προηγούμενες ενότητες: ο λαβύρινθος και τα θηλυκά αρχέτυπα. Έπειτα, εξετάζεται η σχέση του συγγραφέα με τον Ηράκλειτο, τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, στο πλαίσιο πάντα της αρχετυπικής επανάληψης, και γίνεται μία σύντομη μνεία άλλων ελληνικών αναφορών που συναντώνται στο έργο του. Στο επιλογικό μέρος της εργασίας, επανεξετάζονται τα έργα και τα θέματα που μελετήθηκαν στο σώμα της εργασίας, τώρα πια μέσα από το πρίσμα των θεωρητικών κειμένων του συγγραφέα. Σκοπός μας είναι να καταδείξουμε πως οι ποικιλότροποι μετασχηματισμοί της ελληνικής γραμματείας είναι για τον Cortazar δυνατότητες αναπαράστασης ενός κόσμου που εγκολπώνεται το φανταστικό ως κομμάτι του πραγματικού και λειτουργούν ως κώδικες κοινώς αποδεκτοί για να κοινωνήσει ο συγγραφέας τη δική του αλήθεια.

Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να εξετάσει τις γλωσσολογικές στρατηγικές σύμφωνα με τις οποίες εκφράζονται στερεότυπα σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα, και συγκεκριμένα στο YouTube.1 Η συγκεκριμένη πλατφόρμα επιτρέπει στους χρήστες να «ανεβάσουν» βίντεο, στα οποία μπορούν αργότερα άλλοι χρήστες του διαδικτύου να σχολιάσουν. Το YouTube είναι μία πλατφόρμα η οποία επιτρέπει σε πολλούς χρήστες να απαντήσουν σε ένα σχόλιο, δημιουργώντας, έτσι, κατάλληλες συνθήκες όχι μόνο για διαλόγους, αλλά και για πολύλογους. Η ανωνυμία ανάμεσα στους χρήστες συμβάλλει στην έκφραση αγένειας, ενώ βίντεο που πραγματεύονται αμφιλεγόμενα ζητήματα, όπως είναι και το βίντεο στην προκειμένη περίπτωση, τείνουν να προσελκύουν πιο πολύ τους χρήστες του διαδικτύου και δημιουργούν, έτσι, ένα περιβάλλον κατάλληλο για οποιουδήποτε είδους διαφωνία. Τα σχόλια και οι απαντήσεις που εξετάζονται στην προκειμένη περίπτωση εκφράζουν αγένεια απέναντι σε άτομα (και ειδικά σε γυναίκες), που, είτε αντιτίθενται, είτε κάποιοι υποθέτουν ότι αντιτίθενται σε έναν νόμο που απαγορεύει την άμβλωση. Τα σχόλια έχουν επιλεχθεί και κατηγοριοποιηθεί ανάλογα με τον αντίκτυπο που έχουν στο διαδικτυακό κοινό, και συγκεκριμένα ανάλογα με τις αντιδράσεις «μου αρέσει» που λαμβάνει το καθένα, καθώς επίσης και ανάλογα με τα στερεότυπα που το καθένα εκφράζει.2 Ορισμένοι χρήστες κάνουν χρήση αγένειας στα σχόλια, με σκοπό να διαιωνίσουν στερεότυπα σχετικά με το γυναικείο φύλο, εκφράζοντας σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στους ίδιους και τους συνομιλητές τους. Οι τύποι αγένειας αναλύονται σύμφωνα με τον Culpeper (2011a; 2016), ενώ τα στερεότυπα και οι σχέσεις εξουσίας αξιολογούνται σύμφωνα με τον Culpeper (1996; 2005), τη Lakoff (2003), τη Μills (2003; 2005; 2008), τους Assimakopoulos et al. (2017), και τη Georgalidou (2017). Μια κοινωνιο-γλωσσολογική οπτική υιοθετείται καθ’ όλη την έκταση της ανάλυσης, καθώς η αγένεια, τα στερεότυπα και οι σχέσεις εξουσίας σχετίζονται με κοινωνικούς ρόλους και κανόνες, τους οποίους ενστερνίζονται και υποστηρίζουν ορισμένοι άνθρωποι.

This MA thesis examines Spanish masculinities and how those are represented in contemporary literary and cinematic texts, particularly in Alicia Gimenez Bartlett’s Hombres desnudos (2016), Rafael Chirbes’s En la orilla (2013) and Fernando Leon de Aranoa’s film Los lunes al sol (2002). The aim of this MA thesis is to research unemployment and the subsequent loss of capital as the sources of masculinity crisis; which is understood as an agent that destabilizes male identity, challenging traditional male roles and models of masculinity. The particular socio-economic conditions under which this change takes place are critically presented, with the view of clarifying the underlying structures that lead to the crisis. Furthermore, it examines two possible responses to the crisis. The first relates to male bonding, homosociality, and how it can function as a means of protecting male privileges in the labour market. The second response revolves around the objectification of the male body and its becoming a spectacle subject to the female gaze, as a means of male empowerment.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει την επίδραση που έχει η έκθεση σε μια δεύτερη γλώσσα, ονομαστικά στην Αγγλική, στις γλωσσικές και γνωστικές ικανότητες παιδιών ηλικίας 5 με 6 ετών όσον αφορά την μητρική τους γλώσσα, την ελληνική. Η έρευνα εξέτασε 14 ελληνόπουλα με γνώση αγγλικών και 14 χωρίς γνώση αγγλικών (μέσης ηλικίας 5;9) από δυο δίγλωσσους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και ένα δημόσιο νηπιαγωγείο, αντίστοιχα. Οι γλωσσικές ικανότητες των παιδιών μετρήθηκαν μέσω της παραγωγής αφηγηματικού λόγου και αναλύθηκαν ως προς την μικροδομή της αφήγησης (και συγκεκριμένα ως προς το γλωσσικό και το αφηγηματικό μήκος, την λεκτική ποικιλία, τη συντακτική πολυπλοκότητα, την υπόταξη, την παράταξη, τις απλές, σύνθετες, αναφορικές, επιρρηματικές και ελλιπτικές προτάσεις, καθώς και τον αριθμό των ρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν). Ένα επιπρόσθετο μέτρο υπήρξε η παροχή βοήθειας για την ολοκλήρωση της αφήγησης. Για την γνωστική ικανότητα, χρησιμοποιήθηκε έλεγχος της προσοχής των παιδιών, η οποία μετρήθηκε από τους χρόνους απόκρισης ενός αντικειμένου-στόχου σε δυο κλιμακούμενες πολυπληθυσμικές εικόνες (RTPict1 kai RTPict2). Τα αποτελέσματα φανέρωσαν υπεροχή των παιδιών με γνώση της αγγλικής σε όλες τις μετρήσεις της γλωσσικής ικανότητας, και κυρίως ως προς το γλωσσικό και αφηγηματικό μήκος, τον αριθμό ρημάτων, την παράταξη, τις επιρρηματικές και απλές προτάσεις και τη λεκτική ποικιλία, ωστόσο δεν βρέθηκε υπεροχή ως προς τον έλεγχο της προσοχής, κάτι που μπορεί να αποδωθεί στο μικρό αριθμό του δείγματός μας και την έλλειψη πλουσιότερων οργάνων μέτρησης της προσοχής.

Η παρούσα έρευνα εστιάζει στη μελέτη των γνώσεων και των απόψεων των εκπαιδευτικών σχετικά με τη δυσλεξία και τους μαθητές με δυσλεξία και κατά πόσο οι μεταπτυχιακές σπουδές τους τούς έχουν επηρεάσει. 75 Έλληνες καθηγητές Αγγλικής Γλώσσας που δουλεύουν στη δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση της χώρας ήταν το δείγμα της έρευνας. Τα εργαλεία συλλογής δεδομένων ήταν ένα ερωτηματολόγιο που διανεμήθηκε ηλεκτρονικά και δύο ημι-δομημένες συνεντεύξεις. Το ερωτηματολόγιο περιείχε ερωτήσεις σχετικά με τις γνώσεις και την αυτοαντίληψη των εκπαιδευτικών όσον αφορά τη δυσλεξία, τους παράγοντες που τους εμποδίζουν να διδάξουν μαθητές με δυσλεξία και τις απόψεις που έχουν για εκείνους. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αρκετοί εκπαιδευτικοί Αγγλικής Γλώσσας έχουν κοινές παρανοήσεις σχετικά με τη δυσλεξία και αυτό γίνεται εμφανές τόσο στην αυτοαντίληψη που έχουν όσο και στους παράγοντες που τους παρεμποδίζουν από μια επιτυχή διδασκαλία. Τέλος, έγινε φανερό ότι οι απόψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τους μαθητές με δυσλεξία είναι αμφιλεγόμενες και ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές επηρεάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις απόψεις τους και όχι τις γνώσεις τους. Σκοπός της έρευνας είναι να διερευνηθούν τα προαναφερθέντα ζητήματα, να προταθούν και να συζητηθούν πιθανές αιτίες για τα αποτελέσματα.

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας, η οποία εκπονήθηκε σε συνεργασία με την ορολογική μονάδα της μεταφραστικής υπηρεσίας του WIPO, ήταν να καταγραφούν έννοιες και όροι του πεδίου της βιομηχανικής ρομποτικής για το ζεύγος γλωσσών αγγλικά-ελληνικά. Αρχικά, συγκεντρώθηκε σώμα αυθεντικών κειμένων για τις δύο γλώσσες, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για εξαγωγή και τεκμηρίωση ορολογίας. Συγκεντρώθηκαν 51 όροι του πεδίου που καταχωρίστηκαν σε λογιστικό φύλλο excel ως προς τις εξής πληροφορίες: όρος, πηγή όρου, επεξηγηματικό συγκείμενο και πηγή επεξηγηματικού συγκειμένου. Χρησιμοποιήθηκαν ηλεκτρονικά εργαλεία για τη συγκέντρωση, εξαγωγή, επεξεργασία και τεκμηρίωση δεδομένων και δομήθηκαν εννοιολογικές σχέσεις μεταξύ των όρων του πεδίου. Η παραπάνω ορολογική εργασία περιγράφεται αναλυτικά. Στη διπλωματική εργασία περιλαμβάνονται επίσης η σύντομη παρουσίαση του πεδίου, το βασικότερο υλικό αναφοράς και τεκμηρίωσης, οι κύριοι όροι του πεδίου, καθώς και οι δυσκολίες που προέκυψαν κατά την ερευνητική διαδικασία. Τέλος, σε παράρτημα παραθέτουμε δείγματα του αγγλικού και ελληνικού σώματος κειμένων και το σχέδιο ορολογίας σε μορφή excel.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η αποτύπωση ορολογίας που αφορά το πεδίο των υλικών συσκευασίας και ειδικότερα το υποπεδίο της εύκαμπτης συσκευασίας με έμφαση στη διανομή προϊόντων και την επισήμανση. Οι όροι που αποτυπώθηκαν είναι σαράντα στο σύνολο και καταχωρήθηκαν στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα σε μορφή λογιστικών φύλλων excel. Τα λογιστικά φύλλα περιλαμβάνουν συγκεκριμένα πεδία για κάθε όρο και στις δύο γλώσσες, ενώ το σχέδιο ορολογίας περιλαμβάνει και δείγμα σώματος αυθεντικών κειμένων, στα αγγλικά και στα ελληνικά, αντιπροσωπευτικό της διαδικασίας αναζήτησης και έρευνας στο πεδίο. Η διπλωματική εργασία διεξήχθη σε συνεργασία με τη μονάδα συντονισμού της ορολογίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Terminology Coordination (TermCoord) για την υποστήριξη της πολύγλωσσης βάσης ορολογίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΙΑΤΕ. Για την αποδελτίωση της πλειοψηφίας των όρων του πεδίου βασιστήκαμε στον εννοιολογικό χάρτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας WIPO. Το πρακτικό κομμάτι της έρευνας όπως καταγράφηκε στα λογιστικά φύλλα υποστηρίζεται με θεωρητική παρουσίαση η οποία περιλαμβάνει πληροφορίες για το μελετώμενο πεδίο και υποπεδίο και παρουσιάζει συνοπτικά τις σημαντικές επιχειρήσεις του κλάδου στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, γίνεται περιγραφή της ερευνητικής διαδικασίας που ακολουθήθηκε, καθώς και αναφορά των δυσκολιών που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της έρευνας.

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η αναζήτηση των κοινών στοιχείων μεταξύ των Λουίτζι Πιραντέλλο και Ίταλο Καλβίνο αναφορικά με την ηθική, τις ανθρώπινες ανάγκες και τις κοινωνικές συμβάσεις που διέπουν τις ερωτικές σχέσεις και το γάμο, σε δύο διακριτές χρονικές περιόδους της ιταλικής ιστορίας. Με βάση τα παραπάνω εξετάσαμε τρία, αντιπροσωπευτικά κατά τη γνώμη μας, διηγήματα κάθε συγγραφέα στα οποία αναπαρίσταται ρεαλιστικά η καθημερινότητα των απλών ανθρώπων και αναδεικνύεται η κοινή οπτική των συγγραφέων απέναντι στα ανθρώπινα πάθη

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η σύνδεση της μεταφραστικής θεωρίας με την πράξη για τη δημιουργία μιας σημασιολογικά ορθής μετάφρασης από τα γερμανικά στα ελληνικά, και η αποτύπωση βήμα προς βήμα της μεταφραστικής διαδικασίας. Στο κείμενο-πηγή αναφέρονται θεωρητικές προσεγγίσεις επιστημόνων που εμπλούτισαν τον χώρο της διδακτικής των ξένων γλωσσών και της γλωσσολογίας. Εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους μπορεί η επικοινωνία να είναι επιτυχής σε διαπολιτισμικά περιβάλλοντα, καθώς και το πώς θα αναπτυχθεί η διαπολιτισμική ικανότητα των μαθητών στη σχολική τάξη. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα λειτουργικό κείμενο-στόχο, λαμβάνοντας υπόψη το κοινό στο οποίο θα απευθυνθεί. Αιτιολογήσαμε τις μεταφραστικές μας επιλογές, δημιουργήσαμε πίνακα ορολογίας και παρουσιάσαμε τη σημασία των όρων σε παρόμοιο συγκείμενο. Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με τα μεταφραστικά προβλήματα που προέκυψαν και την επίλυσή τους.

Πάντοτε η σχέση θεάτρου και πολέμου θεωρούνταν ζωτικής σημασίας, καθώς ο πόλεμος με τη μορφή του τραύματος, του πόνου, του τρόμου και της φρίκης «ανεβαίνει στη σκηνή» ως εκείνη η απόκοσμη παρουσία και φρικιαστική επανάληψη η οποία στοιχειώνει την ανθρώπινη ιστορία και παραμορφώνει τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Ο πόλεμος της Βοσνίας, μια από τις πιο αιματηρές και φονικές πολεμικές συγκρούσεις της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας παραμένοντας μέχρι σήμερα ένα εύφλεκτο ζήτημα, επανέρχεται στη σύγχρονη σκηνή. Έχοντας ως κινητήρια δύναμη το θυμικό (affect), το θέατρο εμφανίζεται ως άλλη γλώσσα μιας ανείπωτης πολυτραυματικής εμπειρίας, ως αισθητική εκδήλωση μιας πραγματικότητας που πλήττεται από σωματικά, ψυχικά και κοινωνικά τραύματα. Τα έργα των: Ματέι Βισνιέκ «Το Σώμα της Γυναίκας ως Πεδίο Μάχης στη Βοσνία» (1996) και Έλεν Καπλάν «Σαράγεβο Φοίνιξ» (2013) διερευνούν, με διαφορετικούς τρόπους, το γυναικείο σώμα ως χώρο μαρτυρίου· αναβιώνοντας το ως θυμικό (affective space), τα έργα επιπλέον εκφράζουν το πόνο του γυναικείου σώματος που υποφέρει, κάνοντας μας να βιώσουμε σε κάθε εκατοστό του κορμιού μας την ένταση του πόνου αυτού. Ο αβάσταχτος πόνος που χτυπάει λυσσαλέα το γυναικείο σώμα βρίσκει διέξοδο και κραυγαλέα εκτονώνεται πάνω μας. Τα δεινά των χαρακτήρων δεν παρουσιάζονται άμεσα στη σκηνή ωστόσο «βιώνονται» με όλη τους την ένταση, επιτρέποντας κατ’επέκταση εμάς να διαισθανθούμε την ανθρωπιά τους αλλά και να ανακαλύψουμε τη δικής μας. Βασιζόμενα σε προσωπικά βιώματα, τα έργα αναπαριστούν μαρτυρίες (οι οποίες θεωρούνται από αυτόν τον κόσμο ως η φωνή του σώματος) με τη μορφή οδυνηρών διηγήσεων μέσα από τις οποίες η βία εμφανίζεται με όλη την ωμότητα και αποκρουστικότητά της, εμπλέκοντας το κοινό στην ένταση της εμπειρίας αυτής.

Στην Ύστερη Βικτωριανή Γοτθική λογοτεχνία, η ιδέα του σώματος εξετάζεται συχνά ως μία διφορούμενη έννοια προσδιοριζόμενη από βαθιά ριζωμένους κοινωνικούς, πολιτισμικούς και ηθικούς κώδικες που τοποθετούν συγκεκριμένες και σταθερές ερμηνείες σε αυτήν. Επομένως, σκοπεύω να εξετάσω την ιατρικοποίηση του αποκλίνοντος σώματος και την απεικόνιση του στην δημοφιλή αλληγορία του βρικόλακα σε σχέση με τα θέματα του φύλλου και της σεξουαλικότητας. Δύο λογοτεχνικά κείμενα χρησιμοποιούνται για αυτόν τον σκοπό, πιο συγκεκριμένα η Καρμίλλα (1871) του Τζόσεφ Σέρινταν λε Φανού και ο Δράκουλας (1897) του Μπραμ Στόκερ. Ο στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να παρουσιάσει ότι η ιατρικοποίηση της Ύστερης Βικτωριανής Γοτθικής λογοτεχνίας λειτούργησε ως ένας εν μέρει επιστημονικός οδηγός συμπεριφοράς που προώθησε τον κοινωνικό και σεξουαλικό έλεγχο στα τέλη του 1800. Επομένως, σκοπεύω να εξετάσω τις συνθήκες που διαμόρφωσαν την διανοητική και σεξουαλική αποκλίνουσα συμπεριφορά δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην στοματικό χαρακτήρα της φιγούρας του βρικόλακα, που αναδιαμόρφωσε το διδακτικό χαρακτήρα του λογοτεχνικού είδους εξυψώνοντας το στην θέση μίας ιστορίας με ηθικό δίδαγμα βασιζόμενη στο φύλο.

Οι λογοτεχνικές εξερευνήσεις του φύλου και της σεξουαλικότητας, τα ζητήματα του ανήκειν, κι οι συναφείς ιδέες περί ταυτότητας είναι ευρέως διαδεδομένα θέματα στο λογοτεχνικό έργο και την πολιτική ατζέντα των σύγχρονων γυναικών συγγραφέων της Καραϊβικής. Η παρούσα μελέτη συζητά τις αναπαραστάσεις του φύλου και της σεξουαλικότητας στο In Another Place, Not Here (1996) της Dionne Brand και στο Cereus Blooms at Night (1996) της Shani Mootoo εξετάζοντας τις αφηγηματικές μεθόδους που αυτές χρησιμοποιούν για ν’ αμφισβητήσουν, να διαπραγματευτούν, και να επαναπροσδιορίσουν τις ιδεολογίες περί φύλου και σεξουαλικότητας σ’ ένα Παν-Καραϊβικό (Caribglobal) κοινωνικοπολιτικό και πολιτιστικό συγκείμενο. Η Brand κι η Mootoo φανερώνουν την ηγεμονική δομή της ετεροπατριαρχίας και της ετεροκανονικότητας έτσι ώστε να τονίσουν την υποδεέστερη (subaltern) κατάσταση των χαρακτήρων που παρουσιάζουν άντι-κανονικές διαστάσεις του φύλου και σεξουαλικές ταυτότητες. Μ’ αυτό τον τρόπο, χαρτογραφούν εκ νέου τις εμπειρίες στέρησης και μη-ανήκειν των γυναικών και των «queer» καθώς και τις μεθόδους αντίστασής τους στις εγκεκριμένες έμφυλες και σεξουαλικοποιημένες πρακτικές στη Καραϊβική και τη διασπορά της. Νέοι οραματισμοί του χώρου—αναφερόμενοι είτε στους γεωγραφικούς, πολιτιστικούς, και κοινωνικούς χώρους είτε στο σώμα ως χώρο—βοηθούν τις συγγραφείς ν’ αναθεωρήσουν και να συλλάβουν εκ νέου το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Οι πολυδιάστατες και κριτικές γνώσεις πάνω στη σχέση του χώρου με τις υποδεέστερες ταυτοτήτες καθιστά δυνατό τον επαναπροσδιορισμό των άλλοτε έμφυλων και σεξουαλικοποιημένων υποδεέστερων υποκειμένων ως ενεργούς παράγοντες και μέλη του κοινωνικοπολιτιστικού χάρτη της Καραϊβικής. Κάνοντας αφήγημα τις επιθυμίες και τις υποκειμενικότητές τους δημιουργούν μια καινούργια πιθανότητα για συλλογικό ανήκειν και κοινωνική αλλαγή.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία έχει ως βασικό της θέμα την αξιολογική λειτουργία των επιθέτων, και ειδικότερα την παρουσία γνωσιακών διεργασιών όπως η μεταφορά και η μετωνυμία κατά τη χρήση των επιθέτων αυτών. Όλα τα παραδείγματα τα οποία αναλύονται αποτελούνται από δομές επιθέτου και ουσιαστικού και προέρχονται από τίτλους ελληνικών εφημερίδων. Οι τίτλοι αυτοί είναι τίτλοι άρθρων τα οποία αφορούν σύγχρονα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας. Σκοπός της έρευνας είναι να εξετάσει τη χρήση μη κυριολεκτικής γλώσσας στις δομές των επιθέτων (π.χ. μεταφορά, μετωνυμία, ειρωνεία κλπ.). Μάλιστα τίθεται η υπόθεση πως όλη η δυναμική των εκφράσεων-τίτλων εφημερίδων έγκειται ακριβώς σε αυτήν την χρήση μη κυριολεκτικής γλώσσας και ως αποτέλεσμα ο/η συγγραφές καταφέρνει με πολύ άμεσο τρόπο να εκφράσει την άποψη του/της σχετικά με το θέμα το οποίο συζητά στο άρθρο.

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η διερεύνηση της ενσωμάτωσης των ΤΠΕ (Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας) από τους εκπαιδευτικούς αγγλικών ως δεύτερης ξένης γλώσσας στην τάξη. Πιο συγκριμένα, η παρούσα έρευνα είχε ως σκοπό την εξέταση των αντιλήψεων και των απόψεων της αυτό-αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας ως προς την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στα μαθήματα αγγλικής γλώσσας καθώς και την συχνότητα ενσωμάτωσης των ΤΠΕ μέσα στην τάξη. Επιπλέον η παρούσα έρευνα στόχευσε στο να εξετάσει εάν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη συχνότητα ενσωμάτωσης των ΤΠΕ από τους εκπαιδευτικούς αγγλικών και των απόψεων της αυτό-αποτελεσματικότητας τους. Για τη συλλογή των δεδομένων υιοθετήθηκε ένας συνδυασμός ποσοτικής (ερωτηματολόγιο) και ποιοτικής (ημι-δομημένες συνεντεύξεις) έρευνας, και 134 εκπαιδευτικοί αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας εργαζόμενοι σε δημόσια σχολεία, ιδιωτικά σχολεία καθώς και σε κέντρα ξένων γλωσσών (φροντιστήρια) που δίδασκαν στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε περιοχές όλης της Ελλάδας, έλαβαν μέρος για τους σκοπούς της έρευνας. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί αγγλικών δεν ήταν αρνητικά προδιατεθειμένοι ως προς την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στις τάξεις τους, εκφράζοντας σχετικά θετικές πεποιθήσεις. Τα ερευνητικά ευρήματα απέδειξαν επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας νιώθουν αυτό-αποτελεσματικοί ως προς την εφαρμογή απλών εργασιών με την χρήση των ΤΠΕ (π.χ. να μεταφορτώνουν και να περιηγούνται σε διαδικτυακό υλικό για την ξένη γλώσσα μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας, να προετοιμάζουν εργασίες σε εφαρμογές ηλεκτρονικής επεξεργασίας κειμένου) ενώ βρέθηκε ότι δεν νιώθουν αυτό-αποτελεσματικοί ως προς την ενσωμάτωση των ΤΠΕ για την εφαρμογή πιο σύνθετων εργασιών (π.χ. χρήση των ΤΠΕ για την παροχή ανατροφοδότησης στους μαθητές, για την ανάρτηση εργασιών για το σπίτι στo σχολική ιστοσελίδα). Το φύλο, τα ακαδημαϊκά προσόντα καθώς επίσης και o τρέχων τομέας διδασκαλίας (δημόσιο σχολείο, ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο) των εκπαιδευτικών αγγλικής γλώσσας αποδόθηκαν ως οι παράγοντες που επηρέαζαν τις απόψεις αυτό-αποτελεσματικότητάς τους σε μεγάλο βαθμό. Τα ευρήματα της έρευνας αποκάλυψαν επιπλέον, μεγάλη συχνότητα ενσωμάτωσης των ΤΠΕ από τους εκπαιδευτικούς, παρόλο που επισημάνθηκε ότι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν τη συχνότητα με την οποία ενσωματώνονται οι ΤΠΕ για την εφαρμογή συγκεκριμένων εργασιών. Επίσης, σημαντική συσχέτιση βρέθηκε ανάμεσα στις απόψεις αυτό-αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών αγγλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας και τη συχνότητα με την οποία ενσωματώνουν τις ΤΠΕ στην τάξη. Λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα της παρούσας έρευνας, κάποιες προτάσεις, για την αποτελεσματική ενσωμάτωση των ΤΠΕ από τους εκπαιδευτικούς αγγλικών, συστήνονται στο τέλος της παρούσας διατριβής.

Η λογοτεχνική αναπαράσταση του τέλους της Βρετανικής αυτοκρατορίας ή της αποαποικιοποίησης, μέσα από τις κριτικές και δημιουργικές φαντασίες των γυναικών συγγραφέων όπως της Ζαν Ρις και της Ρούμερ Γκόντεν, επέτρεψε σε αυτές να αποδομήσουν τις ευρωκεντρικές πολιτισμικές νοοτροπίες και ιδεολογίες που κυριαρχούσαν σε πολλά ιμπεριαλιστικά σχέδια κατά τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα. Ο σκοπός της εργασίας είναι να ερευνήσει αυτή τη φανταστική αναπαράσταση επικεντρώνοντας κυρίως στις συνέπειες της ιδεολογίας της αποικιακής λευκότητας στις γυναίκες όπως παρουσιάζονται στο Voyage in the Dark (1934) της Ζαν Ρις και στο Black Narcissus (1939) της Ρούμερ Γκόντεν. Γράφοντας κατά τη διάρκεια της παρακμής της Βρετανικής αυτοκρατορίας και οι δυο συγγραφείς αμφισβητούν τα όρια που τέθηκαν από τις διαλογικές πρακτικές της αποικιακής λευκότητας δημιουργώντας γυναικείους χαρακτήρες, στους οποίους οι ταυτότητες βρίσκονται σε μια συνεχή στάση διαπραγμάτευσης και μεταμόρφωσης. Στο Voyage in the Dark η λευκή κρεολή πρωταγωνίστρια της Ζαν Ρις, Άννα Μόργκαν, γίνεται συνεχώς θύμα της ρατσιστικής και πατριαρχικής ιδεολογίας της λευκότητας στην Καραϊβική και στην ιμπεριαλιστική πρωτεύουσα του Λονδίνου. Μόνο μέσω του υβριδικού τύπου της κρεολής ταυτότητας μπορεί να αντισταθεί και να αντιδράσει στο ρατσιστικό λόγο της λευκής θηλυκότητας. Η Γκόντεν ασχολείται με την παρακμή του Βρετανικού Ρατζ μέσα από την συμβολική αποχώρηση των καλογριών που αντιστρέφει τον κυρίαρχο ρόλο των λευκών αποικιοκρατών στους αποικιοκρατικούς χώρους. Το μυθιστόρημα αφήνει να εννοηθεί ότι το ταξίδι των λευκών γυναικών ιεραποστόλων στην αποικιοκρατούμενη Ινδία τους οδηγεί στον «τρίτο χώρο» της «μεταιχμιακότητας» ανάμεσα στο αποικιοκρατικό δίπολο αποικιοκράτη/αποικιοκρατούμενο. Οι έμφυλες υποκειμενικότητές τους και οι σχέσεις τους με τους κυρίαρχους λόγους του Χριστιανισμού και του Δυτικού ιμπεριαλισμού μεταβάλλονται εντελώς.

Τα μυθιστορήματα της Ούρσουλα Κ. Λε Γκεν Ο μάγος του αρχιπελάγους (1968) και Η πιο μακρινή ακτή (1972) είναι ιδανικά παραδείγματα ‘μυθιστορημάτων ενηλικίωσης’ νέων ενηλίκων. Τα βιβλία ακολουθούν την ψυχολογική και ηθική ανάπτυξη των ανδρών πρωταγωνιστών τους, Γκεντ και Άρρεν, και περιγράφουν το ακανθώδες ταξίδι τους από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Έχοντας χτίσει έναν λεπτομερή φανταστικό κόσμο που διαπνέεται από το ταοϊστικό δόγμα του γιν-γιανγκ και την ιδέα της διασύνδεσης όλων των στοιχείων του κόσμου, η Λε Γκεν τονίζει, μέσω των ιστοριών ενηλικίωσης του Γκεντ και του Άρρεν, ότι η ωριμότητα εξαρτάται από την απόκτηση ενός ολοκληρωμένου εαυτού. Στο Ο μάγος του αρχιπελάγους, ο εχθρός του Γκεντ είναι το κομμάτι της ανεξερεύνητης του ψυχής, η σκοτεινή πλευρά του που γεννήθηκε από υπερηφάνεια και υπερβολική αυτοπεποίθηση. Βασισμένη στις αρχές της φιλοσοφίας του Καρλ Γιουνγκ, η Λε Γκεν καταδεικνύει ότι μόνο όταν ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί τη ‘σκιά’ μέσα του επιτυγχάνει πραγματική ατομικότητα και ωριμότητα. Από την άλλη πλευρά, στο Η πιο μακρινή ακτή, ο Άρρεν, ο νεαρός πρίγκηπας που προορίζεται να ενώσει το αρχιπέλαγος υπό από την κυριαρχία του, επιτυγχάνει την ηθική του ανάπτυξη αντιμετωπίζοντας τους φόβους και τις επιθυμίες του και διασχίζοντας τα τελικά σύνορα μεταξύ ζωής και θανάτου. Απορρίπτει την αφύσικη επιθυμία για αθανασία και αποδέχεται τον θάνατο ως απαραίτητο κομμάτι της ζωής. Ο συνδυασμός από τη Λε Γκεν της ταοϊστικής φιλοσοφίας, της φιλοσοφίας του Καρλ Γιουνγκ, της λογοτεχνίας του φανταστικού και των μυθιστορημάτων ενηλικίωσης είναι πολύ αποτελεσματικός μιας και είναι μια συναισθηματικά και πνευματικά μεταμορφωτική εμπειρία για κάθε έφηβο –νέο ενήλικα– που διαβάζει αυτά τα βιβλία.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία έχει ως σκοπό να διερευνήσει την έννοια του αστικού πεδίου και τις πολλαπλές διαστάσεις του μέσα από το πρίσμα της θεατρικής παραγωγής. Στο έργο Έντμοντ του Ντέιβιντ Μάμετ όπως επίσης και στους Πνεύμονες του Ντάνκαν Μακμίλλαν, το αστικό πεδίο, χωρίς να αποτελεί απλά ένα υπόβαθρο για τις ιστορίες, παρουσιάζεται ως ένα δυναμικό περιβάλλον το οποίο είναι ένα κοινωνικό παράγωγο της διαβρωτικής επιρροής του καπιταλισμού. Το αστικό πεδίο που αντικατοπτρίζεται στα έργα φαντάζει επισφαλές, που στερείται κάθε είδους σταθερών και ισορροπίας, έναν αστικό κόσμο δυσοίωνο και αποπροσανατολιστικό. Μέσα από την ανθρώπινη αλληλεπίδραση που λαμβάνει χώρα στα αστικά πεδία τα ανθρώπινα σώματα γίνονται αποδέκτες σωματικών εμπειριών που τα διαμορφώνουν, τα μεταμορφώνουν και προδιαγράφουν το πεπρωμένο τους. Επομένως, η παρούσα εργασία αποτυπώνει την ουσία των αστικών πεδίων και τον τρόπο με τον οποίο αυτά έχουν εξελιχθεί, ενώ ταυτόχρονα διαφωτίζει τον τρόπο με τον οποίο η ψυχολογική κατάσταση των χαρακτήρων ορίζεται από την αλληλεπίδρασή τους με τα αστικά πεδία που κατοικούν και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί διαπραγματεύονται την παρουσία τους σε αυτά τα δυναμικά περιβάλλοντα.

Στην διπλωματική εργασία μου προσπαθώ να ερευνήσω τον στιγματισμό των Αφρο-Αμερικανίδων από τα λευκά Αμερικανικά πρότυπα ομορφιάς. Τα διηγήματα της Τόνι Μόρρισον, The Bluest Eye (1970) και God Help the Child (2015), παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Αφρο-Αμερικανίδες, όχι μόνο οι ενήλικες γυναίκες αλλά και τα νεαρά κορίτσια, σε σχέση με την εξωτερική εμφάνισή τους. Επικεντρώνομαι στην φυλή και το φύλο έτσι ώστε να εκθέσω τους τρόπους κατά τους οποίους έχει τραυματιστεί ο ψυχισμός της Αφρο-Αμερικανίδας και αναπόφευκτα χαρακτηρίζεται από απέχθεια και έλλειψη εκτίμησης για την ίδια. Στα διηγήματά της η Μόρρισον παρουσιάζει πως οι σκουρόχρωμες μαύρες γυναίκες είναι περιθωριοποιημένες και υποτιμημένες από τους λευκούς Αμερικάνους καθώς και από μέλη της Αφρο-Αμερικανικής κοινότητας, επειδή δεν διαθέτουν την ιδανική εικόνα της γυναικείας ομορφιάς, η οποία απαιτεί ανοιχτόχρωμο δέρμα, ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια. Παρά τους κοινωνικούς παράγοντες που επιτείνουν και επιβάλλουν αυτά τα πρότυπα στην μαύρη γυναικεία ψυχοσύνθεση, η Μόρρισον φαίνεται να διατηρεί μια πιο αισιόδοξη άποψη στο τελευταίο διήγημά της σχετικά με την ελπίδα για αλλαγή στην Αμερικανική κοινωνία και την πιθανότητα ενός καλύτερου μέλλοντος για τις Αφρο-Αμερικανίδες.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η πραγματοποίηση της σχολιασμένης μετάφρασης του άρθρου “Rethinking GDP” της Diane Coyle από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα. Αρχικά, παρουσιάστηκε η μετάφραση του άρθρου από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα, σε δυο στοιχισμένες στήλες. Έπειτα, ακολούθησε το γλωσσάρι των όρων που είχαν εξαχθεί από το άρθρο και η τεκμηρίωση των όρων. Στη συνέχεια, έγινε εκτενής αναφορά στην ορολογική έρευνα και τεκμηρίωση των όρων, με ανάλυση της ερευνητικής διαδικασίας που ακολουθήθηκε. Ακόμη, αναλύθηκαν οι χαρακτηριστικές μεταφραστικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της μετάφρασης, τόσο μορφοσυντακτικές όσο και λεξιλογικές - ορολογικές

Η παρούσα εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση από τα γαλλικά στα ελληνικά του άρθρου με τίτλο L'evolution du realisme au cinema IV: Les tendances realistes du cinema d'aujourd'hui (1940-1960). Το συγκεκριμένο άρθρο αναλύει την εξέλιξη του κινήματος του ρεαλισμού στον κινηματογράφο και των τάσεων που αποτυπώθηκαν στο φιλμ μέσα από το βλέμμα και τον φακό ορισμένων εκ των σπουδαιότερων σκηνοθετών του 20ου αιώνα. Το άρθρο παρακολουθεί τις τεχνολογικές καινοτομίες και την μετατόπιση του ενδιαφέροντος του σύγχρονου δημιουργού / σκηνοθέτη, αλλά και θεατή, από τις ταινίες μυθοπλασίας στις ταινίες που έχουν ως επίκεντρο τον ανθρώπινο πόνο και τα προβλήματα της καθημερινότητας και περαιτέρω καταγράφουν τον απόηχο του πολέμου, ιδωμένο μέσα από τα μάτια των απλών, λαϊκών ανθρώπων. Πρόκειται για ένα θεωρητικό κείμενο που εμπίπτει στο πεδίο της μετάφρασης των ανθρωπιστικών επιστημών και των τεχνών. Ως εκ τούτου, περιλαμβάνει ειδική ορολογία και απαιτεί γνώση του πεδίου (θεωρία του κινηματογράφου). Στην εργασία αιτιολογείται η επιλογή του κειμένου, παρατίθεται στοιχισμένο το πρωτότυπο με το μεταφρασμένο κείμενο, το γλωσσάριο, ενώ τέλος παρουσιάζονται και σχολιάζονται οι ιδιαίτερες δυσκολίες που εντοπίστηκαν κατά τη μετάφρασή του.

Το ερευνητικό έργο United4Health, στο οποίο ανήκει το κείμενο που αφορά την παρούσα εργασία σχολιασμένης μετάφρασης, συνδέεται με την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εκτιμηθεί, μέσω παρόμοιων έργων, η χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας στην υγειονομική περίθαλψη και στην πρόληψη των ασθενειών. Καλύπτει ιατρικά, κοινωνικά, οικονομικά και δεοντολογικά ζητήματα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχουν επενδυθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση σημαντικά κονδύλια στο είδος έρευνας που ονομάζεται «Αξιολόγηση των τεχνολογιών στον τομέα της υγείας». Ο κειμενικός τύπος του τελικού κειμένου που χρησιμοποιήθηκε για την εκπόνηση της σχολιασμένης μετάφρασης είναι ξεκάθαρα πληροφοριακός. Η αξιολόγηση τεχνολογιών στον τομέα της υγείας είναι ένα είδος επιστημονικής έρευνας που εξετάζει τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της χρήσης της τεχνολογίας υγείας. Πρόκειται για μια διεπιστημονική διαδικασία που συγκεντρώνει πληροφόρηση με συστηματικό, διαφανή και αντικειμενικό τρόπο για ιατρικά, κοινωνικά, οικονομικά και δεοντολογικά θέματα που σχετίζονται με τη χρήση της ιατρικής τεχνολογίας. Αν υπάρξει έλλειψη δεδομένων για κάποιο θέμα, τότε μέσω αυτής της αξιολόγησης δημιουργείται και η απαραίτητη πληροφόρηση. Ο σκοπός της αξιολόγησης αυτής είναι να προσφέρει ενημέρωση για την ανάπτυξη ασφαλών και αποτελεσματικών πολιτικών υγείας, έχοντας πάντα στο επίκεντρό της τον ασθενή, ώστε να επιτευχθεί η βέλτιστη σχέση ποιότητας/τιμής, όπως αυτή ορίζεται από τους εκάστοτε ιθύνοντες. Ακολουθούν ορισμένα ερωτήματα, τα οποία θα μπορούσαν να απαντηθούν με τη βοήθειά της: - Ποιες είναι οι κατάλληλες θεραπείες για τη Χ ασθένεια; - Πρέπει η Χ θεραπεία να καλυφθεί από το Εθνικό Σύστημα Υγείας; - Σε ποιους ασθενείς θα πρέπει να παρέχεται; - Για πόσο χρονικό διάστημα θα πρέπει οι ασθενείς να λαμβάνουν θεραπεία; Για την εκπόνηση της αξιολόγησης μπορούν να χρησιμοποιηθούν στοιχεία από πηγές όπως: - Συστηματικές αξιολογήσεις κλινικών δοκιμών - Οικονομοτεχνικές αξιολογήσεις - Αξιολογήσεις των επιπτώσεων στην παροχή υπηρεσιών υγείας - Αξιολογήσεις/αποδεικτικά στοιχεία από τους χρήστες των τεχνολογιών υγείας.Το προς μετάφραση κείμενο αφορά ένα σκέλος της Τελικής Ερευνητικής Έκθεσης για τη Συμφορητική Καρδιακή Ανεπάρκεια στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου United4Health, ένα Ευρωπαϊκό Έργο για την Ηλεκτρονική Υγεία. Το έργο United4Health αποτελείται από διάφορα δομικά στοιχεία, τα οποία συμβάλλουν στην επίτευξη ενός κοινού στόχου: την αξιολόγηση του αντίκτυπου των καινοτόμων υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης, οι οποίες έχουν επανασχεδιαστεί για να αξιοποιήσουν πλήρως την τηλεϋγεία και την τηλεϊατρική. Ο πυρήνας του έργου είναι τα τέσσερα μοντέλα καινοτόμων υπηρεσιών που χρησιμοποιούν τηλεϊατρικές τεχνολογίες για την περίθαλψη ασθενών που υποφέρουν από Συμφορητική Καρδιακή Ανεπάρκεια, Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, Σακχαρώδη Διαβήτη και Υπέρταση. Το ερευνητικό έργο που πραγματεύεται ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2016, ενώ αναμένεται να δημοσιευθεί μέχρι τα τέλη του 2017, όταν θα έχει ολοκληρωθεί και επίσημα το ερευνητικό πρόγραμμα United4Health από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ενημέρωση των Ελλήνων επαγγελματιών υγείας για τους πειραματικούς τρόπους αντιμετώπισης της ΣΚΑ με τη βοήθεια της τεχνολογίας της τηλεϋγείας αποτελεί τη μεταφραστική εντολή του κειμένου αυτού. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη μετάφραση του κειμένου δεν αποτέλεσε μόνο η κατανόηση της νόσου που πραγματεύεται το κείμενο, αλλά και η εμβάθυνση στις διαδικασίες που διέπουν τη λειτουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας.

Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της αντιπαράθεσης Κρέοντα Αντιγόνης σαν σύγκρουση εξουσίας- καθήκοντος στα έργα των Σοφοκλή, Anouilh και Brecht. Εξετάσαμε τις έννοιες του μύθου και της διακειμενικότητας σε μια προσπάθεια να τις συσχετίσουμε με την τραγωδία. Στη συνέχεια παρουσιάσαμε τις έννοιες της εξουσίας και του ηθικού καθήκοντος. Ακόμη αναφερθήκαμε αναλυτικά στην Αντιγόνη του Σοφοκλή αλλά και στα έργα των Anouilh και Brecht και μας απασχόλησε το ιστορικό τους συγκείμενο.. Ένα άλλο θέμα που θίξαμε ήταν τι αντιπροσωπεύει η Αντιγόνη, ποια εξουσία ασκεί και υπερασπίζεται ο Κρέοντας;. Ασχοληθήκαμε επιπλέον με το ερώτημα τι είναι αυτό που κάνει την ηρωίδα να αντισταθεί μέχρι τέλους και να θυσιάσει τη ζωή της.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας είναι μέσα από πραγματολογική και κυρίως ιδεολογική προσέγγιση να αναδειχθεί μέσα από μυθιστορήματα του 19ου και του 20ου αιώνα, το πρόσωπο/μοντέλο του μυθιστορηματικού ήρωα. Η εν λόγω ιδεολογική προσέγγιση επιτρέπει να απομονώσουμε τα γνωρίσματα της προσωπικότητας του μυθιστορηματικού ήρωα και την ηθική και κοινωνική του υπόσταση, τη στάση του απέναντι σε προβλήματα, αξίες και θεσμούς, χωρίς την πρόθεση φιλολογικής ανάλυσης και αισθητικής προσέγγισης των έργων

Η συγκεκριμένη πτυχιακή εξερευνά τον συσχετισμό της διαμόρφωσης της γυναικείας υποκειμενικότητας και επανάστασης ενάντια σε ένα δογματικό, υψηλής τεχνολογίας δυστοπικό καθεστώς, όπως αυτό σκιαγραφείται σε εφηβικά λογοτεχνικά έργα του εικοστού-πρώτου αιώνα. Συγκεκριμένα, η πτυχιακή εξετάζει τα παρακάτω βιβλία: Uglies του Scott Westerfeld (2005) και Starters της Lissa Price (2012), ενώ αναλύει την κοινωνική, ψυχολογική και ηθική ανάπτυξη των γυναικών πρωταγωνιστών τους, παράλληλα με τον επικείμενο ρόλο τους ως ισχυροί αντιφρονούντες και φορείς κοινωνικής αλλαγής. Μέσω της θεωρίας της ενηλικίωσης καθώς και της σύγχρονης ακαδημαϊκής κριτικής σχετικά με την δυστοπική εφηβική λογοτεχνία, η πτυχιακή αποπειράται να διερευνήσει την φύση της επανάστασης γένους θηλυκού στα προαναφερθέντα κείμενα. Επίσης, θα διαφωτίσει τις διαπραγματεύσεις κάθε ηρωίδας με τις έννοιες της δύναμης και της εξουσίας. Επομένως, η εργασία ισχυρίζεται ότι η υποκειμενικότητα αυτών των εφήβων δύναται να οριστεί ως διττή: οι πρωταγωνίστριες είναι ανεξάρτητες οντότητες με ελεύθερη βούληση, αλλά και υποκείμενα που βιώνουν εξαναγκασμό από εξωτερικούς φορείς. Βρισκόμενες επί των πυλών της ενήλικης ζωής, η Tally Youngblood και η Callie Woodland (εκ των βιβλίων Uglies και Starters αντίστοιχα) επαναστατούν ενάντια σε ένα καταπιεστικό κοινωνικό σύστημα το οποίο εκμεταλλεύεται νεανικά σώματα ώστε να επεκτείνει τον αστικό και πολιτικό του έλεγχο. Με το να αψηφούν τα καθιερωμένα πρότυπα συσχετιζόμενα με την ομορφιά, την χειραγώγηση σωμάτων, και τις προσδοκίες ενηλίκων, οι ηρωίδες μεταμορφώνονται σε εμβλήματα πανίσχυρης έφηβης θηλυκότητας. Η συγκεκριμένη πτυχιακή, μέσω της κριτικής προσέγγισης των δύο λογοτεχνικών κειμένων ως παραδείγματα του bildungsroman, έχει ως στόχο να επεξηγήσει τον σχηματισμό της μεταιχμιακής υποκειμενικότητας των πρωταγωνιστριών καθώς και της επανάστασης τους. Κατά τη μετάβαση από την ανωριμότητα στην ωριμότητα, αυτά τα κορίτσια αντιμετωπίζουν εμπόδια, βιώνουν θριάμβους ενώ διδάσκονται πολύτιμα μαθήματα, όπως η ανάγκη να συμβιβαστούν ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν στο απολυταρχικό καθεστώς. Οι σύγχρονοι Αμερικανοί συγγραφείς, που γράφουν μυθιστορήματα ενηλικίωσης και προβάλλουν έφηβες ως πρωταγωνίστριες, επισημαίνουν αυτό το μοναδικό πνεύμα της επανάστασης γένους θηλυκού.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά σχολιασμένη μετάφραση από τα γαλλικά στα ελληνικά ενός νομικού άρθρου το οποίο δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή νομική επιθεώρηση Revue des droits de l’homme, στις 5 Απριλίου 2017. Η επιλογή του προς μετάφραση άρθρου έγινε με βάση το περιεχόμενό, τις γλωσσικές ιδιαιτερότητες, την ορολογική ποικιλία και την εναλλαγή ύφους που παρουσιάζει. Το άρθρο φέρει τον τίτλο «Tartuffe face a Marie-Madeleine: Retour sur la condamnation d’une ex-Femen pour exhibition sexuelle» και δημοσιεύτηκε στην ενότητα της επιθεώρησης σχετικά με την επικαιρότητα στον τομέα των δικαιωμάτων και ελευθερίων. Αφορμή για τη σύνταξη του άρθρου αποτέλεσε η έκδοση μιας απόφασης του εφετείου Παρισίων, της 15ης Φεβρουαρίου 2017, η οποία επικύρωσε μια καταδικαστική απόφαση του πλημμελειοδικείου Παρισίων, σχετικά με ένα συμβάν που απασχόλησε εκτενώς τα γαλλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στις 20 Δεκεμβρίου 2013, η Ελοΐζ Μπουτόν, μέλος των Φέμεν, μεταβαίνει στην εκκλησία της Μαντλέν στο Παρίσι, συνοδευόμενη από δημοσιογράφους και φωτογράφους με πρόθεση να καταγγείλει, αφενός, τη στάση της καθολικής εκκλησίας όσον αφορά το δικαίωμα στην άμβλωση, και, αφετέρου, ένα νομοσχέδιο που είχε κατατεθεί την περίοδο εκείνη στην ισπανική βουλή σχετικά με την απαγόρευση της άμβλωσης. Υποδυόμενη την Παναγία, εμφανίζεται γυμνόστηθη και, κρατώντας κομμάτια βοδινού συκωτιού στα χέρια της, παριστά την άμβλωση του Ιησού. Μετά την άσκηση ποινικής δίωξης και την παραπομπή της σε δίκη για το έγκλημα της άσεμνης πράξης του άρθρου 222-32 του γαλλικού ποινικού κώδικα καταδικάστηκε πρωτοδίκως από το πλημμελειοδικείο σε φυλάκιση ενός μήνα Η Ελοΐζ Μπουτόν άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής η οποία και απορρίφθηκε από το εφετείο. Το άρθρο αυτό σχολιάζει εκτενώς τις παραπάνω αποφάσεις από νομική σκοπιά. Το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται το άρθρο αυτό (και εν δυνάμει η μετάφρασή του στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας, καθώς ο σκοπός του πρωτότυπου κειμένου ταυτίζεται με τον σκοπό της μετάφρασης) αποτελείται κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, από νομικούς. Όσον αφορά τη διάρθρωση της παρούσας εργασίας, ακολουθεί αντιστοιχισμένη μετάφραση, γλωσσάρι των όρων του κειμένου και πίνακας με τεκμηρίωση των όρων αυτών. Εν συνεχεία, γίνεται σύντομη αναφορά στα χαρακτηριστικά του προς μετάφραση κειμένου, περιγράφονται τα στάδια ορολογικής αναζήτησης και τεκμηρίωσης και αναλύονται τα προβλήματα μεταφραστικής και ορολογικής φύσης. Στο τέλος, παρατίθεται το δίγλωσσο σώμα κειμένων που συγκροτήθηκε για τους σκοπούς της μετάφρασης αυτής.

Οι επιστημικές εκφράσεις θεωρούνται πολύ σημαντικές στον ακαδημαϊκό γραπτό λόγο, καθώς επιτρέπουν τους συγγραφείς να εκφράσουν τη βεβαιότητα ή την πιθανότητα των ισχυρισμών και των επιχειρημάτων τους. Τέτοιου είδους εκφράσεις είναι ακόμα πιο σημαντικές στο γραπτό λόγο επιχειρηματολογίας, όπου οι συγγραφείς χρειάζεται να αξιολογήσουν και να εκφράσουν τις απόψεις τους με πειστικό αλλά κι αποδεκτό τρόπο. Η μελέτη αυτή, βασισμένη σε συγκριτική ανάλυση με σώματα κειμένων, συγκρίνει την έκφραση της επιστημικής τροπικότητας σε κείμενα με επιχειρηματολογία Ελλήνων φοιτητών (GRICLE) με αντίστοιχα κείμενα φυσικών ομιλητών της Αγγλικής γλώσσας (LOCNESS) παρόμοιου εκπαιδευτικού επιπέδου κι ηλικίας. Η ανάλυση και των δύο σωμάτων κειμένων καταδεικνύει ότι οι Έλληνες σπουδαστές της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας εκφέρουν ισχυρές απόψεις κι επιχειρηματολογούν με μεγάλη βεβαιότητα, βασίζονται σε περιορισμένο αριθμό εκφράσεων και χρησιμοποιούν συντακτικά απλούστερες δομές, όπως είναι τα επιρρήματα. Επίσης παρουσιάζουν μεγαλύτερα προβλήματα στο να δικαιολογήσουν τα επιχειρήματά τους σε σχέση με τους φυσικούς ομιλητές. Δε διαφέρουν όμως σημαντικά στη χρήση των επιστημικών ουσιαστικών κι επιθέτων, τα οποία εμφανίζονται με χαμηλή συχνότητα και στα δύο σώματα κειμένων. Ο τρόπος της επιχειρηματολογίας των Ελλήνων σπουδαστών της Αγγλικής αποδίδεται στην μεταφορά πολιτιστικών χαρακτηριστικών από την μητρική τους γλώσσα καθώς επίσης και στην Ελληνική και ξενόγλωσση εκπαίδευση που λαμβάνουν, η οποία δεν απευθύνεται στην πραγματολογική ικανότητα των σπουδαστών. Η μελέτη αυτή επισημαίνει μερικές επιπτώσεις που έχει η σημασιολογική λειτουργία της επιστημικής τροπικότητας στη διδασκαλία και στην εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας.

Η παρούσα ερευνητική εργασία στοχεύει να αναδείξει τις απόψεις των εκπαιδευτικών σε σχέση με συγκεκριμένες διαπολιτισμικές στάσεις, γνώσεις και δεξιότητες και να διερευνήσει εάν αυτές οι απόψεις διαφοροποιούνται από συγκεκριμένες ανεξάρτητες μεταβλητές και πιο συγκεκριμένα το φύλο, την ηλικία, το επίπεδο σπουδών, την επιπλέον κατάρτιση, τη συνολική διδακτική εμπειρία καθώς επίσης και τη διδακτική εμπειρία στη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Για την επίτευξη αυτού του στόχου διανεμήθηκε ερωτηματολόγιο που βασίστηκε στο μοντέλο διαπολιτισμικής επάρκειας της Deardoff και συμπληρώθηκε από πενήντα εννέα εκπαιδευτικούς σε όλα τα διαπολιτισμικά γυμνάσια της Ελλάδας. Σύμφωνα με τα ερευνητικά αποτελέσματα οι εκπαιδευτικοί του δείγματος φαίνεται στην πλειοψηφία τους να συμφωνούν με συγκεκριμένες διαπολιτισμικές στάσεις, γνώσεις και δεξιότητες που σκιαγραφούν το προφίλ του διαπολιτισμικά επαρκούς εκπαιδευτικού. Επιπλέον η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι το φύλο, η ηλικία, το επίπεδο σπουδών καθώς επίσης και η επιπλέον κατάρτιση μπορεί να επηρεάσουν τις απόψεις των εκπαιδευτικών. Ωστόσο τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τόσο η προηγούμενη διδακτική εμπειρία γενικά όσο και η διδακτική εμπειρία στη διαπολιτισμική εκπαίδευση ειδικότερα δε φαίνεται να αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν τις απόψεις των συμμετεχόντων αναφορικά με τις διαπολιτισμικές στάσεις, γνώσεις και δεξιότητες ενός διαπολιτισμικά επαρκούς εκπαιδευτικού. Τέλος κρίνεται απαραίτητη η διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας προκειμένου τα συγκεκριμένα ευρήματα να ενισχυθούν αλλά και να εμπλουτιστούν ώστε να συνεισφέρουν στην προώθηση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης προς το συμφέρον της παγκοσμιότητας και του πλουραλισμού.

The current experimental study investigated the extent of bullying in an intercultural school and certain factors that are related to it. More specifically, teachers’ and students’ views on the factors that affect bullying incidents in their school, its common causes, its consequences and any potential anti-bullying measures taken were examined. Data were collected through a questionnaire administered to the participants, which was directly asking about the possible bullying incidents in their school and a questionnaire which examined the students’ feelings after experiencing isolation imposed to them through a virtual game; Cyberball. The results indicated that there is indeed bullying in this school and multiple correlations were found between certain types of bullying and all the other factors that were under investigation, despite the fact that the teachers and some of the students claimed the opposite. It was also suggested that bullies and victims seem to experience different feelings when they are being isolated.

Οι φοιτητές που κάνουν την πρακτική τους άσκηση ως δάσκαλοι συνεργάζονται με τους μέντορες-καθηγητές τους και αναπτύσσουν καινοτόμες τεχνικές διδασκαλίας. Η επαφή αυτή επιδρά στους μέντορες-καθηγητές όσο αφορά στις πρακτικές διδασκαλίας και στις απόψεις τους. Η παρούσα εργασία ερευνά την πολύπλευρη αυτή επίδραση. Τα εργαλεία συλλογής δεδομένων ήταν ένα ερωτηματολόγιο απευθυνόμενο στους μέντορες-καθηγητές και μια σειρά συνεντεύξεων με πέντε μέντορες και πέντε φοιτητές. Τα αποτελέσματα δείχνουν μια αλλαγή στις απόψεις των καθηγητών, στις εκπαιδευτικές μεθοδολογίες τους και σε διάφορα άλλα θέματα που προκύπτουν στην τάξη. Επίσης, τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι καθηγητές τείνουν να υιοθετούν κάποιες από τις πρακτικές διδασκαλίας των φοιτητών. Οι παράγοντες που ενδέχεται να ευθύνονται γι’ αυτές τις επιδράσεις όπως η ηλικία των καθηγητών, τα χρόνια εμπειρίας τους, οι φορές συμμετοχής στην πρακτική άσκηση, ο τομέας της εκπαίδευσης (πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια) ερευνήθηκαν και δεν βρέθηκαν να συσχετίζονται με τον αντίκτυπο της πρακτικής πάνω στους καθηγητές. Ωστόσο, ο παράγοντας του τομέα της εκπαίδευσης συσχετίζεται με την προσωπική αξιολόγηση των μαθημάτων τους. Σε αντίθεση με τους μέντορες-καθηγητές που δουλεύουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οι δάσκαλοι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης επηρεάστηκαν όσο αφορά στην προσωπική αξιολόγηση των μαθημάτων τους. Εν ολίγοις, η εκ βάθεως και ακριβής ανάλυση των αποτελεσμάτων αποδεικνύει τη θετική επιρροή που απολαμβάνουν οι μέντορες-καθηγητές από τη συμμετοχή τους στην πρακτική άσκηση κάτι το οποίο συνεπάγεται τη βελτίωση της διδασκαλίας τους.

Η παρούσα έρευνα εστιάζει στην διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών σχετικά με την εφαρμογή των πολυτροπικών κειμένων που χρησιμοποιούνται στην τάξη των μικρών μαθητών και εμβαθύνει σε συγκεκριμένες πρακτικές που ακολουθούνται από τους εκπαιδευτικούς όσο αφορά τα πολυτροπικά κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στα βιβλία αγγλικών του δημοτικού σχολείου στην Ελλάδα. Επιπλέον, ο στόχος της ερευνητικής εργασίας είναι να εντοπίσει τους βασικούς παράγοντες που διαμορφώνουν την στάση των εκπαιδευτικών για το ζήτημα της πολυτροπικότητας. Μάλιστα, 112 εκπαιδευτικοί από διάφορα δημοτικά σχολεία σε όλη την Ελλάδα μοιράστηκαν τις απόψεις τους στο ερωτηματολόγιο που συμπλήρωσαν ενώ τέσσερις από εκείνους εξέφρασαν τις ιδέες τους μέσω των ημι-δομημένων συνεντεύξεων. Τόσο η στατιστική όσο και η ποιοτική ανάλυση των δεδομένων αποδεικνύουν ότι παρόλο που οι εκπαιδευτικοί είναι θετικά προδιατεθειμένοι ως προς την εφαρμογή των πολυτροπικών κειμένων και έτσι εμπλουτίζουν τις πρακτικές τους με ποικίλους τρόπους, εκφράζουν αντιφατικές πεποιθήσεις ως προς τα βιβλία Αγγλικών του δημοτικού σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, οι αντιφάσεις αποδίδονται στην ανεπαρκή ενσωμάτωση του στοιχείου της πολυτροπικότητας στα σχολικά βιβλία Αγγλικών και στην ελλιπή γνώση και κατάρτιση των εκπαιδευτικών σχετικά με το παραπάνω θέμα. Φυσικά, η ποικιλία στις απόψεις των καθηγητών για τα βιβλία αγγλικών και στις πρακτικές που ακολουθούν αποδίδονται με κάποιους ατομικούς παράγοντες όπως η ηλικία, η διδακτική εμπειρία και τα ακαδημαϊκά τους προσόντα. Τέλος, η παρούσα έρευνα εξετάζει τις διαφορετικές πεποιθήσεις των εκπαιδευτικών λόγω των προαναφερθέντων χαρακτηριστικών καθώς και τους λόγους για τους οποίους οι εκπαιδευτικοί είναι ανεπαρκώς καταρτισμένοι σχετικά με τα πολυτροπικά κείμενα. Τα ευρήματα της έρευνας υποδηλώνουν ότι είναι αναγκαίο για τους εκπαιδευτικούς να λάβουν περαιτέρω επιμόρφωση. Επιπλέον γίνεται φανερό ότι οι συγγραφείς των βιβλίων και οι συντονιστές του προγράμματος του μαθήματος των Αγγλικών πρέπει να αποδεχτούν την πολυτροπική τάση στα βιβλία έτσι ώστε να δημιουργούν κείμενα με ευρεία ποικιλία στοιχείων πολυτροπικότητας.

Η παρούσα έρευνα εξετάζει την επίπτωση της γνωστικής γήρανσης στις επιτελικές λειτουργίες και τη γλωσσική επεξεργασία, καθώς και την επίδραση του διδιαλεκτισμού Ποντιακής - Ελληνικής διαλέκτου στον γνωστικό έλεγχο και την επίλυση της αμφισημίας. Η γνωστική εξασθένηση κατά τις αρχές της γήρανσης έχει συσχετιστεί με χαμηλότερες επιδόσεις σε γνωστικές και γλωσσικές δοκιμασίες, ενώ αντιστρόφως η διγλωσσία έχει συνδεθεί με προστατευτικές επιδράσεις αυτής κατά την υγιή γνωστική λειτουργία. Η επαλήθευση ενός εξίσου παρατεταμένου όφελους στον ώριμο διδιαλεκτισμό υπήρξε ένα από τα κύρια πεδία αυτής της έρευνας. 16 διδιαλεκτικοί ομιλητές Ποντιακής - Νεοελληνικής και 16 μονόγλωσσοι Έλληνες μεγαλύτερης ηλικίας έλαβαν μέρος σε αυτή την μελέτη. Με την εφαρμογή ενός χρονομετρικού πειράματος ανάγνωσης προτάσεων και ενός σετ γνωστικών μετρήσεων επιχειρήσαμε να διερευνήσουμε τα συγκεκριμένα γλωσσικά μοτίβα που χρησιμοποιούν οι μεγαλύτερης ηλικίας διδιαλεκτικοί και μονόγλωσσοι ομιλητές της ελληνικής γλώσσας κατά την επίλυση των τοπικώς περίπλοκων προτάσεων, που εμπεριέχουν μία αμφισημία υποκειμένου/αντικειμένου, καθώς και να εξετάσουμε τα επίπεδα του γνωστικού ελέγχου των αντίστοιχων ομάδων. Ως στόχο είχαμε να συγκρίνουμε τις δύο ομάδες στην ταχύτητα επεξεργασίας κάθε λέξης και στην ακρίβεια/σωστότητα της τελικής επίλυσης της πρότασης, ώστε να εντοπίσουμε την πιθανή ύπαρξη ενός προτερήματος του διδιαλεκτισμού. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η ομάδα των διδιαλεκτικών ομιλητών υπήρξε πράγματι πιο γρήγορη της ομάδας των μονόγλωσσων, παρέχοντας υποστήριξη στην ύπαρξη πλεονεκτήματος του διδιαλεκτισμού κατά την γλωσσική επεξεργασία. Επιπλέον συγκρίναμε την ταχύτητα και σωστότητα των απαντήσεων των δύο μας ομάδων, που απαρτίζονταν από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, με αυτές νεότερων Ελλήνων μονόγλωσσων ενηλίκων προηγούμενων μελετών (Papadopoulou & Tsimpli, 2005a). Η σύγκριση αποκάλυψε ότι, πράγματι όπως προβλέψαμε, και οι δύο ομάδες μας Ελλήνων μεγαλύτερης ηλικίας επέδειξαν αυξημένους χρόνους ανάγνωσης και ταχύτητα επεξεργασίας, εξαιτίας της επεξεργαστικής εξασθένησης στην αρχή της γήρανσης. Αντιθέτως, και σε σχέση με την ακρίβεια της επίλυσης, παρ'όλο που οι δύο μεγαλύτερης ηλικίας ομάδες δεν επέδειξαν διαφορές η μία από την άλλη, και οι δύο επέδειξαν χαμηλότερη επίδοση σε σύγκριση με τους νεότερους ενήλικες. Οι μετρήσεις των γνωστικών ικανοτήτων των συμμετεχόντων αποκάλυψαν την υψηλότερη επίδοση των Πόντιων-Ελλήνων διδιαλεκτικών ομιλητών έναντι των Ελλήνων μονόγλωσσων στην γνωστική ευελιξία, πλεονέκτημα το οποίο αποδόθηκε στην παρατεταμένη εξάσκηση και μακροπρόθεσμη εμπειρία του χειρισμού δύο γλωσσών και του θετικού αποτελέσματος της γνωστικής συντήρησης. Τέλος, σε μία προσπάθεια να συνδέσουμε τα δύο ερευνητικά σκέλη της γνωστικής λειτουργίας και γλωσσικής επεξεργασίας, επιχειρήσαμε να εξερευνήσουμε εάν τo επίπεδo γνωστικού ελέγχου του κάθε ατόμου παίζει σημαντικό ρόλο στην γλωσσική επεξεργασία σε πραγματικό χρόνο, και να εντοπίσουμε ποιες συγκεκριμένες πτυχές της προσοχής επηρεάζουν την κάθε ομάδα. Αποκαλύφθηκε ότι η ικανότητα γνωστικής ευελιξίας υπήρξε εξαιρετικής σημασίας για την ομάδα των διαδιαλεκτικών ομιλητών κατά το αρχικό στάδιο προτασικής επεξεργασίας, ενώ αντιθέτως η επιλεκτική προσοχή ήταν η γνωστική λειτουργία που καθοδήγησε τις προτιμήσεις των μονόγλωσσων κατά τα τελικά στάδια. Συνολικά, αυτή η έρευνα έριξε μοναδικό φώς στην σχέση μεταξύ του διδιαλεκτισμού των ελληνικών στις αρχές γήρανσης, στον γλωσσικό και γνωστικό τομέα.

Η διατριβή αυτή έχει στόχο να ερευνήσει την στάση των Άγγλων Προτεσταντών στα τέλη του δεκάτου ογδόου αιώνα ως προς τη θρησκευτική ετερότητα, σε σχέση με την παράβαση, και μέσα στο πλαίσιο του Βρετανικού εθνικισμού. Τα μυθιστορήματα που εξετάζονται στην παρούσα μελέτη είναι το Vathek του William Beckford (1786) και το The Monk του Matthew G. Lewis (1796), στα οποία απεικονίζονται ξένα θρησκευτικά συστήματα, όπως το Ισλάμ και ο Καθολικισμός αντίστοιχα. Τόσο ο Vathek όσο και ο Ambrosio έχουν ως αφετηρία το θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την ευλάβεια, ωστόσο διαπράττουν ποικίλλες παραβάσεις κατά τη διάρκεια της αφήγησης, με αποτέλεσμα την τιμωρία τους από το Διάβολο. Αμφότερα θρησκεύματα κατακρίνονται στα δύο μυθιστορήματα, με τον Προτεσταντισμό, την επίσημη Βρετανική θρησκεία, φαινομενικά να αναδεικνύεται ως ανώτερή τους. Η παρούσα διατριβή θα αμφισβητήσει την άποψη αυτή, επικαλούμενη την θεωρία του Slavoj Zizek για τις εθνοτικές φαντασιώσεις και το ρατσισμό. Εν συντομία, η θεωρία του Zizek θίγει την ανησυχία του Εαυτού, η οποία προκύπτει απο το γεγονός οτι το Άλλο έχει πρόσβαση σε μια μυστήρια, ξένη jouissance πράττωντας διαφορετικά απο τον Εαυτό. Μελετώντας την παράβαση στο Vathek και το The Monk, διατείνομαι πως, παρά του ισχυρισμούς τους περί της ανωτερότητας της θρησκείας τους, ιδιαίτερα στο πλαίσιο του εθνικισμού, οι Προτεστάντες στα τέλη του δεκάτου ογδόου αιώνα αισθάνονταν άβολα απο την αντιπαράθεση με άλλα θρησκευτικά συστήματα. Συγκεκριμένα, υποστηρίζω πως ο συντηρητικός τρόπος ζωής του Vathek και του Ambrosio, όπως αναπαριστάται στα μυθιστορήματα, φαίνεται να τους παρέχει τη δυνατότητα της παραβατικής, επώδυνης απόλαυσης, η οποία, κατά την κρίση μου, δίνει την εντύπωση πως απουσιάζει απο τον Προτεσταντικό Εαυτό, που διακηρύσσει την ανωτερότητά του λόγω της ελευθερίας που παρέχει.

Σκοπός της μελέτης είναι να ερευνήσει τις αρχικές αντιλήψεις των Ελλήνων μαθητών όσον αφορά στην Αγγλική ως διεθνής γλώσσα (lingua franca) και στο βαθμό στον οποίο οι αντιλήψεις αυτές μπορούν να επηρεαστούν από την εφαρμογή μέσα στην σχολική τάξη μιας διδακτικής προσέγγισης που βασίζεται στην παραπάνω θεώρηση. Στην έρευνα που διεξήχθη συμμετείχαν εικοσιπέντε μαθητές της έκτης τάξης ενός ελληνικού δημόσιου Δημοτικού Σχολείου. Η συλλογή των ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων της έρευνας έλαβε χώρα σε δύο φάσεις: μέσω ενός ερωτηματολογίου, το οποίο συμπληρώθηκε από τους μαθητές πριν και μετά από τα μαθήματα με την ανωτέρω διδακτική προσέγγιση και μέσω συνεντεύξεων μετά τη δεύτερη συμπλήρωση του ερωτηματολογίου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της συγκριτικής μελέτης των δεδομένων, η ανωτέρω διδακτική προσέγγιση ενίσχυσε την υπάρχουσα επίγνωση του διεθνούς χαρακτήρα και της χρησιμότητας της Αγγλικής γλώσσας. Επίσης συνέβαλε στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας ενσωμάτωσης στο μάθημα της Αγγλικής γλώσσας στοιχείων τοπικού και παγκόσμιου πολιτισμού. Τα παραπάνω αποτελέσματα καταδεικνύουν την ετοιμότητα των Ελλήνων μαθητών για αλλαγές στη διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας και την ανάγκη προσαρμογής της εκπαιδευτικής κοινότητας στη νέα πραγματικότητα όσον αφορά στην Αγγλική γλώσσα με στόχο την κατάλληλη προετοιμασία των μαθητών για την ευρύτερη παγκόσμια κοινωνία της οποίας θα είναι μέλη.

Σκοπός της διατριβής ήταν η διερεύνηση του δεκτικού λεξιλογίου ενός τμήματος CLIL (ολιστική εκμάθηση γλώσσας και περιεχομένου) και ενός τμήματος non-CLIL της ΣΤ τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Στην έρευνα συμμετείχαν 21 μαθητές από την ομάδα CLIL του 3ου Πειραματικού Σχολείου Ευόσμου, Θεσσαλονίκης και 20 μαθητές από το Δημοτικό Σχολείο Κομποτίου, Άρτας που δεν συμμετείχαν σε πρόγραμμα CLIL. Όλοι οι μαθητές εξετάστηκαν μέσω του τεστ δεκτικού λεξιλογίου (VLT) και ενός ερωτηματολογίου που περιείχε σημαντικές ερωτήσεις για το προφίλ των μαθητών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαθητές της ομάδας CLIL είχαν καλύτερα σκορ και μεγαλύτερο δεκτικό λεξιλόγιο από τους μαθητές της ομάδας non-CLIL. Όσον αφορά το φύλο, δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές εκτός από την κατηγορία των 5.000 λέξεων. Οι δραστηριότητες εκμάθησης αγγλικών εκτός σχολείου μελετήθηκαν επιδεικνύοντας μια θετική επίδραση στην εκμάθηση δεκτικού λεξιλογίου.

Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της επίδρασης της μεθόδου CLIL στην εκμάθηση λεξιλογίου και την εργαζόμενη μνήμη μαθητών μικρής ηλικίας. Το γεγονός ότι η μέθοδος CLIL εφαρμόζεται διαφορετικά στις διάφορες χώρες, οδηγώντας σε διαφορετικά μαθησιακά αποτελέσματα (Sylven, 2013), καθώς επίσης και το γεγονός ότι η επίδραση της διγλωσσίας και των δίγλωσσων προγραμμάτων εκπαίδευσης στην εργαζόμενη μνήμη του εγκεφάλου αποτελεί θέμα αμφιλεγόμενο στις μελέτες, καθιστούν την περαιτέρω έρευνα στον τομέα απαραίτητη. Για την εκπόνηση της διατριβής πραγματοποιήθηκε έρευνα στην οποία συμμετείχαν σαράντα έξι μαθητές δημοτικού. Πιο συγκεκριμένα, συμμετείχαν είκοσι τρεις μαθητές δημοτικού σχολείου της Κοζάνης, όπου διδάσκονται την αγγλική γλώσσα ως ξένη μέσω του μαθήματος των αγγλικών, καθώς επίσης και είκοσι τρεις μαθητές πειραματικού δημοτικού σχολείου της Θεσσαλονίκης, όπου διδάσκονται την αγγλική γλώσσα μέσω του μαθήματος των αγγλικών αλλά και άλλων σχολικών μαθημάτων όπως η φυσική, η γεωγραφία, τα θρησκευτικά κλπ, κοινώς μέσω της μεθόδου CLIL. Η γνώση λεξιλογίου των μαθητών αξιολογήθηκε μέσω της δοκιμασίας εκφραστικού λεξιλογίου (Renfrew, 1998), ενώ η εργαζόμενη μνήμη μέσω των δοκιμασιών μνήμης, ανάκληση λίστας ψευδολέξεων, αντίστροφη ανάκληση ψηφίων, και «Κύριος Χ». Καθεμία από τις δοκιμασίες μνήμης απευθύνεται σε ένα ή περισσότερα στελέχη της εργαζόμενης μνήμης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η μέθοδος CLIL επιδρά με στατιστικά σημαντική διαφορά στην εκμάθηση λεξιλογίου σε σχέση με την διδασκαλία της αγγλικής αποκλειστικά μέσω του μαθήματος των αγγλικών, καθώς οι μαθητές που διδάσκονται αγγλικά και μέσω CLIL είχαν καλύτερη απόδοση στη λεξιλογική δοκιμασία. Αντιθέτως, η επίδοση των μαθητών των δύο σχολείων στις δοκιμασίες εργαζόμενης μνήμης δεν παρουσιάζει στατιστικά σημαντική διαφορά. Συνεπώς, παρόλο που η επίδραση της μεθόδου CLIL στην εκμάθηση λεξιλογίου είναι εμφανής, η επίδρασής της στη γνωστική λειτουργία αποτελεί αντικείμενο περαιτέρω έρευνας.

Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η παρουσίαση των εμπειριών της γραφούσας, κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης διερμηνείας, το τελευταίο έτος φοίτισής της στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Μετάφρασης και Διερμηνείας, στην κατεύθυνση Διερμηνείας. Στις ενότητες αυτής της εργασίας γίνεται αναφορά στα συνέδρια και τις εκδηλώσεις που συμμετείχε η συντάκτρια, στους ομιλητές που συμμετείχαν σε αυτά, στην προετοιμασία πριν από αυτά, ενώ γίνεται αξιολόγηση της απόδοσής της, περιγράφονται οι δυσκολίες που αντιμετώπισε, καθώς επίσης και ο τρόπος αντιμετώπισής τους. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο ρόλο του επκεφαλής διερμηνέων, ρόλο που ανέλαβε η γραφούσα, κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης. Στο τέλος της εργασίας, γίνεται παρουσίαση των συμπερασμάτων από την εμπειρία της γραφούσας μέσα από την πρακτική άσκηση. Επιπλέον, στην εργασία υπάρχει παράρτημα στο οποίο περιέχονται τα προγράμματα των συνεδρίων και τα έγγραφα αξιολόγησης της διερμηνείας.

Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης στο πλαίσιο του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Διερμηνείας και Μετάφρασης της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, οι τελειόφοιτοι/τες καλούνται να ανταποκριθούν σε πραγματικές συνθήκες διερμηνείας σε επιλεγμένες συνεδριακές διοργανώσεις. Σκοπός της εργασίας είναι η σαφής και ολοκληρωμένη αποτύπωση της εμπειρίας αυτής και των διαδικασιών της κατά την προετοιμασία και διεξαγωγή της διερμηνείας. Το θέμα προσεγγίζεται μέσα από το πρίσμα των παραμέτρων που επηρεάζουν την πνευματική και ψυχολογική κατάσταση του/της διερμηνέα, πριν και κατά τη διάρκεια της διερμηνείας, η οποία διαμορφώνεται από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες και έχει άμεση επίδραση στην απόδοσή του/της. Περιγράφεται η προετοιμασία και η μελέτη που απαιτήθηκε καθώς και οι συνθήκες διεξαγωγής των πέντε συνεδρίων της πρακτικής άσκησης και επιχειρείται μια συνολική αξιολόγηση της απόδοσης της γράφουσας με βάση τις εκάστοτε παραμέτρους καθώς και η εξαγωγή βασικών συμπερασμάτων.

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας, ήταν η αναλυτική παρουσίαση της εμπειρίας, την οποία αποκόμισε ο γράφων, στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησης του ΔΠΜΣ Διερμηνείας και Μετάφρασης. Η έμφαση δόθηκε στη διερμηνεία τεχνικών κειμένων, στα τρία συνέδρια, στα οποία λάβαμε μέρος. Στο πλαίσιο της εργασίας, συντάχθηκε, κατ’ αρχάς μία εισαγωγή, η οποία περιλάμβανε τους σκοπούς αυτής, μεταξύ άλλων. Επιχειρήθηκε, ακόμη, μία θεωρητική ανάλυση της διερμηνείας. Επιροσθέτως, παρουσιάστηκαν ο χώρος και η ημερομηνία διεξαγωγής των συνεδρίων, το είδος της διερμηνείας, το είδος των συνεδρίων, οι φορείς διοργάνωσης, οι γλωσσικοί συνδυασμοί, ο αριθμός των συμμετεχόντων, το αναλυτικό πρόγραμμα αυτών, καθώς και ορισμένες πληροφορίες για τους διοργανωτές. Ακόμη, παρουσιάστηκαν αναλυτικά, τα βιογραφικά των ομιλητών, οι δυσκολίες που εντοπίστηκαν κατά την εκπόνηση της διερμηνείας και τέλος, εκπονήθηκαν γλωσσάρια σχετικά με την ορολογία κάθε συνεδρίου. Εν κατακλείδι, παρουσιάστηκαν, τα συμπεράσματα της μεταπτυχιακής εργασίας, μία σύντομη βιβλιογραφία με ηλεκτρονικές πηγές και το παράρτημα, με τα έντυπα αξιολόγησης των εκπαιδευτών, μεταξύ άλλων.

Η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει στη διαδικασία ελέγχου λογισμικού μιας εκπαιδευτικής διαδικτυακής πλατφόρμας και τη διασφάλιση της ποιότητας της. Με τον όρο ελέγχο λογισμικού εννοούμε όλα εκείνα τα στάδια τα οποία πρέπει να περάσει μία εφαρμογή προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της τελικής έκδοσης της, έτσι ώστε να παραδοθεί στους χρήστες για τους οποίους προορίζεται. Σκοπός της λοιπόν είναι η εξακρίβωση του βαθμού ανταπόκρισης του λογισμικού στις απαιτήσεις που θέτει ο εκάστοτε χρήστης ,σύμφωνα βέβαια και με τους όρους τους οποίους έχουν οριοθετηθεί από το έγγραφο των απαιτήσεων. Στην σύγχρονη καθημερινότητα όπου η ζωή εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς, είναι αναγκαίο να υπάρχει η υψηλότερη δυνατή αποδοτικότητα σε ότι αφορά τις διαδικτυακές εφαρμογές ώστε να εξυπηρετούνται εύκολα και γρήγορα οι ανάγκες που μπορούν να καλήψουν. Αρκετοί άνθρωποι πλέον είναι ικανοί να πραγματοποιήσουν διεργασίες μέσω διαδικτυακών εφαρμογών που σε προγενέστερες εποχές δεν ήταν εφικτό λόγο χώρου π.χ. αποστάσεις, χρόνου και πόρων π.χ. χρήμα. Έτσι γίνεται εύκολα αντιληπτή η σημαντικότητα του ελέγχου του λογισμικού των διαδικτυακών εφαρμόγων προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα και η χρησιμότητα τους. Σκοπός αυτής της διπλωματικής εργασίας λοιπόν είναι ο έλεγχος της διδικτυακής εφαρμογής του COMALAT. Συγκεκριμένα αυτή η εφαρμογή πρόκειται για μία πλατφόρμα η οποία εκπαιδεύει άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων πάνω σε συγκεκριμένα γλωσσικά στοιχεία συγκεκριμένων χωρών στις οποίες ο εκπαιδευόμενος ενδιαφέρεται να απασχοληθεί σε επίπεδο εργασίας. Κατα τη διαδικασία σχεδιασμού του πλάνου ελέγχου, ακολουθήθηκε η τεχνική που χρησιμοποιεί η IBM σχετικά με τα συστήματα λογισμικού και προσαρμόστηκε η μεθοδολογία της στις ανάγκες της κάθε έκδοσης. Η προσαρμογή αυτή ήταν ιδιαίτερα απαιτητική καθώς κάθε εκδόση παρουσίαζε ιδιαιτερότητες που την διαφοροποιούσαν από τις προηγούμενες με αποτέλεσμα να χρειάζεται προσεκτική επαναπροσαρμογή του σχεδίου ελέγχου. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε και το πιο απαιτητικό μέρος τις εργασίας συνολικά. Σχετικά με τα συμπεράσματα, το κυριότερο από αυτά είναι ότι κατά την ολοκλήρωση του ελέγχου του COMALAT η εφαρμογή πέρασε με επιτυχία όλα τα στάδια δοκιμών επιβεβαιώνοντας έτσι την χρησιμότητά της και είναι πλέον ικανή να εξυπηρετήσει το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε. Συνοψίζοντας, ένας έλεγχος λογισμικού θεωρείται αποτελεσματικός όταν εχει εντοπίσει σφάλματα στην εφαρμογή κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Αυτή είναι και η σπουδαιότερη συνεισφορά του στο πρόγραμμα. Τα λάθη που εντοπίστηκαν λοιπόν στην συγκεκριμένη εφαρμογή μέγάλης ή αμελητέας σοβαρότητας, αναφέρθηκαν κάνοντας έτσι εφικτή την διόρθωση τους και τη βελτίωση της εφαρμογής, λαμβάνοντας σοβαρά υπ'όψιν τις ανάγκες των χρηστών και τις αρχικές απαιτήσεις που είχαν τεθεί από τους σχεδιαστές.

Η παρούσα εργασία αποτελεί καταγραφή των πεπραγμένων της πρακτικής άσκησης στην διερμηνεία συνεδρίων που διεξήχθη στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος Διερμηνείας. Πιο συγκεκριμένα, αναλύεται η προετοιμασία, η απόδοση καθώς και άλλα στοιχεία της εργασίας των διερμηνέων. Ακόμη περιλαμβάνει μια μικρή εισαγωγή στη βασική ορολογία της διερμηνείας και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα της συνεργασίας μεταξύ των διερμηνέων στην ταυτόχρονη διερμηνεία. Τέλος δίνονται κάποια συμπεράσματα σχετικά με την σπουδαιότητα της πρακτικής άσκησης και τον ρόλο αυτής στην εκπαίδευση διερμηνέων.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζεται στα δύο λογοτεχνικά έργα αφιερωμένα στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης την περίοδο της Κατοχής και τους τρόπους με τους οποίους η πολιτισμική μνήμη Ολοκαυτώματος κατασκευάζεται σε αυτά τα κείμενα. Στην εισαγωγή περιγράφεται ιστορικό υπόβαθρο των δύο μυθιστορημάτων την περίοδο της Κατοχής στην Θεσσαλονίκη με φόντο τα γεγονότα σε όλη την Ελλάδα. Το πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζει πώς η Θεσσαλονίκη αναδύεται ως τοπίος μνήμης στα δύο μυθιστορήματα χρησιμοποιώντας τις θεωρίες μνήμης του Πιέρ Νορά και την Α.Άσμαν καθώς και τις θεωρίες της πολιτισμικής μνήμης. Το δεύτερο κεφάλαιο εστιάζεται στο τράυμα Ολοκαυτώματος στα δύο έργα και την εικόνα των Ναζί και τη βία τους εναντίων των Ελλήνο-Εβραίων αναλύοντας τους κεντρικούς χαρακτήρες των μυθιστορημάτων και τις στρατηγικές της αντίστασης τους στη ναζιστική βία και της επιβίωσης. Σε αυτό το κεφάλαιο εφαρμόζονται οι θεωρίες της πολιτισμικής μνήμης και οι θεωρίες τραύματος της Κ.Κάρουθ. Το τρίτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στο πώς οι θεωρίες της πολιτισμικής μνήμης στηρίζουν τους τρόπους διαπραγμάτευσης Ολοκαυτώματος στα δύο βιβλία και γιατί αυτές είναι σημαντικές στο πλαίσιο της ενιαίας Ευρωπαϊκής μνήμης και πολιτικής σήμερα.

Η διεισδυτική οπτικότητα που χαρακτήρισε την επίθεση της 9/11 στην Νέα Υόρκη όχι μόνο αμφισβητεί την ανθρώπινη κατανόηση της πραγματικότητας, αλλά, εν όψει της διαπεραστικής αμεσότητας των τρομοκρατικών συμβάντων καθιστά τη λεκτική αποτύπωση των συμβάντων αυτών σχεδόν αδύνατη. Εστιάζοντας σε δύο μυθιστορήματα που πραγματεύονται το θέμα της τρομοκρατίας, το έργο Saturday (2005) του Βρετανού συγγραφέα Ian McEwan και το έργο Falling Man (2007) του Αμερικάνου συγγραφέα Don DeLillo, η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία στοχεύει να διερευνήσει πώς οι δύο αυτοί συγγραφείς αντιδρούν στα έργα τους στη διαπεραστική οπτικότητα των επιθέσεων και πώς αυτό το οπτικό ερέθισμα τους εξαναγκάζει να αναθεωρήσουν τη λειτουργικότητα της λογοτεχνικής παραγωγής σε ένα κόσμο που έπεται της 9/11. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική θα διερευνήσει πώς οι δύο συγγραφείς εξετάζουν διεξοδικά την περίπλοκη σχέση που υφαίνεται ανάμεσα στο οπτικό, το λεκτικό και το πραγματικό μέσα στα εν λόγω κείμενα που σχετίζονται με τα συμβάντα της 9/11. Ερευνώντας τις διάφορες οπτικές αναφορές που εντοπίζει κανείς σε αυτά τα δύο μυθιστορήματα και εξετάζοντας μία σειρά εννοιών (όπως πχ εικόνα, όραση, φαντασία, θέαμα), η συγκεκριμένη διατριβή πραγματεύεται την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο λεκτικό και το οπτικό, τον τρόπο με τον οποίο η αλληλεπίδραση αυτή συνδέεται με την αντίληψη της πραγματικότητας και το κατά πόσο η αντίληψη αυτή διαφοροποιείται από συγγραφέα σε συγγραφέα. Και οι δύο συγγραφείς (McEwan και DeLillo), με τις σχολαστικά σχεδιασμένες πλοκές και διηγήσεις, φαίνονται να υποστηρίζουν πως, αν και το οπτικό έχει διεισδύσει στον πραγματικό κόσμο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις και έχει αλλάξει μια για πάντα την αντίληψη των ανθρώπων ως προς την κατανόηση της πραγματικότητας, η λογοτεχνική παραγωγή μπορεί και πρέπει να αγωνιστεί εναντίον αυτής της αφήγησης τρόμου, ώστε να ανοικοδομήσει εννοιολογικά μία νέα πραγματικότητα για την εποχή που ακολουθεί μετά την τρομοκρατική επίθεση της 9/11.

Αυτή η διπλωματική εργασία εξετάζει δυο έργα ευρέως γνωστά ως ενδεικτικά παραδείγματα steampunk λογοτεχνίας, τα μυθιστορήματα με τίτλο The Difference Engine (1991) των William Gibson και Bruce Sterling και Perdido Street Station (2000) του China Mieville, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις θεωρίες του νέου υλισμού όπως αυτές μπορούν να εφαρμοστούν στα δύο αυτά κείμενα. Ξεκινώντας στο πρώτο κεφάλαιο με το έργο The Difference Engine, το οποίο αναμφισβήτητα χαρακτηρίζεται ως μεταμοντέρνο με μεταμυθιστορηματικά (metafictional) στοιχεία, έμφαση δίνεται στον τρόπο με τον οποίο τα υλικά αντικείμενα φαίνονται να καθοδηγούν την κοινωνική πρόοδο μέσα στο μυθιστόρημα και ταυτόχρονα να αμφισβητούν αλλά και να επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη υπεροχή, καταλήγοντας σε ένα διφορούμενο αλλά τελικά απαισιόδοξο αποτέλεσμα για την ανθρωπότητα. Συνεχίζοντας στο δεύτερο κεφάλαιο με το έργο Perdido Street Station, το οποίο αποτελεί παράδειγμα του λογοτεχνικού είδους “weird fiction” με ρεαλιστικά στοιχεία, η ανάλυση επικεντρώνεται στις θετικές πολιτικές προοπτικές που προκύπτουν από τις αναπαραστάσεις υβριδικών ενσώματων υλικών στην αλληλεπίδραση τους με ισχύουσες επιστημονικές γνώσεις. Ο στόχος της διπλωματικής αυτής είναι επομένως διπλός: από τη μία, επιχειρεί να δείξει πόσο ευέλικτο είναι το steampunk και από την άλλη υποστηρίζει ότι ο νέος υλισμός είναι μια πολλά υποσχόμενη κριτική και φιλοσοφική προσέγγιση για την μελέτη της λογοτεχνίας του φανταστικού (speculative fiction). Χρησιμοποιώντας ένα εύρος διαφορετικών πηγών, η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο τα υλικά σώματα και υλικά αντικείμενα αλληλεπιδρούν τόσο μεταξύ τους όσο και με αντιλήψεις που αφορούν την πρόοδο αλλά και την επιστημονική γνώση με απώτερο στόχο να επιτευχθεί ένα πιο κοινωνικο-πολιτικά βιώσιμο μέλλον.

Σκοπός της έρευνας είναι η σύγκριση της ανάπτυξης της παραγωγής γραπτού λόγου και λεξιλογίου ανάμεσα σε μαθητές Γ' δημοτικού. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν από το 3ο Πειραματικό Δημοτικό σχολείο Ευόσμου, Θεσσαλονίκη. Στην παρούσα έρευνα, η Μελέτη Περιβάλλοντος και η Ιστορία ήταν τα μαθήματα που διδάχθηκαν με τη μέθοδο CLIL. Οι ασκήσεις παραγωγής γραπτού λόγου επιλέχθηκαν και δημιουργήθηκαν από τους εκπαιδευτές της μεθόδου CLIL. Οι μαθητές της Γ' δημοτικού παρήγαγαν κείμενα, τα οποία αργότερα μεταγράφηκαν και έτσι, έξι σώματα μαθητικών κειμένων συντάχθηκαν σύμφωνα με τον διαχωρισμό (streaming) των μαθητών στην Δ' δημοτικού και αναλύθηκαν για το σκοπό αυτής της έρευνας. Συγκεκριμένα, τρία σώματα μαθητικών κειμένων συντάχθηκαν για το μάθημα της Μελέτης Περιβάλλοντος και τρία σώματα μαθητικών κειμένων συντάχθηκαν για το μάθημα της Ιστορίας. Τα πρώτα, δεύτερα και τρίτα σώματα μαθητικών κειμένων συμπεριλαμβάνουν δείγματα γραπτών των πιο δυνατών, μέτριων και αδύναμων μαθητών αντίστοιχα. Συγκρίναμε αυτά τα σώματα κειμένων σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια όπως η συχνότητα των λέξεων, η λεξιλογική ποικιλία και τα Ευρωπαϊκά γλωσσικά επίπεδα (CEFR) των λέξεων. Η ανάλυση των σωμάτων μαθητικών κειμένων του μαθήματος της Μελέτης Περιβάλλοντος δείχνει ότι οι αναμενόμενες διαφορές ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα ήταν αρκετά μικρές. Η χαμηλή λεξιλογική ποικιλία σε όλα τα σώματα μαθητικών κειμένων μπορεί να αιτιολογηθεί και από το γεγονός ότι οι μαθητές έχουν μόλις ξεκινήσει να μαθαίνουν αγγλικά και από την ηλικία τους. Εξετάζοντας την συχνότητα των λέξεων στα δείγματα γραπτών των μαθητών που αφορούσαν το μάθημα της Ιστορίας, η πιο συχνή λίστα λέξεων (Nation, 2006) έχει το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλα τα σώματα μαθητικών κειμένων. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η πρώτη ομάδα μαθητών τείνει να είναι πιο προχωρημένη σύμφωνα με τα πιο υψηλά ποσοστά είτε σε λέξεις που δεν συμπεριλαμβάνονται σε λίστες είτε σε πιο σπάνιες. Παρ'όλα αυτά, οι διαφορές ανάμεσα στα αποτελέσματα για τη Μελέτη Περιβάλλοντος και την Ιστορία δείχνουν ότι δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Τα αποτελέσματα παρουσιάζουν μικρές διαφορές ανάμεσα στα ποσοστά των Ευρωπαϊκών γλωσσικών επιπέδων (CEFR) που εμφανίζονται στα σώματα μαθητικών κειμένων και στις δύο εργασίες. Τα δύο πρώτα σώματα μαθητικών κειμένων και στο μάθημα της Μελέτης Περιβάλλοντος και στο μάθημα της Ιστορίας δεν παρουσίασαν μεγάλες διαφορές και σε ορισμένες περιπτώσεις η δεύτερη ομάδα σημείωσε υψηλότερα ποσοστά από την πρώτη.

Η γλώσσα και η ικανότητα να ερμηνεύουμε τις αντιλήψεις καθώς και τις προθέσεις κάποιου είναι συστατικά μιας επιτυχημένης προσπάθειας επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Η αφασία Broca είναι μια πάθηση που εμφανίζεται με διαταραχές στην ικανότητα της παραγωγής λόγου και μπορεί να οφείλεται σε κάποιου είδους τραυματισμό του εγκεφάλου, όγκο ή μόλυνση. Στην παρούσα έρευνα εξετάζεται ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της αφασίας Broca (που έχει προκληθεί από εγκεφαλικό επεισόδιο) και της Θεωρίας του Νου. ‘Ενας πιθανός σύνδεσμος μεταξύ των δύο μπορεί να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την λειτουργία του εγκεφάλου αλλά και την ανάγκη για μία νέα προσέγγιση στην δημιουργία των προγραμμάτων παρέμβασης και αποκατάστασης για ασθενείς με τον συγκεκριμένο τύπο αφασίας. Η ερευνητική υπόθεση της παρούσας έρευνας υποστηρίζει την σύνδεση μεταξύ των δύο καθώς και το ότι βλάβες στην λειτουργία της Θεωρίας του Νου μπορούν να προκληθούν από την αφασία Broca. Πέντε (5) υγιείς συμμετέχοντες που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου, καθώς και πέντε (5) ασθενείς με αφασία Broca έλαβαν μέρος σε ένα μη-γλωσσικό πείραμα για το οποίο χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό E-prime για μεγαλύτερη ακρίβεια στις μετρήσεις του χρόνου αντίδρασης των συμμετεχόντων. Το πείραμα εξέταζει την Θεωρία του Νου πρώτης τάξης, τόσο σε απλά αλλά και σε πιο σύνθετα παραδείγματα που απαιτούν μεγαλύτερη προσπάθεια για την κατανόησή τους, και συμπεριλαμβάνει επομένως δοκιμές (σύντομα βίντεο) που αφορούν αληθινές (ΤΒ) αλλά και λανθασμένες (FB) πεποιθήσεις. Σε κάθε δοκιμή-συνθήκη συμβαίνει μια αλλαγή η οποία είτε γίνεται αντιληπτή απ’τον πρωταγωνιστή (ΤΒ) είτε όχι (FB). Οι τελευταίες θεωρούνται πιο απαιτητικές καθώς η πραγματικότητα των συμμετεχόντων και του πρωταγωνιστή του πειράματος διαφέρει. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η επίδοση των ασθενών στις δοκιμές που αφορούσαν την λανθασμένη πεποίθηση ήταν αισθήτα πιο χαμηλή από εκείνη των υγειών συμμετεχόντων, και μάλιστα κάτω από το αποδεκτό επίπεδο απόδοσης, κάτι που αποδεικνύει πως η αφασία Broca μπορεί να προκαλέσει όντως προβλήματα στη Θεωρία του Νου

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία έχει ως σκοπό να εξετάσει την ανατροπή της «ετεροκανονικότητας» και της ετεροφυλοφιλίας ως μοναδική αποδεκτή μορφή σεξουαλικής ταυτότητας κατά την περίοδο της Βικτωριανής εποχής, μέσα από τα κείμενα «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ» και «Τέλενυ» του Όσκαρ Γουάιλντ. Συγκεκριμένα, αναλύεται η παρουσίαση μίας εναλλακτικής μορφής σεξουαλικότητας, αποκλίνουσας από τα αποδεκτά πρότυπα εκείνης της εποχής. Η ανάλυση αυτή χρησιμοποιεί την περιγραφή του αστικού τοπίου, τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό του χώρο, και μελετά πολύ συγκεκριμένους συμβολισμούς που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας ώστε να αποδώσει και να υπονοήσει την ύπαρξη μιας αποκλίνουσας σεξουαλικότητας με ομοφυλοφιλικές τάσεις. Στο πρώτο κομμάτι, η εργασία αναλύει περιοχές του δημόσιου αστικού περιβάλλοντος και τις παρουσιάζει ως άρρηκτα συνδεδεμένες με την εκδήλωση ομοφυλοφιλικών τάσεων, παρά το γεγονός πως ο δημόσιος χώρος θεωρούταν πάντα χώρος επιβολής των αποδεκτών κοινωνικών στερεοτύπων και προτύπων. Στο δεύτερο μέρος αναλύει περισσότερο ιδιωτικά μέρη των μεγαλουπόλεων στις οποίες έιχε ζήσει ο Γουάιλντ, και συγκεκριμένα του Λονδίνου και του Παρισιού. Το ενδιαφέρον της ανάλυσης στο δεύτερο κομμάτι επικεντρώνεται κυρίως στον χώρο της ιδιωτικής οικίας ο οποίος παραδοσιακά αποτελούσε τον πυρήνα της ετεροφυλοφιλίας και της οικογένειας, που με τη σειρά τους αποτελούσαν δύο από τους θεμελιώδεις θεσμούς της συντηρητικής Βικτωριανής κοινωνίας. Η εργασία ολοκληρώνεται, συνεπώς, με το συμπέρασμα πως ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδομήσει βασικούς ετεροφυλοφιλικούς χώρους και έννοιες της εποχής του, υπονοώντας την ύπαρξη εναλλακτικών σεξουαλικοτήτων και ανατρέποντας, έτσι, τα απόλυτα κοινωνικά και σεξουαλικά πρότυπα της Βικτωριανης εποχής

Η πειραματική προσέγγιση πρόσφατων θεωρητικών μελετών απέναντι στην έννοια του χώρου και στα σώματα που τοποθετούνται σε αυτόν λειτούργησε ως ο θεμέλιος λίθος της παρούσης μελέτης. Επηρεαζόμενη από μια σειρά θεωρητικών ερευνών που τείνουν να εισάγουν την ψυχαναλυτική ορολογία στις θεωρίες του χώρου, αποπειράθηκα να τεστάρω τα όρια αυτής της τάσης, προβαίνοντας σε μια Λακανική ανάγνωση της διαδικασίας παραγωγής χώρου (Spatial Architectonics), στην οποία και αναφέρεται ο Henry Lefebvre. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα εργασία προσεγγίζει την διαδικασία αυτή ως μια χωρική εκδοχή του Λακανικού Mirror Stage. Μελετώντας την μαζική μετανάστευση σε έναν άγνωστο τόπο ως ένα δευτερεύον – χωρικό – Στάδιο του Καθρέφτη (Mirror Stage), μέσω του οποίου οι μετανάστες επανατοποθετούνται στην Αμερική ως «ξένη» χώρα, συνέλεξα και ανέλυσα συλλογικές παραγωγές των κατοίκων αγροτικών περιοχών της Ελλάδας του 19ου αιώνα και των Ελληνοαμερικανών μεταναστών των αρχών του 20ου αιώνα. Χωρίζοντας την παρούσα διατριβή σε τρεις αυτούσιες και ταυτόχρονα αλληλένδετες ενότητες, εξέτασα όχι μόνο τη συλλογική αντίληψη της Αμερικής ως μιας αρνητικής, ετεροτοπικής τοποθεσίας, αλλά και τον αντίκτυπο των συλλογικών αναπαραστάσεων της ξενιτιάς τόσο στο μετέπειτα βίωμα του χώρου της ξενιτιάς από τους μετανάστες ως μονάδες, όσο και στην επανα-σύλληψη της Ελλάδας ως μοναδικό πραγματικό, και συνεπώς τον μοναδικό επιθυμητό και συνάμα άπιαστο, χώρο. Η ελληνική παράδοση, και συγκεκριμένα τα τραγούδια της ξενιτιάς, τα μοιρολόγια, οι εκκλησιαστικές τελετουργίες αλλά και τα διηγήματα και ιστορίες των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική, λειτούργησαν ως αντικείμενα μελέτης, προσφέροντας στην έρευνά μου το βασικότερο στοιχείο που οι ατομικές παραγωγές αδυνατούν να προσφέρουν: Την αντίληψη της ξενιτιάς ως μιας ιστορίας χώρων, μέσα στους οποίους τα υποκείμενα κινούνται, αλλά και διαπραγματεύονται την γεωγραφική και τοπογραφική τους ύπαρξη μέσα από διαδικασίες παρόμοιες με τις πρώιμες προσπάθειες του βρέφους να δημιουργήσει μια συμβολική εικόνα ενός ακέραιου εγώ.

Το σχέδιο ορολογίας πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη Μονάδα Ορολογίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας με στόχο την καταχώρηση 51 όρων του πεδίου της ρομποτικής χειρουργικής, στο ζεύγος γλωσσών ελληνικά-αγγλικά, στην πολύγλωσση βάση ορολογικών δεδομένων του. Η ορολογική εργασία περιλάμβανε τη δημιουργία ηλεκτρονικών σωμάτων κειμένων και την εξόρυξη ορολογίας, τη συλλογή δεδομένων και πληροφοριών που σχετίζονται με τους όρους, την επεξεργασία των δεδομένων αυτών, την τελική επιλογή των όρων, καθώς και τη δημιουργία ηλεκτρονικής ορολογικής βάσης με τη συμπλήρωση των εξής πεδίων: όρος, πηγή όρου, είδος όρου, επεξηγηματικό συγκείμενο, πηγή συγκειμένου. Στη διπλωματική εργασία περιλαμβάνεται μια σύντομη παρουσίαση του πεδίου, τα βασικά έργα αναφοράς, οι βασικοί όροι του πεδίου, οι εννοιολογικές σχέσεις μεταξύ των όρων, η παρουσίαση της ερευνητικής διαδικασίας καθώς και των βασικών δυσκολιών που ανέκυψαν. Στο παράρτημα παρατίθενται δείγμα του αγγλικού και του ελληνικού σώματος κειμένων καθώς και οι όροι σε λογιστικό φύλλο Excel.

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας ήταν η καταγραφή όλων των σταδίων που περνάει ένας διερμηνέας τόσο πριν το συνέδριο όσο και και κατά τη διάρκεια αυτού. Δηλαδή έγινε η απόπειρα να παρουσιαστεί η προετοιμασία που απαιτείται από τον διερμηνέα για να μπορέσει να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις, ομολογουμένως, υψηλές απαιτήσεις ενός συνεδρίου, αλλά και των διάφορων απροσδόκητων καταστάσεων που πιθανόν να κληθεί να διαχειριστεί. Βέβαια, όλοι αυτοί οι τρόποι διαχείρισης και προετοιμασίας ενός διερμηνέα αποτελούν τους καρπούς τριών εξαμήνων ενός πολύ εντατικού διετούς μεταπτυχιακού προγράμματος διερμηνείας που έλαβε χώρα την ακαδημαϊκή περίοδο 2015-2017. Ο φοιτητής καλείται στο τέταρτο εξάμηνο με τη συμμετοχή του σε συνεχείς πρακτικές ασκήσεις σε συνέδρια, να εφαρμόσει όλα όσα αποκόμισε από τα μαθήματα των τριών προηγούμενων εξαμήνων. Τα συνέδρια αυτά αποτελούν μια ευκαιρία για τον ασκούμενο διερμηνέα, να διαπιστώσει ποιές είναι οι επαγγελματικές συνθήκες στο χώρο της διερμηνείας. Ταυτόχρονα, στην εργασία γίνεται μια εισαγωγή στο θεωρητικό πλαίσιο της διερμηνείας συνεδρίων και πως αυτή μπορεί να αποτελέσει στήριγμα για τον διερμηνέα. Τέλος γίνεται ειδική μνεία στην κοινοτική διερμηνεία, η οποία αποτελεί ένα κλάδο της διερμηνείας ο οποίος βρίσκεται σε εμβρυακό στάδιο στην Ελλάδα, αλλά, άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο λόγω της προσφυγικής κρίσης. Γίνεται μια σύντομη αναφορά στο θεωρητικό υπόβαθρο και μια καταγραφή των εμπειριών του φοιτητή ο οποίος εργάστηκε ως κοινοτικός διερμηνέας την περίοδο 2016-2017.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία έχει ως στόχο να εξερευνήσει τον ρόλο του καλλιτέχνη στη σύγχρονη λογοτεχνία αλλά και κοινωνία, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου και τις αρχές του 21ου αιώνα, μέσα από τα μυθιστορήματα Mao II (1991) του Don DeLillo και Taipei (2013) του Tao Lin. Τα δύο έργα είναι αντιπροσωπευτικά της ρευστότητας και αβεβαιότητας που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία σήμερα, καθώς αναπαριστούν κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα και γεγονότα που έχουν προκύψει κατά τη διάρκεια των δεκαετιών στις οποίες έχουν γραφτεί.. Και τα δύο μυθιστορήματα έχουν ως αντικείμενο τον ρόλο του συγγραφέα σήμερα, o οποίος γράφει και δημιουργεί εν μέσω μιας αβέβαιης κοινωνικής πραγματικότητας. Για τον λόγο αυτό γίνεται χρήση της αυτοαναφορικότητας λόγω της συγγραφικής ιδιότητας του βασικού χαρακτήρα και στα δύο μυθιστορήματα. Ο τρόμος, όπως αυτός προκύπτει από την τρομοκρατία, αλλά και η συναισθηματική αποσύνδεση, η οποία παίρνει την μορφή της κατάθλιψης, αντίστοιχα αποτελούν δύο οδυνηρά κοινωνικά ζητήματα που παρουσιάζονται και στα δύο μυθιστορήματα υπό μελέτη στην παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική. Ταυτόχρονα, θίγονται τα θέματα της δημιουργικότητας, της χρήσης της γλώσσας, της κυκλικότητας και της μνήμης. Αυτά τα μοτίβα χρησιμοποιούνται τόσο από τον DeLillo όσο και από τον Lin στην προσπάθεια τους να εξετάσουν αλλά και να αναλύσουν διάφορα κοινωνικά θέματα που θίγονται στα βιβλία τους. Στόχος τους είναι να καταδείξουν τις κρίσεις και τα διλήμματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι χαρακτήρες τους, κάτι που απορρέει από το ανησυχητικό κοινωνικο-πολιτισμικό κλίμα που τους περιβάλει, έτσι ώστε να το καταστήσουν εμφανές στην αντίληψη του αναγνωστικού τους κοινού. Η τραυματική τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, αν και δεν τίθεται προς συζήτηση σε κανένα από τα δύο μυθιστορήματα, θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους αναγνώστες στην προσπάθεια τους να κατανοήσουν βαθύτερα τα ζητήματα που θίγουν τα δύο έργα. Εν τέλει, τόσο το Mao II όσο και το Taipei καταδεικνύουν πως η σύγχρονη λογοτεχνική συγγραφή έχει την ικανότητα να συνδέει τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου με την κοινωνία μέσα στην οποία κινείται, να καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και να προάγει τον διάλογο, γεγονός που μέλλει να οδηγήσει σταδιακά τον σύγχρονο άνθρωπο σε νέες κατευθύνσεις, με σκοπό να αποφευχθεί η έλευση κάποιας μορφής διανοητικής νωθρότητας.

Υπάρχουν στοιχεία πως η σχιζοφρένεια μπορεί να επηρεάσει την ομιλία και σε προηγούμενες μελέτες, έχει παρατηρηθεί συσχέτιση μεταξύ χαρακτηριστικών της και της αρνητικής ψυχωτικής συμπτωματολογίας. Στόχοι της παρούσας μελέτης αποτέλεσαν η εξιχνίαση ακουστικών αποκλίσεων στην παραγωγή φωνηέντων της ομιλίας ασθενών με σχιζοφρένεια, η σύγκριση τους με δείγμα ομιλίας από ομιλητές τυπικής ψυχικής ανάπτυξης. και η διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ της κλινικής συμπτωματολογίας και των ακουστικών μετρήσεων. Σε αυτήν συμμετείχαν δεκαοχτώ ομιλητές με σχιζοφρένεια και δέκα ομιλητές τυπικής ψυχικής ανάπτυξης ως ομάδα ελέγχου. Το υπό εξέταση υλικό περιλάμβανε δισύλλαβες λέξεις που ενσωματώθηκαν σε φράσεις, τις οποίες οι ομιλητές επανέλαβαν τρείς φορές. Οι ακουστικές μετρήσεις περιελάμβαναν τη διάρκεια και τις συχνότητες των δύο πρώτων διαμορφωτών (F1 and F2) των τονισμένων και μη τονισμένων φωνηέντων στην Φ θέση. Επιπροσθέτως μετρήθηκε η συνολική απόσταση μεταξύ των φωνηέντων των δύο ομάδων. Παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων στην συνολική απόσταση μεταξύ φωνηέντων, στα F1 και F2 αλλά όχι στη διάρκεια. Καταγράφηκε επίσης συσχέτιση των μετρήσεων συχνοτήτων και της απόστασης των φωνηέντων με την αρνητική συμπτωματολογία, ευρήματα που συμφωνούν με δεδομένα προηγούμενων μελετών (Covington, et al. 2012, Bernardini, et al., 2016). Βάσει των παραπάνω αποτελεσμάτων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ενώ υπάρχει επαρκή χρόνος για τη γλώσσα ώστε να κάνει τις κατάλληλες προσαρμογές και να γίνει η σωστή άρθρωση των φωνηέντων, οι ασθενείς με σχιζοφρένεια διαφοροποιούνται ως προς τον τρόπο άρθρωσης.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η εκπόνηση σχολιασμένης μετάφρασης ειδικού κειμένου από τα ιταλικά στα ελληνικά. Το πρωτότυπο κείμενο αποτελεί ενότητα του κεφαλαίου “Piante medicinali e sistema nervoso centrale” («Φαρμακευτικά Φυτά και Κεντρικό Νευρικό Σύστημα»), από το βιβλίο Fitoterapia: Impiego razionale delle droghe vegetali των F. Capasso, G. Grandolini και A.A. Izzo. Η εργασία περιλαμβάνει το πρωτότυπο κείμενο και το μετάφρασμά του, γλωσσάρι όρων, τεκμηρίωση της ορολογίας με την παράθεση ορισμών ή επεξηγηματικού συγκείμενου και στις δύο γλώσσες, ενώ παρουσιάζεται αναλυτικά η ορολογική έρευνα που πραγματοποιήθηκε, οι μεταφραστικές δυσκολίες που εμφανίστηκαν και οι τρόποι αντιμετώπισης αυτών. Κύριο θέμα του κειμένου είναι η δράση τριών φαρμακευτικών φυτών (λυκίσκος, χαμομήλι, λεβάντα) στην αντιμετώπιση δυσλειτουργιών του νευρικού συστήματος, και συγκεκριμένα του άγχους και της αϋπνίας, ενώ αρχικά γίνεται παρουσίαση της δομής και λειτουργίας του νευρικού συστήματος. Με στόχο την ορθή απόδοση της ορολογίας, έγινε χρήση πληθώρας πηγών, διαδικτυακών και έντυπων, ενώ ζητήθηκε η γνώμη ειδικών από τα πεδία της Ιατρικής, της Χημείας και της Φαρμακογνωσίας.

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η εκπόνηση σχολιασμένης μετάφρασης ειδικού κειμένου από τα ιταλικά στα ελληνικά. Πρόκειται για το κεφάλαιο «Essenze o oli essenziali» από το εγχειρίδιο Farmacognosia- Botanica, Chimica e Farmacologia delle Piante Medicinali του Francesco Capasso, εκδόσεις Springer (2011). Το κείμενο που επελέγη υπάγεται στο θεματικό πεδίο της φαρμακογνωσίας και έχει ως υποπεδίο τη φυτοθεραπεία. Εκτός από τη μετάφραση του εν λόγω κειμένου, η παρούσα εργασία περιλαμβάνει ιταλο-ελληνικό γλωσσάριο των όρων που αποδελτιώθηκαν στο κείμενο, τεκμηρίωση των όρων με ορισμό ή επεξηγηματικό συγκείμενο και παραπομπή στις πηγές, παρουσίαση της ορολογικής έρευνας και τεκμηρίωσης, ανάλυση ορισμένων χαρακτηριστικών δυσκολιών μεταφραστικής/ορολογικής φύσης και σχολιασμό του τρόπου αντιμετώπισής τους. Tέλος, συμπεριλαμβάνεται παράρτημα όπου παρατίθεται ένα δείγμα του ad hoc σώματος κειμένων που καταρτίστηκε.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία περιγράφεται ένα μικρής έκτασης πείραμα που σχεδιάστηκε για να καθορίσει το βαθμό στον οποίο (α) η χρήση απομνημονευμένων ακολουθιών (formulaic sequences), όπως λεξιλογικών συνάψεων (collocations), συμβατικών και καθιερωμένων λόγων (institutionalized utterances) και ιδιωματικών εκφράσεων (idiomatic expressions), επηρεάζει το βαθμό προφορικής γλωσσικής ικανότητας τον οποίο μικροί μαθητές της ξένης γλώσσας εκλαμβάνονται να παρουσιάζουν και (β) μαθητές της ξένης γλώσσας που λαμβάνουν παραδοσιακή διδασκαλία, στην οποία η γραμματική και το λεξιλόγιο γίνονται αντιληπτά και διδάσκοντα ξεχωριστά, μπορούν να διαφοροποιηθούν από αντίστοιχους μαθητές οι οποίοι διδάσκονται αποκλειστικά με διδακτική μέθοδο που δίνει έμφαση στην αντίληψη (noticing) απομνημονευμένων ακολουθιών, όσο αφορά στην προσληπτική και παραγωγική γνώση και χρήση τέτοιων φράσεων. 14 Έλληνες μαθητές της Αγγλικής ως ξένης γλώσσας που φοιτούσαν στην τρίτη τάξη του δημοτικού σχολείου συμμετείχαν στην έρευνα. Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς οι πειραματικοί μαθητές (αρ. =7) ήρθαν σε επαφή μόνο με το διδακτικό υλικό του δημόσιου σχολείου (Magic Book) που τους ενθάρρυνε να αντιληφθούν καθιερωμένες εκφράσεις και διδάχθηκαν γραμματική μόνο με έμμεσο τρόπο, ενώ οι μαθητές ελέγχου (αρ. =7) έλαβαν και επιπρόσθετη διδασκαλία σε φροντιστήριο Αγγλικών, κατά την οποία διδάχθηκαν κάθε γραμματικό φαινόμενο ξεχωριστά και με άμεσο τρόπο και το λεξιλόγιο ως ξεχωριστές λέξεις. Στη συνέχεια, η προφορική τους γλωσσική ικανότητα αξιολογήθηκε σε προφορική διήγηση από δύο κριτές. Επιπρόσθετα, μετρήθηκε ο αριθμός απομνημονευμένων ακολουθιών που χρησιμοποίησαν οι μαθητές στις διηγήσεις τους και η βαθμολογία των μαθητών στην αναγνώριση και ανάκληση ακολουθιών σε δοκιμασία που σχεδιάστηκε για να τις αποσπάσει. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μία αποκλειστικά λεξιλογική προσέγγιση στη διδασκαλία της ξένης γλώσσας είναι πιο αποτελεσματική στην προαγωγή της προφορικής γλωσσικής ικανότητας και ευχέρειας λόγου μικρών μαθητών όπως την αντιλαμβάνονται κριτές, καθώς επίσης και στην αναγνώριση απομνημονευμένων ακολουθιών και την ανάκληση λεξιλογικών συνάψεων, συγκρινόμενη με παραδοσιακή διδασκαλία η οποία συνδυάζεται με την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε απομνημονευμένες ακολουθίες.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση του αποσπάσματος με τίτλο «Le bilan» από το βιβλίο Les societes commerciales των Michel Germain και Veronique Magnier, από τη γαλλική στην ελληνική γλώσσα. Το προς μετάφραση κείμενο ανήκει στο θεματικό πεδίο του γαλλικού λογιστικού δικαίου και έχει ως σκοπό να πληροφορήσει τους αναγνώστες του για τη δομή και τις διαδικασίες σύνταξης του ισολογισμού της ανώνυμης εταιρίας, καθώς και για το νομικό πλαίσιο που τις ρυθμίζει. Στην εισαγωγή παρουσιάζονται βασικές νομικές και λογιστικές έννοιες οι οποίες συναντώνται συχνά στο κείμενο με σκοπό την καλύτερη κατανόησή του από τους αναγνώστες. Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο σε αντιστοιχία με το μετάφρασμα, το γλωσσάρι το οποίο περιλαμβάνει γαλλικούς και αγγλικούς όρους και την ελληνική απόδοση αυτών και έπεται η τεκμηρίωση ορισμένων όρων οι οποίοι ανήκουν στο θεματικό πεδίο της λογιστικής προκειμένου να αιτιολογηθούν οι μεταφραστικές επιλογές. Στη συνέχεια, γίνεται μια γλωσσική και υφολογική παρουσίαση του κειμένου, αναλύεται η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε κατά τα στάδια της μετάφρασης και τεκμηρίωσης και τέλος περιγράφονται ορισμένες μορφοσυντακτικές, λεξιλογικές-σημασιολογικές και πραγματολογικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Αντί επιλόγου παραθέτονται χρήσιμα συμπεράσματα για τη μετάφραση νομικών και οικονομικών κειμένων.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η πραγματοποίηση της σχολιασμένης μετάφρασης του κειμένου ‘Communication Theatrale’ του Tadeusz Kowzan από την γαλλική στην ελληνική γλώσσα. Αρχικά, παρουσιάστηκε η μετάφραση του κειμένου από τη γαλλική στην ελληνική γλώσσα, σε δυο στοιχισμένες στήλες. Έπειτα, ακολούθησε το γλωσσάρι των όρων που είχαν εξαχθεί από το κείμενο, και αμέσως μετά η τεκμηρίωση των θεατρικών όρων, καθώς και κάποιων όρων σημειωτικής άμεσα σχετιζόμενων με το θέατρο. Στη συνέχεια, έγινε εκτενής αναφορά στην ορολογική έρευνα και τεκμηρίωση των όρων, με ανάλυση της ερευνητικής διαδικασίας που ακολουθήθηκε, και της διαδικασίας συγκρότησης του σώματος κειμένων αναφοράς. Ακόμη, αναλύθηκαν κάποιες από τις χαρακτηριστικότερες μεταφραστικές δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της μετάφρασης, τόσο μορφοσυντακτικές όσο και λεξιλογικές - ορολογικές.

Η περίληψη του ερευνητικού άρθρου είναι ένα ακαδημαΐκό είδος που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών λόγω της σημασία της στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Η παρούσα έρευνα προσπαθεί να ρίξει φως στις διαφοροποιήσεις των περιλήψεων ανάλογα με το επιστημονικό πεδίο στο οποίο ανήκουν καθώς και στη χρήση μεταγλωσσικών στοιχείων και ακαδημαϊκού λεξιλογίου. Για τους σκοπούς της παρούσας έρευνας συντάχθηκαν 4 σώματα κειμένων αποτελούμενα από περιλήψεις δημοσιευμένων ερευνητικών άρθρων από τα πεδία α) θεωρητική γλωσσολογία, β) εφαρμοσμένη γλωσσολογία, γ) θεωρητική φυσική και εφαρμοσμένη φυσική. Τα ευρήματα της έρευνας δείχουν συγκεκριμένες ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στις περιλήψεις διαφορετικών επιστημονικών πεδίων. Η έρευνα ακολουθείται από προτάσεις που αφορούν πιθανές χρήσεις των ευρημάτων στη διδασκαλία αγγλικών για ειδικούς σκοπούς.

Στόχος της παρούσας έρευνας είναι να ερευνήσει το είδος της περίληψης συνεδρίων σε δυο διαφορετικές γλώσσες, την Αγγλική και την Ελληνική, εστιάζοντας στην ρητορική δομή και το λεξιλόγιο στις περιλήψεις συνεδρίων (ΠΣ). Σκοπός είναι να παρουσιαστούν οι πιθανές διαφορές και ομοιότητες αυτού του είδους μεταξύ των δυο γλωσσών. Για τους σκοπούς αυτής της έρευνας, δυο σώματα κειμένων συντάχθηκαν με περιλήψεις στην Αγγλική και στην Ελληνική γλώσσα, επιλεγμένες από τέσσερα συνακόλουθα συμπόσια από το Διεθνές Συμπόσιο Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας, που διεξάγεται κάθε δυο χρόνια από το τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας και Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Θεσσαλονίκης. Η ρητορική δομή των περιλήψεων συνεδρίων (ΠΣ) εξετάζεται βάση του μοντέλου των Halleck και Connor (2006), προσαρμοσμένο από την Αγαθοπούλου (2009). Το μοντέλο περιλαμβάνει εννιά είδη κινήσεων στις περιλήψεις. Η ανάλυση λεξικολογικών επιλογών βασίζεται στην συχνότητα παρουσίας, όπως εμφανίζονται από το AntConc, ένα πρόγραμμα λογισμικού από τον Anthony Lawrence (2012). Επιπλέον, δόθηκε ιδαίτερη προσοχή στην χρήση μεταγλωσσικών στοχείων όπως μετριαστικούς και ενισχυτκούς συνομιλιαούς δείκτες στις ΠΣ. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι συγγραφείς επιλέγουν παρόμοιο μοτίβο στα είδη των κινήσεων για την οργάνωση των περιλήψεών τους ανεξαρτήτως γλώσσας. Επιπρόσθετα, εμφανίζεται ότι οι κύριες κινήσεις στις ΠΣ είναι η Περιοχή, ο Σκοπός και η Μεθοδολογία. Δυο βασικές λίστες με τα πιο συχνά κλιτά μέρη του λόγου προήλθαν από την λεξιλογική ανάλυση των δύο σωμάτων κειμένων. Η ανάλυση έδειξε ότι οι λεξιλογικές επιλογές είναι εξαρτημένες από το περιεχόμενο των ΠΣ και όχι από την γλώσσα. Αυτό σημαίνει ότι εμφανίζεται μεγάλη συνάφεια στις λεξιλογικές επιλογές των ΠΣ στις δυο γλώσσες. Ωστόσο, τα αποτελέσματα εμφάνησαν μια βασική διαφορά στην χρήση μεταγλωσσικών, συνομιλιακών δεικτών μεταξύ των ΠΣ που είναι γραμμένες στην Αγγλική και στην Ελληνική. Οι συγγραφείς που γράφουν στην Αγγλική γλώσσα χρησιμοποιούν περισσότερους συνομιλιακούς δείκτες από τους συναδέλφους που γράφουν στην Ελληνική. Συγκεκριμένα, οι συγγραφείς ΠΣ στην Αγγλική επιδεικνύουν μια τάση στην χρήση περισσότερων ενισχυτικών δεικτών και λιγότερο μετριαστικών δεικτών. Αντίθετα, οι συγγραφείς ΠΣ στην Ελληνική χρησιμοποιούν περισσότερους μετριαστικούς δείκτες, αποφεύγοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την προφανη χρήση των ενισχυτικών δεικτών. Προηγούμενη έρευνα μεταξύ της Αγγλικής και άλλων γλωσσών (Salar & Behzad, 2016; Yagiz & Demir, 2015) προτείνουν ότι η χρήση μεταγλωσσικών, συνομιλιακών δεικτών επηρεάζεται από κοινωνικοπολιτιστικούς παράγοντες, το ακαδημαϊκό υπόβαθρο και είναι ίδιον της κάθε γλώσσας. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία εκπαιδευτικής υποστήριξης για μελλοντικούς συμμετέχοντες συνεδρίων έχοντας ως στόχο την παραγωγή πετυχημένων ΠΣ. Επιπλέον, αυτή η έρευνα θα μπορούσε να είναι η βάση για περαιτέρω έρευνα του είδους των ΠΣ και μια προσθήκη στην γενικότερη γλωσσολογική ανάλυση κειμένων στην Νέα Ελληνική.

Το θέμα της διπλωματικής διατριβής αφορά μια συγκριτολογική ανάλυση δυο ποιητικών βιβλίων, το Howl and Other Poems που εκδόθηκε από τον Allen Ginsberg στις ΗΠΑ το 1956 και το Κλέφτικο του Γιώργου Πρεβεδουράκη που εκδόθηκε στην Ελλάδα το 2013. Θα εξεταστούν οι τρόποι με τους οποίους ένα ποιητικό κείμενο από τις ΗΠΑ της δεκαετίας του ’50 με το δικό του πλέγμα πολιτισμικής συνάφειας και τη διακριτή του, πλέον, επιρροή στην αμερικανική ποιητική παραγωγή του 20ου αιώνα μπορεί να επανεξεταστεί και εντέλει να επανεγγραφεί στο πλαίσιο της ποίησης που εκδίδεται την τρέχουσα περίοδο στην Ελλάδα. Το Κλέφτικο του Πρεβεδουράκη είναι ένα ποιητικό μείγμα εξομολογητικής και πολιτικής ποίησης, ένα λυρικό και ειρωνικό γράμμα προς τη νέα «γενιά της ελληνικής κρίσης». Προτού οι Βeat λογοτέχνες ενσωματωθούν στην καθιερωμένη αμερικάνικη λογοτεχνική παραγωγή είχαν προλάβει να αρθρώσουν ένα συμπαγή λόγο στο πλαίσιο του πρωτοποριακού κινήματος της Αντικουλτούρας με σκοπό τη ρήξη με την αμερικανική πολιτική ηγεμονία, την κοινωνική συναίνεση, και την καπιταλιστικής αφθονία της μεταπολεμικής εποχής. Ακολουθώντας το αντισυμβατικό ύφος του Ginsberg αλλά με το δικό του ιδιότυπο τρόπο, ο Πρεβεδουράκης επιχειρεί να εισαγάγει μέσω της ποιητικής γραφής τις κοινωνικές φιγούρες των νέων (υπο)πολιτισμικών κουλτούρων που αναδύθηκαν στην ελληνική πολιτισμική σκηνή μέσα από τα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, τα οποία διέσπασαν την κοινωνική ειρήνη σε διάφορα αστικά κέντρα σε όλη τη χώρα.

Το θέμα της διπλωματικής διατριβής αφορά μια συγκριτολογική ανάλυση δυο ποιητικών βιβλίων, το Howl and Other Poems που εκδόθηκε από τον Allen Ginsberg στις ΗΠΑ το 1956 και το Κλέφτικο του Γιώργου Πρεβεδουράκη που εκδόθηκε στην Ελλάδα το 2013. Θα εξεταστούν οι τρόποι με τους οποίους ένα ποιητικό κείμενο από τις ΗΠΑ της δεκαετίας του ’50 με το δικό του πλέγμα πολιτισμικής συνάφειας και τη διακριτή του, πλέον, επιρροή στην αμερικανική ποιητική παραγωγή του 20ου αιώνα μπορεί να επανεξεταστεί και εντέλει να επανεγγραφεί στο πλαίσιο της ποίησης που εκδίδεται την τρέχουσα περίοδο στην Ελλάδα. Το Κλέφτικο του Πρεβεδουράκη είναι ένα ποιητικό μείγμα εξομολογητικής και πολιτικής ποίησης, ένα λυρικό και ειρωνικό γράμμα προς τη νέα «γενιά της ελληνικής κρίσης». Προτού οι Βeat λογοτέχνες ενσωματωθούν στην καθιερωμένη αμερικάνικη λογοτεχνική παραγωγή είχαν προλάβει να αρθρώσουν ένα συμπαγή λόγο στο πλαίσιο του πρωτοποριακού κινήματος της Αντικουλτούρας με σκοπό τη ρήξη με την αμερικανική πολιτική ηγεμονία, την κοινωνική συναίνεση, και την καπιταλιστικής αφθονία της μεταπολεμικής εποχής. Ακολουθώντας το αντισυμβατικό ύφος του Ginsberg αλλά με το δικό του ιδιότυπο τρόπο, ο Πρεβεδουράκης επιχειρεί να εισαγάγει μέσω της ποιητικής γραφής τις κοινωνικές φιγούρες των νέων (υπο)πολιτισμικών κουλτούρων που αναδύθηκαν στην ελληνική πολιτισμική σκηνή μέσα από τα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, τα οποία διέσπασαν την κοινωνική ειρήνη σε διάφορα αστικά κέντρα σε όλη τη χώρα.

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον των Αμερικανών νέων εφήβων για τη δυστοπική λογοτεχνία για νέους τον εικοστό πρώτο αιώνα έχει φέρει στο προσκήνιο ερωτήσεις σχετικά με το πώς οι έφηβοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους που συνεχώς αλλάζει και πως αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μέσα στην κοινωνία. Το επίκεντρο αυτής της εργασίας είναι πως οι νέοι έφηβοι, όπως παρουσιάζονται στα δύο Αμερικάνικα μυθιστορήματα που εξετάζονται, ξεφεύγουν από την υπακοή και τον έλεγχο που η δυστοπική κοινωνία τους επιβάλλει και γίνονται αυτόνομα και ενεργά μέλη που δε μπορούν να χειραγωγηθούν και να τιμωρηθούν. Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας σε αυτή τη διαδικασία είναι το ταξίδι που ξεκινούν οι έφηβοι από την αφέλεια και την άγνοια προς την αυτογνωσία και την αφύπνιση που φέρνουν την αντίστασή τους κατά των κοινωνικών δομών στους κόσμους τους. Τα μυθιστορήματα που σχολιάζονται σε αυτή την εργασία είναι το Mockingjay (2010) της Suzanne Collins και το Divergent (2011) της Veronica Roth, τα οποία προβάλλουν νεαρές πρωταγωνίστριες στην εφηβική ηλικία των οποίων το ταξίδι προς την ωριμότητα καταλήγει με αντίσταση. Προσφεύγοντας στις απόψεις ορισμένων θεωρητικών όπως οι Michel Foucault, Gilles Deleuze και ακαδημαϊκών όπως οι Keith Booker, Roberta Seelinger Trites, Thomas Moylan, και Raffaella Baccolini, αυτή η εργασία επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι έφηβες πρωταγωνίστριες καταφέρνουν να ξεφύγουν από την υπακοή και τη συμμόρφωση και μεταμορφώνονται σε νέες που αντιστέκονται.

Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας με τίτλο «Σχολιασμένη Μετάφραση: Αρχιτεκτονική και διακόσμηση των αναγεννησιακών κάστρων της Γαλλίας» αποτελεί η μετάφραση αποσπάσματος του εντύπου με τίτλο “Les chateaux a la Rennaisance” του David Bordes, σε έκδοση του ιδρύματος Cite de l’architecture & du patrimoine με έδρα το Παρίσι. Πιο συγκεκριμένα, το πρωτότυπο κείμενο και η μετάφρασή του πραγματεύεται εν συντομία τη λειτουργία, το αρχιτεκτονικό σχέδιο, την κατασκευή, την τοιχοποιία, τη γλυπτική και ζωγραφική διακόσμηση των εν λόγω κάστρων. Πρόκειται επομένως για τη μετάφραση ενός κειμένου ειδικής γλώσσας με ορολογία αρχιτεκτονικής της περιόδου της Αναγέννησης στη Γαλλία. Σε συνέχεια της μετάφρασης του κειμένου και του γλωσσαρίου, ακολουθούν τα μεταφραστικά σχόλια αναφορικά με τον ορισμό της ειδικής μετάφρασης, τις δυσκολίες αυτής καθώς και τις δυσκολίες τεκμηρίωσης. Τέλος, την εργασία συμπληρώνουν το Γλωσσάρι, το οποίο συγκεντρώνει το σύνολο των όρων του κειμένου καθώς και το Παράρτημα με τις εικόνες και αρχιτεκτονικά σχέδια που αξιοποιήθηκαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία.

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η σχολιασμένη μετάφραση ενός κειμένου από την γερμανική στην ελληνική γλώσσα. Το κείμενο που επιλέχθηκε να μεταφραστεί αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Jorn Albrecht Literarishe Ubersetzung – Geschichte, Theorie, Kulturelle Wirkung. Συγκεκριμένα πρόκειται για το κεφάλαιο 4.3, το οποίο πραγματεύεται τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της μετάφρασης στη γλώσσα. Μετά τη μετάφραση του κειμένου ακολουθεί ένα γλωσσάρι όρων καθώς και η τεκμηρίωση των όρων αυτών. Η εργασία ολοκληρώνεται με την τεκμηρίωση της ορολογικής έρευνας και τον σχολιασμό των μεταφραστικών δυσκολιών.

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η εκπόνηση σχολιασμένης μετάφρασης ειδικού κειμένου από τη γερμανική στην ελληνική γλώσσα. Μεταφράστηκαν αποσπάσματα του μεταφρασεολογικού έργου «Λογοτεχνική Μετάφραση» του Γιερν Άλμπρεχτ. Συντάχθηκε γλωσσάρι ορολογίας, ενώ κάθε όρος συνοδεύεται από τεκμηρίωση της σημασίας και της χρήσης του (ορισμός και επεξηγηματικό συγκείμενο) τόσο στη γλώσσα-πηγή όσο και στη γλώσσα-στόχο, με βιβλιογραφική παραπομπή και διαδικτυακό σύνδεσμο, όπου αυτός είναι διαθέσιμος. Εξετάστηκαν ακόμη οι επικοινωνιακές περιστάσεις δημιουργίας του κειμένου-πηγής και του κειμένου-στόχου με αναφορές στη Θεωρία του Σκοπού του Χανς Φερμέερ και την κειμενική ανάλυση της Κριστιάνε Νορντ. Στη συνέχεια, παρουσιάστηκε αναλυτικά η μέθοδος προσέγγισης του κειμένου και της ορολογίας του, στο πλαίσιο της ανάλυσης της μεταφραστικής πρόθεσης και στρατηγικής. Ακολουθεί η παράθεση και ανάλυση των μεταφραστικών προβλημάτων που απαντούν στο κείμενο καθώς και του χειρισμού τους με τη χρήση διάφορων μεταφραστικών τεχνικών. Διαπιστώθηκε και καταδεικνύεται η αλληλεξάρτηση θεωρίας και πράξης κατά τη μεταφραστική δραστηριότητα.

Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο τη μετάφραση ενός αποσπάσματος του άρθρου «La propulsion diesel electrique des methaniers Gaz de France», του Μ. Roger Courtay, μηχανικού έργων στο ναυπηγείο Chantiers de l' Atlantique. Το κείμενο πηγή είναι συνταγμένο στην γαλλική γλώσσα και μεταφράζεται στην ελληνική με τίτλο «Η ντιζελοηλεκτρική πρόωση των υγραεριοφόρων της εταιρείας Gaz de France». Ο κύριος στόχος της εργασίας είναι, καταρχάς, η ορθή μετάφραση του αποσπάσματος, έτσι ώστε να είναι κατανοητό και να υπάρχει λογική ροή στην ελληνική. Η μετάφραση γίνεται από την ελληνική στη γαλλική και στη συνέχεια ακολουθεί το γλωσσάρι, η τεκμηρίωση των όρων, δηλαδή η παράθεση των ορισμών του κάθε όρου και στις δύο γλώσσες. Στη συνέχεια γίνεται ο λεπτομερής σχολιασμός των δυσκολιών που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια της μεταφραστικής διαδικασίας, καθώς και ο τρόπος επίλυσής τους. Το άρθρο πραγματεύεται τη χρήση του φυσικού αερίου ως κύριο καύσιμο στα υγραεριοφόρα. Δίνει αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τη χρήση πετρελαίου, ατμού και ηλεκτρισμού, ενώ παράλληλα κάνει τη σύγκριση με μία πιο σύγχρονη επιλογή, το φυσικό αέριο. Μέσα στο κείμενο παρουσιάζεται λεπτομερώς η λειτουργία μίας μηχανής με τη χρήση φυσικού αερίου, ηλεκτρισμού, ατμού, καθώς και συνδυαστικών λύσεων, και αναλύονται τα θετικά και τα αρνητικά σημεία κάθε επιλογής. Η εργασία αποτελείται από το πρωτότυπο, το μετάφρασμα, το γλωσσάρι, την τεκμηρίωση, το σχολιασμό, τη βιβλιογραφία και τέλος το παράρτημα.

Τα έθιμα κι οι παραδόσεις μπορούν να βοηθήσουν στην καταγραφή της διαδικασίας της αφομοίωσης στην ελληνοαμερικανική κοινότητα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο η κάθε γενιά κληροδότησε – ή όχι – αυτές τις παραδόσεις στην επόμενη. Σε αυτή τη διατριβή, πραγματεύομαι την παρουσίαση και απεικόνιση ελληνικών παραδόσεων στο Rain in the Valley της Helen Papanikolas και στα My Big Fat Greek Wedding 1 & 2 της Nia Vardalos, συνδέοντας το μυθιστόρημα της Papanikolas με την έννοια της μερικής ή ολοκληρωτικής αφομοίωσης της ταυτότητας, και τις ταινίες της Vardalos με την ενσωμάτωση στην αμερικανική κουλτούρα. Αυτή η διαφοροποίηση γίνεται με βάση εθνο-θρησκευτικά και εθνο-πολιτισμικά έθιμα, όρους τους οποίους δανείζομαι από την Alice Scourby. Πιο συγκεκριμένα, το μυθιστόρημα της Papanikolas, το οποίο διηγείται την ιστορία τριών γενεών μη πραγματικών Ελληνοαμερικάνων, αποκαλύπτει ότι η συντριπτική πλειοψηφία εθνο-θρησκευτικών αλλά και εθνο-πολιτισμικών εθίμων τα οποία μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα στις ΗΠΑ από την πρώτη γενιά μεταναστών, δεν ευδοκίμησαν στις επόμενες γενεές. Έως το τέλος του βιβλίου, η πλήρης αφομοίωση έχει επέλθει για την τρίτη γενιά. Από την άλλη πλευρά, οι ταινίες της Vardalos προωθούν μία διαφορετική, πιο αισιόδοξη προοπτική, υποδεικνύοντας ότι και η αμερικανική αλλά και η ελληνική κουλτούρα μπορούν να συμβιώσουν και να διαμορφώσουν αμφότερες την ελληνινοαμερικάνικη ταυτότητα. Πιο είναι το μέλλον των πραγματικών και σύγχρονων Ελληνοαμερικάνων όμως; Μπορούμε να εξάγουμε γενικά συμπεράσματα σχετικά με την πιθανή αφομοίωση μίας ολόκληρης γενιάς βασισμένοι σε μία μονάχα μερίδα ανθρώπων, είτε είναι φανταστικοί ή μη;

Η παρούσα μελέτη διεξήγε Συγκριτική Ανάλυση Διαγλώσσας (CIA) στο Ελληνικό κομμάτι του Διεθνούς Σώματος Κειμένων Μαθητών/Φοιτητών της Αγγλικής Γλώσσας (ICLE), το GRICLE, συγκρίνοντάς το με την Αμερικανική συλλογή σωμάτων κειμένου των LOCNESS και PELCRA. Η εργασία μας εξέτασε την ακαδημαϊκή επίτευξη των δύο φοιτητικών πληθυσμών, GRICLE και LOCNESS και PELCRA αντίστοιχα, χρησιμοποιώντας τη Λίστα Ακαδημαϊκών Λέξεων (AWL) της Coxhead. Συγκρίναμε τη συχνότητα των λέξεων συνολικά, καθώς επίσης, τη συχνότητα των λέξεων σε κάθε υπολίστα της AWL χωριστά στα σώματα κειμένων και των Ελλήνων και των Αμερικανών φοιτητών. Ακόμη, ερευνήσαμε ποιες οικογένειες λέξεων είχαν υψηλότερη ή μηδενική συχνότητα λέξεων σε καθένα ή και στα δυο σώματα κειμένων μαζί. Έπειτα, υπολογίσαμε το ποσοστό κάλυψης λεξιλογίου από την AWL σε κάθε σώμα κειμένου. Τέλος, διεξήγαμε ποσοτική και ποιοτική ανάλυση στις συμφράσεις που παράχθηκαν από τους αυτόχθονες και μη της αγγλικής γλώσσας χρησιμοποιώντας τη λίστα ακαδημαϊκών λέξεων (AWL) της Coxhead. Τα αποτελέσματα που εξήγαμε από την ανάλυση του λογισμικού προγράμματος και επακόλουθη ενδελεχή εξέταση φαίνονται να διαψεύδουν την αρχική μας υπόθεση υπεροχής των αυτόχθονων ομιλητών της αγγλικής γλώσσας. Άλλωστε, ο στόχος μας από την αρχή ήταν να αποφύγουμε μια αυστηρή αντιπαράθεση ακολουθώντας το αρχικό μοντέλο της πρώτης εκδοχής της Συγκριτικής Ανάλυσης Διαγλώσσας (CIA). Γι’ αυτό, προτιμούμε τον όρο «συγκριτική μελέτη» αντί για τον όρο «αντιπαραβαλλόμενη μελέτη». Το πρόσφατα αναθεωρημένο μοντέλο της CIA είναι πιο ανεκτό και καταδικάζει ιμπεριαλιστικές απηχήσεις υπακοής σε γηγενή πρότυπα. Τα αποτελέσματά μας ενδυναμώνουν τη σημασία και αξία της χρήσης και δημιουργικότητας της ξένης γλώσσας από μαθητές/φοιτητές.

Η εργασία έχει θέμα την συγκριτική προσέγγιση της αλληγορικής ερμηνείας των Ομηρικών Επών Ιλιάς και Οδύσσεια από τους Στωϊκούς και τους Νεοπλατωνικούς φιλοσόφους αντίστοιχα, με ενδεικτικές κειμενικές αναφορές σε έργα των Κορνούτου, Ηράκλειτου του Αλληγοριστή, Πορφύριου και Πρόκλου. Η αλληγορική ερμηνεία του πλούσιου μυθολογικού υλικού που εμπεριέχεται στα Έπη αποτελεί έναν αρχαίο τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας ενός «κρυμμένου» νοήματος φιλοσοφικής υφής που τα διέπει. Ο τρόπος αυτός εξυπηρέτησε επί μακρόν την προσπάθεια υπεράσπισης του Ομήρου έναντι των πολυάριθμων επικρίσεων που δέχτηκε το έργο του ανά τους αιώνες. Παράλληλα, όμως, έγινε και φορέας έκφρασης των φιλοσοφικών πτυχών που κάθε φιλόσοφος ανάλογα με τη Σχολή στην οποία ανήκει επιθυμούσε να αναδείξει. Οι Στωικοί, στα πλαίσια της θεωρίας τους για την γλώσσα και την υλοζωϊστική τους αντίληψη, δίνουν έμφαση στην ετυμολογία και την αντιμετώπιση του Ομηρικού ποιητικού λόγου ως έκφραση θεϊκή, ενώ οι Νεοπλατωνικοί - αν και συνεχίζουν να ενεδύονται τα στοιχεία αυτά και να τα εξελίσσουν- επιχειρούν να συνδέσουν τον Ομηρικό λόγο με την ενατένιση του θείου, μέσα από τα σύμβολα και τα Μυστήρια προς τα οποία αυτός ομοιάζει, προσδίδοντας έτσι μια καθαρά μεταφυσική διάσταση στην αλληγορική ερμηνεία των Επών. Και στις δύο περιπτώσεις παρατηρείται μια σύγκλιση μεταξύ φιλοσοφίας, θεολογίας και ποίησης που δίνει έμφαση στην αναγνώριση των ιδιοτήτων του Φιλοσόφου, Θεολόγου και Ποιητή στο πρόσωπο του Ομήρου. Αυτή, αν και έχει αναγνωριστεί από τους μελετητές, συνεχίζει να αποτελεί πρόσφορο έδαφος για περαιτέρω μελλοντικές μελέτες.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής ήταν η μελέτη των μεταμοντέρνων μυθιστορημάτων του Τζόναθαν Φράνζεν (Διορθώσεις) και της Ζέιντι Σμιθ (Στην καρδιά της πόλης). Η συγκριτική μελέτη των δύο μυθιστορημάτων που εκδόθηκαν το 2001 στις ΗΠΑ και το 2012 στην Αγγλία αντίστοιχα, αποτέλεσε τον κεντρικό πυρήνα της εργασίας. Ειδικότερα, εξετάστηκαν οι αφηγηματικές εκδοχές που αποκτούν οι έννοιες της μετανεωτερικότητας και του φύλου σε συνάρτηση με το βίωμα της πόλης. Αναλύθηκε, δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο η μεταμοντέρνα αφήγηση προσεγγίζει την πολυδιάστατη ζωή του μετανεωτερικού υποκειμένου, όπως αυτή αναπτύσσεται στο σύγχρονο αστικό τοπίο. H δύναμη, επομένως, της γλώσσας να δρα και να επιτελεί, σχηματίζοντας και ανασχηματίζοντας το ατομικό και κοινωνικό παρόν, αποτέλεσε το κύριο διακύβευμα της συγκριτικής αυτής μελέτης. Ως εκ τούτου, δόθηκε έμφαση στην αφηγηματική διάσταση της δόμησης και της αποδόμησης της μεταμοντέρνας ταυτότητας καθώς και στην πολλαπλότητα της ερμηνείας της μεταμοντέρνας γραφής και τις έμφυλες προβληματικές με τις οποίες αυτή καταπιάνεται. Τέλος, η εξέταση των ομοιοτήτων και των διαφορών μεταξύ των δύο μεταμοντέρνων μυθιστορημάτων αποσκοπούσε στη διερεύνηση του κοινωνιολογικού προφίλ του αστικού χώρου καθώς και στις δυνατότητες αναμόρφωσής του μέσα από τη σύγχρονη αφηγηματολογία.

Η παρούσα διατριβή διαπραγματεύεται την παρουσία του περιθωρίου στην Αθήνα, μια μεγαλούπολη που συνεχώς αλλάζει από εποχή σε εποχή, φιλοξενώντας στους κόλπους της κάθε είδους περιθωριακή ιστορία. Στην εργασία μελετώνται τρία λογοτεχνικά έργα, ένα μυθιστόρημα, Η Βικτώρια (Δεν) Υπάρχει του Γιάννη Τσίρμπα και δυο λογοτεχνικά λευκώματα, η Ομόνοια 1980 του Γιώργου Ιωάννου και Η Πόλη στα Γόνατα του Μισέλ Φάϊς. Στα τρία αυτά έργα ξετυλίγονται στα μάτια του αναγνώστη προσωπικές ιστορίες ανθρώπων του περιθωρίου, ήχοι, μυρωδιές και χρώματα μιας πόλης που αλλάζει, ενώ ο φακός του φωτογράφου, ως άλλου flaneur στα λογοτεχνικά λευκώματα, αποτυπώνει όψεις της πόλης, τόσο διπλανές, τόσο κοντινές, αλλά συνάμα και τόσο απόμακρες και ξένες στα καθωσπρέπει περιβάλλοντα της μικροαστικής μας ζωής

Σκοπός αυτής της έρευνας είναι να παρουσιάσει την ορολογία και την χρήση αυτής, στο πεδίο των υλικών συσκευασίας και να την διαθέσει στην ελληνική γλώσσα. Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία διεξήχθη σε συνεργασία την μονάδα συντονισμού ορολογίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Terminology Coordination, με την υποστήριξη της διοργανικής βάσης δεδομένων ορολογίας ΙΑΤΕ και τον εννοιολογικό χάρτη του παγκόσμιου οργανισμού πνευματικής ιδιοκτησίας WIPO. Η εργασία αυτή αναλύει την ορολογία που πηγάζει από τον τομέα συσκευασίας. Ξεκινάει με μία σύντομη περιγραφή ανάλυσης του πεδίου, επιπλέον αναφέρει τις ενώσεις των Ελλήνων κατασκευαστών στο πεδίο της συσκευασία και των υλικών. Στο τέλος της εργασίας υπάρχει ένας κατάλογος με 30 όρους στον τομέα των υλικών συσκευασίας και ειδικότερα της εύκαμπτης συσκευασίας, οι οποίοι συλλέχθηκαν από την πολύγλωσση πύλη ορολογίας του παγκόσμιου οργανισμού πνευματικής ιδιοκτησίας σε συνεργασία με τη διοργανική βάση δεδομένων ορολογίας ΙΑΤΕ. Οι όροι έχουν αποδοθεί στην ελληνική γλώσσα. Επίσης το σχέδιο ορολογίας περιλαμβάνει την εξαγωγή 15 επιπλέον όρων μέσα από σώμα αυθεντικών κειμένων σύμφωνα με την συχνότητα εμφάνισης και αξιοπιστία τους

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή εξετάζει τον καθοριστικό ρόλο των αστικών αναπαραστάσεων σε έργα Αμερικάνικης πεζογραφίας σχετικά με την 11η Σεπτεμβρίου, και πιο συγκεκριμένα στο Falling Man (2007) του Αμερικανού συγγραφέα Don DeLillo και στο Netherland (2008) του Ιρλανδικής και Τουρκικής καταγωγής συγγραφέα Joseph O’Neill. Αναμφίβολα, τα αστικά πεδία βρίσκονταν πάντα στο προσκήνιο των λογοτεχνικών αφηγήσεων, όχι μονο ως το απαραίτητο σκηνικό για την εξέλιξη μιας ιστορίας, αλλά και ως στοιχεία που παράγουν και προωθούν τα ίδια τα νοήματά της. Έχοντας ως βάση την ιδεά της κειμενικής δύναμης του αστικού πεδίου, η παρούσα εργασία εξερευνά τον τρόπο με τον οποίο η πόλη της Νέας Υόρκης καταγράφεται σε δύο μυθιστορήματα για την 11η Σεπτεμβρίου, με σκοπό να τονιστεί η σημασία του αστικού πεδίου για την έκφραση του τραύματος και της έννοιας του «ανήκειν,» καθώς και την ικανότητα του αστικού πεδίου να φιλοξενεί ενθικές, φυλετικές, και πολιτισμικές εντάσεις σε εναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από αλλαγή και ολοένα αυξανόμενη αλληλεξάρτηση. Το πρώτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στο Falling Man και μελετά τους τρόπους με τους οπόιους η «αστική» ανάγνωση του συγκεκριμένου μυθιστορήματος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει μια πιο χειροπιαστή κατανόηση των γεγονότων της 11ης Σεπτεμβρίου. Το δεύτερο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στο Netherland, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο η πόλη της Νέας Υόρκης μπορεί να μεταμορφωθεί σε μία αφήγηση που δίνει βάση στην ποικιλομορφία και τον πολυ-πολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης. Γενικότερα, η παρούσα διατριβή στοχεύει στο να φέρει κοντά τα δύο έργα ξεκινώντας ένα διάλογο σχετικά με το ρόλο της πεζογραφίας στην κρίσιμη διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης της ατομικής και συλλογικής εθνικής ταυτότητας, αναγνωρίζοντας τον υβριδικό της χαρακτήρα.

Η μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία «Η πόλη των Αθηνών στη Λογοτεχνία της κρίσης» διερευνά το θέμα της κρίσης στα λογοτεχνικά δρώμενα και κυρίως τη λογοτεχνική παρουσία της πόλης. Η εργασία κινείται στο πεδίο της συγκριτικής γραμματολογίας και ανοίγει το θέμα της λογοτεχνίας της κρίσης στην κατεύθυνση της συγχρονίας και συγκεκριμένα σε λογοτεχνικά κείμενα στα οποία η πόλη πρωταγωνιστεί όπως στα βιβλία Φακός στο στόμα του Χ. Χρυσόπουλου, Η Βικτώρια δεν υπάρχει του Γ.Τσίρμπα, Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί του Ν.Μάντη και Η άκρα ταπείνωση της Ρέας Γαλανάκη. Άξονας της διερεύνησής της εργασίας είναι το ερώτημα κατά πόσον η θεματική της κρίσης συνιστά γραμματολογική κατηγορία και εάν ναι, πώς ένας τέτοιος ορισμός σχετίζεται με την πρωταγωνιστική παρουσία του άστεως, και εν προκειμένου της Αθήνας. Υπό το παραπάνω πρίσμα, η διπλωματική εργασία διατρέχει τη μεταπολιτευτική πεζογραφία, καθώς η λογοτεχνία διέβλεψε πολύ πρώιμα τα στοιχεία που οδηγούσαν σε κρίση τη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία, εξετάζοντας και παράλληλα συγκροτώντας μία γενεαλογία της λογοτεχνίας της κρίσης, όσον αφορά την πεζογραφική παραγωγή. Το καίριο ζητούμενο είναι το καινούριο στοιχείο που φέρνει η λογοτεχνία της κρίσης, η τομή που θέλει να προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία και η αλλαγή στο αστικό τοπίο, με σημείο αναφοράς την πόλη της Αθήνας.

Σκοπός της διπλωματικής ήταν να φανούν οι στόχοι της εκπαίδευσης όπως προωθούνται από τους διεθνείς οργανισμούς και ο τρόπος με τον οποίο τους παρουσιάζουν οι τελευταίοι μέσα από τις διαφημίσεις τους. Για τον σκοπό αυτό αναλύθηκαν σημειωτικά δύο διαφημιστικά βίντεο των διεθνών οργανισμών UNESCO και UNICEF για την εκπαίδευση, ώστε να γίνει φανερός ο τρόπος άρθρωσης των δομών σημασίας σε γλώσσα και εικόνα. Αρχικά στην εργασία παρουσιάστηκαν οι γενικοί σκοποί της εκπαίδευσης και πώς αναπροσαρμόζονται στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης. Έγινε αναφορά στους διεθνείς οργανισμούς και τη σχέση τους με την εκπαίδευση. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε εν συντομία η ρητορική της διαφήμισης και η σημειωτική μέθοδος, που υιοθετήθηκε για την ανάλυση των διαφημίσεων. Έπειτα παρουσιάστηκε η σημειωτική ανάλυση των διαφημίσεων των δύο διεθνών οργανισμών στο εικονικό, γραπτό και προφορικό τους κείμενο, η εξαγωγή συμπερασμάτων από την ανάλυση της κάθε διαφήμισης και η σύγκριση των συμπερασμάτων. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναφέρονται τα γενικά συμπεράσματα, τα οποία αφορούν στα συγκριτικά δεδομένα ανάλυσης των τριών ειδών κειμένων (εικόνα, προφορική γλώσσα, γραπτή γλώσσα) με τους εκπαιδευτικούς στόχους των διεθνών οργανισμών, προκειμένου να αναδυθεί το είδος της σχέσης τους, ενώ αναφέρεται και ο τρόπος πειθούς των δύο βίντεο.

Σκοπός της εργασίας ήταν η σημειωτική ανάλυση του διαθεματικού ενιαίου πλαισίου προγραμμάτων σπουδών για το νηπιαγωγείο (Φ.Ε.Κ. τεύχος Β’, αρ. φύλλου 304/13-3-03) προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο το περιεχόμενο του ΔΕΠΠΣ σε επίπεδο δομημένων σημασιολογικών συνόλων (κωδίκων) σχετίζεται με τους στόχους της προσχολικής αγωγής σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Απώτερος στόχος ήταν να προσδιορίσουμε τα ευρύτερα ιδεολογικά στρώματα που ενυπάρχουν μέσα στο ανωτέρω Φ.Ε.Κ. μέσω μιας συστηματικής σημειωτικής μεθοδολογίας ανάλυσης κειμένων. Αρχικά μελετήσαμε τις βασικές αρχές της Σημειολογίας ή Σημειωτικής, ενός νέου κλάδου που μελετά τα φαινόμενα σημασίας. Έπειτα εστιάσαμε στο μοντέλο σημασιολογικής ανάλυσης κειμένων που στηρίζεται στη θεωρία της δομικής σημαντικής του Α.Greimas, ο οποίος υπήρξε ο πιο διακεκριμένος μεταξύ των Γάλλων σημειωτιστών. Με βάση αυτό το μοντέλο ομαδοποιήσαμε τις λέξεις του ΔΕΠΠΣ οι οποίες είχαν κοινό σημασιολογικό περιεχόμενο. Στη συνέχεια πραγματοποιήσαμε ανάλυση των κωδίκων και πιο συγκεκριμένα, ανιχνεύσαμε τις σχέσεις και τις αρθρώσεις των κωδίκων μεταξύ τους. Τέλος, συγκρίναμε τα αποτελέσματα της σημειωτικής ανάλυσης του ΦΕΚ με τις βασικές αρχές της προσχολικής αγωγής όπως αυτές αποτυπώνονται στο νόμο 1566/1986.

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των επιπτώσεων της προσέγγισης Διδασκαλία Βάσει Γλωσσικής Επεξεργασίας (ΔΒΓΕ) (Processing instruction), που στηρίζεται στο γλωσσικό εισαγόμενο, σε σύγκριση με Παραδοσιακή Διδασκαλία (ΠΔ) γραμματικής που στηρίζεται στο γλωσσικό εξερχόμενο στην εκμάθηση του ποιού ενέργειας (συνοπτικό/μη συνοπτικό) στο παρελθόν στα ρωσικά. Συμμετείχαν 22 Έλληνες σπουδαστές της ρωσικής γλώσσας σε κέντρο ξένων γλωσσών στη Θεσσαλονίκη. Οι σπουδαστές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: μια ομάδα ΔΒΓΕ και μια ομάδα ΠΔ. Και στις δύο ομάδες έγινε ρητή διδασκαλία του ποιού ενέργειας στα ρωσικά, αλλά η ομάδα ΔΒΓΕ έλαβε πληροφορίες σχετικά με τις στρατηγικές επεξεργασίας γλωσσικής μορφής καθώς και μια σειρά δραστηριοτήτων Δομημένου Γλωσσικού Εισαγόμενου ενώ η ομάδα ΠΔ διδάχτηκε με τεχνικές βασισμένες στην παραγωγή λόγου. Η αποτελεσματικότητα των διδακτικών παρεμβάσεων ελέγχθηκε με 3 δοκιμασίες κατανόησης και παραγωγής που δόθηκαν στους συμμετέχοντες: (α) πριν τη διδασκαλία, (β) αμέσως μετά τη διδασκαλία και (γ) έναν μήνα αργότερα. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε βελτίωση στη χρήση και κατανόηση του ποιού ενέργειας στα ρωσικά και για τις δύο ομάδες, χωρίς στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν η σχολιασμένη μετάφραση ενός πρωτότυπου κειμένου με μεταφραστικό ενδιαφέρον από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα. Επιλέχθηκε ένα απόσπασμα από ακαδημαϊκό άρθρο που δημοσιεύθηκε σε επιστημονικό περιοδικό και αναλύει το πρότυπο XLIFF (XML Localisation Interchange File Format). Το συγκεκριμένο πρότυπο χρησιμοποιείται στα εργαλεία μετάφρασης με τη βοήθεια υπολογιστή (CAT tools) και υποστηρίζει εργασίες μετάφρασης και επιχώριας προσαρμογής. Οι κυριότερες δυσκολίες που παρουσιάστηκαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία ήταν η έλλειψη σχετικού υλικού στα ελληνικά, η ύπαρξη πολλών διαφορετικών αποδόσεων στα ελληνικά για κάποιους όρους και η ισπανική καταγωγή των συγγραφέων. Η ορολογία του κειμένου προέρχεται από τα πεδία της μετάφρασης και της πληροφορικής και αρκετοί όροι δεν έχουν τεκμηριωθεί ακόμη στα ελληνικά. Έγινε αναλυτική παρουσίαση των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν σε όλα τα στάδια της εργασίας και περιγραφή της επίλυσης των κυριότερων μεταφραστικών δυσκολιών.

Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνηθούν οι διαφορετικοί τρόποι λογοτεχνικής πρόσληψης του τραύματος που επέφεραν τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Έχοντας ως έργα αναφοράς το Εξαιρετικά Δυνατά και Απίστευτα Κοντά του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ και το Ο Απρόθυμος Φονταμενταλιστής του Μοσίν Χαμίντ, επιχειρείται συγκριτική ανάλυση ανάμεσα στην πολιτισμική νοηματοδότηση της 11ης Σεπτεμβρίου από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους λογοτέχνες αντίστοιχα. Η μεθοδολογική υποστήριξη της εργασίας βασίζεται σε θεωρίες που αφορούν στην πολιτισμική μνήμη, τον δημόσιο λόγο και τη ψυχογεωγραφία, με απώτερο σκοπό να εκτιμηθεί η εξέλιξη της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην αμερικανική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία με την εγκαινίαση του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει το στερεότυπο της «Ανατολής» μέσα από τα έργα των Alaa Al – Aswany και Tariq Ali. Σκοπός μας ήταν να αναδειχθούν οι δομές των στερεοτύπων που διέπουν τις πολιτισμικές παραστάσεις ενός εκάστοτε συνόλου. Εξετάσαμε τους τρόπους με τους οποίους αναπαρίσταται η πολιτισμική ταυτότητα και χρησιμοποιήσαμε τα μεθοδολογικά εργαλεία του συγκριτολογικού κλάδου της λογοτεχνικής εικονολογίας για να μελετήσουμε πώς απεικονίζεται η ταυτότητα των ηρώων μέσα από την αφηγηματική δομή των έργων. Σε αυτό το πλαίσιο διατρέξαμε τις ιστορικές, πολιτισμικές, ανθρωπολογικές και κοινωνικές συνιστώσες της ταυτότητας και επιχειρήσαμε να εκθέσουμε πως μέσα από τις διεργασίες αφομοίωσής τους και ανάλογα με το αποτέλεσμα αυτής, δομείται ή/και αποδομείται το πολιτισμικό στερεότυπο. Διαπιστώσαμε ότι οι σταθερές στερεοτυπικές δομές της πολιτισμικής αντίληψης μπορούν να επανακαθορισθούν και να εκτεθούν σε νέους κανόνες, εμπειρίες και αξιολογήσεις και έτσι να εγείρουν νέες ερμηνείες των φαινομένων και των θεωριών.

Μέσα από τη σύγκριση δύο λογοτεχνικών έργων του 18ου αιώνα, τη Ζυστίν του Μαρκήσιου Ντε Σαντ (1971) και τον Καλόγερο του Matthew Lewis, επιχειρούμε να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλική Επανάσταση και πιο συγκεκριμένα η «Βασιλεία του Τρόμου» του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου, επηρέασε τη λογοτεχνική παραγωγή σε Αγγλία και Γαλλία. Η έντονη κοινωνική ανησυχία και η πολιτική αναταραχή της εποχής συνδέονται με την άνοδο της γοτθικής λογοτεχνίας κατά την ίδια περίοδο, σε μια προσπάθεια να καθοριστεί ο βαθμός στον οποίο τα δύο έργα αντικατοπτρίζουν το επαναστατικό κλίμα της εποχής. Η εξέταση των δύο έργων και η ανάπτυξη της εργασίας βασίζονται σε ορισμένους κοινούς άξονες, όπως τον τρόμο, το λιμπερτινισμό, και τον αντι-καθολικισμό. Γίνεται επίσης αναφορά στη φιλοσοφία περί Φύσης, η οποία αναπτύσσεται λεπτομερώς στη Ζυστίν και στο υπερφυσικό στοιχείο, το οποίο συναντάμε στην αφήγηση του Lewis.

Μέσα από τη σύγκριση δύο λογοτεχνικών έργων του 18ου αιώνα, τη Ζυστίν του Μαρκήσιου Ντε Σαντ (1971) και τον Καλόγερο του Matthew Lewis, επιχειρούμε να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλική Επανάσταση και πιο συγκεκριμένα η «Βασιλεία του Τρόμου» του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου, επηρέασε τη λογοτεχνική παραγωγή σε Αγγλία και Γαλλία. Η έντονη κοινωνική ανησυχία και η πολιτική αναταραχή της εποχής συνδέονται με την άνοδο της γοτθικής λογοτεχνίας κατά την ίδια περίοδο, σε μια προσπάθεια να καθοριστεί ο βαθμός στον οποίο τα δύο έργα αντικατοπτρίζουν το επαναστατικό κλίμα της εποχής. Η εξέταση των δύο έργων και η ανάπτυξη της εργασίας βασίζονται σε ορισμένους κοινούς άξονες, όπως τον τρόμο, το λιμπερτινισμό, και τον αντι-καθολικισμό. Γίνεται επίσης αναφορά στη φιλοσοφία περί Φύσης, η οποία αναπτύσσεται λεπτομερώς στη Ζυστίν και στο υπερφυσικό στοιχείο, το οποίο συναντάμε στην αφήγηση του Lewis.

Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση του Υψηλού σε έργα των William Wordsworth και Διονύσιου Σολωμού. Ειδικότερα, μελετάται η σχέση του αισθητικού Υψηλού με το Εγώ και τη φύση και επιχειρείται η σύνδεσή του με τα εξωτερικά ερεθίσματα που συνιστούν το τρομερό Υψηλό. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο Εγώ, τη φύση και το Υψηλό και ακολούθως οι τρόποι με τους οποίους η διάνοια απελευθερώνεται από την πραγματιστική αντίληψη και λαμβάνει χώρα η συνειδητοποίηση όλων των πτυχών του ατόμου και του κόσμου, ιδίως δε των σκοτεινών. Γίνεται επίσης αναφορά στη θρησκευτικότητα από την οποία διαπνέονται τα υπό εξέταση έργα και η οποία συνυφαίνεται με τις αισθήσεις του Υψηλού, όπως και στη φαντασία, η οποία δρα ως καταλύτης στις διεργασίες που οδηγούν σε αυτό. Επιπλέον, μελετώνται τα όνειρα ή/και οράματα ως κατασκευές που, μέσω των διαφορετικών λειτουργιών τους, υπηρετούν το Υψηλό και συμβάλλουν στην πραγμάτωσή του.

Η διπλωματική εργασία επιδιώκει να επαληθεύσει ή όχι αφενός ότι ο Κ. Π. Καβάφης και ο Γιώργος Σεφέρης είναι δύο από τους κατεξοχήν νεοέλληνες world poets, αφετέρου τη γενική παραδοχή ότι η απήχηση του καβαφικού έργου στον αγγλόφωνο χώρο είναι ευρύτερη και επιδεικνύει μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο. Πρωτογενές υλικό της έρευνας αποτελούν εννέα αγλλόφωνες ανθολογίες της world literature και της world poetry, οι οποίες έχουν εκδοθεί από το 1990 και εξής. Η εργασία δομείται σε δύο κύριες ενότητες. Στην αρχική ενότητα επιχειρείται μια κατά το δυνατόν κατατοπιστική παρουσίαση της world literature ως θεωρητικού κλάδου, ξεκινώντας από τις απόπειρες προσδιορισμού του αντικειμένου της. Η προβληματική της αντιπροσώπευσης στο πλαίσιο της world literature συζητείται με σημεία αναφοράς την αλληλεπίδρασή της με την πολιτικο-οικονομική πραγματικότητα και τις ανισότητες κέντρου-περιφέρειας, τη σχέση της με την παγκοσμιοποίηση, καθώς και τη συγκρότηση του κανόνα και των ανθολογιών της world literature, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητά της ως λογοτεχνίας σε μετάφραση. Τέλος, γίνεται αναφορά στις νέες προϋποθέσεις που τίθενται για την ανάγνωση της λογοτεχνίας στο πλαίσιο της world literature. Στην επόμενη ενότητα, μετά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνας στις εννέα ανθολογίες και με βάση την προαναφερθείσα έρευνα, εξετάζεται συγκριτικά η πρόσληψη του Καβάφη και του Σεφέρη από το αγγλόφωνο αναγνωστικό κοινό. Η εξέταση του θέματος κινείται σε τρεις άξονες, μέσα από τους οποίους αναδεικνύονται τα κοινά χαρακτηριστικά και οι αποκλίσεις των δύο ποιητών, που φαίνεται να δικαιολογούν την πρωτοκαθεδρία του Καβάφη στο πεδίο της world literature. Συγκεκριμένα, προσεγγίζεται, στην ιστορική του προοπτική, ο τρόπος με τον οποίο ο Καβάφης και ο Σεφέρης έγιναν γνωστοί στο εξωτερικό και συζητείται η επίδραση της ομοερωτικής καβαφικής ποίησης και το εκτόπισμα ενός βραβείου Νόμπελ στο δίπολο αυτόφωτης-ετερόφωτης απήχησης των λογοτεχνικών έργων. Στη συνέχεια εξετάζεται το κοινό ενδιαφέρον του Καβάφη και του Σεφέρη για τη μυθολογία και την ιστορία και ο τρόπος με τον οποίο αυτό αποτυπώνεται και διαμορφώνει την ποίησή τους, με την τοποθέτηση των δύο ποιητών στο δίπολο μικροϊστορίας-επίσημης ιστορίας. Τέλος, με δεδομένη την κοσμοπολίτικη ταυτότητα των δύο ποιητών, εξετάζεται ο βαθμός ιθαγένειας του ποιητικού τους έργου, καταλήγοντας στις έννοιες του κράματος και μιας περισσότερο αμιγούς ελληνικότητας για την καβαφική και σεφερική ποίηση αντιστοίχως.

Σκοπός της εργασίας ήταν η ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο η σεξουαλικότητα και ο πόλεμος διαμόρφωσαν το πνεύμα του μοντερνισμού μελετώντας κείμενα διαφορετικού ύφους και τεχνικής γραφής. Μελετήσαμε αρχικά τη σχέση του μοντερνισμού με την ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικότητας και το πώς αυτή αποτυπώνεται σε μοντερνιστικά μυθιστορήματα, δίνοντας έμφαση στον τρόπο γραφής και αφήγησης. Επίσης, παρουσιάσαμε στοιχεία θεωρίας σχετικά με τις τεχνικές αναπαράστασης της συνείδησης στο μυθιστόρημα, όπως τα συστηματοποιούν η Dorrit Cohn και η Μαρία Κακαβούλια. Στη συνέχεια, μελετήσαμε το διαφορετικό τρόπο αναπαράστασης της σεξουαλικότητας στα δύο μυθιστορήματα, με παράθεση αποσπασμάτων και σχολιασμό των αφηγηματικών τεχνικών που χρησιμοποιούνται. Ακόμη ασχοληθήκαμε αναλυτικά με τη θέση που κατέχει στα μυθιστορήματα αυτά ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Τέλος, παρουσιάσαμε συγκριτικά τα στοιχεία ομοιότητας και διαφοράς των μυθιστορημάτων ως προς τη μορφή της αφήγησης όσο και ως προς τις επιμέρους θεματικές τους.

Ο σκοπός της εργασίας είναι να περιγράψει το σχεδιασμό και εφαρμογή εκπαιδευτικού υλικού για τη διδακτική προσέγγιση CLIL. Η έρευνα εξέτασε την επίδραση της εικαστικής αγωγής σε συνδυασμό με τα Αγγλικά στους μαθητές. Πιο συγκεκριμένα, εξερεύνησε τα πλεονεκτήματα της διδασκαλίας της εκαστικής αγωγής μέσω της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα όσον αφορά α) στις γλωσσικές δεξιότητες των μαθητών στα Αγγλικά, β) στις γνώσεις που αποκόμισαν σχετικά με τα εικαστικά, και γ) στην διαπολιτισμική εκπαίδευσή τους. Οι συμμετέχοντες ήταν 4 μαθητές της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα (11-14 χρονών) στην Ελλάδα, την ακαδημαική χρονιά 2015-16. Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδεικνύουν οφέλη ενθαρρύνοντας κατά αυτόν τον τρόπο περαιτέρω ποσοτική έρευνα μεγάλης κλίμακας.

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή μελετά τη διαφαινόμενη ανάδυση ενός νέου λογοτεχνικού ρεαλισμού στη σύγχρονη εποχή της φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας, μέσα από το έργο δύο πολιτισμικά ανομοιογενών συγγραφέων – του αμερικανού Don DeLillo και του εκδοθέντος μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11η Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη έργου του, Άνθρωπος σε Πτώση (2007, αγγλική έκδοση), και του γαλλόφωνου αλγερινού συγγραφέα Yasmina Khadra και του πρώτου έργου του στη θεματική της τρομοκρατίας στις χώρες της Μέσης Ανατολής, Τα Χελιδόνια της Καμπούλ (2004, ελληνική έκδοση). Η διατριβή εστιάζει, μέσα από την ανάλυση των κοινών στα δύο έργα μοτίβων του μάρτυρα – με την τριπλή σημασία του θύματος, του ομολογητή της πίστεως/θύτη και του θεατή/αφηγητή/αναγνώστη – και του αποξενωμένου επικοινωνιακά σχήματος των κεντρικών χαρακτήρων, στον τρόπο με τον οποίο οι δύο συγγραφείς καθιστούν οικεία και άρα διαχειρίσιμη τη νέα πραγματικότητα της συνεχώς επαπειλούμενης βίας και απώλειας στο σύγχρονο κόσμο, ανανεώνοντας συγχρόνως τις τεχνικές της αφήγησης και επενδύοντας ξανά τη λογοτεχνία με ένα ηθικό πρόταγμα.

Ο κύριος σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα της υιοθέτησης τόσο έμμεσων όσο και άμεσων στρατηγικών στη διδασκαλία του λεξιλογίου αγγλικών (στα πλαίσια της διδασκαλίας των Αγγλικών ως ξένη γλώσσα) για μαθητές του δημοτικού, μέσα από το φιλικό προς τα παιδιά περιβάλλον της αφήγησης ιστοριών. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιήθηκε ως διδακτικό υλικό ένα λογοτεχνικό βιβλίο διαβαθμισμένης δυσκολίας από το οποίο επιλέχθηκαν 40 λεξιλογικά στοιχεία-στόχοι: 20 διδάχθηκαν άμεσα και 20 έμμεσα, αναλογικά κατανεμημένα ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας και το μέρος του λόγου στο οποίο ανήκαν. Μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας, τα παιδιά κλήθηκαν να ανακαλέσουν αυτά τα λεξιλογικά στοιχεία προφορικά. Οι απαντήσεις τους εξετάστηκαν προσεκτικά σε σχέση με τον τρόπο διδασκαλίας και τα ειδικά χαρακτηριστικά των λεξιλογικών στοιχείων, σε μια προσπάθεια να ρίξoυν φως στους παράγοντες που πραγματικά επηρεάζουν την εκμάθηση λεξιλογίου. Τα συλλεχθέντα δεδομένα αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας λογισμικό SPSS. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι παρόλο που τα αποτελέσματα έδειξαν ένα ελαφρώς υψηλότερο λεξιλογικό κέρδος στα στοιχεία που διδάχτηκαν άμεσα, ο παράγοντας ‘άμεση/έμμεση διδασκαλία’ έπαιξε σημαντικό ρόλο μόνο στην ανάκληση των λέξεων που ανήκουν στο επίπεδο Α1. Η συζήτηση των ευρημάτων στηρίζεται σε μια ποικιλία θεωρητικών απόψεων και προτείνει πιθανές κατευθύνσεις για αποτελεσματική εκμάθηση λεξιλογίου

Το σχέδιο ορολογίας ΙΑΤΕ πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο εκπόνησης της διπλωματικής μου εργασίας για την απόκτηση του τίτλου μεταπτυχιακών σπουδών μετάφρασης του Α.Π.Θ. και είχε ως στόχο την εύρεση όρων και εννοιών που αφορούν τον τομέα των υλικών συσκευασίας (πεδίο) και συγκεκριμένα της εύκαμπτης συσκευασίας (υποπεδίο). Ειδικότερα, το σχέδιο ορολογίας ΙΑΤΕ αποτελείται από 50 όρους συσκευασίας, καταγεγραμμένους σε λογιστικό φύλλο excel, και τη θεωρητική παρουσίαση της αποδελτίωσής τους. Τα πεδία που περιλαμβάνονται στο λογιστικό φύλλο excel αφορούν το ζεύγος γλωσσών αγγλικά-ελληνικά και είναι τα εξής: όρος, πηγή όρου, ορισμός, πηγή ορισμού, συγκείμενο, πηγή συγκειμένου, σχέση όρου με τους υπόλοιπους και (τυχόν) παρατηρήσεις. Το σχέδιο ορολογίας ΙΑΤΕ εκπονήθηκε σε συνεργασία με την Termcoord και βασίστηκε στον εννοιολογικό χάρτη της βάσης δεδομένων ορολογίας WIPO PEARL, ο οποίος αφορά τα υλικά συσκευασίας. Συγκεκριμένα, στη θεωρητική παρουσίαση δίνονται πληροφορίες για το πεδίο και το υποπεδίο, καθώς και τα έργα αναφοράς, τα λεξικά και τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας. Επιπλέον, σημειώνονται οι βασικοί όροι του πεδίου και οι μεταξύ τους σχέσεις, οι οποίες αναπαριστώνται με τη βοήθεια γραφημάτων. Στη συνέχεια, περιγράφονται η ερευνητική διαδικασία και οι δυσκολίες που προέκυψαν, ενώ παρατίθενται τα λογιστικά φύλλα του excel και δείγμα από το σώμα αυθεντικών κειμένων που χρησιμοποιήθηκε.

Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία γίνεται σχολιασμένη μετάφραση ενός αποσπάσματος του άρθρου «Refugee Surge in Europe: Economic Challenges» (Εισροή προσφύγων στην Ευρώπη: Οικονομικές Προκλήσεις), και πιο συγκεκριμένα της ενότητας με τίτλο «Labor market impact and absorption of immigrants» (Επίδραση και απορρόφηση των μεταναστών στην αγορά εργασίας).Tο άρθρο αναλύει, κατά κύριο λόγο από οικονομική σκοπιά, την εισροή των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επομένως περιλαμβάνει οικονομική ορολογία καθώς επίσης και ορολογία σχετική με τη μετανάστευση. Eκτός της μετάφρασης του κειμένου, παρατίθεται και ένα αναλυτικό γλωσσάρι όρων όπου εμφανίζονται όλοι οι όροι που αποδελτιώθηκαν στο κείμενο με αλφαβητική σειρά με βάση τη γλώσσα-πηγή, καθώς και η τεκμιρίωση αυτών. Αναλυτικά καταγράφονται επίσης τα μέσα της μεταφραστικής έρευνας καθώς και οι δυσκολίες που αντιμετωπίστηκαν κατά τη μετάφραση του κειμένου

Σκοπός της διπλωματικής διατριβής ήταν η σχολιασμένη μετάφραση του ενός μέρους του ΦΕΚ της Ιταλικής Κυβερνήσεως με τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές εκτέλεσης των ελέγχων με σκοπό τη διασφάλιση της διατροφικής ασφάλειας στο πλαίσιο της παράγωγης και της διάθεσης στην αγορά γάλακτος που προορίζεται για θερμική επεξεργασία και μεταποίηση». Εξετάσαμε την ορολογία που χρησιμοποιείται σε αυτού του είδους τα κείμενα. Στη συνέχεια παρουσιάσαμε αναλυτικά ένα μέρος των όρων του κειμένου, με τους ορισμούς τους και της πηγές αυτών. Επίσης αναφερθήκαμε αναλυτικά στις μεταφραστικές δυσκολίες που συναντήσαμε στο κείμενο σε ορολογικό, πραγματολογικό, μορφολογικό και υφολογικό επίπεδο. Ακόμη, παρουσιάσαμε τις μεθόδους έρευνας που χρησιμοποιήσαμε για την εξεύρεση των ορισμών των όρων. Και τέλος ασχοληθήκαμε με την χρησιμότητα του κειμένου αυτού, το κοινό για το οποίο προορίζεται και τον λόγο που το μεταφράσαμε.

Μέσα από την εργασία αυτή, επιχειρούμε να συσχετίσουμε τον κόσμο της Αγγλόφωνης δυστοπικής νεανικής λογοτεχνίας με την προσέγγιση του φαινομένου της τρομοκρατίας στον 21ο αιώνα, θέτοντας ως ορόσημο τις επιθέσεις της 9/11 στην Αμερική. Ταραγμένος και ασταθής, ο εφηβικός κόσμος συγκρούεται στα νεανικά δυστοπικά μυθιστορήματα με εξίσου ταραγμένους και βίαιους κόσμους. Μέσα από την εργασία αυτή και με τη βοήθεια συγκριτολογικών εργαλείων θα εξερευνήσουμε το Blackout (2010) της Βρετανίδας Sam Mills και το Little Brother (2008) του Καναδού Cory Doctorow, με σκοπό τη σκιαγράφηση της υποκειμενικότητας και της ατομικής δράσης των χαρακτήρων, της δόμησής τους σε σχέση με την τρομοκρατία, καθώς και της προσέγγισης των πολιτικών ζητημάτων της βίας, του κρατικού ελέγχου, των πολιτικών ελευθεριών και της κοινωνικής ευθύνης για την μάχη κατά του φόβου και της ρητορικής που τον ενδυναμώνει. Για το λόγο αυτό, ανατρέχουμε παράλληλα με τα δυστοπικά στοιχεία των δυτικών κοινωνιών των μυθιστορημάτων – αμερικανική και βρετανική – στην πρόσφατη πολιτική πραγματικότητα. Στόχος μας είναι να μελετήσουμε εάν οι αναπαραστάσεις της τρομοκρατίας μέσα από τη δυστοπική κριτική γραφή μπορούν να γίνουν αντικείμενο πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής επεξεργασίας για την υπέρβαση του φόβου και της βίας.

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η διερεύνηση των σχέσεων και των αλληλοπροσδιορισμών της «λογοτεχνίας της πόλης» με τη «λογοτεχνία της μνήμης» μέσα από τη συγκριτική μελέτη της Χαμένης Άνοιξης (1976) του Σ. Τσίρκα και της Άκρας Ταπείνωσης (2015) της Ρ. Γαλανάκη. Η παρουσίαση του θεωρητικού πλαισίου σχετικά με τις μορφές της μνήμης και τις σχέσεις μνήμης και τόπου ανέδειξε τη σύνδεση της λογοτεχνίας με την πόλη, τον κατεξοχήν τόπο στη λογοτεχνία, και με τη μνήμη. Στη συνέχεια, η εξέταση των τρόπων αναπαράστασης της πόλης και της μνήμης από την αφήγηση στους άξονες της οπτικής γωνίας, του χρόνου και του χώρου στα δύο έργα αποτέλεσε τη βάση για τη σύγκριση, η οποία εστίασε στους κοινούς «τόπους μνήμης» των δύο μυθιστορημάτων και στον διάλογο των γενεών. Τέλος, η ερμηνεία των αποκλίσεων, που διαπιστώθηκαν, ανέδειξε τις δυνατότητες της «λογοτεχνίας της πόλης» να αναπαριστά τη διαδικασία όχι μόνο της ανάμνησης αλλά και της διαμόρφωσης της συλλογικής μνήμης.

H ερευνητική εργασία εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία στα έργα του Στίβεν Κινγκ, Το Τραγούδι της Σουζάνας (2004) και Ο Μαύρος Πύργος (2004). Ένας από τους στόχους της είναι να εξερευνήσει τον διπλό ρόλο του Κινγκ ως συγγραφέα και ως χαρακτήρα στα δυο αυτά μυθιστορήματα και τις επιπτώσεις της συγγραφικής του πρακτικής στην υπόσταση των χαρακτήρων και στο συνολικό οικοδόμημα του κειμένου. Σε αυτή την διατριβή, η ενσωμάτωση του συγγραφέα στην ιστορία θεωρείται ως μια απόπειρα αποσύνδεσής του από τη δημιουργία του κειμένου, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τον ρόλο που παίζουν οι χαρακτήρες σε αυτή. Σκοπός της εργασίας είναι να αποκαλύψει την ρευστότητα που χαρακτηρίζει την έννοια της μυθοπλαστικής πραγματικότητας, αλλά και την πληθώρα αφηγηματικών κόσμων που αυτή δημιουργεί, ιδιαίτερα στο πλαίσιο του σύμπαντος του Μαύρου Πύργου στο οποίο ανήκουν οι δύο κύριες πηγές που εξετάζουμε. Ένας ακόμα στόχος της εργασίας είναι να εξετάσει τη σχέση που εγκαθιδρύει ένα κείμενο με άλλα κείμενα, καθώς και την ενδοκειμενική δυναμική αλλά και τις διασταυρούμενες αναφορές που παράγονται όσον αφορά την ανάπτυξη της ιστορίας. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, κείμενα που έχουν επηρεάσει και έχουν επηρεαστεί από τη σειρά Ο Μαύρος Πύργος λαμβάνονται υπόψιν στα δύο κεφάλαια αυτής της διατριβής. Τέλος, αυτή η εργασία θα επιχειρήσει να προσεγγύσει με κριτική ματιά όρους όπως μεταμυθοπλασία, ενδοκειμενικότητα, από μηχανής θεός, εγκιβωτισμένη αφήγηση, μετάθεση νοήματος.

Οι ομιλητές με Σύνδρομο Ντάουν εκτός από τη νοητική ανεπάρκεια, χαρακτηρίζονται και από δυσπλασίες, οι οποίες επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την άρθρωσή τους. Έρευνες που έχουν γίνει στο εξωτερικό έχουν εμβαθύνει στη φύση των αρθρωτικών προβλημάτων των ομιλητών με Σύνδρομο Ντάουν. Για την ελληνική γλώσσα ωστόσο, απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, δεν υπάρχουν δεδομένα αναφορικά με την παραγωγή των φωνηέντων και των συμφώνων από ενήλικες με Σύνδομο Ντάουν. Ως εκτούτου, σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν η καταγραφή της ομιλίας της συγκεκριμένης πληθυσμιακής ομάδας. Η πρώτη πειραματική ομάδα απαρτίστηκε από τρεις ενήλικες γυναίκες με Σύνδρομο Ντάουν στη Θεσσαλονίκη και η δεύτερη από τρεις ενήλικες άντρες στο Ηράκλειο της Κρήτης, με αντίστοιχες ομάδες ενηλίκων τυπικής ανάπτυξης σε κάθε περιοχή. Αρχικά διεξήχθη μια ακουστική ανάλυση των πέντε ελληνικών φωνηέντων σε τονισμένη και άτονη θέση για να μετρηθεί η διάρκεια των φωνηέντων και να καταγραφεί ο φωνηεντικός χώρος των ομιλητών. Επιπλέον, έγινε και μια ποιοτική ανάλυση της παραγωγής των συμφώνων και οριμένων συμφωνικών συμπλεγμάτων σε πρώτη, τονισμένη και δεύτερη, άτονη θέση. Μετά τη συλλογή και ανάλυση των δεδομένων, καταγράφηκαν για τα σύμφωνα και τα συμφωνικά συμπλέγματα οι φωνολογικές διεργασίες που εντοπίστηκαν σε κάθε ομιλητή. Τα ερευνητικά αποτελέσματα έδειξαν μεγαλύτερη διάρκεια στα φωνέντα για τους ομιλητές με Σύνδρομο Ντάουν. Επιπλέον, βρέθηκαν πιο περιορισμένοι φωνηεντικοί χώροι, τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες με Σύνδρομο Ντάουν, σε αντίθεση με τους αντίστοιχους συμμετέχοντες από τον τυπικό πληθυσμό. Κατά την ποιοτική ανάλυση των συμφώνων και των συμφωνικών συμπλεγμάτων, βρέθηκε ποικιλομορφία λαθών μεταξύ των συμμετεχόντων. Οι ενήλικες με Σύνδρομο Ντάουν πέρα από την εμφάνιση κοινών φωνολογικών διεργασιών, χαρακτηρίζονταν από διαφορετική συχνότητα στην εμφάνιση των διεργασιών αυτών. Επίσης, υπήρχαν αρκετά ιδιοσυγκρασιακά λάθη. Σημαντική ήταν και η διαφοροποίηση που παρουσίαζε ο κάθε ομιλητής ανάμεσα στις προσπάθειες για κάθε φώνημα, δείχνοντας μια υψηλή ασυνέπεια στην παραγωγή λόγου, κάτι που αναφέρεται και στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ένα μέρος των ευρημάτων αφορούσε στη διαλεκτολογία, και κατά πόσον ορισμένα στοιχεία της κρητικής διαλέκτου διατηρήθηκαν στην ομιλία των συμμετεχόντων με Σύνδρομο Ντάουν. Συγκρίνοντας τα ευρήματα της παρούσας μελέτης με βιβλιογραφικά στοιχεία για την τυπική φωνολογική ανάπτυξη των παιδιών στην Ελλάδα, παρατηρήσαμε ότι οι συμμετέχοντες με Σύνδρομο Ντάουν παρουσίασαν στοιχεία ενός καθυστερημένου αλλά και αποκλίνοντος φωνολογικού συστήματος.

Οι στόχοι της έρευνας είναι πολύπλευροι και έχουν ως κοινό παρανομαστή τη σύγκριση του παιδικού λόγου με αυτόν των ενηλίκων. Ο πρώτος στόχος είναι η εξέταση επιλεγμένων ακουστικών χαρακτηριστικών των έρρινων και υγρών συμφώνων της ελληνικής γλώσσας στην αρχή της λέξης: την πρώτη, δεύτερη και τρίτη συχνότητα καθώς και τη διάρκειά τους. Ο δεύτερος στόχος είναι η δημιουργία του χώρου των φωνηέντων των παιδιών και των δύο φύλων και η σύγκρισή του με αυτόν των ενηλίκων και των δύο φύλων. Ο τρίτος στόχος είναι η μελέτη της επιρροής που ασκεί ο δυναμικός τόνος, το φύλο και η ηλικία των συμμετεχόντων στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται ο χώρος των φωνηέντων τους. Για τους σκοπούς της έρευνας συλλέχθηκαν και αναλύθηκαν δεδομένα από την παραγωγή λόγου είκοσι ενηλίκων (δέκα αντρών και δέκα γυναικών) και είκοσι παιδιών (δέκα αγοριών και δέκα κοριτσιών). Τα δεδομένα ήταν του τύπου 'ΣΦΣΦ και ΣΦ'ΣΦ ενσωματωμένα σε προτασιακό πλαίσιο. Μόνο το πρώτο σύμφωνο (έρρινο είτε υγρό) της κάθε λέξης-στόχου και το πρώτο φωνήεν αναλύθηκαν. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όταν το φωνήεν υπό ανάλυση δεν ήταν τονισμένο, υπήρξε μια ανοδική τάση του χώρου των φωνηέντων, ενώ ο τονισμός τους οδήγησε στην αύξηση του μεγέθους του και σε μεγαλύτερη διάρκεια και των συμφώνων και των φωνηέντων. Η διάρκεια των τεμαχίων ήταν μεγαλύτερη και η πρώτη και δεύτερη συχνότητα ήταν υψηλότερες στην παραγωγή των γυναικών και κοριτσιών με τα παιδιά να πετυχαίνουν τις υψηλότερες τιμές από όλους. Η επιρροή του φύλου δεν ήταν τόσο εμφανής στα αποτελέσματα όσον αφορά στην παραγωγή των παιδιών. Στον λόγο των παιδιών τα έρρινα και τα υγρά είχαν μεγαλύτερη διάρκεια, η οποία με τη σειρά της επηρεαζόταν από το αν το φωνήεν που ακολουθούσε ήταν τονισμένο ή όχι (με εξαίρεση τη διάρκεια του /r/). Τέλος, και οι τρεις συχνότητες των έρρινων και του πλευρικού υπόκειντο στο φύλο και την ηλικία του ομιλητή που τα παρήγαγε, στην ποιότητα του φωνήεντος που ακολουθούσε και στον αν το φωνήεν αυτό ήταν τονισμένο ή όχι.

O ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα κυριάρχησε στην Ευρώπη από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα και μετέβαλε τη ζωή και τη σκέψη του δυτικού κόσμου. Πρόκειται στην πραγματικότητα για την αντίδραση στην αιτιοκρατική σύλληψη του κόσμου, την οποία πρέσβευε ο διαφωτισμός, και τη στροφή στο συναίσθημα, στη φαντασία, στην προσωπική εμπειρία της φύσης αλλά και στο παράδοξο, το μυστηριώδες, το υπερφυσικό. Η επιρροή που άσκησε ο ρομαντισμός στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και ιδιαίτερα στην ποίηση είναι σαρωτική. Αναπτύχθηκαν διαφορετικές σχολές ρομαντικών ποιητών, καθεμία από τις οποίες διαμόρφωσε ιδιαίτερα γνωρίσματα. Με αυτή την εργασία επιδιώκεται η συγκριτική εξέταση δύο ποιητών της ρομαντικής περιόδου, οι οποίοι εκπροσωπούν δύο διαφορετικές ευρωπαϊκές λογοτεχνικές παραδόσεις. Πρόκειται για τον Percy Bysshe Shelley, βασικό εκπρόσωπο του αγγλικού ρομαντισμού, και τον Διονύσιο Σολωμό, Έλληνα ρομαντικό ποιητή, ηγετική μορφή της επτανησιακής σχολής της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Πιο συγκεκριμένα, η εργασία εστιάζει σε δύο βασικά χαρακτηριστικά του ρομαντισμού: στο στοιχείο της φύσης και στο υπερφυσικό στοιχείο. Μέσα από την εξέταση αυτών των στοιχείων αναδεικνύεται ο τρόπος με τον οποίο φυσικός και υπερφυσικός κόσμος αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και με τις μη αισθητές δυνάμεις που δρουν μέσα σε αυτήν και ο ρόλος της ποίησης στο σύμπλεγμα «φύση-υπερφυσικές δυνάμεις-άνθρωπος».

Σκοπός της μεταπτυχιακής διπλωματικής ήταν να ερευνήσει την ανακύκλωση των κοινών στο Χόλυγουντ γυναικείων στερεότυπων στις δημοφιλείς Αμερικάνικες κωμωδίες Pitch Perfect (2012) και Pitch Perfect 2 (2015). Εξέτασα την κινηματογραφική αφήγηση των ταινιών καθώς και το ύφος των σκηνοθετών τους οι οποίοι εκμεταλλεύονται αυτά τα στερεότυπα και τα μετατρέπουν σε μία μορφή σάτιρας η οποία στοχεύει στην αποδόμηση και την ανατροπή πατριαρχικών θεωρήσεων για τη θηλυπρέπεια. Με εργαλεία φεμινιστικές, πολιτισμικές και κινηματογραφικές θεωρίες ισχυρίστηκα πως η γυναίκα σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος καθώς και το σχεδόν αποκλειστικά γυναικείο cast των δύο ταινιών συνεργάστηκαν για να προωθήσουν μία αμιγώς φεμινιστική δήλωση. Όλες μαζί ανατρέπουν τις συμβάσεις του κωμικού είδους και συγχρόνως κατασκευάζουν θετικά μηνύματα για τη γυναικεία ανεξαρτησία, ενδυνάμωση και την κοινωνική ισότητα. Με αυτόν τον τρόπο αντιστέκονται ενάντια στον κατεστημένο σεξισμό του Χόλυγουντ που παραδοσιακά αποκλείει γυναικείες φωνές και εμπειρίες τόσο μπροστά όσο και πίσω από τις κάμερες. Η διπλωματική αυτή επίσης σχολιάζει το δημόσιο διάλογο σχετικά με το φεμινισμό στο Χόλυγουντ ο οποίος έχει προκληθεί από την τεράστια επιτυχία των δύο ταινιών. Ένας διάλογος που τονίζει την σπανιότητα των γυναικών δημιουργών του σινεμά, φαινομένου που υποδεικνύει το σεξισμό που διακρίνει το σύστημα των studios στο Χόλυγουντ τα οποία ελέγχουν και διαμορφώνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας του κινηματογράφου παγκοσμίως. Τέλος, ισχυρίστηκα πως η μεγαλύτερη επιτυχία των δύο ταινιών είναι ο χώρος που δημιουργούν στο είδος της κωμωδίας για την προώθηση και αναγέννηση της γυναικείας και φεμινιστικής κωμικής παράδοσης. Ένας χώρος όπου η γυναικεία κωμική τέχνη μπορεί να μεταμορφωθεί σε πηγή μιας πολιτισμικής επανάστασης.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνήσει την απεικόνιση της τεχνητής νοημοσύνης και του ρομπότ ως χαρακτήρες, καθώς επίσης και τον αντίκτυπο των (απο)σωματοποιημένων μηχανών στην ανθρώπινη κοινωνία σε δύο κινηματογραφικά αφηγήματα. Η ταχύτατη εξάπλωση καινοτόμων τεχνολογιών στο δυτικό κόσμο του 21ου αιώνα και η αλληλοεξάρτηση ανθρώπων και μηχανών βρίσκονται στο επίκεντρο του «Δικός της» του Σπάικ Τζονζ (2013) και του «Από μηχανής» του Άλεξ Γκάρλαντ (2015). Τόσο ο Τζονζ όσο και ο Γκάρλαντ είναι δύο Αγγλο-Αμερικάνοι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες με έκδηλο ενδιαφέρον για την συνύπαρξη ανθρώπων και μηχανών ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της τεχνολογικά διαποτισμένης σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας. Ωστώσο, ούτε ο Τζονζ ούτε ο Γκάρλαντ επιλέγουν να απεικονίσουν στις ταινίες τους την πιθανότητα της υπέρβασης του ανθρώπου από τις μηχανές. Αντιθέτως, και οι δύο σεναριογράφοι/σκηνοθέτες υπογραμμίζουν τη δυνατότητα συνύπαρξης των δύο αυτών διαφορετικών οντότητων που συνυπάρχουν στο ίδιο περιβάλλον, τονίζοντας παράλληλα την υποβόσκουσα ιδεολογία αναφορικά με τις σχέσεις των δύο φύλων, η οποία ολοφάνερα επηρεάζει την αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ.

Η ιδέα του έθνους ως σώμα σίγουρα δεν είναι καινούρια, και ούτε είναι η αναπαράσταση του πολιτικού σώματος στην λογοτεχνία άγνωστη στους κριτικούς. Aυτή η εργασία όμως στοχεύει στην προσέγγιση της σωματικής (φυσιολογικής) πτυχής του πολιτικού σώματος ως μεταφορά, και πώς αυτό διοχετεύει τις πολιτικές ιδέες και προτάσεις της Mary Shelley, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου που σημαδεύεται από ριζοσπαστικές αλλαγές στον τρόπο αντίληψης της σχέσης ανάμεσα στο σώμα, την κοινωνία, και τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τον συλλογισμό αυτό, το πρώτο μέρος της μεταπτυχιακής μου εργασίας θα εξετάσει τις αναπαραστάσεις του πολιτικού σώματος από τη Mary Shelley ως ένα σωματικό σύμβολο και μια πολιτική μεταφορά στην μετα-επαναστατική, ιμπεριαλιστική Αγγλία. Συνδυάζοντας θεωρίες σχετικά με το Γοτθικό σώμα/το σώμα που διέπεται από το φύλο, με θεωρίες εθνικισμού και έθνους, καθώς και με ένα ευρύ φάσμα σχετικών κοινωνικοπολιτικών σπουδών, στοχεύω να ερευνήσω τον τρόπο με τον οποίο το Frankenstein (1818) αναδεικνύεται ως ένα αφήγημα που πραγματεύεται θέματα υγιών και τερατωδών πολιτικών σωμάτων, και τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα σώματα αλληλεπιδρούν. Πιο συγκεκριμένα, θα εξερευνήσω το πολιτικό πρόγραμμα της Shelley στο Frankenstein για το πολιτικό σώμα και το φύλο σε σχέση με θέματα κανονικότητας/ ανωμαλίας, καθώς και θέματα σχετικά με το γνώριμο και το διαφορετικό. Από την άποψη αυτή, θα επικεντρωθώ στις ιδέες της Shelley για μια πολιτική οντότητα που τοποθετεί στο προσκήνιο την σημαντικότητα των γυναικών στην γαλούχηση του οικείου και της κοινωνίας. Το δεύτερο μέρος της διπλωματικής μου εργασίας θα επεξεργαστεί μια παρόμοια ενασχόληση με την διατήρηση του οικείου/εθνικού, αλλά στο μετα-αποκαλυπτικό The Last Man (1826) της Shelley, ένα μυθιστόρημα που αφηγείται την ιστορία της Αγγλίας ως σώμα από τη γέννηση μέχρι το θάνατο και παραπέρα. Σε αυτό το κεφάλαιο, θα διερευνήσω την διαδικασία αποδόμησης του Αγγλικού εθνικού σώματος, την λειτουργία της διπολικής σχέσης μεταξύ εθνικού εαυτού/ξένου, καθώς και την πιθανότητα ύπαρξης ενός διαφορετικού είδους εθνισμού φύλου σε ένα κόσμο που συνεχώς κινείται, αλλάζει, και καταστρέφει, μέσα από μια κουλτούρα απώλειας και θρήνου.

Σκοπός της διατριβής ήταν η εξερεύνηση των πολιτισμικών ταυτοτήτων μη δυτικών πολιτισμών καθώς και η αλλαγή αντίληψης σχετικά με έννοιες όπως έθνος και φυλή με την έλευση του μεταμοντερνισμού. Τα δύο μεταταποικιοκρατικά έργα που χρησιμοποιήθηκαν αμφισβητούν το καθένα με το δικό του τρόπο την ιδέα της μοναδικότητας σε σχέση με τις πολιτισμικές μας ταυτότητες. Παίρνοντας παραδείγματα μέσα από αυτά τα δύο έργα προσπάθησα να δείξω τις διαπολιτισμικές συναλλαγές που βρίσκονται στο επίκεντρο της μελέτης της μεταποικιοκρατικής/μεταμοντέρνας θεωρίας καθώς και της έννοιας της κοινότητας. Με αυτό τον τρόπο, μεγάλο μέρος της διατριβής αφιερώθηκε και στην αποδόμηση της ιδεολογίας διαφόρων εθνικών κινημάτων απο πρώην αποικίες τα οποία στην προσπάθεια τους να αντισταθούν στη δυτική επιρροή, διακήρυτταν την επιστροφή στις ρίζες δηλαδή μια παλαιότερη αγνή ταυτότητα η οποία δεν είχε επηρεαστεί από την επαφή με άλλους πολιτισμούς. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε μελετώντας την έννοια ταυτότητα είναι ότι δεν υπήρχε καμία περίοδος στην ανθρώπινη ιστορία κατά την οποία δεν γίνονταν πολιτισμικές συναλλαγές άρα η αναζήτηση της πολιτισμικής ταυτότητας σε ένα ένδοξο παρελθόν είναι μάταιη. Mέσα από την εξερεύνηση των δύο εξεταζόμενων έργων βλέπουμε πώς καταπιεσμένες ομάδες ανθρώπων από τις πρώην αποικίες καταφέρνουν να βρουν τη φωνή τους μέσα από την εδραίωση της έννοιας του υβριδισμού (hybridity) η οποία έχει βοηθήσει πολύ και στην αποδοχή των διαφυλετικών ατόμων. Ο υβριδισμός έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την έννοια του πολιτισμού καθώς έχει υποδείξει ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι έως ένα βαθμό υβρίδια.

Σκοπός της μεταπτυχιακής εργασίας ήταν η σχολιασμένη μετάφραση ενός ειδικού κειμένου από τα αγγλικά στα ελληνικά. Το κείμενο το οποίο επιλέχθηκε να μεταφραστεί αποτελεί τμήμα της ετήσιας αναφοράς της Βρετανικής Τράπεζας British Business Bank για το 2014, και είναι σχετικό με τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παράλληλα με την μετάφραση του κειμένου δημιουργήθηκε ένα γλωσσάρι όρων, στα ελληνικά και στα αγγλικά, από το πεδίο της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Για την ολοκλήρωση της εργασίας χρησιμοποιήθηκαν μονόγλωσσα και δίγλωσσα λεξικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, καθώς επίσης και αντίστοιχα κείμενα. Ακόμη, έγινε αναλυτική τεκμηρίωση της ορολογίας και παρουσίαση της ορολογικής έρευνας μαζί με τα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίστηκαν.

Σκοπός αυτής της διατριβής είναι να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίον τα Αγγλικά διδάσκονται σε μαθητές προσχολικής αγωγής στην Ελλάδα σχετικά με το εκπαιδευτικό υλικό. Η επιλογή, προσαρμογή και ανάπτυξη κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού αποτελεί μία πρόκληση για τους εκπαιδευτικούς και τους σχεδιαστές αυτού του υλικού. Επομένως, η αξιολόγηση αυτού του υλικού κρίνεται απαραίτητη. Σε αυτή την έρευνα, το υλικό μιας πιλοτικής σχολικής χρονιάς αξιολογείται αναφορικά με συγκεκριμένα κριτήρια με σκοπό οι εκπαιδευτικοί να είναι πιο προετοιμασμένοι και οργανωμένοι τις επόμενες χρονιές. Αυτή η έρευνα είναι βασισμένη σε υλικό Αγγλικών ως Ξένης γλώσσας που διδάχθηκε σε δημόσιο νηπιαγωγείο στον Εύοσμο (Θεσσαλονίκη, Ελλάδα), κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής χρονιάς 2015-2016. Δύο ώρες διδασκαλίας παρατηρήθηκαν με σκοπό την αξιολόγηση του φυσικού χώρου, την οργάνωση της τάξης καθώς και τον εξοπλισμό που ήταν διαθέσιμος. Επιπλέον, έγινε περιγραφή και ανάλυση του υλικού που διδάχθηκε σχετικά με συγκεκριμένα κριτήρια, τις θεματικές περιοχές να τις γνωστικές ικανότητες των μαθητών , τη λεξική επιλογή και τις δομές. […]. Τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης δείχνουν ότι τα παιδιά χρειάζονται ποικιλία από διασκεδαστικές δραστηριότητες οι οποίες τους κινητοποιούν να συμμετέχουν ενεργά καθώς και περιεχόμενο που είναι συμβατό με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα τους. Το περιεχόμενο και τα θέματα που διδάσκονται πρέπει να είναι συμβατά με το γνωστικό επίπεδο και την ηλικία των παιδιών. Συχνό αλλά και πιο σπάνιο λεξιλόγιο φαίνεται ότι πρέπει να διδάσκεται στα παιδιά. Φράσεις αλλά και συχνές επαναλήψεις των λέξεων πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται όταν απευθυνόμαστε σε τόσο μικρούς μαθητές. Η διδασκαλία των γλωσσικών δομών επίσης απαιτεί πολύ-αισθητηριακή προσέγγιση που κινητοποιεί τους μαθητές.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης, η οποία είναι βασισμένη σε σώματα κειμένων, είναι να εξερευνήσει και να συγκρίνει δύο σώματα μαθητικών κειμένων στην αγγλική γλώσσα που αποτελούνται από γραπτά κείμενα μικρών μαθητών που μαθαίνουν την αγγλική ως ξένη γλώσσα. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη είναι μαθητές σε δύο διαδοχικές τάξεις σε ένα δημόσιο δημοτικό σχολείο στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον της σύγκρισης αυτής εστιάζεται στη χρήση των χρόνων και ρηματικών όψεων σε δύο σημαντικά στάδια της πορείας εκμάθησης τους της αγγλικής ως ξένης γλώσσας και ενώ η διαγλώσσα τους βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς μεταβολής καθώς νέα γλωσσικά στοιχεία προστίθενται σε αυτή. Η διατριβή, συγκεκριμένα, έχει ως θέμα το εύρος των ρηματικών τύπων και τη συχνότητα με την οποία αυτοί εμφανίζονται στα δύο σώματα κειμένων και έμφαση δίνεται στις κατηγορίες χρόνων (παροντικού και παρελθοντικού) και ρηματικών όψεων (progressive και perfective) που χρησιμοποιούν οι μαθητές και πώς αυτό το πεδίο γνώσης τους εξελίσσεται καθώς βελτιώνεται το επίπεδο γλωσσομάθειάς τους. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης εξετάζονται και αξιολογούνται σύμφωνα με τα επίπεδα γλωσσομάθειας Α1 ως Γ2, όπως αυτά ορίζονται από το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες (CEFR).

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία επιχειρεί να καταδείξει τον καινοφανή χαρακτήρα της ποίησης δύο υπερρεαλιστριών ποιητριών, της Ελληνίδας Μάτσης Χατζηλαζάρου (1914-1987) και της γαλλόφωνης Αιγύπτιας Joyce Mansour (1928-1986). Οι δύο ποιήτριες, μολονότι πραγματεύονται θέματα οικεία στο κίνημα του υπερρεαλισμού, αποπειρώνται για πρώτη φορά να τα θέσουν υπό το πρίσμα μιας νέας, αμιγώς γυναικείας οπτικής. Η προσέγγισή τους συνεπώς προσδίδει έναν αυτοαναφορικό χαρακτήρα στο έργο τους, ενδεικτικό των ασυνείδητων ψυχικών διεργασιών τους, μέσω του οποίου προσπαθούν να καταδείξουν –μεταξύ άλλων– την πολυπλοκότητα της γυναικείας σεξουαλικότητας ταυτόχρονα αναδεικνύουν έναν νέο τύπο γυναίκας, η οποία εναλλάσσει με ευκολία διαφορετικούς ρόλους, κατ’ αντιστοιχία προς το ευρύ φάσμα των καινοφανών δραστηριοτήτων της. Οι δύο ποιήτριες, σπάζοντας το φράγμα του ανδροκρατούμενου υπερρεαλισμού, συμπορεύτηκαν με τους υπερρεαλιστές αντί να αναπαράγουν άκριτα τους τρόπους έκφρασής τους. Με αυτόν τον τρόπο, επαναδιαπραγματεύθηκαν μια σειρά πατριαρχικές στερεοτυπικές αντιλήψεις τις οποίες διαιώνιζαν οι παραδοσιακές κοινωνικές δομές και, τελικά, δημιούργησαν μια νέα ποιητική γλώσσα εστιασμένη σε πτυχές της γυναικείας φύσης που η ανδρική ποίηση επέλεγε να αφήνει αφώτιστες ή απλώς αγνοούσε. Εν κατακλείδι, εάν η υπερρεαλιστική ποιητική λειτούργησε γονιμοποιητικά και ανανεωτικά στη διαμόρφωση των δύο αυτών γυναικείων ποιητικών φωνών, οι τελευταίες εμπλούτισαν εξίσου με τη σειρά τους την ίδια την εκφραστική παλέτα του υπερρεαλισμού.

Η Δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία η οποία επηρεάζει την ανάπτυξη της ανάγνωσης και των γλωσσικών δεξιοτήτων και σχετίζεται με δυσκολίες στην επεξεργασία πληροφοριών. Αυτή η εργασία ασχολείται με την δυσλεξία και πως επηρεάζει την αναγνωστική ανάπτυξη και πιο συγκεκριμένα την ανάγνωση, τη γραφή και τις αφηγηματικές δεξιότητες στα Ελληνικά και στα Αγγλικά. Είναι μια μελέτη περίπτωσης η οποία εξετάζει την επίδοση του δυσλεκτικού παιδιού και τα λάθη του στην ανάγνωση, στη γραφή και στην αφήγηση στα Ελληνικά, τα οποία είναι η μητρική γλώσσα του και στα Αγγλικά, τα οποία είναι η ξένη γλώσσα του. Ο στόχος της εργασίας είναι να συγκρίνει την επίδοση του παιδιού στις δύο γλώσσες στην ανάγνωση, τη γραφή και την αφήγηση και να εξετάσει τα είδη λαθών τα οποία κάνει σε κάθε γλώσσα.

Κύριος στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η παραγωγή σχολιασμένης μετάφρασης από τα Ισπανικά στα Ελληνικά του άρθρου με τίτλο El interprete audiovisual y el humor en el doblaje [Ο οπτικοακουστικός διερμηνέας και το χιούμορ στη μεταγλώττιση] του Αντόνιο Φορές Λόπεθ, καθηγητή του Πολυτεχνικού Πανεπιστημίου της Βαλένθια. Το άρθρο αυτό περιλαμβάνεται, μαζί με άλλα τέσσερα άρθρα μεταφρασεολογικού περιεχομένου, στο βιβλίο Interculturalidad y traduccion en cine, television y teatro [Διαπολιτισμικότητα και μετάφραση στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο] των εκδόσεων Tirant Humanidades (Βαλένθια, 2012). Εκτός από τη μετάφραση του κειμένου σκοπός της εργασίας ήταν επίσης η εξαγωγή ορολογίας, η τεκμηρίωσή της, καθώς και η ανάλυση της ορολογικής έρευνας και των μεταφραστικών δυσκολιών κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Στην εισαγωγή επίσης παρατίθεται μία σύντομη ανασκόπηση της οπτικοακουστικής μετάφρασης παγκοσμίως προκειμένου να αποσαφηνιστεί ο όρος. Έμφαση ακόμη δίνεται σε μια σύντομη αναδρομή τόσο σε μεταφρασεολογικό όσο και σε ιστορικό πλαίσιο με αναφορές σε εξειδικευμένες τεχνικές που ακολουθούνται από τους οπτικοακουστικούς μεταφραστές. Τέλος, όπως γίνεται κατανοητό και από τον τίτλο του άρθρου, επιβάλλεται να γίνει αναφορά επίσης στο χιούμορ, αλλά και στις θεωρίες που αναπτύχθηκαν σχετικά με αυτό.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί σχολιασμένη μετάφραση δύο ενοτήτων του βιβλίου Translation and Localisation in Video Games: Making Entertainment Software Global του Miguel Bernal-Merino από τα αγγλικά στα ελληνικά. Οι συγκεκριμένες ενότητες αφορούσαν τη διαδραστική αφηγηματολογία των βιντεοπαιχνιδιών, πώς το χαρακτηριστικό της διαδραστικότητας μπορεί να αποδοθεί στη γλώσσα-στόχο, τον κατακερματισμό του διαδραστικού κειμένου και τι εμπόδια δημιουργεί αυτός στους μεταφραστές. Αρχικά, παρουσιάζεται στην εισαγωγή το θεωρητικό πλαίσιο του κειμένου που αφορά την επιχώρια προσαρμογή και τη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών σε συνάρτηση με τη μετάφραση. Στη συνέχεια, το πρωτότυπο κείμενο παρατίθεται σε αντιστοιχία με το μετάφρασμα, ακολουθεί το γλωσσάρι όρων και η ορολογική τεκμηρίωση. Αναφέρονται ενδεικτικά κάποιες μεταφραστικές δυσκολίες και προβλήματα, καθώς και η αντιμετώπισή τους και τέλος ακολουθεί ο επίλογος. Στόχος της εργασίας ήταν τόσο η περιγραφή ενός σχετικά νέου τομέα, της επιχώριας προσαρμογής βιντεοπαιχνιδιών, στο πλαίσιο της μεταφραστικής διαδικασίας, με τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που συνεπάγεται, καθώς και η μετάφραση ενός καθαρά μεταφρασεολογικού κειμένου με την τεκμηρίωση όρων που ανήκουν στον τομέα αυτό. Στην τεκμηρίωση χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ηλεκτρονικές πηγές (γλωσσάρια, βάσεις δεδομένων, λεξικά, συγκρίσιμα κείμενα στα ελληνικά, ιστολόγια, πανεπιστημιακές εργασίες κ.ο.κ.), ενώ για την ανάλυση και αντιμετώπιση των μεταφραστικών δυσκολιών ακολουθήθηκε το μοντέλο των J.P. Vinay και J. Darbelnet, Stylistique comparee du francais et de l’anglais.

Η παρούσα εργασία αποτελεί τη σχολιασμένη μετάφραση από τα ισπανικά στα ελληνικά του άρθρου με τίτλο «El control de la inmigracion ilegal en la frontera exterior del Mediterraneo Central» της Magdalena Martinez-Almeida de Navasques [Μαγδαλένα Μαρτίνεθ-Αλμέιδα δε Ναβασκουές]. Το συγκεκριμένο άρθρο είναι μια πολιτική ανάλυση της κατάστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μέσων και οργάνων που αυτή διαθέτει για να αντιμετωπίσει τη μεταναστευτική κρίση και τις αυξανόμενες ροές μεταναστών. Αρχικά, παρατίθεται η αντιστοιχισμένη μετάφραση του κειμένου με το μετάφρασμα να παρουσιάζεται αντικριστά με το πρωτότυπο κείμενο. Στη συνέχεια, η εργασία περιλαμβάνει ένα γλωσσάριο όπου συγκεντρώνονται οι όροι του κειμένου και ακολουθεί η παρουσίαση της ορολογικής έρευνας και η τεκμηρίωση των όρων. Επίσης, στο πέμπτο κεφάλαιο της εργασίας γίνεται ανάλυση των δυσκολιών που συναντήθηκαν κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Τέλος, μετά την αναλυτική βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε ακολουθεί παράρτημα που περιλαμβάνει ένα μικρό δείγμα από το σώμα κειμένων που δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για τη μετάφραση του κειμένου.

Στην παρούσα εργασία διερευνάται η αναπαράσταση του τραύματος σε δυο μυθιστορήματα, στο Διαβάζοντας στη Χάννα του Bernhard Schlink και στο Γερμανό Μουτζαχεντίν του Boualem Sansal. Στα συγκεκριμένα μυθιστορήματα οι πρωταγωνιστές ανακαλύπτουν ότι σημαντικοί γι’ αυτούς Άλλοι, η ερωμένη του πρωταγωνιστή Μίκαελ στο πρώτο έργο και ο πατέρας των δύο πρωταγωνιστών στο δεύτερο, υπήρξαν υπεύθυνοι για ναζιστικά εγκλήματα, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η έννοια του τραύματος και της ενοχής, αποτελούν τους θεματικούς πυρήνες γύρω από τις οποίες συγκροτούνται τα μυθιστορήματα. Οι μυθοπλαστικές αφηγήσεις αναδεικνύονται για τους πρωτοπρόσωπους αφηγητές σε ένα πρόσφορο μέσο διεργασίας της τραυματικής εμπειρίας, συλλαμβάνοντας ποικίλες διαστάσεις των θεωρητικών συζητήσεων γύρω από τη διαχείριση του παρελθόντος και αποδίδοντας τις αμφιβολίες και αμφιταλαντεύσεις που βιώνουν οι μεταπολεμικές κοινωνίες, όταν έρχονται αντιμέτωπες με το παρελθόν. Στο πρώτο μέρος της εργασίας παρουσιάζονται έννοιες οι οποίες θεματοποιούνται στα δυο μυθιστορήματα, όπως το τραύμα, το πένθος, η ενοχή, η μνήμη και οι συνέπειες ενός οικογενειακού μυστικού. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας διερευνάται πώς αντιδρούν οι πρωταγωνιστές στην τραυματική αποκάλυψη, η οποία σηματοδοτεί για αυτούς μια κρίση ταυτότητας και παράγει αισθήματα ενοχής. Η ποιότητα των αμυντικών τους μηχανισμών, η δομή της προσωπικότητάς τους και η σχέση των ηρώων με το κοινωνικό τους πλαίσιο επηρεάζουν τις αντιδράσεις τους. Τέλος εξετάζεται πού εκβάλει η διαχείριση της ενοχής και του τραύματος. Ο κάθε ήρωας μεταβολίζει ψυχικά με διαφορετικό τρόπο το τραυματικό γεγονός και στο τέλος της αφήγησης προχωρά σε άλλη επιλογή.

Σκοπός της διατριβής ήταν η ολοκληρωμένη και λεπτομερής παρουσίαση ενός σχεδίου ορολογίας στον τομέα της μετανάστευσης και η ανάδειξη του επιστημονικού και κοινωνικού ρόλου της ορολογίας. Αποτελείται από δυο μέρη, ένα εμπειρικό και ένα θεωρητικό και συνοδεύεται από δυο παραρτήματα. Το εμπειρικό κομμάτι περιλαμβάνει την επιμέλεια μιας ορολογικής βάσης η οποία αποτελείται από 169 όρους. Το θεωρητικό κομμάτι χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο σκιαγραφείται το θεωρητικό υπόβαθρο του επιστημονικού πεδίου της ορολογίας. Εν συνεχεία αναλύεται η ταυτότητα του σχεδίου ορολογίας και γίνεται η σύνδεση με τον τομέα της μετανάστευσης. Το τελευταίο μέρος αφορά την υλοποίηση της έρευνας όπου περιγράφονται τα βασικά στάδια αυτής και βασικά προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν κατά την διεξαγωγή της. Η εργασία ολοκληρώνεται με την συνόψιση των κυριότερων στόχων και την καταγραφή ερευνητικών συμπερασμάτων.

Σκοπός της διπλωματικής ήταν η διερεύνηση της γυναικείας φωνής μέσα από τη συγκριτική μελέτη και παρουσίαση του έργου δύο ποιητριών που προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα και οι οποίες έζησαν σε διαφορετικές εποχές. Μελετήσαμε και αναλύσαμε τo έργo Sonnets from the Portuguese (1850) της Αγγλίδας Elizabeth Barrett Browning (1806-1861), που έγραψε κατά τη διάρκεια της βικτωριανής εποχής, και τα σονέτα που συμπεριλαμβάνονται στο Collected Poems της Αμερικανίδας Edna St. Vincent Millay (1892-1950), που έζησε και δημιούργησε κατά τη νεωτεριστική εποχή. Για τη συγκριτική αυτή μελέτη επιλέχτηκε η ποιητική φόρμα του σονέτου ώστε να αναδειχθεί η σταδιακή εξέλιξή του και να απομυθοποιηθεί ως είδος γραφής ικανό να παραχθεί μόνο από άντρες ποιητές. Διαπιστώσαμε ότι το σονέτο λειτούργησε για τις ποιήτριες αυτές ως μέσο ανατροπής των στερεοτύπων της εποχής αναφορικά με τις σχέσεις ανδρών και γυναικών. Ακόμη αναφερθήκαμε αναλυτικά στα στοιχεία που διαφοροποιούν το έργο της E.B. Browning από την πετραρχική σονετική παράδοση αλλά και στα στοιχεία εκείνα στο έργο της E.S.V. Millay που, μέσα στην ανακατάταξη που επιφέρει ο φεμινισμός και ο Μοντερνισμός, μιλάνε ανοιχτά για τη σεξουαλική απόλαυση και τη γυναικεία χειραφέτηση. Προσεγγίσαμε επιπλέον τα σονέτα των δύο ποιητριών από πλευράς θεματικής και διαπιστώσαμε ότι, παρά τη διαφορετική τους ματιά, ο στόχος είναι κοινός: η ανάδειξη βασικών θεμάτων που έχουν να κάνουν με τη γυναικεία ταυτότητα, η αντίδραση στις στερεοτυπικές αντιλήψεις της πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία έζησε η κάθε μία αλλά και η συνεισφορά στην εξέλιξη του σονέτου ως ποιητικής φόρμας.

Η παρούσα έρευνα ασχολείται έχει στόχο την καταγραφή και την ανάλυση της απόδοσης του πολιτισμικού στοιχείου, συγκεκριμένα διαλεκτικών στοιχείων, ιδιωτισμών και πολιτισμικών αναφορών που χρησιμοποιούνται από τον συγγραφέα και κομίστα Don Rosa στην επική μυθιστορηματική βιογραφία του πολυαγαπημένου φανταστικού ήρωα, του Σκρουτζ Μακ Ντακ, τον «Βίο και την Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ». Το εν λόγω κείμενο αποτελεί ιδανικό παράδειγμα προς ανάλυση για τη μελέτη των διαλέκτων, των ιδιωματισμών και των πολιτισμικών αναφορών όσον αφορά τη μετάφραση και απόδοσή τους στην ελληνική γλώσσα. Συνολικά εντοπίστηκαν 94 παραδείγματα πολιτισμικών στοιχείων που εντοπίσαμε στο σύνολο του έργου, τα 47 αποτελούν παραδείγματα τοπικών διαλέκτων, 21 αποτελούν παραδείγματα ιδιωτισμών και τα υπόλοιπα 26 είναι παραδείγματα πολιτισμικών αναφορών. Τα παραδείγματα αυτά εξετάζονται στο πλαίσιο της θεώρησης της μετάφρασης ως διαδικασίας λήψης αποφάσεων (Levy 1966, Schaffner 2001), οι οποίες αφορούν τη μεταφραστική στρατηγική και τις μεταφραστικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην απόδοση του πολιτισμικού στοιχείου στα πολυτροπικά κείμενα που συνιστούν τα κόμικς. Απώτερος στόχος της εργασίας είναι να συνεισφέρει στον διάλογο για τη μετάφραση των κόμικς στα ελληνικά, που ακόμη βρίσκεται, όπως προκύπτει από την ελληνική βιβλιογραφία, σε αρχικό στάδιο, και ακροθιγώς στη συζήτηση για τη διαπολιτισμική μεταφορά πολυτροπικών /πολυσημειωτικών κειμένων εν γένει, στον βαθμό που αυτά πολλαπλασιάζονται ραγδαία στα νέα μέσα.

Σκοπός αυτής της διατριβής είναι να παρουσιάσει την μειονοτική γλώσσα των Πομακικών που ομιλείται από 30.000 περίπου κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή πληθυσμού (ΕΛΣΤΑΤ 2011) στην γεωγραφική περιοχή της Θράκης και κυρίως στον νομό Ξάνθης, μέσω αυθεντικών ακουστικών καταγραφών και να διεξάγει μια γλωσσολογική ανάλυση βασισμένη στα καταγεγραμμένα δεδομένα με ιδιαίτερη έμφαση σε μορφοφωνολογικά και λεξικοσυντακτικά στοιχεία. Προσπαθεί να διεισδύσει σε αυτήν την σε περιορισμένο βαθμό μελετημένη μειονοτική γλώσσα και να αναλύσει τις λεπτότητες, περιπλοκότητες και κάποιες διαλεκτικές διαφορές και ομοιότητες ενώ παρέχει και άποψη φυσικού ομιλητή και διαισθήσεις για φωνολογικά, μορφολογικά, λεξιλογικά, και συντακτικά φαινόμενα που εμφανίζονται στις καταγραφές.

Αυτή η εργασία παρουσιάζει μια έρευνα βασισμένη σε σώματα-κείμενα (corpora) σχετικά με δύο αγγλικούς μελλοντικούς χρόνους όπως αυτοί παρουσιάζονται σε πέντε βιβλία αγγλικής γλώσσας που χρησιμοποιούνται από Κέντρα Ξένων Γλωσσών στην Ελλάδα. Οι στόχοι ήταν να διερευνηθεί η χρήση των μελλοντικών χρόνων will και be going to στα βιβλία αγγλικής γλώσσας μέσω ενός corpus. Συγκεκριμένα, μια συγκριτική μελέτη διεξήχθη ανάμεσα σε ένα corpus, που σχεδιάστηκε από την ερευνήτρια, και το Βρετανικό Εθνικό Corpus προκειμένου να διερευνηθεί αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των βιβλίων που χρησιμοποιούνται σε σχολεία ξένων γλωσσών και την αγγλική γλώσσα όπως αυτή χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα. Η παρούσα μελέτη κάνει χρήση της βιβλιογραφίας σχετικά με διάφορα γραμματικά και υφολογικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε EFL (Αγγλικά ως Ξένης Γλώσσας) ή ESL (Αγγλικά ως Δεύτερη Γλώσσα) βιβλία σε αντίθεση με αυθεντικές αλληλεπιδράσεις, όπως τρόπους έκφρασης ποσοτικών προσδιορισμών και συχνότητας (Kennedy, 1987), αμφιβολία και βεβαιότητα (Holmes, 1988), μελλοντικό χρόνο (Mindt, 1992), δεικτικών στοιχείων της ομιλίας (Gilmore, 2004; Sadeghi, 2012; Khojastehrad, 2012; Mikkola, 2008), παραθέσεις (Molavi et al 2014), υποθετικές προτάσεις (Romer, 2004), φρασεολογικά μοτίβα των make και take (Gouverneur, 2008), και τη συχνότητα εμφάνισης των προθέσεων και συνύπαρξη τους με άλλα μέρη του λόγου (Mukundan, 2009). Έγινε μια προσπάθεια να ερμηνευτούν εν μέρει οι διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των δύο μεγάλων σωμάτων-κειμένων (corpora) καθώς και να δοθούν οι παιδαγωγικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τη διδασκαλία και τη μάθηση της ξένης γλώσσας. Τα αποτελέσματα μπορούν να καθοδηγούν τους εκπαιδευτικούς στο να αποφασίσουν τον καλύτερο τρόπο για να συμπληρώσουν το κείμενο με δραστηριότητες που εκθέτουν τους μαθητές στο γραμματικό αντικείμενο στόχο που δεν παρουσιάζεται επαρκώς στο βιβλίο.

Η έρευνα για την παρούσα διπλωματική εργασία διεξήχθη στο 3ο Πρότυπο Πειραματικό Σχολείο Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη. Ερευνώντας τον ρόλο της μνήμης στην ανάπτυξη του λεξιλογίου, οι δομές της βραχύχρονης μνήμης (short-term memory) και της μνήμης εργασίας (working memory) συνδέονται με το λεξιλόγιο στη Γλώσσα 1 (Γ1) και τη Γλώσσα 2 (Γ2). Σύμφωνα με τη βασική υπόθεση της μελέτης, η δομή της μνήμης σχετίζεται με την ανάπτυξη του λεξιλογίου στη Γ1 και στη Γ2. Προκειμένου να αξιολογηθεί η μνήμη, χρησιμοποιήσαμε μια σειρά από ειδικά διαγνωστικά τεστ-Working Memory Test Battery for children (Pickering and Gathercole, 2001). Το λεξιλόγιο στη Γ1 αξιολογήθηκε με τη χρήση του εργαλείου Δοκιμασία εκφραστικού λεξιλογίου (Βογινδρούκας κ.ά., 2008) ενώ για το λεξιλόγιο στη Γ2, οι μαθητές υποβλήθηκαν σε τεστ δεκτικού (receptive) και παραγωγικού (productive) λεξιλογίου. Με βάση τα παραπάνω, η μελέτη επικεντρώθηκε σε τρία ζητήματα. Το πρώτο, διερευνά τη συμβολή της μνήμης στην ανάπτυξη του λεξιλογίου. Το δεύτερο, επιδιώκει να ορίσει τη σχέση ανάμεσα στη βραχύχρονη μνήμη και την ανάπτυξη του λεξιλογίου στη Γ1. Το τελευταίο μελετά τη συμβολή της μνήμης εργασίας στην ανάπτυξη του λεξιλογίου στη Γ2. Τα ευρήματα υπήρξαν διαφωτιστικά ως προς τη σχέση μνήμης-λεξιλογίου. Ειδικότερα, η βραχύχρονη μνήμη δεν συνδέεται με το λεξιλόγιο στη Γ1. Αντιθέτως, η βραχύχρονη μνήμη συνδέεται με το δεκτικό λεξιλόγιο στη Γ2, ενώ το παραγωγικό λεξιλόγιο στη Γ2 φαίνεται να συνδέεται οριακά με τη μνήμη εργασίας. Οι παιδαγωγικές εφαρμογές των ευρημάτων της έρευνας καθώς και οι προτάσεις για περαιτέρω έρευνα τίθενται υπό συζήτηση